No jeżeli elementami bezstresowego wychowania jest minimalizacja ograniczeń to bardzo łatwo o sytuacje że dziecko nie wie gdzie są granice i o wiele łatwiej to że dziecko nie jest zdyscyplinowane, więc tak: może nie wszystkie ale wiele z negatywnych zachowań wynika z bezstresowego wychowania.

"Bezstresowe wychowanie" polega na tym, że dziecku się pobłaża zamiast je wychowywać, bo to mogłoby je zestresować.

​@@hellomoto2429 takie pojęcie zazwyczaj jest wykorzyssywane przez starszych ludzi nie wiem czy ich dzieci nie stawały się młodymi dorosłymi w 90 latach kiedy mieliśmy gigantyczny poziom przestępczości wśród młodych ludzi i nastolatków

Dokładnie mam tak samo. Matka narcyz. Ja straumatyzowana na całe życie. Całe szczęście konsekwentnie robię wszystko odwrotnie od mojej matki i mam fajne dzieci;)

​@@kg6962 Przez to że miałyśmy ciężkie dzieciństwo , teraz jesteśmy dla swoich robaczków najlepszymi mamusiami na świecie ❤️🥰

Masz olbrzymie oczekiwania od filmu omawiającego podstawowe założenia paru modeli wychowawczych. W sensie oczekujesz, że wszystko zostanie podane na tacy, instrukcja krok po kroku jak wyczyścić ekspres do kawy albo naprawić silnik w odkurzaczu. Wymagania adekwatne do potrzeb dziecka, to idnywidualne określenie tego co dziecko potrzebuje w swoim rozwoju. Świadomy rodzic sam będzie musiał często oceniać co dla dziecka jest potrzebne, a gdzie wyrysować granicę. Nieświadomy rodzic nawet ze ściągą o jakiej tutaj piszesz będzie ciągle błądził. Nie do końca rozumiem czego oczekujesz po krótkich filmach edukacyjnych - że będą głębokim 1000 stronicowym poradnikiem jak odchować ludzkie dziecko?

Czy mam olbrzymie oczekiwania względem Pana? Nie. Nie większe niż względem siebie. Proszę moje wpisy potraktować jako pomysł na serię filmików na Pana kanał. Cały trick polega na tym, żeby na tych filmikach były konkretne sytuacje i drobne praktyczne wskazówki. Rodzice nawet jeśli chcą, to nie wiedzą JAK wprowadzić zmianę żeby się przyjęła w rodzinie. Abstrakcyjne stwierdzenia albo po rodzicach spływają jak woda po gęsi albo pozostawiają im miejsce na ich własną interpretację, stare przyzwyczajenia, stare przekonania, stare schematy. Rodzice ode mnie oczekują krótkich klarownych instrukcji np. Poproszony o coś zamiast powiedzieć "zaraz", określ za ile minut i dotrzymaj danego słowa. Za każde użycie słowa "zaraz" wrzucaj monetę do słoika. Szukam tego typu kilku- kilkunastominutowych filmików, do których linki mogę podsyłać rodzicom dzieci. Drobnymi krokami też można zajść daleko.

Serducho rośnie! ❤️ Trzeba wysokiej samoświadomości i harówy (nawet nie pracy) nad sobą, żeby nie powielać schematów. Szacun!

@@ayakominago8775 i dobrego psychologa, który wytłumaczy nasze zachowania i pomoże przerobić traumy z dzieciństwa

Ja też nie powielam tego blędu rodziców ale coraz częściej spotykam sie ze niezrozumieniem tego przez moją mame. Już nawet raz uderzyła mojego połtoraroczniaka. Po czym sie na mnie wkurzyła że ja ją odepchnelam od synka...

@@Kate-sz3ow O matko, wyobrażam sobie, że musiałaś się czuć okropnie! Moich dzieci nikt nie uderzył, ale już też słyszałam, że dupa nie szklanka i że marnuję czas na tłumaczenie. Zawsze odpowiadam, że lubię marnować MÓJ czas i że nie wiadomo czy nie pęknie... W dyskusje nie ma co wchodzić, jak ktoś nie chce zrozumieć i jest przekonany o swoich racjach to niestety beton.

Teorie buduje się na dobrej praktyce, a nie zmyśla z fotela. To co opisujesz to nie jest problem wychowawczy tylko problem rodzica z ogarnięciem własnej rzeczywistości dookoła. Możesz wymyślać coraz bardziej niemożliwe do zrealizowania scenariusze "a co jeśli rodzicowi urwało nogę na wojnie i leży 3 miesące w szpitalu, jak ma wtedy wyglądać jego responsywność?". No nic nie poradzi, pieniędzy z nieba nie wyczaruje, nie zregeneruje się magicznie, więc i żadnego modelu wychowawczego nie wdroży, bo to wymaga wysiłku, skupienia. Na dzieci często trzeba mieć i czas i siłę, przynajmniej tą mentalną. To absurd, że wymagasz od modelu wychowawczego zaradzenia na problemy egzystencjalne dorosłych - najpierw więc niech dorosly upora się ze swoimi problemami - z pracą, kasą, ze snem, z psychiką itd, a potem niech martwi się o świadome wychowanie. Nie każdy może mieć idealnie jedno (fajne życie) i drugie (przestrzeń do dobrego wychowywania).

Mam tak samo 👍

Zwykle tak jest. Według preferencji i możliwości.

Moi rodzice bez skrępowania przeklinali w mojej obecności już od najmłodszych lat, a jak nie wiedząc co to znaczy powtórzyłam, to larmo było takie że do dziś pamiętam. A potem zdziwienie że rzadko się odzywam, jak kurde miałam się swobodnie odezwać skoro nie miałam pewności czy jakieś słowo nie wkurzy rodziców xD Z klapsami na szczęście skończyli jakiś czas zanim poszłam do przedszkola, wiele z nich pamiętam, tylko nie wiem za co one były, pamiętam tylko że stojąc w kącie i płacząc miałam myśl "jak dorosnę to ci oddam". Przypominam, nie miałam nawet sześciu lat.

Serio nic nie zrozumiałeś z filmu, że piszesz takie dyrdymały? 😂

Humor przez samo h

A co to za demokracja skoro ktoś nie ma głosu? To byłaby dyktatura dzieci.

Musisz być sympatyczną osobą po bliższym poznaniu jak tak krzyczysz na dzień dobry do obcych ludzi :)

Od kiedy wyższe wykształcenie czy tytuły naukowe oznaczają budowanie zdrowych relacji?

​@@dorotaburyla5548 Że strachu te tytuły mają 😂

@@_balas Wiem że to dla jaj napisałeś, stwierdzenie to jednak nie jest dalekie od prawdy, bo czasami się zdarza że osoby które w dzieciństwie były przez rodziców wartościowane na podstawie osiągnięć w szkole, w dorosłości mają poczucie że bez sukcesu nic nie znaczą. Choć przez postronnych wyglądają na szczęśliwych ludzi sukcesu, na zapleczu odbywa się rozpaczliwa walka o poczucie własnej wartości. Tacy ludzie nie czują satysfakcji z osiągnięć, czują strach że tych osiągnięć nie będzie.