...jednej ???🙈 A co z pozostałymi ? 🤔

Dziękuję za Twój komentarz i podniesienie ważnych kwestii. Rzeczywiście, stosunek do przeszłości jest kluczowym elementem stoickiej filozofii, która została przedstawiona w filmie. Stoicyzm nie mówi o całkowitym odrzuceniu przeszłości ani o samooskarżeniu. Raczej chodzi o zrozumienie i akceptację tego, co się wydarzyło, oraz o naukę, jak żyć z tą wiedzą w sposób zdrowy i konstruktywny. Kluczowe jest tu rozróżnienie między 'obciążaniem się' a 'rozważaniem'. Rozważanie przeszłości pozwala nam zrozumieć, jak nasze doświadczenia wpłynęły na naszą obecną sytuację i jak możemy z nich czerpać naukę na przyszłość. Nie chodzi o grzebanie się w winie czy samooskarżanie, ale o zdrowe przyjęcie tego, co było, i wykorzystanie tej wiedzy do lepszego kształtowania naszej przyszłości. Co do 'boskich oszustw' i 'władzy zła' - stoicyzm opiera się na idei, że mamy w sobie moc do radzenia sobie z zewnętrznymi okolicznościami, jakkolwiek trudnymi by one były. To nie 'diawolija' w rozumieniu bezpodstawnego oskarżania, ale raczej umiejętność odnalezienia wewnętrznej siły i spokoju w obliczu zewnętrznych wyzwań. Mam nadzieję, że ta odpowiedź rzuca nieco światła na koncepcję stoicyzmu, jaką próbuję przekazać. Stoicyzm to nie tkwienie w winie, ale nauka o tym, jak żyć z przeszłością w sposób, który pozwala nam rozwijać się i iść naprzód.

@@NiezniszczalnyUmysl Oczywiście że nie można osiągnąć prawidłowego postrzegania świata bez "życiowej praktyki", gdyż "bez cierpienia nie ma możliwości poznania Prawdy", jednak obecny czas przejścia do wyższego poziomu świadomości powinien rozumieć błędy, ale z przebaczeniem sobie i odrzuceniem przeszłości. Gdyż nie możemy ani osiągnąć spokoju, ani wyższej świadomości, gdy budujemy przyszłość na niemrawej przeszłości. To musimy odrzucić. Wiadome jest, że nie możemy tego zapomnieć, lecz musimy nauczyć się żyć z przeszłością jako z "bólem za", a nie wspomnieniem "moja wina". Podstawą zrozumienia swojego życia, jest zrozumienie Praw tego kosmosu. A podstawowymi jego Prawami są Opatrzność, Konieczność i Przeznaczenie. Odrzucenie tej Wiedzy, pozostawia wciąż w przeszłości jako niezrozumiałej ( nie) konieczności, co wprowadza w błąd. A więc żeby osiągnąć Wolność od utrapienia, musimy osiągnąć Wiedzę "dlaczego jesteśmy zniewoleni niewiedzą". I tylko to, może dawać stoicki spokój, gdyż wtedy rozumiemy że czas i przestrzeń to fikcja, a życie w tej jaskini snów, to iluzja. Ponieważ nie można zrozumieć, nie rozumiejąc. Gdyż niezrozumienie tychże, nakazuje nam powracać do tego, co nigdy nie powinno zaistnieć.

​ @rolandbielinski2558 Dziękuję za Twój głęboki i refleksyjny komentarz. Masz absolutnie rację, że prawdziwe zrozumienie świata i naszego miejsca w nim wymaga życiowej praktyki oraz zdolności do rozumienia naszych doświadczeń - nie tylko przez pryzmat cierpienia, ale i przez przebaczenie oraz akceptację. Twoje spostrzeżenie o przejściu do wyższego poziomu świadomości, który obejmuje rozumienie błędów z przeszłości, lecz z perspektywy przebaczenia i odrzucenia, jest kluczowe. Stoicyzm naucza nas, że nie możemy zmienić przeszłości, ale możemy zmienić nasze podejście do niej. To właśnie ta zmiana perspektywy pozwala nam osiągnąć spokój i wyższą świadomość, zamiast tkwić w niemrawej przeszłości. Podkreślasz również ważność zrozumienia podstawowych praw kosmosu - Opatrzności, Konieczności i Przeznaczenia. Stoicyzm, choć skupia się na indywidualnym doświadczeniu, również podkreśla znaczenie zrozumienia naszej roli w szerszym kontekście wszechświata. Zrozumienie tych praw może faktycznie pomóc nam uwolnić się od ograniczeń niewiedzy, dając nam perspektywę, która przekracza nasze codzienne troski. Twoje spostrzeżenia o czasie, przestrzeni i życiu jako "iluzji" w jaskini snów są głęboko filozoficzne i odzwierciedlają idee, które znajdują odzwierciedlenie w wielu filozoficznych tradycjach, w tym w stoicyzmie. Rozumienie, że nasze postrzeganie rzeczywistości jest często ograniczone i subiektywne, może być kluczem do osiągnięcia wolności od utrapienia. Dziękuję za podzielenie się swoimi przemyśleniami. Twoje spojrzenie na stoicką filozofię i jej zastosowanie w życiu codziennym jest inspirujące i prowadzi do głębszego zrozumienia naszej podróży ku wyższej świadomości.

Żeby zapomnieć o przeszłości i móc żyć dalej trzeba wybaczyć sobie. Jeżeli odpuścisz sobie winy to i odpuścisz winy innym a wtedy nastąpi zmiana po której będziesz w stanie ruszyć do przodu. Nie obwiniaj nikogo, nie obwiniaj siebie, wyciagnij wnioski z tego co było i ile razy bez zastanowienia powtarzałeś jeden i ten sam błąd. Podam przykład. Ufałem żonie a nie powinnienem, miałem super pomysły a mimo to nigdy z nią nie miałem domu. Dzisiaj jestem po rozwodzie bo zdałem sobie sprawę z tego że to przez nią. Odpuściłem, nie zapomniałem co mi zrobiła ale zrozumiałem i teraz nie ufam nikomu poza sobą. Jestem szczęśliwy i się realizuje w pełni. Kocham życie a wcześniej go nienawidziłem. Czy obwiniam ją? Mógłbym ale zrozumiałem że decyzje o rozwodzie mogłem podjąć wiele lat temu więc uważam że to była moja wina że trwałem w takiej relacji. Czy siebie obwiniam? Nie, już siebie nie obwiniam a ruszyłem do przodu bo ważne są tylko te dni których jeszcze nie znamy. Proszę aby każdy skupił się na swoim szczęściu i był sobą, prawdziwym, uczciwym człowiek o dobrym sercu i nie popełniał tych samych błędów bo życie w ten sposób nas męczy dopóki nie zrozumiemy że popełnialiśmy ten sam błąd kilkukrotnie przez lata.

@@user-zt1dx4dg5i Więc nie tylko pełna zgodność poglądów, ale nawet naszych życiowych historii. Wszystkiego Najlepszego. Trwaj tak.