rozróby robiła milicja a nie młodzierz

A chwilę później pojawiaja się gwizd wygenerowany z syntetyzatora a następnie pojawiaja się dynamiczne uderzenie sekcji basowej co na odpowiednim sprzęcie wciska w fotel. Fenomenalne 😎

W sumie to mogę zgodzić się że Ricochet można na równi postawić z Poland aczkolwiek najsilniejsze wręcz metafizyczne doznania miałem słuchając właśnie Ricochet, gdzie już sama okładka jak dla mnie niosła olbrzymi ładunek emocjonalny i psychodeliczny, jak z resztą i treść muzyczna tegoż albumu. I Również dla mnie Tangerine Dream to pierwsze dwadzieścia lat twórczości z Franke, Baumanem i Schmellingiem. Późniejsze dokonania już mnie nie kręciły.

Dziękuję za te i pozostałe audycje. Przyjemnie się słucha miłośnika muzyki ż tamtych niezapomnianych lat….

Posłuchaj Le Parc. Uwielbiam (poza jednym utworem). Poland i Ricochet są wspaniałe.

Ale z pewnością znasz i co ja się wymądrzam...

Kordowicz ma nadal audycje w trojce ,

To też świetna płyta, był czas kiedy byłem nie mocno zafascynowany.

Nie był zachwycony "Poland".Live Miles i Logos Live to były arcydzieła.Dla mnie lata 90.to był powolny koniec Tangerine Dream.Zmarł Froese i nie ma T.Dream, ale pozostały nam wspomnienia.Ukazało się japońskie wznowienie Thiefa.Płyty absolutnie genialnej, którą każdy fan zna na pamięć.Polecam na ciepły wieczór z genialną Under WaterbSunlight.Wiem, że prawdziwy fan to słucha T Dream z lat 70.Ja może jestem nieprawdziwy, ma tylko 60 a może mniej.Dodatkowo lubię jak mistrz Froese bawić się gałkami od regulacji basu i sopranu.Głusi słuchający muzyki na zero🧐już dostają drgawek Pozdrawiam.

@@man_in_the_wind Racja: Thief (1981), Logos (1982), Underwater Sunlight (1986), Livemiles (1988), to muzyczne arcydzieła do słuchania bez przerwy i na zawsze, ale przy okazji polecam Finnegan's Wake: James Joyce z (2011) lub którąś z płyt wchodzących w skład japońskiego cyklu (WInter in Hiroshima z 2009), są jeszcze serie koncertów bootlegowych (prawie 200 pozycji) np. Sheffield 1974, Croydon 1975, York 1975, Cinema Opera Rheims 1975 zawierające niezwykłe muzyczne pomysły.

Dzięki za sugestie.Odpisałem Ci i całość znikła.W skrócie ,mam parę ciekawych bootlegów z lat 70 i 80.Nikt nie napisał, dlaczego ten koncert miał być tak wyjątkowy.Podpowiem, chodziło o zakupy sprzętowe T.Dream.Podobno chodziło o zakup Fairlightów po 68 tyś $.To była kwota niewyobrażalna w tamtym czasie.Fröse nie krył swojej fascynacji nowościami.Słyszeliście Froese grającego na gitarze?? Żałujcie.

Edgar Froese zawsze świetnie grał na gitarze. Bardzo lubię jego sola z koncertów w Dusseldorfie 21 - 10- 1976 i Brukseli 09 - 02 -1976. Tak, to prawda Edgar Froese wspominał, że na sprzęt zawsze wydawał fortunę. W latach siedemdziesiątych - na coraz sprawniejsze generacje sekwencerów, komputer rytmiczny (1976), w osiemdziesiątych przyszła kolej na kompletną cyfryzację syntezatorów. Dekada lat dziewięćdziesiątych, to już laptopy, coraz mocniejsze oprogramowanie, własne studio (a to też przecież meta instrument) pod Wiedniem. Nie wspomnę o ciągłym odmładzaniu zespołu. Inspirował się pomysłami młodzieży (syn - mistrz przezabawnych remiksów), sfeminizował skład o perkusistkę, saksofonistkę, skrzypaczkę z Japonii, były też liczne wokalistki w cyklu oper na podstawie Boskiej Komedii Dantego, no i wreszcie trafił w 2004 na Thorstena Quaeschninga, z którym mu się idealnie współpracowało. Wracając do gitarowych popisów Edgara Froese, jeden z najdziwniejszych pojedynków z publicznością odbył się podczas trasy promującej album Cyclone (1978). Ludzie nie przygotowani na wokalne popisy Steve'a Jolliffa i analogową perkusję Klausa Kriegera bez przerwy wygwizdywali zespół, wtedy Edgar sięgał po gitarę i wielominutowymi solówkami zmiatał wszystkich ze stołu 70 minutowym improwizowanym utworem, a potem wszyscy zaczynali bić brawo zdumieni sposobem jego pasjonującej gry (np. koncert w Berlinie - 18-02-1978).

to idz se posłuchaj miałczącego martyniuka czy innego disko polo... tam zapewne dostaniesz orgazmu z ekscytacji...

jakieś twoje typy udanych koncertów gdzie TD pokazali szczyt swoich możliwości

@@kraftdark84 ale czego drążysz? Wyraźnie ci napisałem że co jednemu miód, to drugiemu smród. A ty jak ten pisior, który musi udowodnić że jego smród bardziej śmierdzi...

Hyperborea to mój pierwszy kupiony CD .Przełom 83 - 84

@@tomaszmatras8501 Uuu - w 84 to ja nie wiedziałem co to jest CD. W Polsce wtedy o takim wynalazku mało kto wiedział. Pierwszy krążek CD kupiłem przy okazji premiery płyty Achtung Baby grupy U2, więc musiałbyć to albo 91 albo 92 rok.