20 lat temu Polska stała się członkiem Unii Europejskiej. Dzięki obecności w strukturach unijnych, a także NATO możemy cieszyć się, że jesteśmy bezpieczni, mamy wpływ na wiele ważnych spraw, korzystamy z ogromnych unijnych środków, możemy swobodnie podróżować i wybierać miejsce do pracy i życia.
Z perspektywy 20 lat widać, jak dobrze polscy rolnicy wykorzystali szansę, jaką dała im Wspólna Polityka Rolna, i jaką pozycję - pomimo wielu trudności - polskie rolnictwo zdobyło przez ten czas nie tylko w Europie, ale na całym świecie. Wejście Polski do Unii Europejskiej spowodowało istotny rozwój polskiego rolnictwa, kondycji ekonomicznej gospodarstw i warunków życia ludności wiejskiej.
Państwowe doradztwo mierzy się z coraz to nowymi wyzwaniami, w szczególności wynikającymi ze zmian klimatu, szybkiego tempa rozwoju nowych technologii i rozwiązań cyfrowych czy zakłóceń w łańcuchach dostaw. Przez ostatnie dwie dekady dzięki unijnemu wsparciu udało się w Polsce w dużym stopniu unowocześnić rolnictwo. Jednak teraz pojawia się problem jego cyfryzacji i przejścia na etap rolnictwa precyzyjnego, a czeka nas jeszcze rewolucja 4.0. Musimy pamiętać o tym, że w obecnym świecie konkurencyjność gospodarki powinna opierać się na jej innowacyjności.
Obecnie stoimy przed wieloma wyzwaniami, takimi jak zmiany klimatyczne, zmniejszające się zasoby naturalne czy potrzeba utrzymania konkurencyjności na rynkach międzynarodowych. Wyzwania dotyczą z jednej strony produkcji żywności wysokiej jakości, w tym produktów pochodzenia zwierzęcego - mięsa, mleka, ale i innych produktów żywnościowych. Z drugiej strony wyzwanie wiąże się ze zmniejszaniem emisyjności, a to uzyskać można tylko dzięki nowoczesnym rozwiązaniom oraz digitalizacji produkcji.
Czas ogromnych przeobrażeń rolnictwa za nami, a nowy, kolejny przed nami. Pamiętajmy, że polityka rolna to fundament naszego społeczeństwa. To ona przyczynia się do zapewnienia bezpieczeństwa żywnościowego, ochrony środowiska oraz zrównoważonego rozwoju.
Koniecznie musimy odbudować swoją silną pozycję, aby na równi z największymi w Unii Europejskiej decydować o jej dalszych kierunkach zmian i rozwoju.