πω πω χαμος τοτε

​@@NM-uh5ju Η δωδεκαδα οχι , αλλα η πενταδα το 87 ηταν πληρης . Με εναν παικτη δεν νικας στο μπασκετ . Ο Αρης δεν πηρε ουτε ενα ευρωπαϊκό , επειδή ητανε one man show .

....δεν ήταν "ουάν μαν σώου", "του μεν σώου" ήτανε. Είχε όμως κι έναν Σούμποτιτς, είχε κι έναν Φιλίππου (που "παικταρά" δεν τον έλεγες, αλλά ήταν αρκετά αξιόλογος σαν "γρήγορος ψηλός"/"ελαφρύ 4άρι"). Το ζόρι του ήταν ότι δεν είχε έναν δεύτερο καλό ξένο, όχι ότι ήταν "one man show"...

...."παικταράδες" οι Σχορτσανίτης (άτεχνος κι άσουτος που απλά είχε "καλές στιγμές" σε πικ-εν-ρολ), Χατζηβρέττας (άσουτος αμυντικός ρολίστας) Παπαδόπουλος (αγγούρι όρθιο)....; Ούτε καν οι Τσαρτσαρής, Ντικούδης, Κακιούζης δεν ήταν αυτό που εννοούμε όταν λέμε "παικταράδες", όσο κι αν ήταν χρησιμότατοι και "τίμιοι". "Παικταράδες" είχαμε πέντε, και για να είμαστε σωστοί, παικταράδες-παικταράδες ήταν τρεις: Παπαμυτόγκας, ΔΔ, Σπαν, κι είχαν κι αυτοί τα κουσούρια τους (Φώτσης "λίγος" αμυντικά, είχε τις καλές του στιγμές στα μακρυνά σουτ, και Ζήσης ψυχάρα κτλ, αλλά ποτέ δεν είχε "αυτό το κάτι" και "οριακά" θα τους έβαζα με τους άλλους 3, μη πω "χατιρικά"). Γενικά ΔΕΝ είχαμε "παικταράδες". Αν κάτι είχαμε, ήταν "καλή χημεία μεταξύ τους", και "ομαδάρα", αλλά όχι επειδή απαρτιζόταν από "παικταράδες" - απλώς κατάφερναν και κούμπωναν μεταξύ τους, Στα πλαίσια δε της "ομαδάρας", συμπεριλαμβάνεται ΚΑΙ ο Γιαννάκης, που "προπονηταράς" δεν ήταν, αλλά με την Εθνική κι αυτός κούμπωνε "ιδανικά"....Για τα ελληνικά δεδομένα λοιπόν, ναι είναι Ο,ΤΙ πιο πλήρες είχαμε ποτέ, σαν 12άδα. Αν είχαμε και ένα 5άρι πιο προκομμένο, και τον Σόφο να παίζει ως 2ο με "αποστολή οδοστρωτήρα", τότε ναι θα ήμασταν ΟΜΑΔΑΡΑ. Χωρίς εισαγωγικά και με κεφαλαία...Αλλά με εξαίρεση τον Φασούλα, ποτέ η Εθνική δεν είχε ένα 5άρι αληθινά προκομμένο, ικανό και στην επίθεση και στην άμυνα....

....ναι αλλά στον τελικό....

"...είναι να κλαίει κανείς......" (...που έφυγε νωρίς)