Jak co roku odwiedziliśmy Kołobrzeg. Udało nam się zaparkować blisko centrum Kołobrzegu jak i blisko deptaka. O zakupach w centrum nie będę mówił i zacznę od słynnego deptaka. Po drodze mijamy ni to hotel ni to sanatorium, przechodzimy tłocznym jak zwykle deptakiem i już przed nami słynny hotel sanatorium „Bałtyk”.
Wchodzimy do środka by wyjść od kawiarni prosto na słynne Kołobrzeskie Molo.
Przy wejściu na Molo kasa i bramki. Dość, że za wejście trzeba zapłacić, to w kawiarni na końcu mola ceny zabójcze. Tym razem nie weszliśmy na Molo, bo już kilka razy tam byliśmy i bardziej lody przy porcie nas nęcą. Idziemy więc deptakiem do portu oglądając się za siebie, by jeszcze na Molo i „Bałtyk” popatrzeć. Przed nami dziecięca radość. Pod opieką rodziców dzieci rzucają jedzenie w stronę mew. Nie wiem, czy to jest zdrowe jedzenie, ale mewy i dzieci mają straszną uciechę. Co dziecko rzuci okruch to mewy rzucają się by zdobyć okruch a dzieci cieszą się, że jedna czy druga osiąga pożywienie. Nadal nie wiemy, czy to co rzucają dzieci jest dla mew zdrowe, ale póki co dziecięca radość emanuje energią uzupełniana krzykiem mew co znad morza przyleciały. Wpatrujemy się w to obopólne szczęście i tylko troska nam przeszkadza; czy mewom nie zaszkodzi odrobina dziecięcego szczęścia.
Koniec karmienia, rodzinka idzie dalej, to my też. Już pomnik zaślubin z morzem i flaga narodowa trzepocąca się na wietrze trochę leniwie przypominając, że Polska wróciła nad Bałtyk. Dalej w szeregu na plaży stoją kosze do wynajęcia jakby ktoś chciał. Dawno temu w latach 70-tych czy pod ich koniec kosze takie stały na plaży w Świnoujściu i tam pozwoliliśmy sobie na wynajęcie, bo było nas wtedy na to stać i frajda była. Teraz już nie korzystamy z koszy na plaży, bo mniej na niej bywamy.
Już jesteśmy w Porcie w Kołobrzegu. Kutrów tam nie zobaczysz, ale statków spacerowych zrobionych na pirackie jest dużo. Dużo też jest ciekawskich turystów i młodzieży, co ma w planie wypłynięcie w godzinny rejs na Bałtyk. My już spłynęliśmy kiedyś do Szwecji i na wyspę Iskia jak i inne wyspy chorwackie, to i zabawa ta nie jest dla nas interesująca, więc podziwiamy radość i oczekiwania innych i patrzymy jak jeden statek odbija, inny przybija i interes się kręci.
Mnie bardziej zainteresował okręt wojenny co dumnie zacumowany stał i czekał na rozkazy. Potem jeszcze rzut okiem na ofertę cenową rejsów po Bałtyku i zbliża się burza, to dajemy nogę i chowamy się pod dachem.
Burza była intensywna ale krótka i mogliśmy wrócić do samochodu przez park, gdzie zieleń wdzięczyła się swoją intensywnością.
Już nie tęskniliśmy za Kołobrzegiem, bo bardziej pragnęliśmy spokoju niż miejskiego gwaru.