W Dwudziestoleciu, kiedy młody Miłosz przyjechał z Wilna do Warszawy, część "warszawki" uważała go za "chłopaka Iwaszkiewicza". Chyba nie bezpodstawnie. Szybko zresztą tej opinii się pozbył i z Iwaszkiewiczem układał relacje na zupełnie innej płaszczyźnie. Piszę o tym obszernie w drugim tomie "Innego życia". Życzę miłego odsłuchu #23. Cieszę się, że Państwo czekali 😊 Serdecznie pozdrawiam!

Pan wybaczy , chyba się skompromitowałam przed Panem , Filip mnie to uświadomił . Chodzi o to , że nie przeczytałam Pana książki , a bardzo bym chciała , ale trudno ją dostać , w empikach nie ma , w księgarni też nie , może zamówię . Odsłuchaliśmy odcinek o " Dolinie Issy " i odniósł Pan sukces - pragnę przeczytać tą powieść dzięki Panu , wydaje mi się , że może ona stylem przypominać " Sklepy cynamonowe " . Czy zechce Pan , chociaż w zakamuflowany sposób , jeśli nie wprost , powiedzieć na czym skupi Pan moją uwagę 16 września podczas kolejnego podcastu ? Dwa dni temu na warszawskiej Pradze na ul. Kłopotowskiego 38 w galerii 81 stopni gdy zmierzch wrześniowy z wolna zapadał uczestniczyliśmy w wernisażu i potem w tramwaju i nocnym pociągu znów słuchaliśmy o iwaszkiewiczu i błeszyńskim , to jak dotąd najlepszy odcinek na Pana kanale .

@@Dezynweltura Dziękuję za miłe słowa. O #24 w zakamuflowany sposób mogę powiedzieć to, że tekst któremu będzie poświęcony można znaleźć w tegorocznym lipcowo-sierpniowym miesięczniku "Twórczość". Więc wreszcie coś nie sprzed pół wieku. Do usłyszenia 🙂