มีคนถามว่า อาหารที่ทำเมาลิดวาฮาบีอย่างเรากินได้ไหม อาจารย์ท่านหนึ่งบอกว่ากินได้ อีกคนบอกว่ากินไม่ได้ ทั้งที่เป็นอาจารย์คณะใหม่วาฮาบีเหมือนกัน อาจารย์คนที่บอกว่ากินได้ เพราะ 1 สำหรับอาหารนั้นฮาลาล สามารถกินได้ แต่เราอย่าไปร่วมพิธี และแกก็บอกตอนท้ายว่า ทางที่ดีเราอย่าไปเลย เดียวจะถูกเขาว่าเอา ตอนเสร็จก็มากิน สรุปอาจารย์คนแรกบอกว่าอาหารได้ อาจารย์คนที่ 2 บอกว่ากินไม่ได้ จะให้กินได้ ได้ยังไง ในเมื่ออาหารถูกทำพิธี เพราะฉะนั้นอาหารที่ถูกเซ่นไหว้แล้ว ก็กินไม่ได้ แล้วตกลงกินได้หรือเปล่า เรื่องกูนูตก็เหมือนกัน มีคนถามว่า ถ้าเราไปต่างจังหวัด แล้วละหมาดมัสยิดบิดอะ อีหม่ามยกมือกูนูต เราจะยกได้ไหม อาจารย์คนที่ 1 บอกว่าได้ เราจำเป็นต้องยก เพราะเราเป็นมะมุน เขาให้เหตุผลแค่นี้ แล้วคนที่ 2 บอกว่า อ้าวๆๆ จะยกได้ไงบ่ะ ก็มันเป็นบิดอะ ยกปั้ปบิดอะทันที ฟังแล้วก็มีเหตุผลเหมือนกัน ของที่เป็นบิดอะจะยกทำไม สรุปแล้วยกได้หรือไม่ อาหารเมาลิดกินได้หรือเปล่า สงสารชาวบ้าน เพราะอาจารย์ทั้งสองก็เคยยืนหยัดมาด้วยกัน เป็นคณะใหม่วาฮาบีเหมือนกัน ทำไปคนละทิศละทางยังงั้น

ไหนๆอิสลามก็คือการตักเตือน งั้นขอเตือนอาจารย์ ให้ทิ้งเสียแนวคิดที่ว่า นักเรียน tm ต้องทำไม่เหมือนใคร แนวคิดนี้อันตราย

มุสลิมคือพี่น้องกัน แล้วคนที่ทำเมาลิดนับเป็นพี่น้องไหม เห็นแก็งของอาจารย์โดนตั้งคำถามว่า ถ้าเพื่อนบ้านทำเมาลิด แล้วมาขอจอดรถบริเวณบ้านเราได้ไหมได้ไหม ? อาจารย์วาฮาบีคนนั้นตอบว่า อย่าไปคบค้าสมาคมกับคนพวกนี้เด็ดขาด อย่าไปสนับสนุน ถ้าเราให้จอดรถแสดงว่าเราสนับสนุนคนพวกนี้ ผมฟังแล้วมันเจ็บครับอาจารย์ นี่แค่เรื่องขอจอดรถขนาดนี้ ถ้าเป็นเรื่องอื่นไม่ต้องพูดแล้ว นี่เป็นคำถามว่า คนที่ไม่ใช่ว่าบีนับว่าเป็นพี่น้องกันไหม

ไม่รู้จะเลี้ยงคำอ้างไม ก็บอกตรงๆเลยว่าฉันเป็นวาฮาบี ร่วมงานเมาลิดไม่ได้ แค่นี้ก็จบแล้ว