Makkada nozil bo'lgan bu sura bir yuz sakson ikki oyatdir.
Iymon-e'tiqod va undan yetadigan foydalar, kufru-isyon va uning ziyonlari haqida so'zlovchi bu sura Alloh taoloning amru-farmoniga mudom muntazir bo'lib turadigan zotlar haqida zikr qilinishi bilan boshlanadi.
So'ngra jinlar to'g'risida so'z yuritilib, ayrim nodon kimsalarning «Jinlarning Allohga yaqinligi bor», degan afsonalari keskin rad etiladi.
Bu surada oxirat hayoti - jannat ahli musharraf bo'lgan baxt-saodat, do'zaxilar duchor etilgan azob-uqubat haqidagi juda jonli lavhalar mazkurdir.
Shuningdek, bu surada ham Tangri taoloning bir necha payg'ambarlarining qissalari bayon qilinadi va ularning barchalari «chiroyli amal qilguvchi» bandalar bo'lganliklari uqtiriladi. Xususan Ibrohim alayhis-salom Alloh taolo tomonidan o'z o'g'illari Ismoilni qurbon qilishga buyurilishlari va ularning har ikkisi Yaratganning amriga quloq qoqmay itoat etgach chog'larida Tangri taolo jannatdan bir qo'chqor tushirib, Ismoil alayhis-salomning o'rnilariga o'shani so'yishga buyurgani xususidagi xabar bilan iymon va imtihon haqida ibratli misol keltiriladi.
Qur'oni Karimdagi bir necha suralarni Alloh O'zi yaratgan ayrim mahluqoti nomiga qasam bilan boshlaydi. Bu sura ham Yaratganning barcha buyruqlarini darhol ijro etish uchun saf tortib turadigan haqiqiy iymon-e'tiqod egalari nomiga qasam ichish bilan boshlangani sababli u «Va-s-Soffat - Saf tortib turguvchilarga qasam», deb atalgandir.