🙏🙏🙏กราบสาธุค่ะ..ปฏิบัติมานานเห็นจิตใจเปลี่ยนไป..แต่บอกคนอื่นไม่ถูกว่าปฏิบัติไปถึงไหน🙏🙏🙏วันนี้ได้คำตอบแล้วค่ะ..ธรรมะง่ายๆแต่แจ่มแจ้งค่ะ🙏🙏🙏กราบสาธุสาธุสาธุ

ขอน้อมถวายบูชาธรรมหลวงตา สาธุสาธุสาธุ

สาธุสาธุสาธุครับ หลวงตาครับ❤❤❤❤

น้อมกราบสาธุเจ้าค่ะ🙏🙏🙏

อัตตาเป็นอวิชชา อนัตตาเป็นวิชชาในธรรมทั้งปวง

อนุโมทนาสาธุนะคะหลวงตา ชอบที่หลวงตา ตอบคำถามคะ เข้าใจง่าย

น้อมกราบหลวงตาสาธุเจ้าค่ะ

น้อมกราบสาธุเจ้าคะ

ฟังอยู่ครับ หัวเราะได้บุญมากคับ 😊😊😂

น้อมกราบสาธุในธรรมเจ้าค่ะ🙇‍♂️🙇‍♂️🙇‍♂️🙏🙏🙏

ชอบเสียงหัวเราะพี่มีความสุขครับ

😇🌷กราบหลวงตาคะสาธุ🌷😇

น้อมกราบนมัสการค่ะ ขออนุโมทนาบุญค่ะ

สาธุสาธุครับ🙏🙏🙏

กราบสาธุๆๆครับ

สาธุๆๆ

สาธุสาธุสาธุ

กราบหลวงตาเจ้าคะ

กราบสาธุค่ะ

น้อมกราบหลวงตาครับ

น้อมกราบสาธุ สาธุเจ้าค่ะ

น้อมกราบสาธุสาค่ะหลวงตา

น้อมกราบสาธุค่ะ

น้อมกราบอนุโมทนาบุญเจ้าคะสาธุ🙏🙏🙏

สาธุ

สาธุค่ะ

...กราบสาธุๆๆคับ...

ท่านพูดถูกต้องหมด สาธุ🙏🙏🙏🙏

สาธุครับหลวงตา ผมเป็น 1 ในผู้ฟัง 888 เข้าใจ แล้วครับ ยิ่งเข้าใจ จิตที่ปฏิบัติ สาธุ ครับ

อนุสัญญา อนุไส สาธุ

Fcมาแล้วครับหลวงตา

น้อมกราบอนุโมทนาสาธุๆๆเาค่ะ

สาธุ​ๆ​ๆ​อนุ​โม​ทา​มิ.

กราบขอบพระคุณครับหลวง ตา สาธุ

กราบสาธุขอรับ🙏🙏🙏❤️

ขออนุโมทนาทุกบุญกุศลนะครับ...สาธุ...สาธุ...สาธุ...

สาธุๆๆในธรรมที่หลวงตาเมตตาเจ้าค่ะ

เริ่มกระจ่างแจ้งครับกราบสาธุครับ

กราบสาธุจริงแท้

❤❤❤

สาธุ​ค่ะ​น้อม​กราบ​นมัสการ​หลวงตา​เจ้าค่ะ​🙏🙏🙏🕯️💐💐💐🕯️ขอ​อนุโมทนา​บุญ​กับ​การเผย​แผ่​ธรรม​ทาน​ด้วย​ค่ะ​สาธุ​🙏🙏🙏😊

นอนไม่หลับ ฟังเพลิน

ฮักหลวงตาครับ

คำว่า "อวิชชา" (Avidya) ในศาสนาพุทธ หมายถึงความไม่รู้หรือความมืดมนทางธรรมชาติ ซึ่งเป็นสาเหตุของความทุกข์ทั้งหมด อวิชชาเป็นการไม่เข้าใจความจริงที่แท้จริงของการเป็นอยู่ หรือไม่รู้เรื่องที่สำคัญที่สุดของชีวิต ซึ่งเป็นสถานะที่ทำให้เกิดความผิดพลาด ความเจ็บปวด และความทุกข์เสียหายที่ตามมา อวิชชามักถูกเปรียบเทียบกับเงาหรือความมืด ซึ่งปกคลุมบังแสงของความเข้าใจที่แท้จริง เมื่อมนุษย์อยู่ในสภาวะอวิชชา พวกเขามักมองโลกในมุมมองที่ผิดพลาด มีความผิดพลาดในการเข้าใจความจริง และมักทำสิ่งต่าง ๆ ที่เป็นการทำให้เกิดความทุกข์ในสายตาของศาสนาพุทธ สุภาวะที่แท้จริงในศาสนาพุทธ คือ นิพพานคุณค่า (Nirvana) หรือสถานะที่พ้นจากอวิชชาและความทุกข์ทั้งหมดในโลกนี้ การตระหนักและเข้าใจถึงอวิชชา ซึ่งหมายถึงความรู้ของการเป็นอยู่ที่แท้จริง มีความสำคัญอย่างมากในการฝึกฝนและปฏิบัติศาสนาพุทธ โดยการฝึกฝนสมาธิและมีสติ และการปฏิบัติธรรม เป็นวิธีที่สำคัญในการเข้าใจและพิชิตอวิชชา ซึ่งนักธรรมจะพยายามทำให้ความเข้าใจเกี่ยวกับธรรมชาติแห่งการเป็นอยู่มากขึ้น และปล่อยวางความผูกพันที่ทำให้เกิดความทุกข์ไว้ครับ โดยทั้งสมาธิและปฏิบัติธรรมมีบทบาทสำคัญในการเข้าถึงธรรมชาติแห่งการเป็นอยู่ และการพิชิตความทุกข์ในศาสนาพุทธครับ ในศาสนาพุทธธรรม "วิชชาที่แท้จริง" หมายถึง "อริยสัจ" (Ariya-Sacca) ซึ่งเป็นความจริงที่มีค่าสูงสุดและเป็นที่รับรู้โดยผู้ที่เข้าใจและได้รับการสอนตามปรัชญาพุทธ เรียกว่า "นิพพานคุณค่า" (Nirvana) หรือ "สวรรค์" ซึ่งเป็นสถานะที่เพียงผู้ที่ประสบประสบการณ์การตอบสนองที่ถูกต้องต่อความจริงที่แท้จริง และปลดปล่อยจากการเกิดใหม่ในสายตาธรรม นอกจากนี้ อริยสัจมีทั้งหมด 4 ข้อ ดังนี้: ความทุกข์ของชีวิต (Dukkha): ชีวิตมีความทุกข์ ซึ่งเกิดจากการติดต่อกับสิ่งต่าง ๆ ในโลกที่เปลี่ยนแปลงอย่างต่อเนื่อง สาเหตุของความทุกข์ (Samudaya): สาเหตุของความทุกข์คือความร้ายแรงและความปรารถนาที่เกิดจากความปรารถนาที่บรรพบุรุษต่างๆ การขจัดความทุกข์ (Nirodha): ความทุกข์สามารถถูกขจัดได้ โดยการเลิกปรารถนาและการติดตาม โดยเรียกว่า "นิพพานคุณค่า" ทางสู่การขจัดความทุกข์ (Magga): ทางสู่การขจัดความทุกข์คือ ปฏิบัติและฝึกปฏิบัติตามพระพุทธเจ้าสอน ซึ่งเรียกว่า "อริยสัจ 8 ประการ" หรือ "อริยสัจแปดชัย" ดังนั้น วิชชาที่แท้จริงในศาสนาพุทธคือการเข้าใจและตระหนักถึงอริยสัจ หรือความจริงที่แท้จริงของชีวิตและการเป็นอยู่ ซึ่งเป็นการเข้าใจถึงความทุกข์ของชีวิต สาเหตุของความทุกข์ วิธีการขจัดความทุกข์ และทางสู่การขจัดความทุกข์ นับเป็นหลักการและความเข้าใจที่สำคัญในการเดินทางของผู้ศึกษาศาสนาพุทธครับ ในศาสนาพุทธธรรมอวิชชาที่แท้จริงคือ "อติชาตธรรม" หรือ "Dharma" ซึ่งหมายถึงกฎหมายแห่งธรรมชาติหรือความจริงแห่งการเป็นอยู่ที่ไม่มีผู้สร้าง ซึ่งเป็นเป้าหมายสำคัญในการฝึกฝนและปฏิบัติศาสนาพุทธ อติชาตธรรม (Dharma) ในศาสนาพุทธไม่ใช่เพียงแค่การตระหนักถึงกฎหมายและความจริงทางธรรมชาติ แต่ยังรวมถึงการฝึกฝนและปฏิบัติตามหลักการแห่งธรรม โดยอติชาตธรรมนั้นสามารถแบ่งออกเป็นสาขาหลัก ๆ ที่ใหญ่ที่สุด ดังนี้: ธรรมสูตร (Sila): หมายถึง คำสั่ง และข้อห้ามในการปฏิบัติ ธรรมสูตรมีบทบาทสำคัญในการสร้างพื้นฐานสำหรับการฝึกฝน ซึ่งรวมถึง 5 ศีล (5 Precepts) หรือ 8 ศีล (8 Precepts) ซึ่งเป็นหลักการแห่งสุจริตและความจริง สมาธิ (Samadhi): หมายถึงการฝึกปฏิบัติทางจิตใจเพื่อให้สมาธิ หรือสถานะจิตใจที่มีสมาธิ ซึ่งมีการฝึกปฏิบัติในรูปแบบของการมีสมาธิ (Concentration) และการฝึกปฏิบัติในรูปแบบของการสงบใจ (Meditation) ประทีป (Prajna): หมายถึงความเข้าใจหรือภูมิปัญญา ประทีปเป็นคุณสมบัติที่ทำให้เราเข้าใจความจริงและธรรมชาติของการเป็นอยู่ ซึ่งเป็นผลมาจากการฝึกปฏิบัติและการสังเกตการณ์ อย่างไรก็ตาม การฝึกฝนและปฏิบัติตามอติชาตธรรมไม่ได้เป็นเรื่องที่จะศักยภาพให้เกิดขึ้นในระยะเวลาสั้น ๆ แต่เป็นกระบวนการที่ต้องใช้เวลาและความพยายามอย่างต่อเนื่อง และมักมีการรับรู้และพัฒนาเป็นลำดับครับ โดยผ่านการฝึกฝนและปฏิบัติตามหลักการแห่งธรรมชาติ นี่คืออวิชชาที่แท้จริงในศาสนาพุทธ ซึ่งเป็นที่รู้จักกันอย่างแพร่หลายในชนกันทั่วโลก

🙏🏻🙏🏻🙏🏻

🙏🙏🙏

🌹🌹🌹

🌻🌻🌻🌻

วัยเจริญพันธุ์หลวงตารู้หมดอดถาม

ออกจากทุกข์ ต้องเข้าหาทุกข์

🌺🌺🌺

ไม่คิด ปรุงแต่ง คือ บรรลุธรรม มี คนแนะนำผม ว่า สิ้นคิด บรรลุธรรม แล้ว สาธุครับ บุญที่ได้มาพบ มาฟัง กราบสาธุๆๆๆ

พระไตรปิฎกเล่มที่ ๑๘ พระสุตตันตปิฎกเล่มที่ ๑๐ สังยุตตนิกาย สฬายตนวรรค [๕๘๖] ครั้งนั้นแล นายจัณฑคามณีเข้าไปเฝ้าพระผู้มีพระภาคถึงที่ประทับถวายบังคมแล้วนั่ง ณ ที่ควรส่วนข้างหนึ่ง ครั้นแล้วได้ทูลถามพระผู้มีพระภาคว่าข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ อะไรหนอ เป็นเหตุเป็นปัจจัยเครื่องให้บุคคลบางคนในโลกนี้ ถึงความนับว่า เป็นคนดุ เป็นคนดุ ก็อะไรหนอเป็นเหตุเป็นปัจจัยเครื่องให้บุคคลบางคนในโลกนี้ถึงความนับว่า เป็นคนสงบเสงี่ยม เป็นคนสงบเสงี่ยมพระผู้มีพระภาคตรัสตอบว่า ดูกรนายคามณี คนบางคนในโลกนี้ยังละราคะไม่ได้เพราะเป็นผู้ยังละราคะไม่ได้ คนอื่นจึงยั่วให้โกรธ คนที่ยังละราคะไม่ได้คนอื่นยั่วให้โกรธ ย่อมแสดงความโกรธให้ปรากฏ ผู้นั้นจึงนับได้ว่าเป็นคนดุ คนบางคนในโลกนี้ยังละโทสะไม่ได้ เพราะเป็นผู้ยังละโทสะไม่ได้ คนอื่นจึงยั่วให้โกรธ คนที่ยังละโทสะไม่ได้คนอื่นยั่วให้โกรธ ย่อมแสดงความโกรธให้ปรากฏ ผู้นั้นจึงนับได้ว่าเป็นคนดุ คนบางคนในโลกนี้ยังละโมหะไม่ได้ เพราะเป็นผู้ยังละโมหะไม่ได้ คนอื่นจึงยั่วให้โกรธ คนที่ยังละโมหะไม่ได้อันคนอื่นยั่วให้โกรธ ย่อมแสดงความโกรธให้ปรากฏ ผู้นั้นจึงนับได้ว่าเป็นคนดุ ดูกรนายคามณี นี้เป็นเหตุเป็นปัจจัยเครื่องให้คนบางคนในโลกนี้ถึงความนับว่าเป็นคนดุ เป็นคนดุ ฯ [๕๘๗] ดูกรนายคามณี อนึ่ง คนบางคนในโลกนี้ละราคะได้แล้ว เพราะเป็นผู้ละราคะได้ คนอื่นจึงยั่วไม่โกรธ คนที่ละราคะได้แล้วอันคนอื่นยั่วให้โกรธก็ไม่แสดงความโกรธให้ปรากฏ ผู้นั้นจึงนับได้ว่า เป็นคนสงบเสงี่ยม คนบางคนในโลกนี้ละโทสะได้แล้ว เพราะเป็นผู้ละโทสะได้ คนอื่นจึงยั่วไม่โกรธ คนที่ละโทสะได้แล้วอันคนอื่นยั่วให้โกรธ ก็ไม่แสดงความโกรธให้ปรากฏ ผู้นั้นจึงนับได้ว่า เป็นคนสงบเสงี่ยม คนบางคนในโลกนี้ละโมหะได้แล้ว เพราะเป็นผู้ละโมหะได้ คนอื่นจึงยั่วไม่โกรธ คนที่ละโมหะได้แล้วอันคนอื่นยั่วให้โกรธ ก็ไม่แสดงความโกรธให้ปรากฏ ผู้นั้นจึงนับได้ว่า เป็นคนสงบเสงี่ยม ดูกรนายคามณี นี้เป็นเหตุเป็นปัจจัยเครื่องให้คนบางคนในโลกนี้ถึงความนับว่า เป็นคนสงบเสงี่ยมเป็นคนสงบเสงี่ยม ฯ [๕๘๘] เมื่อพระผู้มีพระภาคตรัสอย่างนี้แล้ว นายจัณฑคามณีได้กราบทูลพระผู้มีพระภาคว่า ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ พระธรรมเทศนาของพระองค์แจ่มแจ้งยิ่งนัก พระธรรมเทศนาของพระองค์แจ่มแจ้งยิ่งนัก พระผู้มีพระภาคทรงประกาศธรรมโดยอเนกปริยาย เปรียบเหมือนหงายของที่คว่ำ เปิดของที่ปิด บอกหนทางให้แก่คนหลงทาง หรือตามประทีปในที่มืดด้วยหวังว่า คนมีจักษุจักเห็นรูปฉะนั้น ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ข้าพระองค์นี้ขอถึงพระผู้มีพระภาค กับทั้งพระธรรมและพระภิกษุสงฆ์ว่าเป็นสรณะ ขอพระผู้มีพระภาคโปรดทรงจำข้าพระองค์ว่าเป็นอุบาสก ผู้ถึงสรณะจนตลอดชีวิต ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ฯ พระไตรปิฏก เล่มที่ ๒๕ พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๑๗ ขุททกนิกาย ขุททกปาฐะ-ธรรมบท-อุทาน-อิติวุตตกะ-สุตตนิบาต [๑๑] ธรรมทั้งหลายมีใจเป็นหัวหน้า มีใจประเสริฐที่สุด สำเร็จ แล้วแต่ใจ ถ้าบุคคลมีใจอันโทษประทุษร้ายแล้ว กล่าวอยู่ ก็ตาม ทำอยู่ก็ตาม ทุกข์ย่อมไปตามบุคคลนั้น

อวิชาคือการปรุงแต่งอดีตกับปัจจุบัน จริงๆๆแล้วต้องอยู่กับปัจจุบันไม่ใช่อดีตและอนาคตใช่ป่ะคาบปม

ตัดสังโยชน์10ได้ทั้ง4ประเภท แต่เกรดต่างกัน เปรียบไปก็เป็นเพชร4น้ำ เพชรน้ำ1/2/3/4 จะเหมือนกันได้อย่างไร ในเมือพระไตรปิฎกกล่าวไว้4ประเภท

สมาธิ ไม่ให้มันคิด คือ นิวรณ์ สาธุ

🙏🙏🙏🕎

ถามอาจารย์ครับ คือคนเราเกิดเพราะกรรมใช่หรือไม่ครับ

ชอบเสืยงหัวเลอะของอ้วนเรือดหมูพังหัวเลอะมีบรรย่กาศถึงใจเสืยแต่โคสนาบอ่ย-ๆ

น้อมกราบในธรรมอันประเสริฐค่ะหลวงตาสาธุๆๆค่ะ🙏🙏🙏❤❤❤

แต่ละคนก็ใช้ข้อมูลที่ตนเองมีอยู่ตอบทั้งนั้นแหละครับแต่ผู้รู้แล้วเห็นแล้วย่อมตอบในทิศทางเดียวกันคือมันไม่เที่ยงไม่ว่าจะข้อมูลชนิดใด ไม่ว่าจะขณะใดสภาวะใดก็ตามย่อมเห็นว่ามันไม่เที่ยงผลก็จะอุเบกขาในทุกขณะเป็นธาตุสักแต่ว่าธาตุ ตั้งแต่รูปธาตุ เวทนาธาตุ สัญญาธาตุ สังขาร์ธาตุไม่ต่างอะไรกับธาตุดินธาตุน้ำธาตุลมธาตุไฟ ล้วนเกิดขึ้นตั้งอยู่ดับไป เป็นอนิจจังทุกขังอนัตตาภายนอกล้วนอนิจจังทุกขังอนัตตาภายใน(ใจจิต)ก็ล้วนอนิจจังทุกขังอนัตตาไม่มีข้อยกเว้น นิพพานเป็นผลของการรู้แจ้งในสิ่งเหล่านี้หมดความลังเลสงสัย ทุกขณะจิตอนิจจังทุกขังอนัตตาสาธุครับ

คุฯอ้วนเป็นคนฉลาดเก่งต่ะ

พระไตรปิฎกเล่มที่ ๑ พระวินัยปิฎกเล่มที่ ๑ มหาวิภังค์ ภาค ๑ [๒๕๓] สละโทสะ ภิกษุรู้อยู่ กล่าวเท็จว่า โทสะข้าพเจ้าสละแล้ว ... คายแล้ว ... พ้นแล้ว ... ละแล้ว ... สลัดแล้ว ... เพิกแล้ว ... ถอนแล้ว ด้วยอาการ ๓ อย่าง ... ๔ อย่าง ... ๕ อย่าง ... ๖ อย่าง ... ๗ อย่าง คือ ๑ เบื้องต้นเธอรู้ว่า จักกล่าวเท็จ ๒ กำลังกล่าว ก็รู้ว่ากล่าวเท็จ ๓ ครั้นกล่าวแล้ว ก็รู้ว่ากล่าวเท็จ แล้ว ๔ อำพรางความเห็น ๕ อำพรางความถูกใจ ๖ อำพรางความชอบใจ ๗ อำพรางความจริงต้องอาบัติปาราชิก [๒๕๒] อรหัตตผล ภิกษุรู้อยู่ กล่าวเท็จว่า ข้าพเจ้าเข้าอรหัตตผลแล้ว ด้วยอาการ ๓ อย่าง ... ๔ อย่าง ...๕ อย่าง ...๖ อย่าง ... ๗ อย่าง คือ ๑ เบื้องต้นเธอรู้ว่า จักกล่าวเท็จ ๒ กำลังกล่าว ก็รู้ว่ากล่าวเท็จ ๓ ครั้นกล่าวแล้ว ก็รู้ว่ากล่าวเท็จแล้ว ๔ อำพรางความเห็น ๕ อำพรางความถูกใจ ๖ อำพรางความชอบใจ๗ อำพรางความจริง ต้องอาบัติปาราชิก ภิกษุรู้อยู่ กล่าวเท็จว่า ข้าพเจ้าเข้าอรหัตตผลอยู่ ด้วยอาการ ๓ อย่าง ... ๔ อย่าง ...๕ อย่าง ... ๖ อย่าง ... ๗ อย่าง คือ ๑ เบื้องต้นเธอรู้ว่า จักกล่าวเท็จ ๒ กำลังกล่าว ก็รู้ว่ากล่าวเท็จ๓ ครั้นกล่าวแล้ว ก็รู้ว่ากล่าวเท็จแล้ว ๔ อำพรางความเห็น ๕ อำพรางความถูกใจ ๖ อำพรางความชอบใจ ๗ อำพรางความจริง ต้องอาบัติปาราชิก ภิกษุรู้อยู่ กล่าวเท็จว่า ข้าพเจ้าเป็นผู้เข้าอรหัตตผลได้แล้ว ด้วยอาการ ๓ อย่าง ...๔ อย่าง ... ๕ อย่าง ... ๖ อย่าง ... ๗ อย่าง คือ ๑ เบื้องต้นเธอรู้ว่า จักกล่าวเท็จ ๒ กำลังกล่าว ก็รู้ว่ากล่าวเท็จ ๓ ครั้นกล่าวแล้ว ก็รู้ว่ากล่าวเท็จแล้ว ๔ อำพรางความเห็น ๕ อำพรางความถูกใจ ๖ อำพรางความชอบใจ ๗ อำพรางความจริง ต้องอาบัติปาราชิก ภิกษุรู้อยู่ กล่าวเท็จว่า ข้าพเจ้าเป็นผู้ได้อรหัตตผล ด้วยอาการ ๓ อย่าง ... ๔ อย่าง ...๕ อย่าง ... ๖ อย่าง ... ๗ อย่าง คือ ๑ เบื้องต้นเธอรู้ว่า จักกล่าวเท็จ ๒ กำลังกล่าว ก็รู้ว่ากล่าวเท็จ๓ ครั้นกล่าวแล้ว ก็รู้ว่ากล่าวเท็จแล้ว ๔ อำพรางความเห็น ๕ อำพรางความถูกใจ ๖ อำพรางความชอบใจ ๗ อำพรางความจริง ต้องอาบัติปาราชิก ภิกษุรู้อยู่ กล่าวเท็จว่า ข้าพเจ้าเป็นผู้ชำนาญอรหัตตผล ด้วยอาการ ๓ อย่าง... ๔ อย่าง...๕ อย่าง ... ๖ อย่าง ... ๗ อย่าง คือ ๑ เบื้องต้นเธอรู้ว่า จักกล่าวเท็จ ๒ กำลังกล่าว ก็รู้ว่ากล่าวเท็จ ๓ ครั้นกล่าวแล้ว ก็รู้ว่ากล่าวเท็จแล้ว ๔ อำพรางความเห็น ๕ อำพรางความถูกใจ ๖ อำพรางความชอบใจ ๗ อำพรางความจริง ต้องอาบัติปาราชิก ภิกษุรู้อยู่ กล่าวเท็จว่า อรหัตตผลข้าพเจ้าทำให้แจ้งแล้ว ด้วยอาการ ๓ อย่าง ... ๔ อย่าง ... ๕ อย่าง ... ๖ อย่าง ... ๗ อย่าง คือ ๑ เบื้องต้นเธอรู้ว่า จักกล่าวเท็จ ๒ กำลังกล่าว ก็รู้ว่ากล่าวเท็จ ๓ ครั้นกล่าวแล้ว ก็รู้ว่ากล่าวเท็จแล้ว ๔ อำพรางความเห็น ๕ อำพรางความถูกใจ ๖ อำพรางความชอบใจ ๗ อำพรางความจริง ต้องอาบัติปาราชิก

อวิชาดับแล้วธรรมอันละเอียดก็เกิดขึ้นกิเลสนอ้ยใหญ่ทั้งหลายก็หมดจบกิจเจ้าค่ะสาธุหลวงตาสาธุสาธุสาธุ❤❤❤

นายต้องการเงินแท้หรือทองขอรับชาวโลกมอบขั้วโลกเราพอดียังจ๊ะถามอวกาศด.ร.ยังตอบมิใด้

มีแต่รู้ กูไม่มี สาธุๆๆๆ

กราบนมัสการเจ้าค่ะหลวงตาสาธุสาธุค่ะ

งตาสอนดีเข้าใจง่ายชัดเจนครับสาธุสาธุสาธุ

น้อมกราบสาธุหลวงตาที่กรุณาเมตตาธรรมครับผม❤❤❤

ต้องรบทวีปอีกแล้วเขาเราลงตรงใขสือลี้ภัยสงครามโลกนี้ไม่สุภาพคำขอรับ

นี่ลือนิเทศศาสตร์เครื่องนุ่งหม่แด่ศาสดาจักรวาลกำหนด

ชาวโลกสอนคำจักรวาลก็ตอบลำบากจ่ะโยมเอย

พระไซอิ๋วหายากนะจ๊ะไม่มีโยม

กินฟรี

ทําไมต้องแบ่งแยก ทางโลก ทางธรรม ทั้งที่สองอย่างคือหนึ่งเดียว?

ไม่ตรง😅 พระไตรปิฎกเล่มที่ ๒๕ พระสุตตันตปิฎกเล่มที่ ๑๗ขุททกนิกาย ขุททกปาฐะ-ธรรมบท-อุทาน-อิติวุตตกะ-สุตตนิบาต [๑๐๑] ข้าพเจ้าได้สดับมาแล้วอย่างนี้ สมัยหนึ่ง พระผู้มีพระภาคประทับอยู่ ณ พระวิหารเชตวัน อารามของท่านอนาถบิณฑิกเศรษฐี ใกล้พระนครสาวัตถี ก็สมัยนั้นแล ท่านพระสารีบุตรผู้มีความปรารถนาน้อย สันโดษ ชอบสงัด ไม่คลุกคลีด้วยหมู่ #ปรารภความเพียรหมั่นประกอบในอธิจิต นั่งคู้บัลลังก์ตั้งกายตรง อยู่ในที่ไม่ไกลพระผู้มีพระภาค พระผู้มีพระภาคได้ทรงเห็นท่านพระสารีบุตรผู้มีความปรารถนาน้อย ... อยู่ในที่ไม่ไกล ฯ ลำดับนั้นแล พระผู้มีพระภาคทรงทราบเนื้อความนี้แล้ว ได้ทรงเปล่ง อุทานนี้ในเวลานั้นว่า ความโศกทั้งหลายย่อมไม่มีแก่ผู้ที่มีจิตยิ่ง ไม่ประมาท เป็น มุนี ศึกษาอยู่ในครองแห่งมุนี คงที่ สงบ มีสติทุกเมื่อ ฯ พระไตรปิฎกเล่มที่ ๗ พระวินัยปิฎกเล่มที่ ๗ จุลวรรค ภาค ๒ #ลักษณะวินิจฉัยพระธรรมวินัย [๕๒๓] ครั้งนั้น พระมหาปชาบดีโคตมี เข้าไปเฝ้าพระผู้มีพระภาคถวายบังคม ได้ยืน ณ ที่ควรส่วนข้างหนึ่ง แล้วกราบทูลว่า ขอประทานพระวโรกาสพระพุทธเจ้าข้า ขอพระผู้มีพระภาคโปรดแสดงธรรมโดยย่อ ที่หม่อมฉันฟังธรรมของพระผู้มีพระภาคแล้ว เป็นผู้เดียวจะพึงหลีกออก ไม่ประมาท มีความเพียรมีตนส่งไปอยู่ พระผู้มีพระภาคตรัสว่า ดูกรโคตมี เธอพึงรู้ธรรมเหล่าใดว่า ธรรมเหล่านี้เป็นไปเพื่อความกำหนัด ไม่ใช่เพื่อคลายความกำหนัด เป็นไปเพื่อความประกอบไม่ใช่เพื่อความพราก เป็นไปเพื่อความสะสม ไม่ใช่เพื่อความไม่สะสม เป็นไปเพื่อความมักมาก ไม่ใช่เพื่อความมักน้อย เป็นไปเพื่อความไม่สันโดษ ไม่ใช่เพื่อความสันโดษ เป็นไปเพื่อความคลุกคลีด้วยหมู่ ไม่ใช่เพื่อความสงัด เป็นไปเพื่อความเกียจคร้าน #ไม่ใช่เพื่อปรารภความเพียร เป็นไปเพื่อความเลี้ยงยาก ไม่ใช่เพื่อความเลี้ยงง่าย ดูกรโคตมี เธอพึงทรงจำธรรมเหล่านั้นไว้โดยส่วนเดียวว่านั่นไม่ใช่ธรรม นั่นไม่ใช่วินัย นั่นไม่ใช่สัตถุศาสน์ ดูกรโคตมี อนึ่ง เธอพึงรู้ธรรมเหล่าใดว่า ธรรมเหล่านี้เป็นไปเพื่อความคลายกำหนัด ไม่ใช่เพื่อมีความกำหนัด เป็นไปเพื่อความพราก ไม่ใช่เพื่อความประกอบ เป็นไปเพื่อความไม่สะสม ไม่ใช่เพื่อความสะสม เป็นไปเพื่อความมักน้อย ไม่ใช่เพื่อความมักมาก เป็นไปเพื่อความสันโดษ ไม่ใช่เพื่อความไม่สันโดษ เป็นไปเพื่อความสงัด ไม่ใช่เพื่อความคลุกคลีด้วยหมู่ #เป็นไปเพื่อปรารภความเพียร ไม่ใช่เพื่อความเกียจคร้าน เป็นไปเพื่อความเลี้ยงง่าย ไม่ใช่เพื่อความเลี้ยงยาก ดูกรโคตมี เธอพึงทรงจำธรรมเหล่านั้นไว้โดยส่วนเดียวว่านั่นเป็นธรรม นั่นเป็นวินัย นั่นเป็นสัตถุศาสน์ ฯ

อ้วน เลือดหมู ถามได้ดี มีประโยชน์กับผู้ฝึกใหม่และผู้ที่มีนิวรณ์ลังเลสงสัย

สาธุครับหลวงตา

กราบหลวงตาเจ้าคะ

สาธุสาธุสาธุ

สาธุค่ะ

🙏🏻🙏🏻🙏🏻

ผู้จะปฏิบัติธรรมได้ถูกต้แงต้องมีสัมมาทิฏฐิเข้าใจอริยสัจ4และปฏิบีติตามมรรคมีองค์เท่านั้น