คิดถึงมิติที่ 6 คลิปแนวนี้มากเลยครับ ย้อนไปฟังคลิปกู้ภัยบ่อยมาก

ชอบเรื่องลี้ลับแบบนี้มากค่ะ ชอบน้ำเสียงที่หลอนและลี้ลับแบบนี้ด้วยค่ะเหมาะกับมิติที่6ค่ะ

คิดถึงคลิปแรกๆเลยค่ะ​ อยากให้กลับไปเล่าแนวครีปปี้พาสต้าอีก​ ตอนนี้ยังกลับไปฟังคลิปเก่าๆอยู่​ หน่วยกู้ภัยหลอนฟังบ่อยมาก​ รู้จักตั้งแต่ยอดซับหมื่นกว่าๆ​ ตอนนี้​ 7แสนกว่าแล้ว​ ขอให้ล้านเร็วๆนะคะคุณนิวัฒน์

สำหรับผม ผมมาตลอดว่าโลกเรามีอีกมิตินึงที่ทับซ้อนกันหลายๆมิติ ช่วงเวลาต่างทั้งโลกรวมทั้งวิญญาณ ด้วย และถ้าวันเวลาที่โลกต่างมิติ เกิดการทับซ้อนและเชื่อมกันมันก็จะเกิดประตูที่สามารถข้ามไปได้ เรื่องราวต่างๆบนโลกนี้ที่ไม่สามารถอธิบาย ได้ พูดเหมือนทั้งที่ความเชื่อ และวัฒนธรรมที่ต่างแต่กลับพูดเหมือนกันคือ หลุดเข้าไปโลกต่างมิติ ข้ามเวลา และมาอะไรบางหอย่างที่โลกใบนี้ไม่มีหลุดเข้ามา แต่พอเวลาเสถียนก็กลับไปเหมือนเดิม เรื่องนี้อาจพิสูจน์ ไม่ได้แต่กลับมีใจความคล้ายกัน อย่างลักษณของพีระมิดที่มีลักษณะเด่วกัน แต่มันอยู่หางกันมากจนเป็นไปไม่ได้ที่จะเดินทางไป มนุษย์โบราณพวกเขาคงเห็นอะไรบางอย่างที่เหมือนกันจากที่เดียวกัน

เมื่อก่อนสมัยพ่อผมเป็นทหารไปฝึกลาดตระเวนที่เมืองกาญจน์ ก็จะเดินไปจุดที่ตั้งค่าย ในช่วงกลางคืนพอมาถึงก็กางแผนที่ออกดูพิกัดตรงทุกอย่าง แต่ไม่เห็นที่ตั้งค่ายเป็นแต่ป่าเต็มไปหมด ก็เลยตรวจสอบพิกัดซ้ำแล้วซ้ำอีกจนแน่ใจแต่ก็ไม่พบ เลยตัดสินใจนอนพักกันทั้งหมด พอใกล้ๆเช้าพ่อผมรู้สึกปวดปัสสาวะ เลยเดินไปตรงต้นกล้วยป่าหาที่ฉี่พอแหวกใบกล้วยไปเท่านั้น ก็เห็นค่ายพักอยู่แค่ตรงหน้าทั้งแสงไฟทั้งเสียงเครื่องปั่นไฟทั้งเสียงรถทั้งคนพูดดังอื้ออึง คนที่นอนหลับเมื่อคืนก็ตื่นกันหมดจากเสียงและแสงไฟ สปอตไลต์ ปรากฏว่าที่หาที่ตั้งไม่เจอเมื่อคืนเพราะแค่ใบไม้บังไว้แค่ใบสองใบเท่านั้น เรื่องบังตาในป่าเชื่อว่ามีจริงครับ

เเบบนี้เเหละชอบมากเลยครับ ฟังเเล้วง่วงตลอด

เรื่องจริงนี่แหละที่รอคอย ชอบมากก

เรื่องแบบนี้มาอีกแล้วชอบมาก ๆ เลยครับผม

คิดถึงคอนเทนต์แบบนี้ครับ 👍

ฟังก่อนนอนหลับสบายสุด เพราะเสียงพากย์น่าฟัง🥰🥰🥰🥰🥰🥰

ชอบเรื่อง​เกี่ยวกับ​ป่ามากครับ ทำคลิป​แบบนี้​อีกนะแอด

แอดต่อไปเอาแบบนี้ ซาวแบบนี้ชอบฟังมาก ตั้งแต่ซาวเริ่มต้นเลย

ขอแนวเรื่องเล่าแบบนีเอีกเยอะๆเลยค่ะ รอติดตาม สนุกมาก ฟังละหลอนดี

ฟังไปทํางานไปดีมากๆเลยค่ะ

ชอบๆๆชอบเรื่องแบบนี้ค่ะ ขนลุกดี

คิดถึงเนื้อเรื่องพวกครีปปร้พาสต้าแบบเมื่อก่อนจังเลยค่ะ อยากให้ทำอีก ถ้าจะทำอีกจะรอชมนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ

ชอบฟังเรื่องแนวๆนี้ค่ะ ☺️☺️☺️☺️☺️

เย้...มาแล้ววววว!!✌✌🎊🎊🎉🎉

ฟังไปทำงานไปแล้วเพลินมากครับ คลิปแบบนี้

ผมชอบฟังพี่ไลฟ์สดมากเลยครับ ฟังยาวๆ น้ำเสียงของพี่น่าฟังมากเลยครับ😊

ชอบค่ะ ฟังเพลินดี😊

ไม่มีแบบนี้มานานมากๆละ ฟังแล้วหลับสบาย

Hello! Mitithee 6. I love your channel. ♥️ I've subscribed you for so long. 😄

ชอบเรื่องลึกลับแบบนี้มากครับ

แนวเข้าป่าดงพงไพร ชอบมากครับ

ผมเป็นคนอิสลามเรื่องแบบนี้มีอยู่จริงๆ ภาษามาลายูเขาเรียก ผีบาฆี หรือญินไซตอนนั่นเอง ซึ่งผีตนนั้นได้ทํารูปร่างดีผิวสวยหน้าตาสง่างามได้ เพื่อทำให้มนุษย์หลงในความงามของเธอ

ชอบครับ.ชอบคำพูดคำจา.

มาแล้วครับผม ❤❤❤❤👍👍👍

สวัสดีครับแอด ไม่ค่อยได้เข้ามาเม้น แต่ผมรู้จักกับมิติที่6 มาก็หลายปีแล้ว น่าจะรู้จักกับมิติที่6 มาก็เกือบ6-7ปีแล้วมั้ง อยากบอกว่าเป็นกำลังใจให้อยู่ห่างๆ อย่างห่วงๆนะ จ้ะ❤️❤️💓❤️💓💓❤️❤️💓💋

คิดถึงซาวด์แบบนี้ ฟังไปทำงานไปเพลินมากครับ

เอาอีกเอาอีกชอบๆ❤❤

ชอบฟังเรื่องประเทศไทยมากๆเลย

ชอบดูแนวนี้

ฝันดีครับผม❤🎉🎉

ชอบเสียงเล่าค่ะเสียงเพราะ

ชอบแนวนี้

ชอบมากครับ

👍 เยี่ยมครับ

รักช่องนี้มาก

ชอบมากครับเคสคนหายเนี่ย อยากให้ทำออกมาเยอะๆจัง

ชอบครับ

เย้ๆคลิปใหม่มาแล้ว

จะรอติดตามอีกนะครับ

คิดถึงคลิปสไตล์มากนี้ค่าาาาา

เหมือนฟังนิทานก่อนนอน ฟังเพลินจนเคลิ้มเลยครับ

คิดถึงวิธีการเล่าเรื่องลึกลับของพี่นิวัติมากๆเลยครับ วันนี้หลอนได้ใจจริงๆ ฮะๆๆ

❤ฟังรอบ 2 มันเด้งมาครับ❤

ทำไมไม่ถามพวกลักลอบตัดไม้ล่ะ พวกนี้ไม่เคยหลงป่าซักที แถมรู้ตัวไวหลบหนีเจ้าหน้าที่ก่อนจะมาถึงอีกต่างหาก

ยากให้ทำแนวนี้มากๆคะ

🌹ขอบพระคุณครับผม🌹 🌹โชคดีมีสุข ร่ำรวย สุขภาพพลานามัยแข็งแรง นะครับพี่🌹

อยากให้เล่าเรื่อง "กฏในการนั่งรอที่ศาลารอรถยามค่ำคืน" มันออกแนว Creepypasta ผมว่าช่องนี้น่าจะเล่าได้อารมณ์สุดๆ

นี่แหละ​แบบ​ฉบับของมิติที่​6ที่ผมชอบ

ชอบคดีที่ถูกทำเป็นหนังอะครับ ที่ถ่ายคลิปไว้อยู่ๆก็หายไป ไม่ใช่เกิดที่ไทยนะแต่ว่า

มาเร็วจัง

รอดูคลิปต่อไปค่ะ

😴เสียงนี้ฟังกี่ทีก็หลับครับโผม ขวัญเอ้ยขวัญมาาาา รอดออกมาได้ซ๊ะทีน่ะนวล#ฉากนี้เล่นปลอบซ๊ะผมต้องตื่นขึ้นมาขำไปเลยแอ๊ด😂⁵⁵⁵

เสียงคุนดีมากครับ/ผมเลิกงานมาก้อรีบมาเปิสฟังทุกตำนานเพราะว่ามันมีความรู้และมีความสุดด้วยที่ใด้ยินเสียงคุนครับ

เรื่องสุดท้าย นํ้านี้เค็มจัง

ฟังไป บรรยากาศครึ้มเย็นๆ เหมือนฝนจะตก อยู่ในห้องสลั่วๆ ที่มีแค่แสงจากหน้าต่าง

เรื่องแบบนี้ผมไม่ได้งมงายแต่ยึดตามหลักความเป็นจริงและที่เคยเจอมากับตัวเอง แม้จะไม่เคยเจอแบบเห็นจะๆจังๆ แต่แค่มาเป็นเสียงก็สุดๆแล้ว ตอนนั้นผมไปเที่ยวจุดชมวิวกับเพื่อนอีก 1 คน รวมผมก็ 2 คน ขึ้นไปตอนบ่ายสอง แต่วันนั้นข้างบนฝนตกเป็นฝอยๆบนยอดดอย ยอดดอยนั้นอยู่สูงจากระดับน้ำทะเล 1500 เมตรโดยประมาณ อากาศหนาวเย็นประมาณ 17 องศา ฟ้าครึ้ม ฝนพรำ ในขณะที่ตัวเมืองเบื้องล่างดอยนั้นแดดจ้าอากาศร้อน จุดชมวิวที่ว่าต้องจอดรถไว้และเดินเท้าขึ้นไปอีก 1.6 กิโลเมตร จะใช้เวลาเดินเท้าประมาณ 40 นาทีจะถึงจุดชมวิว มันจะเป็นราดยางขนาดรถยนต์เข้าได้หนึ่งคันพอดี สองข้างทางจะเป็นป่าสนเยอะพอสมควร แต่ละต้น สองถึงสามคนโอบขึ้นไป ผมกับเพื่อใส่ผ้ากันฝนเดินขึ้น ตอนนั้นมีฝรั่งหนึ่งคนเดินสวนลงมา ก็ไม่มีอะไรก็เดินจนถึงจุดชมวิว ลักษะณะเมื่อถึงจุดชมวิวจะคล้ายกับภูกระดึงจ เลย ทีนี้เรื่องมันเกิดขากลับคือ ตอนนั้น 16.30 น แล้ว ฝนก็ยังไม่หยุด ฟ้าครึ้มอากาศเย็น ลมแรง มองไปยังตัวเมืองที่อยู่ไกลลิบๆนั้นแดดเปรี้ยง จึงบอกเพื่อนว่าลงกันดีกว่าเดี๋ยวจะมืด เลยเดินกลับลงมากัน จังหว่ะที่เดินกลับลงมาสัก 500 เมตร จะเป็นจุดผ่านต้นสนสองข้างทางขนาด 3 คนโอบหลายต้น พอผมกับเพื่อนเดินเลยต้นสนยักษ์นั้นมาสัก 5 เมตร ผมก็ได้ยินเสียงผู้หญิงร้อง น่าจะร้องไห้ ร้องฮือๆๆๆ แต่เป็นแบบลากยาวๆช้าๆ แต่เสียงนั่นเยือกเย็นเอามากๆ ตั้งแต่เกิดมาผมไม่เคยได้ยินเสียงที่เย็นจนขนลุกถึงขนาดนั้นมันเย็นแบบบาดลึกเข้าไปในใจในหัวอย่างบอกไม่ถึง เสียงมันกังวาลแบบประหลาดเอามากๆ และตอนที่ได้ยินนั้น ผมกับเพื่อนหันมามองหน้ากันแทบจะทันทีและรู้คำตอบโดยไม่ต้องต้องถามกันเลย เพื่อนผมรีบเดินเร็วขึ้นนำผมไป ผมเดินรั้งท้าย เสียงนั้นก็ยังคงดังตามหลังผมมา ซึ่งตำแหน่งเสียงที่ได้ยินคือ มาจากยอดต้นสนยักษ์นั่นแน่นอน จะเป็นเสียงลมเสียงแหวกหินแหวกเขานั้นไม่ใช่แน่นอนเพราะผมกับเพื่อนแยกได้ และตอนนั้นไม่มีใครในโซนนั้นอีกแล้ว เสียงนั้นดังตามหลังมาประมาณ 20 วินาที จึงเงียบไป แต่ผมกับเพื่อนก็ยังเดินกันต่อ ความกดดันประหลาดนั้นก็ยังตามหลังผมอยู่ จนมาถึงที่รถ ก็รีบขับลงมา ความกดดันนั้นก็ตามมาอยู่ เพราะผมขับรั้งท้าย และพยายามมองกระจกหลังตลอดแต่ก็ไม่เห็นสิ่งผิดปกตินอกจากความกดดันประหลาดนั้น เชื่อไหมครับว่าพอขับมาจนพ้นปากทางเข้า ความกดดันหายไปหมดสิ้น ทั้งที่ปากทางนั้นก้ยังเป็นป่าสนทึบ ฟ้าครึ้ม ฝนตกอยู่เช่นเดิม ก็ขับลงมากันต่อเรื่อยๆ จนถึงตัวเมืองข้างล่าง ทุกอย่างกลับกันหมด อากาศร้อน เสียงรถวิ่งไปมา คนเยอะ ฝนหายแดดเปรี้ยง เอาซะเหมือนผมกับเพื่อนหลุดออกมาจากอีกโลกนึงเลย ทุกวันนี้ก้ยังจำเสียงนั้นได้ ทุกครั้งที่คิดถึงเสียงนั้นจะขนลุกทุกครั้ง แต่ไม่ว่ายังไงก็ตาม ผมกับเพื่อนอีกคนจะกลับขึ้นไปเที่ยวที่นั่นอีก เพราะผมเคยไปที่นั้นหลายครั้งแล้ว และมันสวย วิวสวย อากาสดีครับ

เสียงแบบนี้นึกถึงตอนนั้นเลย💗

เสียงพี่เริ่มไปตามอายุแล้วนะครับ ผมก็ติดตามต่อไป

ชอบแบบนี้

คิดถึงการเล่าแบบนี้ค่าาา ❤️

บางครั้งเราก็เจอเหตุการณ์ที่ไม่สามารถอธิบายเป็นคำพูดได้ เรื่องลี้ลับ ปริศนา อาถรรพ์ ความไม่สมเหตุสมผลมันทำให้เราขนหัวลุก แต่ไม่รู้เป็นอะไร ชอบเรื่องแบบนี้ มันน่าสนใจชวนให้เราอยากรู้คำตอบ

น้ำนี้ชาด..เค็มหนัด = น้ำนี้มันเค็มจริงๆเลย

เรื่องลี้ลับมาแล้ว 🥰

ฟังแล้วรู้สึกง่วง

มีเยอะเรื่องราวแบบนี้ คนหลงและตาย เสียดายเราไม่รู้ ควรมีกล้องติดตัว

อ้า classic คิดถึง ซาวด์เเบบนี้จัง

แนวหลอนที่รอคอย Dark ambient sound ที่รอคอย 👍👍👍👍👍

ชอบเสียงผู้บรรยายเหมาะกับแนวเรื่องที่เล่า และไม่มีการทำให้ตกใจด้วย 👏👏👏

มีท่านนึงเคยเล่าว่า โลกเรามันซ้อนกัน มีหลายภพหลายมิติ หากวันหนึ่งเราได้เจอคนจากมิตินั้นๆก็เท่ากับว่าเราหลงเข้าไปในนั้นละ ทั้งๆที่ตรงนั้นก็ไม่ไกลจากบ้านเรา แสดงว่ามิติที่ซัอนกันมีอยู่ในทุกๆที่ เพียงแค่เรามองไม่เห็นมันเองด้วยตาเนื้อ

มันจะมืดมากๆถ้าเราปิดไฟ

พอฟังผมไม้กร้าเดินเข้าป่าเลยครับ

เพื่อนของผมเป็นคนนึงที่เคยหลงทางและเล่าให้ฟังว่า วันนั้นเขาเดินกลับบ้านตามปกติแต่วันนี้เดินเท่าไรๆก็เดินไม่ถึงบ้านตัวเองเขาก็คิดว่าอาจเดินข้ามเถาหลงก็ได้ก็เลยเดินออกนอกทางปกติเดินไปเรื่อยมาทางก็ยิ่งรกพอออกจากป่าได้ก็พบว่าตัวเองก็บนภูเขาและที่สำคัญคือข้างหน้าเขามันคือหลุมฝังศพคนจีนเต็มภูเขาไปหมดเลยครับแต่ดีที่เป็นตอนกลางวันและมองไปไกลๆก็มองเห็นถนนพอดี

เสียงหลอนได้ใจมาก

คิดถึง อดีต คับชอบ

ชอบแบบของไทยจังคับ เล้าแบบยาวๆคับ

เคยเจอกับตัวเอง เราไปเที่ยวน้ำตกแห่งหนึ่งกับที่บริษัท เราเดินจากจุดจอดรถเข้าไปน้ำตกกับคนอื่น ๆ แต่เดินกลับออกมาก่อน ตอนเดินก็รู้สึกว่าแค่ไม่กี่นาที แต่พอออกมาไม่เจอใครแล้ว ตอนหลังถึงได้รู้ว่าเราหายไปประมาณสองชั่วโมง

คอนเทนท์นี้ต้องมาแล้ว

น่ากลัวย

อยากฟังแนว rules of horror ครับ

กลัวแต่อยากฟัง

เสียงผู้บรรยายฟังแล้วอินกับเรื่องมากค่ะ ขนลุกซู่

มีแต่ปริศนาเต็มไปหมด....

อยากให้เล่าเรื่องเมืองลับแล. แบบต่างประเทศมีเหมือนบ้านเราหรือเปล่าคะ

ที่ อ.จะนะ จ.สงขลา ต.นาทับ บ้านปากบาง ที่โรงเรียนเคยมีวัยรุ่นมหาวิทยาลัย มาเข้าค่าย แล่ะชายคนนึ่งได้หายไปตอนกลางคืน ตืนรุ่งชาวมาครูนึกว่าเขาหนีกลับบ้านไปแล้ว เลยโทรถามญาติ ญาติบอกว่ายังไม่ได้กลับ ครูเลยไปแจ้งผู้ใหญ่บ้าน และตำรวจ ช่วยกันค้นหา หลังโรงเรียนมันจะเป็นป่าโกงกาง ตำรวจ ผู้ใหญ่บ้านเลยไปหาที่นั้น หาอยู่2วันไม่เจอ แต่พอวันที่เข้าค่ายครบ3วันแล่ะคนอื่นกำลังจะกลับบ้าน เขากลับเดินออกมาจากป่าโกงกางเอง ครู-ผู้ใหญ่บ้าน ตำรวจ แล่ะนักเรียนทุกคน ถึงกับอึ้ง ครูเลยถามว่าไปไหนมา เขาบอกว่ามีผู้หญิงมาเรียกตอนกลางคืนบอกจะพาไปเที่ยวบ้าน เขาเลยเดินตามไป เขาบอกว่าที่บ้านของผู้หญิงคนนั่นมีครบทุกอย่าง เล่นเอาสะคนลุกกันเป็นแถวๆ ครับ🥰🥰🥰🥰🥰

การกลับมาของ มิติที่6. อยากฟังเรื่องตุ๊กตา​ผีสิงห์​ เรื่องหลอนๆผีๆครับ

ในพื้นที่ผม หายบ่อยมากครับ ผมเป็น จนท ที่เข้าไปตามหาโดยร่วมกับหน่วยงานป่าไม้ในพื้นที่ มีคดีพระสงฆ์หายตัวด้วยครับปัจจุบันปีกว่าแล้วยังหาตัวไม่เจอและยังมีเด็กที่อายุ 16 ปีก็ปีกว่าเช่นกัน

เรื่องต่อไป ถ้ำหลวงขุนน้ำนางนอน⛰กับ 13 ชีวิต🐗หมูป่า⚽️ติดถ้ำ 3 ปีที่แล้ว🇹🇭

เมื่อวานเพิ่งดูคดีเก่า ช่องข่าวดังข้ามเวลาที่เจ้าหน้าที่หายไปในเขาใหญ่

อยากทราบชื่อ Sound ช่วงนาทีที่ 2:30 ฟังแล้วหลอนดีครับ

👍👍👍

เหมือนในบ้านเรา ยังมีเรื่องของเมืองลับแล หรือโลกคู่ขนาน ลี้ลับนะครับ หาคำตอบไม่ได้ แต่เชื่อว่ามีอยู่จริงครับ

ขอเรื่องปีศาจ windigo สัตว์ประหลาดของชนเผ่าอินเดียนเเดงเเบบหลอนๆหน่อยคับ

ซาวและเสียงที่คุ้นเคย

เรื่องจริงคนหาย ปกติต้องแจ้งเจ้าหน้าที่เนอะเวลาคนหาย แถวบ้านดิฉัน ผู้หญิงคนหนึ่ง สามีเธอหายไปสามวัน เธอร้อนใจ จึงไปแจ้ง......หมอดู หมอดูนั่งทางในบอกว่าสามีเธอมาผูกคอตายที่สวนฉัน เธอร้อนใจ จึงไปแจ้ง.....พระ มาทำพิธี โรยข้าวตอกดอกไม้เชิญวิญญาณผัวที่สวนฉัน หลายวันผ่านไป ได้ผลจริงๆค่ะ ผลคือต้องไปจ่ายค่าประกันตัว..ผัวติดคุกข้อหาเมาแล้วขับ น่าจะชนคน มีคำว่า ทำไม..เต็มหัวดิฉันเลย... ทำไม....หล่อนไม่ไปแจ้งตำรวจตั้งแต่ครั้งแรกยะ ผัวหล่อนติดคุกตั้งหลายวัน ได้กินไม๊ข้าวปลา ดีนะคะ ที่ฉันไม่แจ้ง....เจ้าหน้าที่ ข้อหาบุกรุก '^ v ^

เมื่อหลายปีมาแล้วตอนผมยังเด็ก บ้านผมอยู่สมุทรสาคร ซึ่งตำบล ที่ผมอยู่จะมีนาเกลือเยอะมาก และบริเวณนาเกลือนั้น จะมีกระต๊อบ เล็กๆ มี่แคร่ นั่ง มีตุ่มน้ำฝน ซึ่งเป็นของเจ้าของนา แต่ละคน จำได้ว่า มีอยู่วันนึง เป็นช่วงปิดเทอม ผมและเพื่อนและน้องๆอายุประมาณ ช่วง ป.3 - ป4 เราชวนกันไปนั่งเล่นที่กระต๊อบนาของญาติเพื่อน เบื้องหน้าจะเป็นเกลือที่ส่องประกายแสงแดด ข้างหลังเป็นกระต๊อบและต้นไม้ใหญ่ร่มเย็น ผมและเพื่อนๆ วิ่งเล่น จนเพลีย จึงไปนอนเล่นบนแคร่ในกระต๊อบ ผมเผลอหลับไปตอนไหนไม่รู้ รู้สึกตัว ตื่นมาอีกทีได้ยินเสียงเพื่อนยังเล่นกันอยู่หลังกระต๊อบ ผมสะดุ้งตื่น วิ่งลงบรรไดจากในกระต๊อบ ขณะกำลังลง มีบางอย่างเหมือนกระจกกันไม่ให้ผมลง มา ภาพเบื้องหน้ายังเป็นท้องนาเกลือ ส่องประกายแสงแดดแยงตา พร้องเสียงเพื่อน ที่ดังมาจากข้างหลัง แต่ทำไมผมถึงลงจากตรงนั้นไม่ได้ ด้วยความยังเด็กผมพยามยามตะโกนเรรยกเพื่อนๆให้มาช่วยผมง แต้ตะโกกนจนสุดเสียงนานมากไม่มีใครได้ยิน ผมเริ่มน้ำตาไหล บวกกับโมโห ผมคิดได้ว่า ต้องเป็นผี บังตา แน่ๆ เหมือนที่ยายเล่าให้ฟัง ผมจึง หันไปด่าสบถ ถ้อยคำด่าหยาบคายสารพัด ในขณะที่ด่าอยู่นั้น ผมเงยหน้าขึ้นมาเห็นศาลพระภูมิเก่าๆ ที่ตั้งอยู่ติดข้างกระต๊อบมันตรงกับหัวนอนที่ผมพึ่งลุกขึ้นมาเมื่อสักครู่ ผมจึงยกมือไหว้ขอขมา กับทุกสิ่งที่ล่วงเกิน ยังไม่ทันขาดคำ ผมก็ลุกลืมตาขึ้นมา พบว่าผมตังเองพึ่งจะตื่น ผมได้ยินเสียงเพื่อนเล่น กันอยู่ ผมจึงวิ่งลงจากแคร่ในกระต๊อบนั้น แต่คราวนี้ผมลงมาได้ ผมถอนหายใจเฮือกใหญ่ ผมยกมือไหว้ศาลพระภูมิอีกครั้งจึงวิ่งไปหาเพื่อนๆ เล่าให้เพื่อนฟัง มันพากันหัวเราะ และชวนผมกลับบ้าน มันบอกว่า เห็นผมกำลังฝันดีเลยไม่ปลุก และบอกว่า กลับบ้านเถอะ นี่หกโมงเย็นแล้ว แม่ข้าจะดีเอา ผมคิดในใจ จำได้ว่าเราพึ่งจะมาเล่นกันตอนเก้าโมงเช้า และตอนจะหลับไปนั้นก็ไม่น่าจะเกินบ่ายโมง ในฝันนั้นทำไมมันถึงนานขนาดนั้นก็ไม่รู้ ผมขนลุกขึ้นทั้งตัว และรีบชวนเพื่อนๆรีบกลับบ้าน #ทุกวันนี้ผมก็ยังไม่เข้าใจทำไมถึงเกิดเหตุการณ์แบบนั้นหรือ ผีบังตาจะมีจริงๆ หรือว่าผมแค่ฝันไป แต่ทำไมความรู้สึกนั้นมันจริงมากๆ ทั้งที่ผ่านไปไม่กี่นาที แต่ทำไมเวลาถึงผ่านไปหลายชั่วโมงก็ไม่รู้นะครับ

ปี2537 ป่าเฉลิมพระเกียรติไทประจัน ราชบุรี ผมเคยบันทึกเรื่องเล่าที่ได้ฟังจากพรานป่า คล้ายๆเรื่องๆนี้เหมือนกัน ภวังค์พรางกลางไพร 1 ...เรื่องเก่าเล่าขานผ่านความทรงจำของลุงพงษ์หรือพรานพงษ์ ผู้มีเรื่องเล่าเคล้าแต่งเติมเพื่อความสำราญหลังอาหารเย็นรอบกองไฟ สำหรับผู้นิยมไพรขาจรแบบเรา เรื่องจะจริงจะเท็จประการใดใครจะสนแล้วแต่วิจารณญาณ เพราะมันเหมือนเป็นเพียงนิทานข้างกองไฟที่ผมได้ยินมาจากหมู่บ้านบางกะม่า โป่งกระทิงล่าง กิ่งอ.บ้านคา จ.ราชบุรี ปี พ.ศ.2537 ...พรานชรามักใช้โอกาสว่างยามเย็นพร่ำสอนพรานหนุ่มรุ่นใหม่ในหมู่บ้านบางกะม่า ว่าก่อนเข้าป่าเราควรเคารพป่าอย่างไร ..แต่ด้วยวัยคะนองของพรานหนุ่มกลับมองว่าเรื่องเล่าที่พร่ำพูดให้ฟังทุกวี่วันช่างไร้สาระเก็บ “เรื่องแบบนี้ไปเล่าให้ละอ่อนตัวน้อยเถอะลุง” ...เสียงหัวเราะเยาะเย้ยยังคงก้องแม้เหล่าพรานหนุ่มเดินจากไป แต่ใจลุงพงษ์แสนหดหู่ แกค่อยๆถอยฟืนพรากจากกองไฟเพลิงที่เคยคุโชน เหลือแต่เพียงพวงควันสีหม่นจางๆ #...หลายวันผ่าน## พรานหนุ่มเข้าป่ากับพวกพ้องอีกครั้ง ระหว่างเดินแยกจากเพื่อนหาของป่ารู้สึกง่วงเลยแอบอิงพักกายใกล้ต้นตะเคียนใหญ่ ช่วงหลับไหลในภวังค์พลันพบเจอกับหญิงสาวเชิญชวนให้ขึ้นไปพักกายบนเรือนไม้หลังใหญ่ พรานหนุ่มตื่นตาตื่นใจไปกับสิ่งที่พบเห็น ยินดีตามหญิงสาวขึ้นเรือนไป ...หลายวันแล้วที่ความสุขสบายกายพร้อมข้าทาสบริวารอาหารทิพต์ทำเอาเขาหลงลืมคนที่รอคอย ..ระหว่างหลับไหลก่ายกอดหญิงงามบนเรือนพักกลางป่า พรานหนุ่มหลับฝันเห็นพระธุดงค์ เข้ามาบอกกล่าวให้พรานหนุ่มได้ทราบว่า เขาไม่ควรอยู่ที่นี่เขายังมีภรรยาและลูกคอยเขาอยู่ แล้วสิ่งที่เขาพบเห็นอยู่นี้เป็นแค่ภาพลวงเท่านั้น ...พรานหนุ่มพลันตื่นทบทวนเรื่องราวในฝัน จึงเอ่ยปากบอกหญิงสาวขอกลับบ้านด้วยความเป็นห่วงลูกกับภรรยา หญิงสาวแม้จะรู้สึกเสียใจแต่ก็จำยอมปล่อยเขาไป... #...หลายวันผ่าน## ลุงพงษ์ตื่นแต่เช้ามาใส่บาตร กรวดน้ำอุทิศส่วนกุศลให้สรรพสัตว์ที่ลุงเคยพรากชีวิตเพื่อดำรงชีพ กับพระธุดงค์ที่สถานปฏิบัติธรรมใกล้หมู่บ้าน พระท่านยังเอ่ยทัก "ใกล้ได้เข้าป่าอีกแล้วซินะ อย่าลืมช่วยคนนะ กุศลแรงนะโยม" "ฮะ ฮะ ฮะ" ลุงพงษ์หัวเราะแต่แอบแปลกใจเพราะท่านพูดทุกวัน ก่อนที่ลุงพงษ์จะถึงบ้านก็แว่วเสียงร่ำไห้ของหญิงสาว ใช่ใครอื่นภรรยาของพรานหนุ่มเข้ามาบอกเล่าขอความช่วยเหลือเพราะพรานหนุ่มเข้าป่าไปล่าสัตว์หลายวันแล้วยังไม่กลับมา พักพวกที่ไปด้วยกันก็ตามหาไม่เจอไม่รู้ไปหลงป่าที่ใด ลุงพงษ์คิดทบทวนคำพูดของพระธุดงค์ที่เปรยเป็นปริศนากับลุงทุกเช้า... ########### ..เสียงสะอื้นยังแว่วยินแม้ยามที่พรานหนุ่มก้าวลงบันไดจากเรือนไม้กลางป่า พลันเมื่อเขาก้าวเท้าถึงพื้น สายลมก็กรรโชกแรงพัดใบไม้ละอองฝุ่นคละคลุ้งเข้าตา พรานหนุ่มยกมือขึ้นป้องฝุ่น แต่ด้วยลมที่พัดแรงทำเอาเขาเซเสียหลักล้มลง เขาพยายามลืมตา แต่สิ่งที่เกิดขึ้นกลับทำให้เขาต้องแปลกใจ เพราะเรือนไม้หลังใหญ่หายไป เขายังคงนอนอยู่ที่เดิมใต้ต้นตะเคียนใหญ่ มีใบไม้ทับถมร่างกายที่ผ่ายผอมแห้งแทบติดดิน เขาพยายามขยับกายแต่มันไร้ซึ่งเรี่ยวแรงและสิ่งที่อยู่ใกล้ๆเขาคือ งูสีขาวขนาดใหญ่ มันนอนเฝ้าร่างพรานหนุ่มไว้ไม่ห่าง ...จังหวะนั่นเองที่หางตาของพรานหนุ่มเห็นเงาหนึ่งเคลื่อนเข้ามาใกล้ ลุงพงษ์ค่อยๆย่อตัวลงนั่งวางปืนลงกับพื้น พร้อมยกมือพนมกล่าวคำขอร่างที่เหี่ยวแห้งของพรานหนุ่มกับงูใหญ่ มันค่อยๆยกหัวขึ้นแล้วหันข้างเลื้อยเข้าป่าไป ลุงพงษ์กวักมือเรียกเพื่อนของพรานหนุ่มมาช่วยยกร่างเหี่ยวแห้งแล้วพาออกจากป่า พรานหนุ่มรู้สึกเสียใจแต่เขาไม่มีแม้แต่น้ำตาจะให้ไหลในตอนนั้น และไม่มีใครได้พบเห็นเจ้างูใหญ่สีขาวนั้นอีกเลย ...พรานชรามักใช้โอกาสว่างยามเย็นพร่ำสอนพรานหนุ่มรุ่นใหม่ในหมู่บ้านบางกะม่า ว่าก่อนเข้าป่าเราควรเคารพป่าอย่างไร ... ************ /เรื่องเก่าเล่าจากบันทึกอวบๆ