Qur'onning eng so'nggi suralaridan sanaluvchi bu sura Madinada nozil qilingan bo'lib, bir yuz yigirma oyatdan iboratdir. Unda shariat ahkomlari batafsil bayon etilishi bilan birgalikda, e'tiqod mavzui va ahli kitob haqida ham so'z yuritiladi. Ushbu surada kishilar o'rtasidagi aqd (bitim, kelishuv) muomalalari; go'shti halol bo'lgan hayvonlarni so'yish masalalari; ov haqidagi hukmlar: haj va umra kabi ibodatlar uchun shart bo'lgan ihrom bayoni; ahli kitoblardan bo'lgan ayollarga uylanish joizligi xususidagi xukmlar; tahorat qoidalari; o'g'rilik, zo'ravonlik va buzg'unchilik jinoyatlarining jazolari; ichkilik va qimor to'g'risidagi so'nggi-qat'iy xukm va shariati islomiyyaning yana boshqa ko'pdan-ko'p hukm va qonunlari haqida mufassal ma'lumot beriladi.
Bundan tashqari bu surada bizlarga pand-nasihat va ibrat bo'ladigan qissalar hikoya qilinadi. Shunday qissalardan biri Bani Isroilning o'z payg'ambarlari Muso alayhis-salom bilan bo'lgan mojarolari bo'lib, unda yahudiylar iymonsiz va qo'rqoqliklari sababli payg'ambar so'ziga kirmay, oqibatda qirq yillab cho'lu sahrolarda sarson-sargardon bo'lib yurganlari aytiladi.
Yana bir qissada esa Odamning ikki farzandi - Qobil va Hobil o'rtasida bo'lib o'tgan mujodala - Qobil o'z birodari Hobilni nohaq o'ldirgani to'g'risida xabar berilib, bu qissa orqali yaxshilik bilan yomonlik o'rtasidagi doimiy kurash tasvirlanadi. Bu fojea yer yuzidagi nohaq qon to'kilish fojealarining birinchisi edi.
Yana Iyso payg'ambarga berilgan mo''jizalardan biri - osmondan moida (dasturxon) tushgani voqeasi ham borki, suraning «Moida» deb atalishining boisi shudir.