Dördüncü Suâl: Ehl-i dalâletin kazandıkları muvaffakıyet ve gösterdikleri kuvvet ve ehl-i hidâyete galebeleri gösteriyor ki;
SAYFA 87
onlar bir kuvvete, bir hakîkate istinâd ediyorlar. Demek, ya ehl-i hidâyette zaaf var veyahud onlarda bir hakîkat var?
Elcevab: Hâşâ! Ne onlarda hakîkat var ve ne de ehl-i hakîkatte zaaf vardır. Fakat maatteessüf kāsırunnazar muhâkemesiz bir kısım avâm tereddüde düşüp vesvese ediyorlar, akîdelerine halel geliyor. Çünkü diyorlar: “Eğer ehl-i hakta tam hak ve hakîkat olsa idi, bu derece mağlûbiyet ve zillet olmaması gerekti. Çünkü hakîkat kuvvetlidir. اَلْحَقُّ يَعْلُوا وَلَا يُعْلٰي عَلَيْهِ olan kāide-i esâsiye ile, kuvvet haktadır. Eğer o ehl-i hakka mukābil, gālib gelen ehl-i dalâletin hakîkî bir kuvveti ve bir nokta-i istinâdı olmasa idi, bu derece gālibiyet ve muvaffakıyet olmaması lâzım gelecekti?”
Elcevab: Ehl-i hakkın mağlûbiyeti kuvvetsizlikten ve hakîkatsizlikten gelmediği, sâbık işaretlerde kat‘î isbat edildiği gibi; ehl-i dalâletin galebesi de kuvvetlerinden ve iktidarlarından ve nokta-i istinâd bulduklarından gelmediği, yine o işaretlerde kat‘î isbat edildiğinden, bu suâlin cevabı, sâbık işaretlerin hey’et-i mecmûasıdır. Yalnız burada desîselerine ve isti‘mâl ettikleri bir kısım silâhlarına işaret edeceğiz. Şöyle ki:
Ben kendim mükerreren müşâhede etmişim ki: Yüzde on ehl-i fesâd, yüzde doksan ehl-i salâhı mağlûb ediyordu. Hayretle merak ettim, tedkîk ettim, kat‘iyen anladım ki: O galebe, kuvvetten ve kudretten gelmiyor, belki fesâddan, alçaklıktan ve tahrîbden ve ehl-i hakkın ihtilâfından istifâde etmelerinden ve içlerine ihtilâf atmaktan ve zayıf damarlarını tutmaktan ve aşılamaktan ve hissiyât-ı nefsâniyeyi ve ağrâz-ı şahsiyeyi tahrîk etmekten ve insanın mâhiyetindeki muzır ma‘denler hükmünde bulunan fenâ isti‘dâdları işlettirmekten ve şân ve şeref nâmıyla riyâkârâne nefsin firavuniyetini okşamaktan ve vicdansızca tahrîbâtlarından herkes korkmalarından geliyor. Ve o misillû şeytânî desîseler vâsıtasıyla, muvakkaten ehl-i hakka galebe ederler. Fakat وَالْعَاقِبَةُ لِلْمُتَّق۪ينَ sırrı ile ve اَلْحَقُّ يَعْلُوا وَلَا يُعْلٰي عَلَيْهِ düstûruyla, onların o muvakkat galebeleri, menfaat cihetinden onlar için ehemmiyetsiz olmakla beraber, cehennemi kendilerine ve cenneti ehl-i hakka kazandırmalarına sebebdir.
İşte dalâlette, iktidarsızların muktedir görünmeleri ve ehemmiyetsizlerin şöhret kazanmaları içindir ki, hodfurûş,
SAYFA 88
şöhretperest, riyâkâr insanlar, az bir şey ile iktidarlarını göstermek için ve ihâfe ve ızrâr cihetinden bir mevki‘ kazanmak için, ehl-i hakka muhâlif vaz‘iyete giriyorlar. Tâ görünsünler ve nazar-ı dikkat onlara celb olunsun. İktidar ve kudretle olmayan, yalnız terk ve atâletle sebebiyet verdikleri tahrîbât onlara isnâd edilip, onlardan bahsedilsin. Nasıl ki böyle şöhret dîvânelerinden birisi, namazgâhı telvîs etmiş, tâ herkes ondan bahsetsin. Hatta ondan la‘netle bahsedilmiş de, şöhretperestlik damarı, kendisine bu la‘netli şöhreti hoş göstermiş diye, darb-ı mesel olmuş.
Ey âlem-i bekā için yaratılan ve fânî âleme mübtelâ olan bîçâre insan! فَمَا بَكَتْ عَلَيْهِمُ السَّمَٓاءُ وَالْاَرْضُ âyetinin sırrına dikkat et! Kulak ver! Bak, ne diyor? Bu âyet, mefhûm-u sarîhiyle ferman ediyor ki: “Ehl-i dalâletin ölmesiyle insan ile alâkadâr olan semâvât ve arz, onların cenazeleri üstünde ağlamıyorlar, yani onların ölmeleriyle memnun oluyorlar.” Mefhûm-u işârîsiyle ifade ediyor ki: “Ehl-i hidâyetin ölmesiyle semâvât ve arz, onların cenazeleri üstünde ağlıyorlar, firâklarını istemiyorlar.” Çünkü ehl-i îmân ile, bütün kâinât alâkadârdır, onlardan memnundurlar. Zîrâ îmân ile Hâlik-ı Kâinât’ı bildikleri için, kâinâtın kıymetini takdîr edip, hürmet ve muhabbet ederler. Ehl-i dalâlet gibi tahkîr ve zımnî adâvet etmezler. Ey insan, düşün! Sen alâ küll-i hâl öleceksin! Eğer nefis ve şeytana tâbi‘ isen, senin komşuların, belki akrabaların senin şerrinden kurtulmak için mesrûr olacaklar. Eğer اَعُوذُ بِاللّٰهِ مِنَ الشَّيْطَانِ الرَّج۪يمِ deyip, Kur’ân’a ve Habîb-i Rahmân’a tâbi‘ isen; o vakit semâvât ve arz ve mevcûdât, herkesin derecesine nisbeten, senin derecene göre senin firâkından müteessir olup ma‘nen ağlarlar. Ulvî bir mâtemle ve haşmetli bir teşyî‘ ile, kabir kapısıyla girdiğin bekā âleminde, derecene nisbeten senin için bir hüsn-ü istikbâlvar olduğuna işaret ederler.