Адай жылқысы
Бабалар баптай біліп жүдетпеген,
Адайдың жылқысына жел жетпеген.
Көргенде шабысына таңданасың,
Түк емес адам ойы жүйрік деген.
Одан да ұшқырма -деп, ой кезесің,
Қиялдың еркін бойлап кең өлкесін.
Шаншылып атылғанда алды артымен,
Кім оның жүгенінен тартып көрген.
Даланың дүлей перзент қыл құйрығы,
Жаза алған тұяғымен көркем өлең.
Бауырым ақын болсаң жеткіз елге,
Ұрпағың қуат алсын өршіл үннен.
Шөл дала құмды дауыл арасынан,
Түтеген қарлы құйын борасыннан.
Сескенбей өте білген бұл жүйрікті,
Ұстаған ер жігіттің бағы ашылған.
Ешкімге бәйге бермес ол барында,
Тәңірім өзі Алашқа қарастырған.
Каспийдің аласұрған толқындары,
Қуанып шашу шашып жағасынан,
Ол жәйлі ақтарады толассыз ән!
Мұндайда тебіреніп күй шертпесең,
Бауырым өзің айтшы болама сән!