Nie był bym sobą gdybym nie odwiedził przy okazji w Żaganiu jednostki wojskowej w której spędziłem dwa lata. Co się tam działo ile wspomnień różnych te mury tutaj trzymają, ile historii można napisać, jak się na lewizny chodziło jak na płocie nie jeden zawisł, jak nie jeden dostał w ryj, ile tutaj zostało łez i śmiechu. Armia to wogole osobny temat na książkę. Dzisiaj koszary niszczeją i psy dupami w nich szczekają, ale po placu sobie pochodziłem tam gdzie miałem musztrę na unitarce, dobrze sobie przytupać. 11 batalion dowodzenia to po prostu wojska łącznościowe. Wielu mieszkańców Żagania jeszcze w latach 90. ubiegłego wieku i na przełomie XX i XI wieku miało w domach telefony wojskowe, właśnie dzięki łącznościowcom. Na telefon "cywilny" można było czekać przez 20 lat, a w miasteczku garnizonowym można było liczyć na wsparcie wojska, które dysponowało pulą numerów, które udostępniało wojskowym i cywilnym rodzinom. Dzięki łącznościowcom można było mieć kontakt ze światem, szczególnie przy ul. Dworcowej, której część zajęta była przez ogromny kompleks koszarowy.
Wojsko było miastem w mieście Żaganiu
Tak naprawdę, wojsko zajmowało cały kwartał, między ul. Traugutta i Dworcową. W kompleksie była między innymi poczta. Niby wojskowa, ale można było poprosić na bramie o wpuszczenie i nadanie listu poleconego bez stania w ogromnej kolejce na "cywilnej" poczcie przy ul. Mickiewicza.
Przy ul. Traugutta, tuż przy sztabie Czarnej Dywizji było kasyno wojskowe, w którym jedli również cywile. Można tam było nie tylko skonsumować dobry obiad, czy kolację, ale również potańczyć, z czego wielu mieszkańców miasta skwapliwie korzystało.
Tuż przy żagańskim LO mieściła się wojskowa hala sportowa. Dzisiaj to już ruina.
Miasto duchów w żagańskich koszarach
11 batalion dowodzenia wyprowadził się z koszar przy ul. Dworcowej, do koszar przy ul. Żarskiej w latach 2010-11. Wkrótce po nim obiekt w mieście opuścił również sztab 11 Lubuskiej Dywizji Kawalerii Pancernej. Dawne koszary zamieniły się w miasto duchów. Nie cały teren stoi pusty, bo w bloku koło liceum mieszkają ludzie, jest też internat przy ul. 11 batalionu dowodzenia, zaś część starych koszar używa Wojskowy Oddział Gospodarczy, jednak większość budynków niszczeje i straszy.
Teren zależy do Agencji Mienia Wojskowego, która na razie nie ma dla niego zastosowania.
Historia 11 batalionu dowodzenia
Jednostka powstała w marcu 1945 r. w Łodzi, jako 18 Samodzielny Batalion Łączności wchodzący w skład 11 Dywizji Piechoty będącej w Odwodzie Naczelnego Dowódcy Wojska Polskiego. Jednostkę przeniesiono na Ziemie Zachodnie, początkowo do Lubska, a następnie, w listopadzie 1945 r. do Żar. W marcu 1946 r. nadano jej nazwę 34 Kompania Łączności. Brała udział w akcji wysiedlania Niemców z pasa przygranicznego oraz w akcji repatriacyjnej i osiedleńczej. Na mocy rozkazu Ministra Obrony Narodowej z marca 1949 r. 34 Kompania Łączności została przeformowana ponownie, otrzymując nazwę 34 Batalion Łączności. W 1950 r. jednostkę tę przeniesiono do Żagania. W 1967 r. 34. Batalion Łączności przemianowano na 11. Batalion Łączności, zaś 1995 roku na 11 batalion dowodzenia. 9 października 2004 r. 11 batalion dowodzenia przyjął imię patrona, gen. broni Zygmunta Sadowskiego.