Bilimsel dayanakları da olan çok başarılı bir video olmuş Özellikle sıkıntıya odaklanmak değil,potansiyelime ve sıkıntının beni taşıyacağı limanda açığa cıkacak olan performansıma odaklanmalıyım ""vurgusu beni benden aldı.Minnetle,Sevgiyle

Yüreğinize sağlık.

Paylaştığınız için çok teşekkürler :)

🙏🙏🙏teşekkür ederim

Çok isabetli tespitler yapmışsınız

Astroloji konusunda o kadr çok katiliyorum ki size, bende analiz yaptirdim ve resmen analize bagimli hale geldim ve gerçegim yapiyorum

Merhaba Meltem hanım. Evet. Ben çoğu kez annem gibi. Davranıyorum. Özellikle. Siniırli İken aynı anemi gibi seviyorum şimdi düşünüyorum da hakikaten evet annem gibi yım korkunç bişey. Kendimi acilen sifalandirmam lazım. Reçeteyi. De verin lütfen

Meltem hanim video ilk açtığımda dinleyen bwnde samsunluyum

Meltem hanım peki öz anne baba bilinmiyorsa sadece kulaktan duyma bilgiler varsa, genetik miras ile ilgili nasıl çalışma yapabiliriz?

Meltem hanım Çok aydınlatıcı faydalı bir video olmuş Emeğinize sağlık Beni düşündüren Örneğin, Annemizden aldığımız davranışlar güzelse? Yine bunuda değiştirmemiz gerekiyormu? Yoksa güzel şeyleri miras olarak kabul ederek devammı ettirmeliyiz? Gerçi bazen güzel görünen bir davranışta İnsanı yıprata biliyor İyi niyetin suistimal edilmesi gibi

Sizce takva nedir? Simdiden tesekkurler

Annemin beğendigim tülbentlerini atkı olarak kullanmayı çok seviyorum..neden bu kadar seviyorum bu nu...halbuki annem bana karşı davranış olarak hep soğuk olmuştur..hatta ayrı yaşıyorum...sizce tülbentlerini takmaya devam etmemde ki neden nedir?

Çok şey anlatıyor bu vidyolar birçok sorunun cvbi geliyor ne güzel tesbitler birebir oturup sohbet etme fırsatına niyet ediyorum kimbilir nasilll güzelfaydali bi sohbet olurrr bunun için neler mümkün????

Korunma duasını paylaşsanız bizimle meltem hocam :)

Meltem Hanım merhaba, başarılarınızın devamını dilerim. Sizinle paylaşmak, size danışmak istediğim bir konu var. Sizin ve Ünal Bey in yol göstericiliği benim için çok önemli. Bunun için de bir video çekerseniz beni bu buhrandan kurtarmış olursunuz, minnettar kalırım. Eşimle 25 yıl önce mantık evliliği yaptım. Benden 13 yaş büyük. 2 çocuğumuz var. Ben 35 yaşımdayım. Eşim çok iyi ve ahlaklı bir insan. Evlendikten 13 yıl sonra iyi arkadaş da olabildik, benim tek başıma yapmam gereken şeylerin dışında güzel sohbette edebiliyoruz. Onun fikir, beceri ve tecrübelerinden yararlanıyorum. Geçimimizi de sağlayabiliyor. Fakat evlilik için bunlar yeterli değilmiş. Eşime karşı hiç cinsel çekim hissetmedim, hissetmiyorum. Cinsellik yaşamak eziyet oluyor bana. O çok mutlu, ben çok mutsuz. O bunun farkında fakat bunu ona nasıl söyleyebilirim. Bir şey de yapmıyoruz bu durumla ilgili. Yokmuş gibi davranıyoruz. Daha doğrusu o yokmuş gibi davranmaya çalışıyor. Onun mutluluğu benim mutsuzluğuma bağlı. Ama ben onun yanıma yaklaşmasını bile istemiyorum, bana dokunması iğreti ediyor beni. Ona ve sevgisine ve ailesine hep saygı duydum. Bu zamana kadar ben yokmuş gibi yaşadım, hep ödünler verdim, her konuda. Fakat artık yoruldum, dayanamıyorum. İstemediğim şeyleri yapmaktan vücudum, beynim, ruhum kendini infilak etti. Migren, vertigo, panik atak, egzama, mantar, reflü, huzursuz barsak sendromu (karnım 8 aylık hamile gibi şiş, vücudum şiş, bedenime sığamıyorum sanki), gözlerimde iltihap vs... hastalıklar nüksetti. O kadar acı, ağrı, karın şişkinliği çekiyorum, tedavi edilemiyor. İlaçlarla biraz rahatlar gibi oluyor ama bir türlü iyileşmiyor senelerdir. Başlayacağım hiçbir işe başlayamıyorum, hiçbir şeye konsantre olamıyorum, hemen yoruluyorum ve gidip yatmak zorunda kalıyorum. Gitmem gereken yerlere, kurslara gidemiyorum, eve misafir bile davet edemiyorum (Aile apartmanında oturmam da buna neden tabii). Doktorlar strese bağlı diyor. Aylarca yataktan kalkamıyorum. Hayatın anlamı yok benim için. Hayatı yaşamayıp yaşayanların tecrübesinden yararlanmak çok üzüyor insanı, başına gelebileceklerden korkmak, insanların gözünde ne duruma düşeceğinden korkmak insanın hayatını istediği gibi olmasa da ihtiyaç duyduğu, gerektiği gibi yaşamasına engel oluyormuş. Yapmak istediğim şeylerin çoğunu yapamadan, potansiyelimi ortaya çıkarmadan yaşamımın biteceğini düşünmek acı veriyor bana. Ne yesem, içsem tad alamıyorum. Çok yiyorum ama doymuyorum. Tatlı dokunmasına rağmen yiyorum. Ben 10 yıl tatlı, çikolata yemeden durabildim fakat migren çıktığından beri kendimi durduramıyorum. Arabayla yolculuk yapamıyorum, yolculukta midem bulanıyor, başım ağrıyor_dönüyor, bunalgınlık geçiriyorum. Eşim çalışmama da kurslara gidip kendimi geliştirmeme de izin vermiyor. Kpss ye alese girdim ama evin işleri, çocuklar ve bu hastalıklar nedeniyle çalışamadım dolayısıyla yüksek puanlar alamadım. Eşim de sınavı kazandında ben izin vermedim mi diyor. Bu kadar stres altındayken nasıl kazananabilirim. İnsanlar senelelerce kursa gidiyorlar, evlenmiyorlar, evlenseler bile çocuk yapmıyorlar çalışabilmek için bu sınavlara. Bunlara rağmen yine de yüksek puanlar alamayanlar var. Beni eşim de onun annesi_babası da çok kıskanıyorlar. Sürekli denetim altındayım. Hapishanede gibiyim. Evime kim giriyor_çıkıyor eşimin babası_ annesinin kontrolünde. Misafir gelse, niye geldi, ne zaman gidecek gibi sorular soruyorlar. Hiçbir yaptığımı onaylamıyorlar. Hep engel oluyorlar. Arka sokaktaki bakkala, komşuya (5 dk lığına) gideceksem bile herkese talimat vermem gerekiyor. Müsade olursa gidebiliyorum, yada eşimle gitmem gerekiyor. Yakındaki markete, pazara bile beraber gidelim diyor. Ben işten gelince gideriz diyor. Yemek yaparken salça bitiyor almaya gidiyorum, niye beni beklemedin, niye bana söylemedin, beraber giderdik diyor. Beni yakın bir yere bile kendisi arabayla götürüyor. Döneceğin zaman haber ver ben gelir alırım diyor. (Üstelik gündüz vakti) halbuki ben yürümek hava almak istiyorum. Böyle söylediğimde kavga, tartışma çıkıyor. Sonuçta ben gitmekten vazgeçiyorum, sinirimden ağlıyorum. Yada o postasını koyuyor, arabasına binip gidiyor. Ben evde düşürüldüğüm duruma ağlı yorum. O eve geldiğinde hiçbirşey olmamış gibi devam ediyor. Ben hala sinirli. Mahalledeki Arkadaşıma ya da kasaba gideceğim zaman çocuklarla git yalnız gitme diyor. İnsana nefes aldırmıyor. Bu nasıl bir hastalıklı güvensizlik anlamıyorum. Bana güveniyormuş da etrafa güvenmiyormuş. Hastaneye benimle geliyor, muayene odasına bile benimle giriyor. Ben fakülte mezunuyum ancak hiç çalışma hayatım olmadı. Bu en büyük sıkıntım. Önceden çocuklar küçüktü, şimdi büyüdüler ama eşime iş beğendiremiyorum. Herkes, her yer ahlaksız geliyor ona. Hiçbir iş benim için uygun değil. Eşime göre herkes kötü. Yoruldum artık hep engellenmekten. Sadece Mutlu, başarılı ve huzurlu olmak istiyorum. Kendim kazanmak istiyorum. Aslında başka bir şehirde tanımadığım bir ortamda kendim hayat mücadelemi vermek istiyorum. Başarabilecekmiyim yaşamak görmek istiyorum. Sadece kendi istediğim şeyleri yapmak istiyorum. Bunca yılım boşa gitmiş. İşe gitmek istediğimi söylediğim zaman hep kavga ediyoruz. Kapı orda git diyor. Benim evden dışarıya çıkmam onu delirtiyor.

değişik şeyler anlatıyor bu hanımefendi acaba hangi dine mensup?