Баракаллаху фикум устод

Сифати куфр ба тоғут: Эътиқод доштан ба ботил будани ибодати ғайри Аллоҳ. Ва тарк намудани тоғутҳо ва буғзу бадбини доштан бар тоғут. Ва такфир намудани аҳли тоғутҳо (тоғутпарастонро). Ва душмани намудан ба тоғуту тоғутпарастон. Яъне бароъат ва безории худро бо эътиқоди яқин нисбати онҳо эълон кардан дар қалб ва дар амал. Аммо маънои имон ба Аллоҳ: Эътиқод намои, ки Аллоҳ ин Маъбуди яктову танҳои ҳақ аст. Ва ҳамаи ибодататро ҷамиъашро холис ба Аллоҳ анҷом бидиҳи. Ва ибодатро аз ғайри Аллоҳ инкор намои. Ва дуст бидори аҳли ихлосро, ва муволот бо онҳо дошта боши. Ва бад бубини аҳли ширкро ва душманиашон намои. Ва ҳамин: Миллати Иброҳим عليه السلام аст, ки касе пайрави накард дар гумроҳиву хориву залолат дар ин дунё ва охират хоҳад монд. Ва ҳамин улгуест, ки Аллоҳ моро амр кард ки пайраваш бошем (Аз китоби омӯзиши ла илаҳа иллаллоҳ)