ესე იგი დროის და სივრცის ტყვეები ვართ? მაინც ვფიქრობ მთლად ასე მარტივად არ არის საქმე. ვგრძნობ რაღაც უფრო მეტს როცა გაღიმებული ვარ და ვდუმვარ. მაგრამ ამის სიტყვებით გადმოცემა ძნელია... თითქმის შეუძლებელია

შეცდომით გადმოვიდა არა გაღიმებული ,არამედ გ ა რინდებულიიი

იქით ჯერ ინტერნეტი არ არის?

Rogor dagikavshirdet? Dzalian mchirdebit

@@anaskhvitaridze197 facebook.com/zaza.qumelashvili

თქვენ თვითონ რომ წაგეკითხათ ეს ავტორები, რომლებიც ჩამოთვალეთ, რომ შეგესწავლათ მათი ბიოგრაფიები, მიხვდებოდით რა საწყალი და უბედური ადამიანები იყვნენ ისინი და რამხელა მავნებელი გავლენა მოახდინა კაცობრიობაზე მათმა შიზოფრენულმა იდეებმა.

თქვენ ორივე მართალი ხართ, ერთი ლაპარაკობს წრის ფორმის ჩრდილზე რომელიც კედელზე დაინახა, ხედავს და გრძნობს და ეგ ალაპარაკებს რწმენით და დამაჯერებლობით, მეორე - ოთხკუთხედის ფორმის ჩრდილზე რომელსაც ასევე ისეთივე სიცხადით აღიქვამს როგორც პირველი და ეს ორივე მართალია, თუმცა ეს მხოლოდ სიმართლეა, ჭეშმარიტება კი არის იმაში რომ არც წრე და არც ოთხკუთხედი არ არსებობს ეს ანარეკლებია ჭეშმარიტების იმ განზომილებაში რაშიც ჩვენი გონებაა მოქცეული, სინამდვილეში ეს ცილინდრია რომელსაც თუ ზემოდან დავანათებთ წრიული ჩრდილი ექნება ხოლო თუ გვერდიდან - ოთხკუთხედი. ჩვენ ამ ჩრდილების სამყაროში ვცხოვრობთ და მაგიტომ ვერ ვეხებით ჭეშმარიტებას, თუმცა საკმარისია რამდენიმე ასეთ ჩრდილს შეეჩეხო და გაგიმართლოს აუცილებლად იგრძნობ რომ ეს ერთი აბსოლუტის ანარეკლებია რომელსაც ვერ ხედავ “სიბრტყული” ცნობიერების გამო მაგრამ, გრძნობ, იცი რომ აქაა, აქვე შენს უკან

ინდივიდუალურ ხასიათს

იქნებ თქვენ მანახოთ მაგალითი არაზედაპირულობის. დააზუსტეთ რომელ რელიგიას გულისხმობთ.(რელიგიები ბევრია) და მომიყვანეთ ციტატები მაგ რელიგიიდან თქვენი სიტყვების დასამტკიცებლად (თქვენ ხომ მეტადგანათლებული ხართ)

რომელ რელიგიას ვგულისხმოობ?))) როდესაც რელიგიას ახსენებთ და იძახით რომ ის გეუბნებათ უარი უნდა თქვათ ბედნიერებაზე და სიამოვნებაზეო, ეს იმას ნიშნავს რომ თქვენ ზოგადად ყველა რელიგიას გულისმობთ და სულ არაა საჭირო მაინც და მაინც რომელიმე კონკრეტული იყოს, წინააღმდეგ შემთხვევაში დააკონკრეტებდით. მე როგორც მართმადიდებელი ვიძახი რომ ასე არ არის, ყოველშემთხვევაში ჩემ რელიგიაში. როდესაც მეუბნებით რომ უნდა მოვიყვანო არგუმენტები ჩემი ნათქვამის დასტურად გეტვით რომ, ბიბლიაში უამრავი ადგილია ამ სიტყვის სრული მნიშვნელობით სადაც ღმერთი ადამიანს რომელიც მის გზას გაჰყვება ამ სამყაროშივე პირდება ბედნიერებას , მარადისობაზე საერთოდ არც ვამბობ. აი მაგალითად ესაია წინასწარმეტყველი თავი 58:9-11. ასევე თავი 58:6-8. ფსალმუნები თავი 12 6-8. ეს მცირედია უცბად რაც შემეძლო მენახებინა. აქ არის საუბარი სამყაროში ადამიანთან უფლის გვერდზე დგომაზე ,დაცვაზე, სულის გაბრწყინებაზე და სე შემდეგ უამრავი და უამრავი. ასე რომ მორწმუნე ადამაინი თუ მართლა სწორი გზით იცხოვრებს აქვე იქნება ბედნიერი. მე კი დიდი სიამოვნებით მოვისმენდი თქვენგან არგუმენტებს მანახეთ სად წერია რომ უარი უნდა თქვა ბედნიეერბაზე ამ სამყაროში და უნდა იტანჯო?, რომ ყველაფერს მხოლოდ გარდაცვალების მერე მიიღებ. ძალიან მაინტერესებს,რითი დამიმტკიცებთ. თქვენც ხომ ასეთი განათლებული ხართ ამ მიმართულებით.

მზგავს ადგილებს ბიბლიიდან მე უფრო მეტს მოგიყვან და რა აქედან? თქვენ რელიგიას ორმაგი სტანდარტები და ურთიერთგამომრიცხავი თეზისები ახასიათებს. სიტყვა და საქმე კი რადიკალურად განსხვავდება ერთმანეთისგან. სიტყვით კი დაუწესა თავის ერს თქვენმა ღმერთმა "არა კაც კლა", მაგრამ საქმით კი მოსეს და ლევიტებს საკუთარი ოჯახის წევრები და ნათესავები დაახოცინა. ხოლო რჯულში მამებს საკუთარი შვილების დახოცვა უბრძანა ურჩობის გამო. ამაზე რას იტყვი? ასეა ეს თუ არა? და ეს ტენდენცია ძველ აღქმაში არ დასრულებულა. აი ადგილები მხოლოდ ახალი აღქმიდან: 2 კორინთელთა მიმართ თავი 4 რადგან ჩვენი მსუბუქი და ხანმოკლე ტანჯვა დიდ და გარდამეტებულ საუკუნო დიდებას გვიმზადებს, ებრაელთა მიმართ თავი 12 რადგანაც ვინც უყვარს, იმას წვრთნის უფალი; სცემს ყოველ შვილს, ვისაც ღებულობს“. რომაელთა მიმართ თავი 8 რადგან ვფიქრობ, რომ ახლანდელი ტანჯვანი არაფერია იმ დიდებასთან, რომელიც გამოცხადდება ჩვენს მიმართ. 1 კორინთელთა მიმართ თავი 9 თუ სხვებს აქვთ ხელმწიფება თქვენზე, განა ჩვენ უფრო მეტად არა გვაქვს? მაგრამ ჩვენ არ გამოგვიყენებია ეს ხელმწიფება, არამედ ყოველგვარ ტანჯვას ვიტანთ, რომ რაიმე დაბრკოლება არ შეექმნას ქრისტეს სახარებას. ფილიპელთა მიმართ თავი 1 რომ ქრისტეს გულისათვის მოგემადლათ თქვენ არა მარტო მისი რწმენა, არამედ მისთვის ტანჯვაც, 2 ტიმოთეს მიმართ თავი 2 გაიზიარე ჩემი ტანჯვა, როგორც ქრისტე იესოს კეთილმა მეომარმა. 1 პეტრეს წერილი თავი 4 არამედ გიხაროდეთ, როგორც ქრისტეს ტანჯვათა მოზიარეებს, რათა მისი დიდების გამოცხადებისას თქვენც იხაროთ და იმხიარულოთ. ებრაელთა მიმართ თავი 9 მაშინ მას სამყაროს დასაბამიდან მრავალგზის მოუხდებოდა ტანჯვა, ახლა კი ერთხელ, საუკუნეთა დასასრულს, გამოჩნდა თავისი თავის მსხვერპლად შეწირვით ცოდვათა წარსახოცად. რატომ არიან თქვენი წმინდანების უმეტესობა ტანჯულები? რისთვის იტანჯეს? ნუთუ გადარჩენისთვის ტანჯვაა აუცილებელი? და ვინ ტანჯა ისინი თუ არა მათმა ღმერთმა? რატომ ითვლება თქვენს მონასტრებში ავადმყოფობა ღმერთის მადლად? დიახ, მე ვგულისხმობ ყველა რელიგიას, რადგან ვიცნობ ისლამსაც, ბუდიზმსაც, ჯაინიზმსაც, კრიშნაიდობასაც და უამრავ სხვა მათ განშტოებებს, მაგრამ არამგონია თქვენ ამ რელიგიების გარშემო კამათი შეძლოთ, რადგან საკუთარ რელიგიასაც კი არ იცნობთ კარგად. მხოლოდ კონტექსტიდან ამოგლეჯილ ციტატებს

ბატონებო, ორივეს ნათქვამშია სიმართლე. ქრისტეს არც ბედნიერება უარყვია და არც ტანჯვა - გააჩნია რას ვიგულისხმებთ ამ სიტყვებში ანუ უბრალოდ კონტექსტებია განსხვავებული. ბედნიერებას ორი გაგება აქვს სახარებაში: ერთში იგულისხმება ამქვეყნიური სიამოვნებები (ანუ ყველა ვნება) და მეორეში იმქვეყნიური, ანუ უფალთან ერთად ყოფნის ბედნიერება. რაც შეეხება ზაზას აზრს,რომ რელიგია ამბობს ნუ ეძებ ბედნიერებასო - აქ იგულისხმება პირველი გაგება ბედნიერების. რაც შეხება შაკოს ფრაზას // ბედნიერება აქვე იწყება და გრძელდება მარადისობაში// - აქ იგულისხმება მეორე გაგება. (ანუ თუ გაიწმენდ გულს, აქვე იწყება ღმერთთან ერთად ყოფნის ბედნიერება და არა სიკვდილის მერე) ასევე, რაც შეეხება ზაზას მოყვანილ ციტატებში ნახსენებ "ტანჯვებს" - მართლმადიდებლური გაგებით არის სულის წვრთნა. რადგან, ადამიანის ბუნება არის დაზიანებული ( აღარ შეუძლია ღმერთთან ყოფნა) და ამისთვის საჭიროა ღვაწლი, რომელიც, არის მიმყვანებელი ღმერთამდე. და ზოგადად, რაც შეეხება "მკვლელობებს","ტანჯვებს" წმინდა წერილში, აქაც იგივე ნიუანსია - უნდა გავიაზროთ კონტექსტი. მკვლელობა, როგორც ასეთი, ნეიტრალურია და კონტექსტი ( მოტივაცია) ქმნის ამ გარეგან ფორმას ცუდად ან კარგად. რომ გავიაზროთ, იმ ყველა მკვლელობის (რაც ღმერთის ნებით მოხდა) კონტექსტი ანუ რა მიზნით იყო ჩადენილი, მივხვდებით, რომ ამით სიკეთე გაკეთდა. (ძნელი მოსასმენია ნამდვილად, მაგრამ ბევრი მაგალითის მოყვანა შეიძლება, როცა საყვარელ ადამიანებს გარეგნულად თუ შევხედავთ, ბოროტებას ვუკეთებთ, მაგრამ სინამდვილეში სიკეთე კეთდება).

რა აქიდან და ეს იმას ნიშნავს რომ ბედნიერება აქვე იწყება და მარადისობაში გრძელდება და თუ თქვენ ამის მიხვედრა არ შეგიძლიათ ეს პრობლემაა, ესეიგი ობიექტურად არ უყურებთ და მხოლოდ სუბიექტური დამოკიდებულება გაქვთ ანუ ისე ხედავთ როგორც გინდათ რომ ხედავდეთ. აი ესაა პასუხი ამაზე და რადგან თქვენ ლექციაში არასწორი აზრები თქვით (ბედნიერების ამ სამყაროში უარყოფაზე მაქვს საუბარი) და ამას გამართლება ვერ უპოვეთ უკვე სხვა თემაზე გადახვედით,მაგალითად როცა მეუბნებით რომ ორმაგი სტანდარტები აქვს და ურთიერთ გამომრიცხავი თეზისები ახასიათებს ბიბლიას, ან ძველი აღთქმის ეპიზოდები მომიყვანეთ, მე ამ კითხვებს არ გავურბივარ არანაირად მაგრამ ეს ჩვენი თემის გარშემო დაწყებულ საუბარს ცდება. ადამიანს განსაცდელი იმიტომ ჭირდება რომ უკეთესი გახდეს, ქრისტე იძახის იყავით სრულყოფილნი როგორც მამაა თქვენიო ანუ ადამიანი მუდმივად წინ უნდა მიდიოდეს სულიერად და როცა ადამიანს ეს მთელი გულით სურს და შეიძლება გზას ცდებოდეს ღმერთი ამით სწორ გზაზე აყენებს, ასევეა ბერების შემთხვევაშიც არამგონია ამაში რაიმე გაუგებარი იყოს. იმიტომ არაინ ჩემი წმინდანების უმეტესობა ტანჯული, რომ ქადაგებდნენ უფლის სიტყვას და ყველანაირი ტკივილის მიუხედავად არ გატყდნენ და დარჩნენ ღმერთის ერთგულები, მათ სხვანაირათ არც უნდოდათ, ღმერთიც გამოყოფდა რათქმაუნდა ასეთ ადამიანებს საქადაგებლად, ისეთი არავინ იყო რომელსაც ამ ტვირთის აღება არ შეეძლო. ქადაგება კი რატომ იყო საჭირო და რატომ ხდებოდა მაინცდამაინც ადამიანის ხელით ესეც გასაგებია, ყოველგვარი სასწაულების გარეშე ნუ ძირითადად, რომ რწმენა გულწრფელი უნდა ყოფილიყო და არა სასწაულის მიერ დამონებული. აი მაინც სხვა თემაში გადავვარდი მაგრამ ის დასაწყისში რაც გითხარით ეგრეა იყავით ობიექტური. იმასაც გეტყვით რომ ბიბლიას მხოლოდ კრიტიკული თვალით კითხულობთ და სულაც არ არის გასაკვირი მადენი ცდომილებები რომ გაქვთ. პ.ს პასუხი მიღებული არ არის, იმედია გამოასწორებთ შემდეგში.

სახარება წაკითხული გაქვთ? სახარების წაკითხვის მერე ვინმეს რომ გაუჩნდეს სურვილი მოიჭრას მარჯვენა ხელი, დაითხაროს თვალები ანდა დაისაჭურისოს თავი(რაც არაერთხელ მომხდარა) ქრისტეს დააბრალებთ? კარგ მთქმელს კარგი გამგონე უნდა.

იქნებ იმაზე გამცეთ პასუხი ქალბატონო სალომე, რატომ უშვებს ღმერთი იმას, რომ ბავშვები იხოცებიან? ან ერთმანეთს ხოცავენ? და სხვათა შორის ჩემი ლექციის მოსმენის გარეშე. რატომ ხდება საერთოდ ამ ქვეყნად ბოროტება? რატომ ავადმყოფობენ, რატომ იტანჯებიან, რატომ იხოცებიან კარგი და კეთილი ადამიანები? უმანკო ბავშვები? სადაა ყოვლისშემძლე და კეთილი ღმერთი, რომელსაც ვუყვარვართ და მისი ნების გარეშე ერთი ღერი თმაც კი არ ჩამოვარდება ჩვენი თავიდან? გაქვთ ამ კითხვებზე პასუხი? როგორ უხსნით ამას თქვენ თქვენს ბავშვებს?

გაითვალისწინეთ ადამიანის თავისფუალი ნება და უმეტეს (არა ყველაზე, მართლადიდებლობაშიც კი არ არის ყველა კითხვაზე პასუხი) კითხვაზე იპოვით პასუხს.

@@zazastvis ამ კომენტარებიდან ისე ჩანს რომ კბილებით ვიცავთ ჩვენს სარწმუნოებას მაგრამ არ მინდა ისე დაინახოთ რომ ჩვენი გადმოსახედი არის სწორი და იმის იქით არ არსებობს სხვა ჭეშმარიტება და ამ შემთხვევაში სიტყვების სროლა იქნება იმის თქმა რომ ყველას თავისი აზრი გააჩნია რადგან აქ როგორც ვხედავ აზრების დამკვიდრებაში მიმდინარეობს დიდი ხანჯლაობა არსებობს რაღაცეები რასაც ადამიანის აზრები ვერ გაწვდება მე ზუსტად არ მოხსოვს რომელმა ბერმა თხოვა ღმერთს მაგრამ ვიცი რომ კითხა თუ რატომ ხდებოდა ამდენი უბედურება მაგრამ ეს ჩვენი გადმოსახედია რომ ჩვენ ვარქმევთ კონკრეტულ შემთხვევას მოქმედების სახელს და ღმერთმა უთხრა" ნუ მეკითხები ისეთ რამეს რასაც ვერ გაიგებ" ალბათ ეს ამ მომენტისთვის გაფიქრებინებთ რომ ჩვენ ვიმედოვნებთ რაც ხდება ჩვენს თავს სამართლიანია და ამ რწმენის წრეში ვართ მოქცეული, მაგრამ შეეცადეთ სხვა რაკურსით შეხედოთ

განცდები არის, მაგრამ არა ისეთი, როგორიც აქ. ასე ამბობენ ისინი, ვინც იქიდან გვიკავშირდება

" ვინც იქიდან გვიკავშირდება" რას გულისხმბთ ?