Бәріңізге ассалаумағаликум. Топырақ жеген жылқы, кардон асаған түйе. Не ішетін су, азық етер шөп жоқ. Маңғыстаудағы жағдай осы. Құрғақшылықтан мал қынадай қырылып, тау боп үйіліп жатыр. Ал біздің үкіметте түк ұят жоқ. Ауылшаруашылығы министрлігі халықтан ақша сұрады. Бір-біріңе көмектесіңдер дейді. Неге мұны олигархтар мен миллиардерлерге айтпайды? Маңғыстаудағы мұнай шығарып, млрд.таған ақша тауып отырған компаниялар неге үнсіз отыр? Ал бір министрліктің шаруасын істеп жүрген Құрмет Талапқазы Семей әкімдігіне неге қатты ренжіді? Акиматтың алдына шөп жинап түсірген оны полиция алып кеткені рас па? Елдің қамын ойлап жүрген Құрметке Құрмет көрсетпек түгілі, қазақша сөйлегені үшін қуып шыққандар да болды. Ол енді Ауғанстанға бармақшы? Неге? Мұны сізге білген дұрыс!
Ел арасында мұны жұт дейді, бірақ біздің билік оны жоқ дейді. Жем-шөп, судың жоқтығынан қазақтың батыс даласы малдың өлексесіне толды. Үкіметтен опа келмейтінін әу бастан білген Құрмет Талапқазы жер-жерді, ел-елді аралап асарлатып шөп жинап жүр. Кейбір әкімдер оны құшақ жая қарсы алып шаруасына қолдау білдірсе, кейбірі қарасын көрсетпеген. Ол әсіресе ШҚ, СҚ, Павлодар мен Қостанайдың басшыларына қатты қапалы.
Семей әкімдігі де асарға атсалыспаған. Бұған қатты қапаланған Құрмет акиматтың тура алдына шөп түсірді.
Халық үшін осылай шыр-пыр боп жүрген азаматқа Алла разы болсын дейміз. Қазақстанның о шетінен, бұ шетіне шапқылап Маңғыстау жұртына жәрдем қылайық деп жанұшыра жүгірген Құрмет водовоздың суын ішіп, қара терге малшынып бар күшін салып жүр. Өкіншітісі осындай жүрегі кең қазақтың жігітін қазақша сөйлегені үшін қуып шыққандарда болды.
Кім не десе, о десін Құрметтей жігіттер аз. Халықтың басына күн туғанда кеуде керіп алға шығатын мұндай азаматтарымы көп болса елдің ауызбіршілігі артар еді. Журналист Жәнібек Қожық Құрметке «Құрмет» ордені берілсін деген бастама көтерді. Әрі "Маңғыстау мен Қызылорда облысының "Құрметті азаматы" атағы және олимпиада чемпионы атағына берілетіндей құрмет көрсетіліп 250 мың доллор сыйлық берілсін дейді. Ардақты ағайын бұған қалай қарайсыз? Айтарыңыз болса пікірлер алаңына жаза кетіңіз!
Айтпақшы Құрмет үкіметке үндеу тастады. Ауғанстанға барып қайтайын,-дейді. Жұтқа ұшыраған ағайынның қамы үшін шырылдап жүрген ол енді Ауғанстандағы қазақтарды елге оралтуға жәрдем бергісі бар.
Ал Маңғыстауда мал қырылып, қуаңшылық қатты қысып барады. Мал өлекселері Маңғыстау даласының әр жерінде шашалып жатыр. Қабырғасы көрініп, құр сүлдері қалған төрт-түлік қаншама?! Олардың мұндай хәлдерін көріп тек аяйсың, басқа қолдан келер шара жоқ.
Шаруалар төрт-түлігі түгел қырылып қалмас үшін малын өзге өңірлерге көшіріп жатыр. Мал тиелген көліктер негізінен Ақтөбе, Қостанай облыстары мен Оралға бағыт алған. Малды аман алып қалудың әзірге жалғыз жолы осы боп тұр.
Ал көлігі жоқтар, қолы қысқа шаруалар қайтпек? Тек сырттан келер көмекті күтуден басқа жол жоқ. Олар қыстан аман шығуды уайымдап отыр. Себебі, дұрыс жем-шөп жемеген көтерем мал күн суықта тіпті құлап қалуы мүмкін. Ресми мәліметке сүйенсек өңірдегі малды қыстан аман шығару үшін 77 мың тонна шөп пен 53 мың тонна жем қажет екен. Ал әкімдіктің уайымы басқа. Олар үкіметтің бөлген қаржысын қажыған шаруаларға үлестіру үшін әлі оператор таппай отыр.
Жағдай осыншама қиын болса да облыста төтенше жағдай жарияланбады. Депуттар болса қу сөзбен қуырдақ қуырып отыр. Атақты қойшы Алмасбек Садырбаев олардың бейқамдығына қатты ызыланып айтып-айтып тастады.
Алмасбек Садырбаев құрғақшылық пен жем-шөп тапшылығынан шаруалар малдың 30 пайызын жоғалтқанын айтты. Бұл - жұттың басы ғана болуы мүмкін.Эколог мамандар қуаңшылықтың басқа өңірлерде жалғасатынын айтып дабыл қағып отыр. Құрғақшылық келер жылы Қызылорда, Атырау, Ақтөбе, Түркістан, Қарағанды облыстарының кейбір аудандарында жалғасуы мүмкін екен. Журналист Аян Бекжанұлы жазғандай жан-жақтан көрсетілген көмектің арқасында қазір көтеремнен сәл оңалған мал қысқа дейін қоңданып, түгі жалтырап шыға келеді дегенге сенім аз. Күз болса кеп қалды. Биылғы құрғақшылықтан кейінгі «алтын күздің» берері қаншалықты берекелі болатыны да белгісіз. «Жаман айтпай жақсы жоқ» демекші, көңілді күдікті ететін тағы бір мәселе - арық мал не союға жарамай, не сандық қатарда тұра алмай, ит жемі болып далада қала ма деген күмәнді ой. Бөлініп жатқан қаржы аз емес секілді, алайда малға ақша мен есеп емес, азық керек. Сондықтан, қазірден бастап қай аймақта қанша жем-шөп бар, қиналған шаруаларға қалай жеткізуге болады, осы мәселе шешілуі тиіс.