Dziękuję Ci ślicznie!

Bardzo dziękuję, pozdrawiam serdecznie!😊

Masz rację, wyłapałem post factum. Dzięki!

Bardzo się cieszę! :)

Dziękuję za sprostowania! A propos a1: to bardzo ciekawy, ale i zawiły temat, zwłaszcza mówiąc o akordeonach. O ile temat w ogóle wydaje mi się, że mógłby stanowić temat co najmniej pracy magisterskiej i nie czuję się wystarczająco kompetentny, żeby o tym opowiedzieć, o tyle mogę przybliżyć sytuację z akordeonami: Kupując kamerton w sklepie muzycznym jest prawie pewnym, że kupujemy sprzęt podający częstotliwość a1=440. Natomiast kupując akordeon nie mamy żadnej pewności odnośnie jego bazowej wysokości dźwięku a1 (no chyba, że zamawiamy nowy instrument z fabryki ze wskazaniem jakiej częstotliwości sobie życzymy albo - w przypadku używanego instrumentu - sprawdzimy ją sami:)). Mam hipotezę: w Polsce nie ma żadnego masowego producenta akordeonów, instrumenty są sprowadzane zza granicy, gdzie standardy mogą być inne (wśród włoskich zauważyłem 442Hz, chociaż w czasie zbierania materiałów do filmu znajomy stroiciel (z Polski) podał mi 441Hz, jak w materiale. Stare „prawdziwe rosyjskie bajany” - баяны - były strojone na 440Hz. Nowe są strojone podobnie jak włoskie). Brak świadomości wśród akordeonistów odnośnie wysokości normatywnej prowadzi do popularyzacji instrumentów z różnymi częstotliwościami a1. Uświadomienie sobie tego problemu pojawia się dopiero przy konfrontacji z innym instrumentem, kiedy bazowe częstotliwości a1 się różnią. Co możemy z tym zrobić? a) przestroić instrument, co niszczy głosy w instrumencie; b) zamówić nowe głosy do instrumentu (/nowy instrument) co jest drogim rozwiązaniem. Gram w orkiestrze akordeonowej, w której dopiero pojawienie się instrumentu nastrojonego na 440Hz uświadomiło nas o problemie unifikacji bazowej częstotliwości a1 (większość jest 442Hz) wśród całego zespołu, żeby uniknąć efektu „tremola” (patrz: 14:03 w filmie). Temat jest skomplikowany, bo mówimy o procesie, który trwa. Ciekawą sprawą natomiast jest to, że akordeony raczej idą w stronę 442Hz, a nie 440Hz. Myślę, że rozwiązania można doszukiwać się w orkiestrach symfonicznych, gdzie - według mojej wiedzy - tendencja strojenia idzie ku górze, czyli jednak bliższa 442Hz. Ale co wtedy z naszym kamertonem a1=440Hz? Nie mam zielonego pojęcia:) Dziękuję za pytania!

@@wojciechkowal_ Serdecznie dziękuję za odpowiedź.

Najserdeczniej dziękuję!

Z pewnością plastik jest bardziej wytrzymały niż drewno! Patrząc jednak na akordeon przez pryzmat sztuki lutniczej - plastikowy korpus skrzypiec wydawałby mi się zabawką :D i mam podobne odczucia co do plastikowych głośnic. Natomiast jeśli instrument miałby mi służyć do jakichś biesiad, gdzie dużo się gra w różnych pozycjach (czy nawet chodząc) i gdzie nie liczy się jakość dźwięku, a jego głośność - pewnie też rozważałbym plastikowe części w środku, bo instrument jest wtedy lżejszy😊 Pytanie więc nie brzmi „co jest lepsze?” tylko „do jakiego typu grania ma mi służyć instrument?”. W domowym użytku nie zwracałbym na to większej uwagi, bo bez innych instrumentów do porównania „zwykły Kowalski” (nie obrażając żadnych Kowalskich!) nie usłyszy żadnej różnicy. Pozdrawiam również!😊

@@wojciechkowal_ Dużo dała mi Twoja odpowiedź utwierdziła mnie w tym , że w zaciszu domowym mogę spokojnie sobie przypominać jak to kiedyś było super. Natomiast co do skrzypiec owszem są plastikowe tylko wiadomo , że tam gra elektronika zarówno jak i elektroniczne akordeony typu Roland chociażby , ale serdeczne dzięki za stosowny wyczerpujący komentarz wszystkiego dobrego pozdrowionka 😎👍

"Z pewnością plastik jest bardziej trwały niż drewno".... cóż... mało merytoryczna wypowiedź... W pianinach Malmsjo plastik podobno dobrze się spisuje, ale powtarzam tu opinię specjalisty, natomiast co do akordeonu wypowiem się z własnego doświadczenia: zatem rozbierałem weltmeistra amigo i plastikowe głośnice są w nim podwójnie beznadziejne... A zatem po pierwsze tak się sprasowują w jedną całość z jakąś pianką, na której są przytwierdzone, że praktycznie nie da się ich zdjąć; po drugie, przy ściąganiu potrafią się nadłamywać lub łamać w całości. Czy są więc trwalsze od drewnianych? Na koniec dodam, że przyznanie się do drobnej niewiedzy nie umniejsza autorytetu, bo nie ma osób wszechwiedzących, ale udawanie znawcę naraża autorytet na straty nie do odbudowania. Pozdrawiam prowadzącego program.

@@piogoral8492 No cóż przez to , że wiedzę mam małą dlatego podpytałem człowieka z wiedzą a tu jeszcze dodatkowo cenne informacje za co dziękuję. Natomiast odnośnie akordeonu Weltmeister Amigo jeszcze przed kupnem Serino słyszałem same złe nie dosłownie rzeczy mianowicie to że jak się zacznie sypać to szkoda zachodu a także , że jest on dla zaczynających pierwsze kroki z instrumentem. Zdaję sobie sprawę także z mojego akordeonu , że nie jest on wysokich lotów gdyż jest to tzw półka budżetowa. Ale dla moich potrzeb aby sobie w domciu po przypominać stare dobre czasy jest chyba wystarczający , nie zamierzam absolutnie koncertować bo wtedy szukałabym w 30 tys złotych tylko po co ? Wystarczy mi do domowych zabaw że tak powiem jak najbardziej . Jeszcze raz dziękuję bardzo i pozdrawiam serdecznie 😎👍

@@wojciechkowal_ Dokładnie jest tak, jak piszesz.

Co za bzdury. Aż nie chce się komentować. Są zatyczki do uszu. Pooglądaj chłopie takich wykonawców jak Mateo Bensi, Christa Behnke, Walter Losi, czy słoweński zespół Atomik Harmonik, a wtedy wróć do Europy. Na koniec zapoznaj się z Repertuarem polskiej orkiestry Arti Sentemo.

@@piogoral8492 folk music nie dla mnie... (góralska muzykę lubię bez akordeonów).zaznaczylem powyzej dlaczego nie trawie akordeonow a ty mozesz go uwielbiac.Przypomnialem sobie , akordeon na albumie Paula Simona "Graceland" 1986 mi sie podobal (bo brzmial bardziej Afrykansko, nie rosyjsko)

Dziękuję za komentarz! Dokładnie takie samo rozwiązanie chodzi mi po głowie od kilku lat - o ile jeszcze gotowe kombinacje w regestrach brodowych jestem w stanie zrozumieć, o tyle 15 regestrów nad manuałem dyskantowym z gotowymi kombinacjami zamiast 4 przycisków na zasadzie włącz/wyłącz już nie. Sprawa się komplikuje natomiast gdy przejdziemy do lewej strony instrumentu - każdorazowe włączenie jednego chóru w instrumencie koncertowym, gdzie tych chórów jest, przyjmijmy 6-7, jest już nieco bardziej skomplikowane i o wiele łatwiej korzysta się z gotowych kombinacji. A może to już też moje przyzwyczajenie? A może to próba bycia konsekwentnym w konstrukcji instrumentu, żeby prawa działała na podobnej zasadzie do lewej? Zauważyłem, że świadomość tego, co znajduje się po lewej stronie instrumentu wsród akordeonistów jest o wiele mniejsza i zdecydowanie zaliczam się do tej grupy. Na pewno wpływ ma na to sama konstrukcja instrumentu, która nie pozwala bezpośrednio śledzić wzrokiem lewej części. Tak czy inaczej - to bardzo szeroki temat do rozważań, ale jednocześnie duże pole do działania! Dziękuję za podzielenie się przemyśleniami :)

To, zapewne, antyniemieckie nastawienie wpajane, słabszym na umyśle, przez ostatnie osiem lat. Nie przejmuj się, to nam wszystkim przejdzie po jakimś czasie kiedy ustali się normalność.

wszystkie brzmia jak Orkiestra Armii Czerwonej

Tak, trochę czasu minęło, to i zmiany są zauważalne (też te w wyglądzie😅). A propos wosku to też ciekawy temat, bo to nie jest sam wosk, a mieszanka, którego jednym ze składników jest wosk pszczeli. Czy parafina też może być? Nie wiem😅 Najczęściej spotykałem się z domieszką kalafonii albo żywicy i nieco oleju. Przyznam też, że zwykłem korzystać z gotowych bloczków takiego specyfiku, gdzie rzadko są wymienione wszystkie składniki i ich proporcje. Pozdrawiam bardzo serdecznie!