Obserwuję podczas rozmowy Pań różnicę międzypokoleniową. Kobiety 50+ musiały sobie radzić same z poronieniami, połogami, śmiercią bliskich etc. Nie miały nawet możliwości wygadania się nawet przed przyjaciółkami, bo te też borykały się ze swoimi problemami, równie ważnymi. Myślę sobie, że zawsze w ogromnym cierpieniu, czy fizycznym czy psychicznym jesteśmy na koniec… sami. Sami się rodzimy i sami umieramy, nawet jeśli ktoś trzyma nas za rękę. Zawsze przeżywamy sami, to co jest nam dane. Każdy ma swój przysłowiowy krzyż sam dla siebie i my sami na nim umieramy. Ta samotność jest wpisana w naszą istotę, choć przed nią najbardziej uciekamy. Myślę, że zrozumienie tego, że sami jesteśmy największym swoim przyjacielem i jednocześnie największym wrogiem jest epokowym odkryciem w życiu każdego człowieka. A obydwie Panie serdecznie pozdrawiam.

Mam 72 lata często płaczę i cały czas się siebie uczę.Pani Olu dziękuję za ten wywiad 💔

Ta rozmowa to MAGIA...nie mam więcej słów. Najlepsza rozmowa jaką do tej pory usłyszałam...

W sobote kończe 20 lat, jako tak niby młoda osoba czuje sie tak przebodźcowany światem, przestrzenią i przedmiotami że chciałbym porzucić tą swoją tożsamość na rzecz czegoś zupełnie innego. Niedawno zostało po raz enty zachwiane poczucie bezpieczeństwa mojego wewnętrznego dziecka, i czuje się ogromnie sam w sobie. Dziękuje za te rozmowę!

Mój pierwszy komentarz na kanale. 🙂 Oboje z mężem, pierwszorazowi rodzice 21-miesięcznej dziewczynki, jesteśmy wdzięczni za tę rozmowę i wszystko co obie Panie mówicie na temat rodzicielstwa. To bardzo ważne dla nas, młodych rodziców, że osoby publiczne mające duże zasięgi przyczyniają się do procesu jego deidealizowania i dają świadectwo własnych rodzicielskich zmagań.

Cudowna rozmowa. Tego właśnie nam potrzeba, opowieści o doświadczeniach innych kobiet, żeby zrozumieć że wszystko z nami w porządku....❤❤

Bardzo poruszająca rozmowa. Dobrze wiedzieć,że nie jestem sama na tym świecie ze swoją wrażliwością i delikatnością. Pozdrowienia dla pani Aleksandry

Wow… aż mnie ciarki przeszły… to wszystko takie prawdziwe. Od 22 miesięcy jestem mamą i od 22 miesięcy zmagam się z bólem ciała, z którym zostałam sama. Do tego bycie mamą, ta odpowiedzialność, zależność dziecką od matki i wiele innych rzeczy… czasami to wszystko za mocno przytłacza… a miało być tak pięknie… Dziękuję, czuję się otulona Waszą prawdą, jak dziecko w bezpiecznych ramionach ❤

Przecudny wywiad! Jestem nim „najedzona” i jeszcze się „oblizuję”! Też pewien czas temu się obudziłam z Matrixa(dopiero w wieku42lat…),szukam nadal tego kim jestem,czego chcę,co lubię…itd.Myślę,że jest nas b.dużo i trzeba o tym wszystkim co się z nami dzieje właśnie tak szczerze rozmawiać. Magdo,bardzo dziękuję,za to co robisz❤

To była najpiękniejsza, najszczersza, najbardziej autentyczna rozmowa, jakakolwiek kiedykolwiek słyszałam. Dziękuję pieknie za ten czas z Wami siostrami❤ tez tam byłam - w tej czarnej, okrutnej, a przy tym jakże transformującej mnie otchłani.. Uwielbiam Cie Magdo za to o czym i jak tutaj rozmawiasz❤

Jeden z lepszych wywiadów na tym kanale! Aż kipi autentyzmem, prawdą i radością ❤

Ta historia o mamie na koniec rozłożyła mnie na łopatki 🥺😢 ja też mam ciężką relacje moją mamą, że role mamy odwrócone. Chciałbym poczuć że jestem jej dzieckiem a ona moją mamą. Chciałbym stanąć przed nią w prawdzie i przed sobą. Mega wartościowa rozmowa, jeszcze nie jestem mamą ale wizje macierzyństwa miałam pewnie wpojoną z domu rodzinnego. Teraz trochę więcej wiem że lepiej nie oczekiwać bo życie Cię zaskoczy i doświadczy! Dzięki za otwarcie oczu ❣️ JESTEŚCIE WSPANIAŁE DZIEWCZYNY

W moim przekonaniu samo cierpienie dla cierpienia nie uszlachetnia, ale koryguje naszą postawę życiową, nasz plik przekonań, pobudza do lustracji i rozwoju kiedy utkniemy w nierozwojowym zaułku życia 💚 Ciepłe przytulasy Olu i Magdo, dziękuję.

Coś niesamowitego, łzy,smutek, współczucie, radość, nadzieja...wszystkie emocje... Światło biło od was ...❤ Dziękuję 😍

Bardzo głęboka rozmowa... Nawet jeśli ja mówię czego potrzebuję,co czuję to ludzie obok nie potrafią mnie zrozumieć.

Dziękuję za tę rozmowę, już dawno słuchając nie czułam tyłu emocji na raz ... od smutku, bólu, złości, gniewu, po radość, szczęście, miłość.... dlaczego tak trudno jest zadbać o siebie? Dlaczego zawsze ktoś jest ważniejszy od nas i kochając uważamy to za naturalne.... Na kazdym kroku mozna dostrzec brak wsparcia dla Kobiet. Jak trudno jest zrozumieć, że pracodawcy nie pomagają kobietom, które często po nieprzespanej nocy przy chorym dziecku rano są w pracy gotowe do nowych wyzwań i działań, a jednak to mężczyźni częsciej awansują i dostają podwyżki jako głowy rodziny.... tyle pytań i myśli w mojej głowie po tym wywiadzie... dziękuję jeszcze raz za kolejną piękną, szczera rozmowę. Pozdrawiam serdecznie

Boże, mało się nie udławiłam własnymi łzami, glutami. Wyszło moje serce na zewnątrz, pękło, weszło w ciało spowrotem z radością i miłością do siebie i świata. Czuję się jakbyście mnie otworzyły, cięciem pionowym od góry w dół, przeprowadziły operację na otwartym organizmie a potem zaszyły, przytuliły, poklepały po ramieniu i puściły dalej w życie. Dziekuję

Cała PRAWDA o nas ,kobietach matkach ,córkach , żonach....łzy napływają mi do oczu bo do dziś ,a mam 50+ pamiętam JAK WSZYSTKO SAMA w macierzyństwie. Ten okupiony czas to dziś ból jaki oddaje mi chore ciało . POKOLENIOWOŚĆ to odpowiedź na nasze błędy.... Pani Magdo to jest jak Misja ,lawina ,puszka Pandory , którą pani otwiera i za to DZIĘKUJĘ.Najwyzszy czas .

Ależ ja byłam "rozwalona" po 1 porodzie, prosiłam o pomoc i usłyszałam , że nie jestem jedyna na świecie - Mama, inne sobie jakoś radzą. Na szczęście moja ukochana Mama mnie rozumiała i pomagała, pomogła mi nie zwariować, pomogła i w różnych codziennych czynnościach, wspierała fizycznie i psychicznie

Końcówka mnie rozwaliła. Mam 46 lat nigdy się tak nie poczułam, jako dziecko mojej Mamy. Zawsze jestem twardzielką bo mi ciągle mowiono ze inni mają gorzej. Ryczę okropnie 😥

zastanawiam się jak długo trwa taka "miłość " - my się kochamy ale nie jesteśmy razem ....Chyba do momentu kiedy jedna z tych osób znajdzie sobie nowego partnera ....Nie rozumiem pewnych układów ..... i kompletnie nie przemawia do mnie ta osoba .Niby spokój a jednak chaos ......zmęczyłam się.Po prostu , bez złośliwości . Napisałam co poczułam .....Rozmowa z Magdą Cielecką MISTRZ , bo gość mistrz ....

Jestem w połowie i jestem zachwycona tym jak mądra jest ta dziewczyna... Wspaniała. Dziękuję

PrzeWywiad...dawno nie słyszałam tak poruszającej, mądrej i pełnej głębokiej szczerości Rozmowy. Pozdrawiam serdecznie Rozmówczynie i Sluchaczki

Poczułam, że jestem jedną z tych kobiet, które czuć nocą pod płaczącą powieką🙏 dziękuję za tę rozmowę, dziś był jeden z tych parszywych dni, ukoiło mnie Wasze spotkanie❤

W moim przypadku po latach zrozumiałam , że bojąc się odmowy nigdy nie prosiłam o pomoc. Super rozmowa i bardzo mądre wnioski, pozdrawiam obie Panie i życzę dużo zdrowia

Piękna rozmowa. Pani Magdo, czy jest szansa, żeby te rozmowy pojawiały się też na Spotify w formie podkastu? Wspaniale by się ich słuchało w czasie długich spacerów:)

Dziękuję za wszystkie uczucia których mogłam doświadczyć oglądając ten wywiad.. Niesamowicie mnie to " rozświetliło"..aura bijąca od Pani Oli jest powalająca! Od samego początku wyczuwalna.. Ta rozmowa jest niczym terapia.. Dziękuję

O tym, że Ola jest pięknym człowiekiem wiedziałam już dawno. Ale dzięki tej rozmowie widzę, że jest piękniejsza, niż myślałam. W mojej opinii to chyba najlepsza rozmowa na tym kanale. Choć wszystkie są naprawdę wyjątkowe, to właśnie to spotkanie najwięcej pokazało, o co w ogóle chodzi w uważności, świadomości siebie. Wzruszałam się co rusz. Poduszka mokra od łez.

głos Pani Magdy działa jak kompres, masaz, pachnąca świeczka

Doświadczyłam wszystkiego o czym opowiadacie, cieszę się, że mówicie o tym głośno. Dziękuję.

łał. Na koniec, dla mnie, najlepsza historia, ta o telefonie do mamy. Esencja prawdy, bycia przy sobie, szukania, konkretny przykład takiego zachowania, które wyzwala nas.

Jestem wdzięczna , że powstał taki kanał . 🙏🏻Można posłuchać szczerych , mądrych i doświadczonych ludzi . Pani Magda ma wyjątkowy dar wyszukiwania takich osób . Ma chyba też jakiś detektor 😁 prawdy , którym celuje w najczulsze struny .Pani Ola -cudo istota 😇. Cóż jeśli chodzi o wychodzenie z matrixa to jest konieczne, żebyśmy ocalili naszą ludzkość , zwyczajność , czy inaczej człowieczeństwo . W dobie chatGPT możemy nie zdążyć wszystkiego uchronić . Ale róbmy swoje , naszą energią i miłością może unicestwimy złe plany możnych tego świata . Ja mocno w to wierzę . 💚

Piękna, wartosciowa i pelna prawdy rozmowa .Otulona miłością, szczerością i doświadczeniem życiowym. DZIĘKUJĘ dziewczyny❤

tak słucham tej rozmowy i w wielu momentach, po prostu łzy mi leciały po policzkach. Jak ja to rozumiem. Mnie oczy na rodzicielstwo otworzyła (przypadkowo) pewna Pani doktor, która z rozbrajającą szczerością, gdy zapytałam się jej czemu moje dziecko tak często choruje odpowiedziała, że miłość jest jak cukier, w odpowiedniej dawce jest ok, ale gdy jest jej za dużo, to choruje się na cukrzyce. Chcemy być najlepsze, najwspanialsze, idealne, nawet kosztem siebie, ale dając sobie i dziecku przestrzeń wszyscy będą szczęśliwsi. Tylko strasznie trudno to zrobić w świecie z tak wygórowanymi standardami.

uu....moment o telefonie do mamy wywołał moje łzy..bardzo piękna i mądra rozmowa! 💗

Ta rozmowa jest tak wyjątkowa, że trudno mi znaleźć słowa ją opisujące. Całkowicie poza rankingiem. Wielki zachwyt, szacunek i wdzięczność ❤ Cudownie, że jesteście i dajecie o swoim spojrzeniu na Świat usłyszeć szerokiemu gronu. Tak trzymać Dziewczyny 🤗

Uwielbiam wszystkie rozmowy "W moim stylu" ale ta wydaje mi się szczególnie otwarta, szczera i wartościowa, dziękuję za emocje ...

Ta rozmowa jest bardzo poruszająca, Pani Magdo i Pani Olu, dziękuję. Myślę, że to przekonanie o tym, aby innym "nie robić kłopotu" wyrasta z jak mantra powtarzanych przez dorosłych w czasach naszego dzieciństwa zdań typu: "nie sprawiaj kłopotu", "czy dziecko sprawia kłopot", "z nim mają same problemy". Przy czym bardzo wiele niedobrego zrobiło, w dzieciństwie, słuchanie tego typu ocen na temat innych (znajomych i z rodziny) wypowiadanych przez bliskich. Chłonęliśmy wtedy przekaz, jak gąbka, że tzw. sprawianie kłopotu wywołuje dezaprobatę naszych bliskich, i mieliśmy tego przykład niekoniecznie na sobie. Tak samo w kwestii radzenia sobie samej, ze wszystkim. Jak słyszysz bliską osobę, która chełpi się tym, że cytat "eee, ja tam się nie darłam przy porodzie, jak inne", a nie masz ani wiedzy, ani przykładu, ani doświadczenia, żeby takie przekonanie o zajebistości sprowadzić sobie na ziemię, to nie masz jak się przed taką bzdurą jako choćby nastolatka, uchronić. Bierzesz od babci, matki, ciotki, właśnie taki przekaz. Dobrze, ze teraz kobiety mówią do siebie, o sobie, i że się NARESZCIE wspierają zamiast tylko wytykać palcem.

"Toksyczna wstydliwość" tego terminu potrzebowałam w swoim życiu. Bardzo dziękuję za tą rozmowę ♡

Boże jakie to prawdziwe.... Jak my nie chcemy sprawiać komuś problemu

Dziękuję za tą rozmowę, jak to dobrze usłyszeć prawdę, bez ubierania w ładne słowa coś, co tak naprawdę jest takie ludzkie i prawdziwe, bez przybierania maski

Dziękuję bardzo za bardzo mądrą rozmowę , nauczyła mnie nowego spojrzenia na pewne sprawy 💚💚💚💚💚💚 Pani Olu i Pani Magdo życzę słońca w sercu 💚💚💚🍀🍀💚🍀 dziękuję jeszcze raz za piękną naukę 💚💚💚💚💚

Fajna rozmowa...a tlo za Pania Olą leczy moje cialo i duszę ta Maryja ❤️❤❤❤

Pani Olu jest pani genialną aktorką. Uwielbiam ❤. Nie trzeba rezygnować ze swoich pasji. Są różne sezony w życiu. Mijają. Czekam na nowe kreacje ❤.

Jak dobrze ze są takie Ole i Magdy, że chcą doświadczać, żyć przez "Ż" i dzielić się tym z innymi Dziękuję!!!

Jeden z lepszych i najszczerszych wywiadów jakie tu słyszałam, a słyszałam wszystkie 😍 bo jestem wielką fanką kanału !!!

Piękna rozmowa. Dała mi wiele do myślenia. Zrozumiałam, że wiele z nas odczuwa to samo, chociaż wydaje nam się, że tylko my mamy tak " pod górkę". Końcówka o tym, żeby mówić o swoich emocjach, nazywać je, mówić o tym, co czujemy, a nie udawać, że wszystko jest ok, była wspaniała. Dziękuję

Narzucamy sobie same ciężary ktore nosimy uginając sie pod nimi- pozwólmy sobie pomóc i pomagajmy, miejmy (my) otwarte serce i umysł.....

Na Boga, Sztos! Kazda z nas powinna uważnie tego wysłuchać. Piękne doświadczenia tak bardzo mi znane. Strasznie się cieszę Ola ze to udźwignęłas i dziękuje ci Magdo za kolejny świetny odcinek. Mega energia, mega miłość mega bol….

Uroczą cudowna dziewczyna z tej Oli.Życzę tej pięknej wspaniałej kobiecie dużo siły poradzenia sobie ze wszystkimi problemami wyjścia na prostą i cudownego macierzyństwa💚💚💚💚💚

Pani Magdo, Pani Aleksandro dziękuje za wspólny czas. Za przestrzeń, gdzie można wysłuchać prawdziwej, niezwykle szczerej rozmowy, która zmusza do autorefleksji. To juz kolejna taka rozmowa na tym kanale, która zostanie ze mną na dłużej. Pani Magdo- chapeau bas❤

Jejku.....jakie to prawdziwe..głebokie, wygrzebane z zakamarkow naszej podswiadomosci....poplakalam się, bo i ja mam duzo do odkrycia chociaz moglabym byc waszą mamą. Dziekuję dziewczyny.

Wspaniały wywiad... Cudowna rozmowa dwóch świadomych kobiet... Pełna szczerości... DZIĘKUJĘ 🤗🤗🤗❤❤❤

Jej słucham i myślę to o mnie. A kiedy zaczynamy rozmawiać okazuje się że to też o tobie. Jakie to ważne żeby rozmawiać, dzielić się swoim przeżyciami bo dopiero wtedy okazuje się że nie jesteśmy same że jest nas wiele. Bardzo wiele. Kobietki jesteśmy silne, ale przede wszystkim jesteśmy silniejsze razem! ❤️

My kobiety nie umiemy, nie potrafimy prosić o pomoc nawet najbliższe osoby. Same pomagamy wszystkimi, dbamy o innych, a nie potrafimy powiedzieć, przyznać się przed sobą, że czasem same też potrzebujemy pomocy, że pomoc innych nie jest żadną porażką. Ale ciężko się tego nauczyć! Wywiad cudowny! ❤

My wszyscy tam byliśmy! Chwała tym co wrucili i podzielili się wiedzą. Pomoże to innym co tam zmierzają!!!

Szczerze i pięknie o słabościach, deficytach, błędach, walce o siebie , o prawdę o swój rozwój.Rozpracowywanie ograniczeń.Ola jestes kwintesencja mądrości.Magda szacunek.

Dziękuję Wam za szczerość, za mądrość i za oczyszczające łzy ❤️

Ta choroba to nie pech a możliwość odkrycia siebie. Przeżyłam walkę o życie z nowotworem. I po latach mogę powiedzieć, że choroba uczyniła ze mnie fajną osobę. Przed chorobą szłam w złą stronę. Pewnie nie mogłabym wytrzymać sama ze sobą. U mnie to było 9 miesięcy cierpienia i walki o życie.

Jestem mamą i od momentu kiedy nią zostałam czułam strach od dnia narodzin pierwszego syna i frustrację dlaczego go czuje, przecież wszystko miało być proste a życie wogole się nie zmienić. Jakiie to było naiwne wszystko się zmieniło wszystko począwszy od tego że ciało się zmieniło po dużo bardziej istotne kwestie. Miało być książkowo karmienie piersią bo przecież to takie ważne i już na starcie załamanie bo mi nie wychodzi nie mam pokarmu co że mną nie tak ( słyszałam w szpitalu że poprostu nie chcę) a ja tak bardzo chciałam że zamiast spać i zbierać siły przez noc do rana siedziałam z laktatorem. Tyle mitów że to wszystko instynkt od razu będziesz wszystko wiedziała, wiedziałam jedno ze jestem przerażona i tak chciałam żeby ktoś doświadczony był wtedy ze mną i mnie wspierał. Obecnie wyjście do restauracji z dwojaką synów nie mam odwagi jak widzę ten wzrok i kręcenie głową a się tak staram żeby wszystko było " kulturalnie"". Wyc mi się czasami chce od tego jak nic nie wiedziałam jak wygląda rodzicielska rzeczywistość. Jak będzie dwójką dzieci zajmą się sobą co za bzdura.... I przykłady można mnożyć ..

Cudna rozmowa. Właśnie czas wychodzić z Matrixa. Budzimy się. ❤❤

Dziękuję z wdzięcznością. Super wywiad z P.Aleksandrą.

Co za rozmowa! Prawda nas wyzwoli❤ Gdybym jako psychoterapeutka dawała klientom pracę domową to byłaby lektura obowiązkowa:)

Dziękuję za ciekawą rozmowę, wspaniale słucha się dwóch mądrych i szczerych kobiet .Przeglądam się w tych słowach jak w lustrze .

Cierpienie nie uszlachetnia, tu z Dorotą się zgadzam, lecz wytrwałość… tak Olu, Ty pokazałaś wytrwałość i to w moim odczuciu Cię uszlachetniło. Wielkie Gratulacje i podziękowania za ten wywiad. To była i będzie uczta dla wielu osób, które są na podobnej drodze lub na niej kiedyś będą ❤

Ciesze sie ze Ola tak sie otworzyla, potrzebowalam to wszystko uslyszec. Bardzo wartosciowe tresci ❤️

Tak myślę, ile jest tu nas poranionych..Nakładamy na siebie te pancerze, wmawiamy sobie że ze wszystkim poradzimy sobie same, że jesteśmy tak silne, że uniesiemy wszystko. Aż w końcu padamy na twarz i nadchodzi moment przełomowy. Nawet nie wiecie ile mnie kosztowała rozmowa z rodzicami, że potrzebuję pomocy. I jaką cholerną ulgę poczułam, jak się zgodzili. Ehh czasami warto odpuścić tą "Zosię" w sobie, po prostu dla siebie..

Gratuluje obu Paniom cieplej i szczerej rozmowy. Chcialabym poruszyc temat restauracji, ktory gryzie mnie juz od paru lat. Jak sama Ola wspomniala bycie mama to decyzja mamy i nikogo innego, i z ta decyzja wiaza sie lata powaznych rodzicielskich konsekwencji. Kiedy Mamy prosza o empatie ludzi bezdzietnych w restauracji, na ulicy, w kinie, to taka sama empatia powinny sie wykazac w stosunku do nich. Mama czy nie mama wszyscy powinnismy miec te same prawa spokojnego spedzania czasu w miejscach publicznych. Jesli mamy czuja ze sa zle traktowane przez osoby bezdzietne, to osoby bezdzietne dokladnie to samo czuja w stosunku do wspomnianych MaDek. Zrozumiesz co to zmeczenie dopiero jak zostaniesz mama, bez dzieci twoje zycie nie ma sensu...ta wieczna licytacja nie prowadzi nigdzie, i poki co bezdzietni wola przebywac z bezdzietnymi a mamy z mamami. A przeciez przy odbrobnie zrozumienia, dialogu obu stron mozna by przywrocic lad w od lat zaognionym konflikcie.

Słucham i wzruszam się będąc częścią dzisiejszej rozmowy..bo jakże mi bliskie tematy poruszyłyście Panie...duża dawka szczerości i otwartości zawsze oczyszcza i pozwala zobaczyć , ze " jeszcze będzie przepięknie " i tego Paniom i sobie życzę.

Zgadzam się z Aleksandrą że cierpienie, choroba może człowieka zmienić na lepsze. Sama przeżyłam bardzo duże cierpienie związane z chorobą i odtąd już nic nie jest takie samo. Zaczęłam zauważać wszystko co powierzchowne i niezbyt zdrowe w tym świecie, czego mam unikać. Moje życie nabrało głębi. Człowieka zaczyna widzieć więcej niż wcześniej na tym świecie. Jak to wszystko funkcjonuje. Co jest Prawdą, a co nie. W tym najtrudniejszym dla mnie czasie odkryłam bardzo żywą, namacalną Obecność Boga i poczułam Go bliżej niż wcześniej. Teraz chcę być całkiem nawrócona i chcę chodzić tylko Jego drogami. Chcę być szaleńcem na Jego punkcie. Wcześniej nie zdawałam sobie sprawy że On jest tak blisko nas, każdego nawet najdrobniejszego elementu naszego życia. Bóg wyprowadza ze zła dobro, Bóg używa zła, które się w naszym życiu pojawiło jak na przykład choroba, aby ostatecznie wyszło wszystko dla naszego dobra.

Dobrze się was słuchało. Pani Magda ma w oczach zmęczenie jak dawno już nie... Martwię się...o panią Pani Magdo

Uwielbiam Panią Olę jako Aktorkę. A ta historia, opowiedziana na kanale to moje doświadczenie, moja historia. Wspaniała Kobieta. Bardzo dziękuję za to, że o tym rozmawiacie ❤❤❤❤

Dziękuję za tę rozmowę... Jest poruszająca...i daje nadzieję że można inaczej...i że można pokazać tę nagą prawdę o sobie...Aleksandra to mądra i piękna kobieta...uczmy się od INNYCH Kobiet..❤

Życie to nieskończona interpretacja Nas samych. 🍀✌

Bardzo lubię ta aktorke a po tym podcascie jeszcze bardziej. Dziękuję 😘🤗

Dziękuję, że powiedziała Pani o tej budowanej i utraconej tożsamości ♡

Cudowne Kobiety w pięknej i przemądrej rozmowie. Olu, dziękuję za Twoją otwartość. Poczułam ogromną ulgę i wzruszenie słuchając Twojej historii ... jest nas więcej niż myślisz 😢💔

Jakie to prawdziwe, ten stracony czas połogu, który powinien być oazą spokoju a był walka o przetrwanie…Wierzę że to schemat dawnych przekonań „chciałaś to masz i teraz baw”, co wbija nas w poczucie „muszę dać radę sama, bo wszystkie kobiety dawały” Tak dorobiłam się depresji… Cudowne jest to, że mówi się o tym głośno!

Ta rozmowa to złoto! !!!Dziękuję Wam dziewczyny ❤

Wow. Nie spodziewalam sie takiej niesamowitej rozmowy. I nie spodziewalam sie tez mojej reakcji na Nia. Tez mi lzy polecialy. Bylo duzo bardzo waznych watkow, a slowa jak Matki sa traktowane zmrozily mnie. Nie jestem matka niestety ale zastanawiam sie jaka to cywilizacje stworzylismy I czy to jeszcze mozna nazwac cywilizacja. Pozdrawiam was kochane serdecznie I bardzo, bardzo dziekuje za te rozmowe

Przytulam do serca wszystkie kobiety, które rodziły w innym kraju, innej kulturze, z różnych względów nie miały wsparcia w polskiej rodzinie, zostawiły w Polsce przyjaciółki, nie prosiły o wsparcie inne kobiety, bo uważały, że fakt pochodzenia z obcego kraju i blokada językowa wykluczają siostrzeństwo... Dziękuję za ten wywiad i pamiętajmy, że to nie jest przypadek, że choroba zagnieżdża się w takiej, a nie innej części ciała.

Dzięki Wam odbyłam właśnie wstrząsająco piękne siostrzane spotkanie❤ Olu jesteś zjawiskowa.

Piękna rozmowa,kolejna tak bardzo dla nas potrzebna i wnosząca wiele mądrości. Bierzemy przykład z Aleksandry, dziękuję Pani Magdo,za kolejną tak mądrą osobę w Pani programie.

Wspaniały wywiad, inspirujący i motywujący do pracy nad sobą. Zachwycił mnie chyba najbardziej ze wszystkich ❤

Myślałam, że tylko ja borykałam się z takimi myślami i że tylko ja sobie nie radzę. Jak dobrze, że zaczynami o tym wszystkim mówić :) . Dziękuje za ten wywiad . Ja też uważałam że sama dam sobie radę ale nie dałam .

Kochane Panie Magdo i Olu bardzo dziękuję za tak niesamowity szczery, wzruszajacy i otwierający serce i dusze dialog. Uświadomiłam sobie jak daleko jestem na drodze pt."życie" i , że gdzieś minęłam drogowskaz "wewnętrzne dziecko". Płacze, pisząc te słowa ale już wiem, że chcę odnaleźć tą małą dziewczynkę, ukochać , przytulić i powiedzieć Jestem tu z Tobą na zawsze i kocham Cię. tak bardzo zapominamy o sobie. bardzo dziekuję.

Nie pisze komentarze na YT ale teraz czuje taką potrzebę bo to bardzo dużo mi dało. JA nigdy nie proszę o pomoc, nauczono mnie że mam sobie radzić, dalej nie proszę o pomocy bo się tego boje, bo nie wiem jak, bo się boje że będę musiała za to zapłacić wysoko cenę ale właściwie już płace za to wysoko cenę , za to że nie prosiłam, nie proszę i nie wiem czy kiedyś o to poproszę. Nauczono mnie że mam sobie radzić bo jak sobie nie poradzę TO CO POWIEDZĄ INNI?? Bo oczywiście to jest ważniejsze. Ważne jest jak inni nas odbiorą, co pokarzemy niż szczęście i dobre własnego dziecka ( w tym przypadku to dziecko byłam ja). Dlatego nie umiem pytać o pomoc bo mam zakorzenione że nie mogę, że nie wolno mi, że mam sobie radzić. Przez to że zostało mi wpojone że najważniejsze jest to co inni pomyślą to nie mówię nikomu że jest źle, że potrzebuje pomocy, że cos mi nie idzie....bo co oni o mnie pomyślą? Wiem że to nie jest ważne ale ciężko jest, zrobić inaczej niż zostało to "zaprogramowane" w dzieciństwie, Dziękuje bardzo za ten podcast bo zrozumiałam że trzeba prosić o pomoc, mówić że nie jest wszystko ok. To będzie dla mnie mega trudne ale musze spróbować żeby mieć prawdziwe relacje z ludźmi i trudno jak oni mnie odbiorą ale niestety zobaczą mnie.

Ta rozmowa jest niezwykła, wspaniała, poruszająca ❤

Nigdy nie przepadałam za stylem prowadzenia rozmów przez Panią Magdę i oglądałam tylko ze względu na gości irytując się jak prowadząca przeszkadza, przerywa, zadaje nieumiejętne sztuczne pytania etc. A w tym wywiadzie ... no ja nie poznaję. Za każdym razem gdy zaczynała mówić zatrwożona czekałam na niezdarne irytujące sztuczne pytanie i moje rozdrażnienie a tu niespodzianka... empatia, delikatność, piękne syntezy tego co mówi rozmówca, delikatne nienachalne prowadzenie. I widzę że nie tylko ja to zauważyłam ale także inni słuchacze dali temu wyraz w komentarzach ❤

Bardzo ze mną rezonuje ta rozmowa. Dziękuję dziewczyny. 💕

Przepiękna rozmowa. Prawdziwa i szczera, co w świecie social mediów bywa rzadkością. Cudownie jest trafić na takie osoby. Dziękuje Ola. Dziękuje Magda.

Ile z nas popłakało się przy tej rozmowie? Trójka dzieci, obcy kraj, wredna teściowa, zero rodziny i przyjaciół a ja niedospana, ledwie żywa, zaciskająca zęby i pracująca po 10 godzin na dobę z dwumiesięcznym noworodkiem przy piersi… Nie wiem kogo mogłabym wtedy poprosić o pomoc ale teraz przytulam się samą sprzed 18 lat…

Bardzo piękna rozmowa....głębokie uczucia wypowiedziane, nazwane to co ważne i potrzebne...dziękuję....i w dniu emisji odcinka pani Ola ma urodziny,...Pięknego Życia Kochane❤❤❤

Mnie też uczulają słowotoki, które prowadzimy w dzisiejszych czasach… świetna rozmowa kobiety z kobietą ❤

Nieumiejętność proszenia o pomoc, nieumiejętność pokazania się innym jako bezbronna osoba, wszystko to jest mi bardzo bliskie. Niech każda z nas zapyta siebie ile razy nie brała wolnego podczas bolących miesiączek, podczas 'e tam tylko' przeziebienia, po jakichs wielkich emocjonalnych klotniach, rozstaniach, zmianach w zyciu. Ile z nas zwleka na ostatnia chwile z zadbaniem o wlasne zdrowie, podczas gdy jesli chodzi o kogos z rodziny, partnera czy partnerke, natychmiast reagujemy i opiekujemy sie, jestesmy i pomagamy. Bo jakos to bedzie. Ja boje sie bardziej chodzic do lekarza z moim partnerem niz sama, nauczona z dziecinstwa, ze jesli 'cos jest ze mna nie tak', to jest to moja wina i nikt nie powinien brac za mnie odpowiedzialnosci. Wszystko sama, bo sama musisz sobie poradzic, bo inni maja inne problemy itd. Dziewczyny, zycze nam wszystkim bysmy zaopiekowaly sie soba tak jak opiekujemy sie bliskimi, z calego serca ❤ dziękuję za rozmowe, ktora momentami przeplakalam.

Piękna i niezwykle ważna rozmowa o życiu takim jakie jest bez cukru i lukru. Dziękuje

Nie piszę nigdy komentarzy ale dziękuje za ten wywiad! Ja 6 tygodni po 1 ciąży upadłam z synkiem na podłogę i nie wstałam przez 3 miesiące! Lekarze wmawiali mi, ze mięśnie mam słabe! Ambulans zabrał mnie do szpitala po miesiącu zdychania w domu zrobili mi MRI i wypuścili do domu konającą na morfinie! Byłam w pieluchach i nie mogłam nawet na bok się przekręcić. Po 3 miesiącach wyszłam z łóżka, zostałam sama w domu bo mąż musiał wrócić do pracy. Jeździłam na pupie po schodach z synem na rękach. Brałam 15 tabletek przeciwbólowych dziennie. Sama się zapisałam na basen i robiłam sobie rehabilitację przez kolejne 8 miesięcy. Jakos doszłam do siebie. Po 3 latach zaszłam w ciąże, która zaczęła się bólem kręgosłupa i spędziłam ją prawie całą w łóżku! Podczas porodu po długim parciu, mój syn umierał bo połknął meconium. Kazano mi przeć z całych sił i użyto kleszczy by mu pomoc… rodziłam bez znieczulenia. Doznałam takiego bólu kręgosłupa, ze ból porodowy był niczym. Nie byłam w stanie siedzieć, wstać, chodzić. Fizjoterapeutka mnie zbadała i orzekła ze mam słabe mięśnie. Po 24h mąż na rękach mnie wyniósł za szpitala i przywiózł do domu. Sytuacja z pierwszego porodu się powtórzyła. Leżałam w pieluchach. Przyszły do mnie 2 fizjo i kazały wstawać. Miały mnie podtrzymywać ale puściły mnie, „bo przecież jak kobieta tak może się mazać, trzeba wstawać i zajmować się dzieckiem”. Upadłam na podłogę i zaloga ambulansu zbierala mnie godzinę z podłogi, byłam w agonii! Nigdy w życiu nie czułam takiego bolu. Szpital, kolejne MRI. Przyszedł do mnie psychiatra i stwierdził ze ten ból jest w mojej głowie!!! Wypuścili mnie do domu naćpana lekami. 20 tabletek dziennie w tym psychotropy. Moja babcia jak mnie zobaczyła to zbladła. Ona opiekowała się mną pod koniec ciąży i moim młodszym synkiem. To ja poprosiłam a nawet nie musiałam prosić o pomoc! Sama przyleciała do UK a miała wtedy 80 lat. Cudowna, kochana jedyna istota! Moja bratnia dusza bez której nie dalibyśmy rady przetrwać tego koszmaru, który sie dopiero zaczął. Przez kolejne pół roku cierpiałam, byłam w pieluchach, mąż mnie mył i obsługiwał. Po 3 miesiącach zaczęłam siadać i chodzić na chodziku. Po kolejnych 3 zadzwoniła do mnie lekarka. Nie mam pojęcia jakim cudem, ale cudem i wysłała mnie na kolejne MRI. Okazało się ze miałam połamane 12 kręgów w kręgosłupie. Powiedzieli mi ze to pociążowa osteoporoza! Popełnili 2 razy ten sam błąd przy odczytach moich MRI. Byłam zdruzgotana i szczęśliwa że jednak nie zwariowałam, że to nie moja głowa jest chora a ciało… czekałam na to by być mamą długich 7 lat. Straciliśmy 5 ciąż w tym 7 dzieci. Moje macierzyństwo zaczęło się z przytupem. Teraz moi chłopcy maja 10 i 7 lat, a ja walczę o każdy dzień. Przez te wszytkie leki i stres wysiadł mi żołądek i jelita. Każdy dzień to walka o przetrwanie. Jestem wdzięczna za to, że mam cudowne, zdrowe dzieci, kochającego i najlepszego męża, że mogę sama chodzić. Jestem wdzięczna, ze przez 41 lat dane mi było doświadczać bezwarunkowej miłości mojej babci❤. Kocham Cię moja Adelko na zawsze i wiem, że się nami opiekujesz, gdziekolwiek jesteś! Jestem wdzięczna, za życie. Proszę kobiety nie poddawajcie się, nie dajcie się zbyć lekarzom i nikomu jeśli czujecie, ze macie rację! Bo my mamy mądrość i intuicje w sobie i wiemy kiedy coś jest nie tak jak powinno być. Dużo siły i łagodności dla samych siebie życzę wszystkim, którzy każdego dnia zmagają się z bólem.

Rozmowa jak zawsze bardzo dobra, gościni również . Świadomość to potęga i życzmy sobie jak najwiecej takich okien na świat 🙂Otwierajmy je🌺Pozdrawiam obie Panie i wszystkich otwartych na takie treści 🙂

Pozdrawiam serdecznie Olę, imienniczeke mojej córki. Pozdrawiam obie panie, życzę dobrego zdrowia, radości życia. I dziękuję, ze coraz częściej i więcej mówi się o świadomym życiu, odkrywaniu emocji, i że nie musimy wszystkiego same robić.. 🎉🎉

Po obejrzeniu czuje wielki zachwyt ale jednocześnie niedosyt, chce się więcej rozmów z Panią Aleksandrą. Bardzo dziękuję za ten wywiad 💓