Mamma mia! Jaka rozmowa! Panie Andrzeju, od dzisiaj swoich studentów zamiast odsyłać do katalogów będę odsyłać do tego wywiadu. Pozdrowienia z poznańskiej grafiki. :)

Najlepszy odcinek z całej serii. Prawdziwa uczta duchowa. Wspaniały człowiek, niezwykły artysta. Warto poznawać takich ludzi. Po prostu Mistrz.

Ale tego się słucha 😮 Dziękówka!

Niesamowity odcinek! Pan Andrzej z pewnością jest bardzo ciekawą personą. Miło mi się słuchało tego wywiadu. Rozmowa sama płynęła, czuć takie niewidzialne połączenie między prowadzącym, a gościem. Myślę, że też między nami słuchaczami! Dziękuję za ten odcinek ❤

Nie spodziewałam się kogokolwiek ze środowiska graficznego u Ciebie, a tu taka miła niespodzianka! :)

Świetna rozmowa. Dźwięk jest szybciej niż powinien.

Dziękuje. Wspaniały wywiad z Dziedzictwem Narodowym. Jakość Premium.

Ale niespodzianka! Dzięki za takiego gościa, legenda!

Bardzo ciekawy gość. Nie znałam tego pana, ale plakaty owszem. Dobrze widzieć kto się za tym kryje

Genialny człowiek, super rozmowa. Karol sztos. Pan Andrzej the Legend

Bardzo jestem wdzięczna za tą rozmowę , pięknie dziękuję ❤

Wspaniały gość, bardzo, bardzo ciekawa rozmowa. Brawa dla Ciebie Karolu, że prawie wcale przeszkadzałeś!

Bardzo ciekawe, że mistrz grafiki mówi jak ważne jest czytanie. Też podzielam ten pogląd, że w przyszłości wyzwaniem będzie umiejętność wyobraźni i pracy samodzielnej. Bardzo trafne spostrzeżenia życiowe ❤️

Fajnie sie tego słucha. Rozmowa za krótka ❤❤

Szacun. Wybitny Gość & Twórca 🎉❤🎉

Dla mnie to jest jeden z najciekawszych ludzi w naszym kraju w artystycznym światku! Super się słucha

Wspaniały wywiad, dziękuje

świetna rozmowa :)

Dziękuję za tą rozmowę

Pan Andrzej.... To Wielka figura !❤

Świetnie słuchało się wywiadu z Panem Andrzejem. Karol czekam na kolejne zaproszenie tego twórcy 😊

Dzięki za tę rozmowę, co za gość!

Uwielbiam!

Gdyby nie ciągłe przerywanie przez ryżego w środku odpowiedzi gościa, to całkiem dobry wywiad...

❤

Dawno nie oglądałem Karola i Go nie poznałem🤔🤔🤔... p.s Łorchol był "Łemkiem" i pochodził z tej samej malutkiej Wśi co Czesław Niemen

O jakim serialu w 27 minucie wspomina Pan Andrzej?

Papierosy są do dupy, pamiętam jak dziś u pielęgniarki szkolnej w gabinecie :)

ego przeszkadza w procesie twórczym, czego przykładem jest wyżej przedstawiony. Amatorzy kochają, profesjonaliści robią uśmiech spod wąsa cedząc siermieżną wrażliwość grafika przez gęste sito.

o jakim serialu On mówi?

NIetypowe pytanie 😅Macie Panowie takie same zegarki?

Większość ludzi straciła dziewictwo w liceum a ja czuję się jak gówno. Kiedyś prawie się popłakałem jak mi kolega opowiadał jak stracił dziewictwo mając szesnaście lat. Zapewne miał inne poczucie sprawczości oraz odpowiedzialności za swoje życie. Ja do prawie dziewiętnastego roku życia žyłem na ostrej smyczy a teraz żyję na lekko poluzowanej. Miałem dziś zrobić masę rzeczy, ale nie byłem w stanie się do niczego zabrać. Obiecuję sobie, że następnym razem zabiorę się od początku. Jakieś 23 minuty temu skończyłem się uczyć Algebry Liniowej, ciężko mi się ogolić i umyć. Chciałbym grać DJ sety na konsolecie, nie wiem jak się uczyć. Nie stać mnie w tej chwili na banalny sprzęt za 130 zł z Allegro. Czuję się mocno bezradny oraz bezsilny. Chciałbym grać na syntezatorach, ja nie mam nic. Jakoś po kąpieli zupełnie nie mam siły psychofizyczne i piję wodę. Wysłałem dwa CV, pooglądałem pianino na KZfaq, gadałem z koleżanką. Dwa i pół roku zajęło mi przepracowanie tego, że nikt mnie nie zatrudni w kawiarnii bo oprócz robienia kawy muszę też ją podać, a ja niestety nie mogę. Patrzę na swoich kolegów i koleżanki, oni pracują i mają normalne życie a ja nie mam nic, łzy mi stają w oczach. Tak bardzo pragnę seksu i męczy mnie ten temat. Słyszałem dziś siedemnastolatków wrzucających 250 kg na klatę. Ja nie chodziłem na siłownię w liceum, w szkole nikt nie chciał mnie tam widzieć. Inne poczucie sprawczości i odpowiedzialności oraz samostanowienia o sobie. Oni szli potem do kogoś na imprezę, nigdy nie byłem na domówce ani nie nocowałem u kogoś. Ciągnie mnie jeszcze na osiemnastki bo tego nie miałem a swoją własną bym powtórzyłbym bo była traumą, na stydniówkę też bym jeszcze raz poszedł. Gdy miałem osiemnaście lat a moja rehabilitantka miała 25 to czułem dojrzałość, różnice i doświadczenie. Gdy patrzę na siebie to jestem głupi i infantylny nie różnię się za dużo od szesnastolatków. Byłem pięć razy w życiu na siłowni i zaczynałem od 12 kg sztangi. Chciałbym malować obrazy, robić murale, grafiki komputerowe. Niektórzy w wieku 21 lat to są po pierwszych poważnych rozstaniach a ja nie przeżyłem niczego. Jestem nieudacznikiem, ale oni też żyją. To ja spierdoliłem całe swoje życie i to moja wina. Młodszy o miesiąc kolega ma wszystko co chce. Moja siostra wyszła do chłopaka na noc, a ja nie mam nic. Jestem wściekły jak wściekły Nutriusz i chciałbym się uspokoić. Nie wiem co z mną będzie jak się siostra wyprowadzi, przecież mi mieszkanie z nieba nie spadnie ;) Nie wzięli mnie do IPINu bez skierowania. Mam skierowanie do Warszawy, ale dopiero w piątek umówię się na kwalifikacje i lecę na 8 - 10 tygodni. Mam taką myśl, że nigdy nie zdam tej matury z 8 przedmiotów za 400 zł od podejścia. Popadnę w martwy punkt i jeśli to jakkolwiek się uda to dopiero po 30 gdzie według społecznego widzimisię nie będę już pełnoprawnym członkiem studenckiej społeczności i jakieś grupy znajomych będą mnie odrzucać z względu na wiek. Całe szczęście bez brody proszą mnie o dowód. Ja w swojej głowie cały czas mam 15 lub 19 lat bo przecież nic nie przeżyłem, pochodziłbym jeszcze na osiemnastki bo tego nie przeżyłem. Ja powtórzyłbym swoją własną bo była dla mnie traumą, popadłem w syndrom wiecznego nastolatka bo mam taki ból nie do strawienia. Czy mam rację? Może gdybym częściej chodził na wolne słuchanie Fizyki na UW to tych znajomości i innych szans by się na otwierało. Prawie milczę bo wolnemu słuchaczowi to przecież nie wypada się nawet do ludzi odzywać. Wcale się nie dziwię mojemu byłemu znajomego, który na mnie nasrał, że na mnie nasrał. Jestem gównem, jestem nikim. On miał wszystko a ja nie mam nic, mógł wszystko a ja przez cały okres nastoletni nie mogłem nic przez swoich toksycznych rodziców. On był w Mediolanie, na Malcie, w Maroko a ja mam nic. Zaczynam od zupełnego zera w wieku 25 lat.

W każdym polskim domu codziennie odbywa się Męskie granie, konkretniej granie kobietom na nerwach.