Bedankt! Ik wens jou en Flabbes ook een heel mooi 2020!!

Ik heb een zeer sterk vermoeden dat een hond niet op die manier redeneert (aandacht of lekkers als troosten ervaren en vervolgens bedenken dat het dan dus terecht is dat die bang is). Wel denk ik dat de manier waarop je troost/steunt/aandacht biedt, invloed kan hebben op hoe de hond het ervaart en dit kan per hond verschillen. Omhelzen is voor veel honden bijvoorbeeld bedreigend, dus dan kun je als mens denken dat je troost, maar de hond ervaart dit misschien heel anders. Datzelfde kan wanneer je op een hele paniekerige overdreven manier gaat reageren. Dit kan een hond ook als bedreigend ervaren. De kern blijft: angst kan alleen worden aangewakkerd/versterkt en getriggert door dreiging of bedreiging. Voor de hond prettige vormen van aandacht of lekkers zijn niet bedreigend en dit kan angst dus per definitie NOOIT versterken of erger maken. Wat wel mogelijk is, en misschien doel je daar op, is dat een hond een troostende reactie van mensen als zo prettig ervaart, dat het hondje vaker dat gedrag gaat laten zien. Met gedrag bedoel ik puur en alleen wat de hond doet (los van wat de hond voelt). Misschien wel toenadering zoeken, bijvoorbeeld. De motivatie om dat gedrag (het zoeken van toenadering) te laten zien kan in dat geval (wanneer het een positieve leerervaring betrof) vanuit een positieve verwachting versterkt worden. De hond gaat dan vanuit een positief gevoel toenadering zoeken. Maargoed, in dat geval betreft het geen angst gedreven gedrag meer...

Klopt. Een hond redeneert helemaal niet.