Συγκινητικό

αυτο ειναι φιλε μου, η χαμενη Ιωνια, αιωνες και αιωνες πισω στο χρονο ψυθιριζυν σε αυτο το τραγουδι

​@@sevastos2168δεν είναι χαμένη, γιατί είναι ζωντανή,μέσα στις καρδιές, στα τραγούδια μας,στις ζωές μας.

Πώς και δεν ακούμε Τραπ?

Σωστό αλλά αφετέρου για να μην παντρευτούν με Τούρκο

Καθολου καλα...το τραγουδι μεταφερει την αληθεια της τοτε εποχης.Η αληθεια ελεγε την ηλικια που απεκρυψε.Λαθος!

@@MrAbagaz καθώς η κοινωνία εξελίσσεται και διαφοροποιούμε μερικώς τις συνήθειες, οφείλουμε να μην προωθούμε τις άσχημες εξαναγκαστικες συνήθειες του παρελθόντος... Γιατί αυτό το χρησιμοποιησαν στο παρελθόν ως επιχείρημα άνθρωποι, για να δικαιολογηθούν, που κοιτάνε ανήλικα. Είμαι κάθετος και απόλυτος στην αρχική μου τοποθέτηση. Καλή συνέχεια!

Ή για οικονομικούς λόγους, τις περισσότερες περιπτώσεις

Ολων μας

Živeli

Μουσικωθηκε

Εμένα να δείς

Yeah samee

He actually sings two different songs in a row. 0:00-6:08 Από ξένο τόπο (go to 2:45-2:48 to listen how’s this pronounced), which translates to something like “from a foreign land”. 6:09 -12:27 Έρχομαι και εσύ κοιμασαι (7:29-7:36 for pronunciation), which means “I’m coming over but you’re sleeping”. Both songs are traditional Greek songs from Minor Asia (that’s modern-day western Turkey) and are bitter songs about unfulfilled love. I believe, it’s quite difficult and tricky to translate Greek songs into English, without losing the lyricism and the deeper meaning. So, I’m not even gonna try! I’ll just tell you what these songs are about. The first song is about a young girl with dark eyes, curly hair and a distinctive beauty spot on her cheek, who arrives at a new place and a guy there who falls in love with her. However, she always stays within her house and doesn’t come out. So, the guy asks her if she can at least lend or sell her beauty spot to him and she responds “I’m neither selling it or lending it, Ι just want to grant it to the one I love”. (The original song refers to a 12-year-old girl, but in this version here the lyrics talk about a 18-year-old girl. Most of the discussions in the comment section are about this issue. There’s a disagreement whether the song should be revised or not.) The second song is dreamier and more surreal. The guy sees his heart as a garden full of roses and begs his sleeping beauty, whom he calls “lemon tree in bloom”, to come over that garden. Hope this helped!

@@kapox2 Thank you a lot :)

Σάτυρος δηλαδή..;

Θα μπορούσε να είναι και καβάλ - μοιάζει αρκετά ο ήχος

ασκομαντούρα

Σαν ντιτζεριντού μου ακούγεται εμένα.

Παλιά παντρεύονταν από τα 12-13 Δεν είναι θέμα παιδοφιλίας. Τότε δεν υπήρχαν αυτοί οι όροι. Δεν λέω ότι ήταν σωστό να παντρεύονται κορίτσια σε αυτήν την ηλικία αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε και την εποχή εκείνη ούτε και τις συνήθειες των ανθρώπων

Di Denia ναι, ξέρω! Κάποιες θείες μου τόσο μικρές παντρευτικανε. Τόσο το καλύτερο που το βλέπουμε σήμερα διαφορετικά!

@@didenia5829 δεν ηταν μονο οι συνηθειες. Να μην ξεχναμε και το οριο ηλικιας τοτε.. 40-50 θεωρουσουν γερος

@@ninavalla9340 πολύ σωστό ακόμα ένας λόγος να μην συσχετίζουμε εποχές και να μην διαβρωνουμε τα στοιχεία μιας εποχής για χάρη της πολιτικής ορθότητας. Άλλες εποχές σήμερα και το αφήσαμε πίσω μας. Και καλά κάναμε

@@didenia5829 απλα θα συμπληρωσω οτι τον στιχο χανετε η αληθεια που μπορει να κρυβεται πισω απο αυτον .

From a foreign place From a foreign place and from far away A girl came to me, eighteen years old He doesn't go out to the door or to the alley Not even in the light of my window two words to say to her He has black eyes and curly hair And on the cheek of my light there is an olive You don't lend it to me, you don't sell it to me The helix you have is my light and you are tyrannizing me I'm not lending it to you, I'm not selling it to you I just want to give it to the one I love. I'm coming and you sleep Ι'm coming and you sleep, I'm coming and you sleep I'm coming too, sleep in the white jasmine In the white jasmine Wake up to live and see, wake up to live and see Wake up and live, my bubbly lemon My fluffy lemon My Libyan partridge I got confused in your nets My heart's keys, my heart's keys The keys to my card, take them and open Get them and spring And it has gil baxedos in it, and it has gil baxedos in it And it has gil baxedos and emba and sirgianisi in it And siryanisi too Come and don't get bored The army is trying to find me

Παντελής Τσέτσος Ισος το εκανε απο πρωσοπικους λογους ρε φιλε δλδ ημαρτον, οπως το λες..καλλιτεχνης ειναι κ οτι θελει εκφραζει!

@@tzimimpa4639 οκ, δεν τον καταδικάζω κ στα κάτεργα για την επιλογή του να αλλάξει τον στίχο. Απλά λέω ότι αυτή η στιχουργική παρέμβαση είναι ο ορισμός της λογοκρισίας. Εξάλλου διάλογο κάνουμε, μεταξύ μας και με τον καλλιτέχνη. Διάλογος δεν σημαινει να πειθεις με καθε τίμημα τους άλλους για την αποψή σου. Οι καλλιτέχνες ΟΛΑ τα δημιουργήματα τους τα κάνουν για προσωπικούς λόγους και έτσι εκτίθενται οικειοθελώς στην κρίση της κοινωνίας.

@@turtlep.9782 Τα όσα αναφέρεις για την αυτοπεποίθηση μου τα αφήνω ασχολίαστα γιατί δεν παραθέτεις επιχείρηματα. Είναι δικαίωμα σου όμως να θεωρείς ότι έχω άγνοια ακόμα και χωρίς να παραθέτεις επιχειρήματα που να το αποδεικνύουν. Όπως κρίνεται ο επώνυμος καλλιτέχνης για το δημιούργημα του όταν το εκθέτει στο κοινό έτσι κρίνομαι και εγώ για τα σχόλια που γράφω επώνυμα. Εσύ γράφοντας ανώνυμα είσαι υπεράνω κριτικής. Νουθεσίες για το πώς πρέπει να μιλάω, εκπορευόμενες από έναν/μια ανώνυμο/η δεν δέχομαι. Κανελόριζα, Δώδεκα χρονών κορίτσι, Από ξένο τόπο, και πολλά άλλα παραδοσιακά τραγούδια πραγματεύονται πρακτικές καταδικαστέες στη σύγχρονη εποχή. Ας τα λογοκρίνουμε όλα. Μέγας Ανατολικός, το βιβλίο του Εμπειρίκου, ας το κάψουμε στις πλατείες για να ζεστάνουμε την ηθική μας ή έστω ας αλλάξουμε τις ηλικίες των πρωταγωνιστριών. Το Μονόγραμμα του Ελύτη, να απαγορευτεί ή να αλλάξουμε τον στίχο με το δωδεκάχρονο κορίτσι. 120 μέρες στα Σόδομα, του Παζολίνι, ας το απαγορεύσουμε. Η Δόμνα Σαμίου, αν και γυναίκα, ποτέ δεν άλλαξε στίχους στα τραγούδια που κατέγραψε για κανέναν λόγο, ούτε για ηθικούς. Και κατέγραψε εκατοντάδες. Βέβαια θα μου πεις ότι ήταν λευκή και αυτή οπότε δεν έχει εμπειρία από την βασανιστική καταπίεση εκατοντάδων χρόνων στην οποία υπόκεινται οι έγχρωμοι, κάτι εντελώς άσχετο με το τραγούδι.

@Παντελής Τσέτσος Τι σχέση έχει ο "Μέγας Ανατολικός" και το "Μονόγραμμα" με την "Κανελόριζα" και το "Από ξένο τόπο"; Τα πρώτα έχουν δημιουργό. Έχουν συγγραφέα με ονοματεπώνυμο που είναι υπεύθυνος για την διαχρονικότητα του έργου του και κρίνεται από αuτό. Τα δεύτερα είναι παραδοσιακά τραγούδια. Δημιουργός τους είναι ο λαός και από την φύση τους τροποποιούνται από μέρος σε μέρος και από εποχή σε εποχή. Γιατί αντίθετα με αυτά που λες, η λαική τέχνη αντανακλά (και συνεπώς αναπροσαρμόζεται από) την λαική ηθική. Άθελά σου λοιπόν (για αυτό μιλάω για άγνοια) εσύ είσαι αυτός που σκοτώνει την παράδοση καθιστώντας την άψυχη και αναχρονική. Η Δόμνα Σαμίου δεν ήταν έτσι απλά αφηρημένα "γυναίκα". Ήταν "γυναίκα συγκεκριμένης εποχής." Το ότι είσαι λευκός δεν το ανέφερα επειδή σχετίζεται με το τραγούδι αλλά επειδή στο παραπάνω σχόλιό σου θεωρείς προβληματικό το να τροποποιεί κάποιος λέξεις όπως "αραπάδες" σε τραγούδια που διασκευάζει. Δεν ξέρω που μένεις αλλά εγώ μεγάλωσα στο κέντρο της αθήνας και θα αισθανόμουν τουλάχιστον άβολα να τραγουδάω για "αραπάδες" μπροστά σε πολλούς από τους Έλληνες φίλους με Αφρικανική καταγωγή.

@@turtlep.9782 Η Δομνα Σαμίου απεβίωσε το 2010, εργαζόταν πάνω στο παραδοσιακό τραγούδι δεκαετίες πολύ κοντινές μας, το 70, 80, κ 90, δεν είναι και τόσο άλλης εποχής. Το 1994 μάλιστα, πολύ πρόσφατη εποχή, ήταν που έβγαλε τον δίσκο με τα αποκριάτικα τραγούδια, "αυστηρώς ακατάλληλα", και τα οποία είναι άλλο ένα παράδειγμα που ταιριάζει στην περίπτωση μας. Η λαϊκή αντίληψη ότι υπάρχει ανάγκη εξευμενισμού της γης για να καρπίσει, ο λόγος για τον οποίο τραγουδούσαν αυτά τα τραγούδια, δεν υφίσταται πια. Είναι άκρως σεξιστικά και αντιλαμβάνονται την γυναίκα ως ... χωράφι. Στον Τύρναβο, από όπου κατάγονται πολλά από αυτά, έφτιαχναν κάθε άνοιξη ξύλινα ομοιώματα φαλλών και τα έχωναν στη γη για να καρπίσει. Σαράντα μ’νιά, μπρε-μπρε-μπρε, σαράντα μ’νιά μι κύκλουσαν σαράντα μ’νιά μι κύκλουσαν τον πούτσου να μι φάνι. Kι ο πούτσος μου καμαρωτός τ’ αρχίδια μου ρουτάει: - Tι λιέτι σεις, αρχίδια μου, μπουρώ να τα γαμήσω; - Nα τα γαμήσεις πούτσκαρη κι μεις θα σι βουηθούμι μόνο ν’ αφήσεις κι γιά μας, λίγο μέσα να μπούμι». Η ίδια η Δόμνα περιγράφει σε συνεντεύξεις της την αντίδραση που βίωσε στην προσπάθεια της να τα εκδώσει, ακόμα, όπως λέει, και από επιστήμονες. Αφου λοιπόν ο λόγος ύπαρξης αυτών των τραγουδιών έπαψε να υπάρχει, ας αναπροσαρμοστούν και αυτά από την λαϊκή ηθική που ήταν και είναι βαθύτατα συντηρητική. Είμαι κατά της χρήσης ναρκωτικών αλλά δεν θα λογοκρίνω τα χασικλίδικα ρεμπέτικα, παραδοσιακά και αναπροσαρμόσημα όπως λες λόγω αλλαγής της ηθικής της κοινωνίας. Υπάρχουν πάμπολλα "νέγρικα" μπλουζ του Αμερικανικού Νότου που και οι ίδιοι οι έγχρωμοι δεν τα λογοκρίνουν αντικαθιστώντας τη λέξη "nigga". Υπάρχουν ηπειρώτικα παραδοσιακά παραμύθια αλλά και τραγούδια, που μιλάνε για "μικρομάνες", κορίτσια δηλ. Στην εφηβεία που ήταν ήδη με μωρό στην αγκαλιά. Κάτι το απαράδεκτο στη σημερινή εποχή. Δεν θεωρώ σωστό να τα λογοκρίνουμε παρόλαυτα. Ολα αυτά τα τραγούδια ήταν δημιουργήματα συγκεκριμένων εποχών οι οποίες τώρα πλέον έχουν φύγει προ πολλού και μαζί με τις εποχές έχει φύγει και η συγκεκριμένη χρονική "βιόσφαιρα" που δημιούργησε την ανάγκη αυτής της λαϊκής έκφρασης. Τώρα πλέον, όπως δεν υπάρχει ο πρωτεύον λόγος ύπαρξης αυτών των τραγουδιών, έτσι δεν υπάρχει και η ανάγκη αναπροσαρμογής τους, παρόλο που άλλαξε η λαϊκή ηθική. Ο λόγος ύπαρξης τους είναι πλέον, κυρίως, λαογραφικός. Ας τα διατηρήσουμε ως έχουν για να θυμόμαστε μεταξύ άλλων και τα ήθη των προγόνων μας. Δεν ντρεπόμαστε για το παρελθόν μας. Ο μόνος λόγος που κατά τη γνώμη μου δικαιολογεί την στιχουργική παρέμβαση του Κωνσταντίνου, αναφέρθηκε με σχετική ανάρτηση εδώ από τον Demos Papajim. Αν ο καλλιτέχνης ταυτίζεται με το τραγούδι ίσως θα ένιωθε άβολα τραγουδώντας για δωδεκάχρονη κοπέλα.