Uwielbiam jako aktora, jako dr. Misio ale przede wszystkim jako człowieka! ❤❤❤

Świetny człowiek. Jestem pod ogromnym wrażeniem wrażliwości Pana Jakubika ❤

Po tym wywiadzie uwielbiam jeszcze bardziej, wspaniały człowiek ❤

Fenomenalne. Uslyszeliśmy prawdziwego człowieka. Dziękuję !

Cudny człowiek po prostu❤️

Serdecznie Pana Jakubika pozdrawiam, uwielbiam oglądać role które kreuje i ciągle mam niedosyt ❤

Kochamy z mężem Pana Jakubika za wszystkie role i czekamy na więcej😊

Mieliśmy przyjemność bawić się na występie Dr. Misio w Ińsku kilka lat temu i były z nami wtedy nasze nastoletnie dzieciaki, które odebrały Pana Jakubika świetnie, śpiewając z Nim na scenie(a nie wszystkie utwory są dla ich uszu😅). Pozdrawiamy cieplutko🥰 1:06:08

Rewelacyjna rozmowa,wspaniały gość. Serialowa postać ale i inne kreacje aktorskie -świetnie zagrane. Pozdrawiam Panów.

Zajebisty progres zrobił ten aktor ,ten serial jest zajebisty,gra aktorska level 10.

Świetny wywiad, obejrzałem z przyjemnością! 😊

Super wywiad. Tyle życiowych mądrości.

Świetny wywiad ❤ Uwielbiam Pana Jakubiak ♥️

Przesympatyczny człowiek. Historia podobna do mojej . Pozdrawiam wszystkie mamy które poświęcają się dla dzieci z miłości do nich ❤

Bardzo dobry wywiad. Pozdrawiam serdecznie

Wspaniały wywiad, dziękuję.

Świetny wywiad, z przyjemnością obejrzałam. Pan Jakubik - wyjątkowy, wspaniały człowiek ❤

Fantastyczny i bardzo szczery wywiad❤

Pozdrawiam Pana, dziękuję.

Wspaniały człowiek !

Także pozdrawiam ze Strzelec Opolskich.❤

Kocham Pana Panie Arku...♥️ 😁😁😁👍

A teraz sakramentalne pytanie: "Dom Zły" czy "Informacja Zwrotna"? Z całego serca życzę Panu Arkadiuszowi zrobienia filmu o Brylewskim z rolą Ogrodnika. Bardzo intymny wywiad, to jest to co w slangu dziennikarskim nazywamy "zdjętymi gaciami". A może ekranizacja "Jak nie zabiłem swojego ojca i jak bardzo tego żałuję w reżyserii Pana Arkadiusza jako "Prosta historia o ojcu"? Syn - Jan Jurkowski Tata - Marek Włodarczyk Jeśli chodzi o film o Brylewskim to zdecydowanie ciężko dobrać obsadę. To byli ludzie pełni specyficznej urody.

Żyję na bardzo krótkiej smyczy przez toksycznych rodziców. Nienawidzę swojego życia. Chodzę dziesięć lat na psychoterapię, mam epizod zaburzenia dysocjacyjnego. W styczniu mogę znaleźć miejsce na OLZON w Krakowie. Jestem osobą niepełnosprawną oraz zmagam się z zaburzeniami lękowo - depresyjne. Nigdy niczego w życiu nie miałem, przez swoich rodziców. Mam 25 lat, nie mam matury, nie mam pracy, nie mam prawa jazdy i śpię u rodziców. Czuję się jak gówno, nie mam siły by żyć. Ostatnio zorientowałem się, że bardzo chcę być słuchany, ale wszyscy moi znajomi są za malutcy na moje problemy. Marzę o tym by podróżować, chciałbym zacząć od Danii, jakkolwiek. Gdyby nie zaburzenia psychiczne od 15 roku życia podyktowane ogromną chęcią normalnego życia i dostania się do dobrego, masowego liceum i toksyczni rodzice to moje życie potoczyłoby się inaczej. Dostałem pracę za darmo w redakcji teatralnej, robię za darmo w radio i chodzę jako wolny słuchacz na Fizykę, szukam pracy. Nigdy nie uprawiałem seksu i bardzo mocno to walczę. W 2018 bałem się, że dziewczyna zobaczy w mnie zalęknione dziecko i musiałem nad ty pracować. Nawet nie mam do kogo iść na imprezę, marzę o tym i o maturze, normalnym życiu. Walczę z mamą, która wtrąca mi się do szafy i wyciąga ubrania. Mam wrażenie, że 3/4 przesiedziałem przy komputerze i telefonie. I tak niewiele mi już tego życia zostało. Miałem dziś porobić całą masę rzeczy. Mam wrażenie, że 3/4 życia przesiedziałem przy komputerze i telefonie. Ubrałem się przed 16 i po prostu tak sobie siedzę. Ogromnie mi na sobie zależy i mam wszystkiego dość. Codziennie potwornie płaczę bo jeszcze śpię u rodziców. Poszukuję pracy, albo nawet dwóch. Chciałbym znaleźć taką pracę która dawałaby mi całą radość życia i żebym miał ogrom siły, mój żal zostanie ze mną już do końca życia. Nigdy niczego w życiu nie miałem i wręcz łaknę jak wściekłe zwierze atencji nowych osób. Marzę by założyć kanał na KZfaq i opowiedzieć o filmach widzianych na Nowych Horyzontach 2018, 2019, 2021, 2022, nagrać w końcu relację z premiery "Córki Trenera". Mam za sobą dziesięć lat psychoterapii i leczę się dalej. Chciałbym zdać maturę, wynieść się od rodziców. Niedawno wróciłem do wolnego słuchania Fizyki, teraz na UW, wcześniej na UKSW. Dostałem pracę w redakcji teatralnej, ale to chyba znowu wolontariat jak radio w którym obecnie pracuję. Odczuwam gigantyczny ból egzystencjalny, już nigdy nie będę na imprezie w domu z ludźmi w wieku licealnym, nie pojadę na pierwszy wyjazd zagranicę w wieku 19 lat jak mój były znajomy, który na mnie nasrał. Praca nad poczuciem sprawczości i odpowiedzialności kosztuje mnie tak wiele. Dostałem bana od Rysława. Taka Daria Sienkiewicz ma 23 lata, pracuję w FilmWebie i była w Cannes, zapewne jako nastolatka czuła się świadoma, sprawcza i odpowiedzialna. Ja nie mam nic. Byłem pięć razy w życiu na siłowni, raz w Quantum Fitness na Pięknej 15. Przypadkiem wyjątkowo trenował z mną Marcin Kossak, trener Nergala, Krzysia Ibisza, Kasi Stankiewicz. Otoczył mnie realną i niewymuszoną troską, nawet mówił: "Karolku" i to nie było inwazyjne. Nigdy już później nie zobaczyłem Marcina, ma 40 lat, jedno nowe dziecko i niedawno przeszedł 1/8 Iron Man Triathlon. Ja też marzę o paraolimpiadzie. Dziś moją 1/8 triathlonu Iron Man jest wstawanie z łóżka i biegnięcie na wolne słuchanie Fizyki. Niestety dziś mi się nie udało. Przecież wstaję z łzami w oczach, szukam jak najwięcej roboty. To wszystko moja wina i zniszczyłem sobie życie. Mam gigantyczny z poczuciem odpowiedzialności i sprawczości w swoim życiu, nic jeszcze w nim nie zrobiłem a marzeń mam od cholery. Marzę o tym by znaleźć nawet dwie pracę, zdać maturę i czuć, że jeszcze mogę tak wiele, iść na studia i wynieść się od rodziców. Tak bardzo boli mnie to, że nie pojadę już nigdy na pierwszy samotny wyjazd zagraniczny w wieku 19 lat. Biologiczny okres formacyjny uderza mnie codziennie po twarzy. Moi znajomi mając 16 lat robili co chcieli a ja nie mogłem wyjść samodzielnie z domu. Czuję przeogromny ból. Zaakceptowałem już to, że mam bóle, boli mnie brzuch i podbrzusze. Potwornie boli z powodu życia. Budzę się z płaczem i mam wszystkiego dość. Trzy dni planowałem iść na uczelnię i co z tego? Nie udało się, odczuwam gigantyczny ból. Nienawidzę siebie i nienawidzę życia. Chcę być innym człowiekiem i mieć inne życie. Zawsze wiedziałem, że wszystko w życiu mam zrobić sam. Jednak niestety nie dane mi było tego doświadczyć. Dopiero uczę się poczucia odpowiedzialności i sprawczości. Wiem, że nikt z moich znajomych nie jest w stanie mi nic doradzić bo oni są zbyt mali na moje problemy. Nikt za mnie nie wykona tej pracy, a czeka mnie jeszcze tak wiele by być tam gdzie chcę. Niestety kosztuje mnie to dużo więcej bo niestety mam bardzo dużo blokad. Mam wrażenie, że 3/4 życia przesiedziałem przy komputerze oraz telefonie. Chciałbym zdać maturę, znaleźć płatną pracę, teraz robię jedenasty rok terapii, chciałbym podróżować, wynieść się od rodziców i być sobą. Gdy mam zasiąść przy Polskim i Biologii to po prostu płaczę z powodu braku sił. Jestem wolnym słuchaczem na Fizyce na UW. Dopiero jak pójdę do pracy to zobaczę swoje możliwości. Nie wyszedłem dziś z domu, nie udało mi się wstać z łóżka. Czuję się jak kompletne gówno a mam całą masę rzeczy do zrobienia. Wczoraj byłem tylko w radio. Jest mi potwornie smutno i przykro, niebawidzę swojego życia. Rodzice traktują mnie jak pięciolatka: "Przekonasz go żeby nie pojechał?" , im moja rezygnacyjność jest na rękę, a mojej siostry od środy nie ma w domu. Nie mam siły na nic, nawet na sprzątanie, a tonę w tym wszystkim. Odczuwam gigantyczny ból psychiczny i ogromny lęk przed przyszłością i życiem. Chodzę dziesięć lat na psychoterapię,mam epizod zaburzenia dysocjacyjnego. Ciągle rezygnuję z tego co chcę zrobić i nie umiem bawić się z sobą w 10 sekund. Mam wszystkiego dość, ale chciałbym normalnie żyć. Nie mam pracy, nie mam matury, nie mam prawa jazdy. Mam 25 i śpię u rodziców. Mam ciężkie zaburzenia osobowości oraz jestem osobą z niepełnosprawnością. Moim największym problemem jest poczucie braku sprawczości oraz odpowiedzialności za własne życie. Załapałem kolejny wolontariat w redakcji teatralnej, poszukuję pracy trzy lata i staram się o miejsce na OLZON. To wszystko moja wina.

Pozdrawiam że Strzelec Opolskich

❤❤❤

❤🙂

🐕🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹

Wąchy i broda - atrybut męskości.

Bartoszewski nie był przyzwoity.

❤❤❤