روحش شاد از زمان مدرسه اولین بار که خوندم اشک حلقه زد هیچ شاعری اینجور تکان نداد شعرش منو

روانش تا ابد شاد و آرام نازنین شاعر خوش لهجه وبا مرام وطنمان همیشه دوستت خواهیم داشت شاعر شوریده دل ایرانزمین

Thanks for this unique video. A great poet a great person. Rest in peace. ❤

افتخار میکنم که ایشون همشهری ماست و اهل مشهده.ته لهجه ی شیرین مشهدیشو عشقه.

چ صدای ارامش بخشی داشتن روحتون شاد

چقدر ساده است این ادم ..غمگینم براش

تا جنون فاصله ای نیست از این جای که منم. دیگر شاعران به اصطلاح شاعران شعر نو،یاد بگیرند شعر سرایی را! نامت جاوید و شعرت جاویدان باد❗️💗❤️‍🔥😘

یادت زنده شاعر رند خراسانی !

نابغه بالفطره بود مرحوم اخوان

روحش شاد

خیلی زیباست

منشین با من ، با من منشین تو چه دانی که چه افسونگر و بی پا و سرم ؟ تو چه دانی که پس هر نگه ساده ی من چه جنونی ، چه نیازی ، چه غمی ست ؟ یا نگاه تو ، که پر عصمت و ناز بر من افتد ، چه عذاب و ستمی ست

روانشان شاد باد ماندگار باد یاد و نام تمام خدمتگذاران بفرهنگ و اداب و سنن ایران زمین در تمام اقوام و دیگر اندیشان دینی فقط مهم ایرانی بودن و عاشق ایران بودن است یک چند دگر در این سرا خواهم خفت تا خاک شوم ذره شوم ریز و درشت گر بار دگر بپا شوم طاق چه جفت ایران وطنم غیر تو من نتوان گفت. هوشنگ

گرگ هاری شده‌ام هرزه پوی و دله دو شب درین دشت زمستان زدهٔ بی همه چیز می‌دوم، برده ز هر باد گرو چشم‌هایم چو دو کانون شرار صف تاریکی شب را شکند همه بی رحمی و فرمان فرار گرگ هاری شده‌ام، خون مرا ظلمت زهر کرده چون شعلهٔ چشم تو سیاه تو چه آسوده و بی باک خرامی به برم آه، می‌ترسم، آه آه، می‌ترسم از آن لحظهٔ پر لذت و شوق که تو خود را نگری مانده نومید ز هر گونه دفاع زیر چنگ خشن وحشی و خونخوار منی پوپکم! آهوکم چه نشستی غافل کز گزندم نرهی، گرچه پرستار منی پس ازین درهٔ ژرف جای خمیازهٔ جادو شدهٔ غار سیاه پشت آن قلهٔ پوشیده ز برف نیست چیزی، خبری ور تو را گفتم چیز دگری هست، نبود جز فریب دگری من ازین غفلت معصوم تو، ای شعلهٔ پاک بیشتر سوزم و دندان به جگر می‌فشرم منشین با من، با من منشین تو چه دانی که چه افسونگر و بی پا و سرم؟ تو چه دانی که پس هر نگه سادهٔ من چه جنونی، چه نیازی، چه غمی ست؟ یا نگاه تو، که پر عصمت و ناز بر من افتد، چه عذاب و ستمی ست دردم این نیست ولی دردم این است که من بی تو دگر از جهان دورم و بی خویشتنم پوپکم! آهوکم تا جنون فاصله‌ای نیست از اینجا که منم مگرم سوی تو راهی باشد چون فروغ نگهت ورنه دیگر به چه کارایم من بی تو؟ چون مردهٔ چشم سیهت منشین اما با من، منشین تکیه بر من مکن، ای پردهٔ طناز حریر که شراری شده‌ام پوپکم! آهوکم گرگ هاری شده‌ام

پوپکم آهوکم گرگ هاری شده ام

دردم اين است كه من بى تو دگر از جهان دورم و بی‌خويشتنم پوپكم! آهوكم!

برخى اوقات وقتى انسان تحت غم، اندوه و نااميدى قرار مى گيرد، تبديل به گرگ هارى مى شود و در آن لحظه ديگر هيچ تفاوتى بين دوست و دشمن نمى باشد حتى اگر آن شخص معشوق او باشد ...

❤️❤️❤️❤️

تا جنون فاصله ای نیست از اینجا که منم.

🌹

beseyar ziba