Бәріңізге ассалаумағаликум. Әлемдегі ең қиын қызмет не екенін білесіз бе? Ол - Оңтүстік Кореяға Президен болу. Мәселен 1948 жылдан бері бұл елде 11 адам мемлекет басқарған. Сол он бір адамның бірде бірі өз жұмысын абыроймен аяқтамаған. Бірнешеуі тақтан тайдырылған, өлім жазасына кесілген немесе қастандықпен өлтірілген. Біразы түрмеге тоғытылып, ұзақ жылдарға бас бостандықтарын айырылған. Өз-өзіне қол жұмсап, өліп алғандары да бар. Қазір елді Мун Жэ Ин басқарып отыр. Оның тағдыры қалай болады, оны уақыт көрсетеді. Сонымен корей басшылары туралы қызықты әрі құпия деректерді сіз үшін білген дұрыс! Ардақты ағайын каналымызға тіркеліп, қоңыраушаны басып қолдау көрсетіңіз. Сіздерге маңызды, өзекті һәм қызықты ақпараттарды ұсыну үшін тынбай қызмет ете береміз!
Алдымен тарихқа сәл-пәл көз жүгіртейік. Корея 1910-1945 жылдары Жапонияның боданында болды. 1945 жылы Екінші дүниежүзілік соғыста Германия жеңіліп, оның жақтасы Жапонияны күйрету үшін КСРО мен АҚШ бірлеседі. Кореяға біріншісі елдің солтүстігінен, екіншісі оңтүстігінен шабуыл жасайды. Сөйтіп жапон басқыншыларын қуып шығады. Бірақ осыдан соң Корея екіге бөлініп кетеді. Солтүстік - КСРО-ның, оңтүстік - АҚШ-тың бақылауына өтеді. Солтүстік Кореяны басқаруға коммунист Ким Ир Сен, Оңтүстік Кореяны басқаруға капиталистік көзқарастағы Ли Сын Ман тағайындалады. Осылайша, КСРО мен АҚШ-тың кесірінен екіге бөлінген корейлер бір-бірімен соғысты бастайды.
Ли Сын Ман- Оңтүстік Кореяның алғашқы президенті. Ол сыртқы саясатта мықты болды. Америкада оқып, сол елдің саясатымен толық қаруланған. Бірақ Американың ығына жығылмай, өзіндік ұстаным қалыптастырған саясаткер. Алайда ішкі саясатта билігінің соңғы жылдары "бір адамға табынушылыққа" қатты ұрынып, кейін тақтан айырылып қалады. Билікқұмарлығы оған абырой бермеді. Солтүстік Кореяға деген жаулық саясаты да қырсықтықпен, өшпенділікпен жүзеге асып отырды.
Ли Сын Маннан кейін билікке Юн Бо Сон деген адам келді. Ол елді небәрі 1 жыл, 224 күн басқарды. Оның білімі мен біліктілігі де, саяси білімі де мықты болды. Алайда әскери күшке қарсы тұруға күш-қуаты жетпеді. Сөйтіп күшпен тағынан тайдырылды. Ол корей қоғамында демократияның орнауын шын қалады. Тек бір корей елі ғана емес, екі Корея да осындай жолмен біріксе деген арманы болды.
Бұдан соң билік Пак Чоң Хидың қолына тиді. Ол елді он сегіз жыл басқарды. Оған деген елдік көзқарасы, пікірі екі түрлі. Біріншісі оны диктатор деп санайды, екіншілері елдің дамуына үлкен үлес қосты деп айтады. Бірақ бір шындық бар. Пак Чоң Хи Корея экономикасын аяғынан тік тұрғызды. Өнеркәсіпті дамытып, ауылдардың жағдайын жақсартты. Атақты «Сам¬сунг», «Поско», «Елджи» және «Хюндай» ком-паниялары соның кезінде дүркіреп жұмыс істеді. Бірақ корй тарихшылары оның ең үлкен қателігі демократияны тұншықтырды дейді. Оппазиция жетекшілерін қудалап, түрмеге тыққан. Сонымен қатар конституцияны бірнеше рет өзгертіп, билікке қарсы шыққан жастарға қысым көрсеткен. Әр оның тұсында Оңтүстік пен Солтүстік Коряның арасы суып кетіпті.
Пак Чоң Хи сол солтүстік Коряның жалдамалы киллерінің қолынан қаза тапты. 1974 жылы Тәуелсіздік күніне арналған жиында сөз сөйлеп тұрған жерінен екі рет оқ атқан. Жанындағы министр-пинистрлердің бәрі қорыққанынан қаша жөнеліпті, бірақ ол қыңқ етпей сөзін жалғастыра берген. Әлгі екі оқтың бірі әйеліне де тиіп өліп кеткен екен.
Осыдан соң елге Премьер-министр Чхве Гю Ха басшылық етті. Бірақ жарықтық Кореяға бар болғаны 254 күн ғана Президент болды. Чон Ду Хван дейтін генерал-майор әскери төңкеріс жасап оны тағынан тайдырды.
Әскери диктатура орнатқан Чон Ду Хван елді екі мәрте басқарды. Ал ол ел басқарған кезде елдің экономикалық даму қарқыны жоғары болды. Қару-жарақ, көлік, электро-техниканы экспорттауда танымал елге айналды. Бірақ Чон Ду Хван нағыш қанішер боп шықты. Билікке сын айтқандар қудалауға ұшырады. Жұмысшлардың жалақысын қысқартып, кәсіпкерлерге қысым күшейді. Ел ішіндегі коммунистерді яғни Солтүстік корея тыңшыларын ұстау дейтін сұмдық сясат жүргізілді. Халқыты қорқытып-үркітіп, білгендерін істеді. Бас көтерген студент жастарды басып-жанышыды. Бірақ халықтың наразылығы күннен-күнге күшейіп ақыры жер-жерде көтерілістер өтті. Диктатор Чон Ду Хван амалсыздан конституцияға өзгеріс енгізді. Ол бойынша Президент бес жылға ғана сайланатын болды. Ал 1987 жылы сайлау өтіп жеңіліп қалды. Ақыры өлім жазасына кесілді. Бірақ кейін бұл жаза оған қолданылмай түрмеге ғана қамалды.