Professor Rafiq Əliyev AzadlıqRadiosuna müsahibə verib.
- Rafiq müəllim, elmin, texnologiyanın bu qədər inkişaf etdiyi dövrdə təbabət bir infeksiyanın çarəsini tapmaqda çətinlik çəkir, XXI əsrdə çoxlarına bu durum təəccüblü gəlir. Bir alim kimi Siz bu haqda nə düşünürsünüz, necə izah edirsiniz?
- Koronavirus taclı bir kabusdur. Demokl qılıncı kimi bəşər övladının başı üstündən asılıb. Mən Sizin sualınıza qayıdacam. Bəs buna səbəb nə? Hamımız unutduq ki, bir kiçik kosmik gəmidə oturmuşuq, hamımız bunun sakinləriyik. Amma yola getmədik, davalar, qırğınlar, atom bombaları, hidrogen bombaları yaradıldı və s. Ən əsası, elm nə qədər inkişaf etsə də, əxlaq tısbağa sürətiylə irəlilədi. Mən həmişə yazılarımda demişəm ki, elmdə açar olmalıdır, yəni, elm hara qədər inkişaf etməlidir? Məsələn, indi sosial təcrid var, evdə qalırıq. Amma koronavirus probleminə qədər də insanların 30-40 faizi virtual dünyada yaşayırdı, doğmalarıyla, sevdikləriylə ünsiyyətləri yox idi, Madonnanı istənilən formada görə bilərdilər. Nəyə gətirirəm. Hara qədər elm lazımdır? Və yaxud Xirosimaya bomba atılandan sonra Eynşteyn dedi ki, bilsəydim, bu kəşfi etməzdim. Elmin ən qabaqcıl cəbhəsi olan gen mühəndisliyi gətirdi bu vəziyyətə çıxardı. Həmin taclı infeksiyanın - nano ölçüdən də kiçik zərrəciyin qarşısında İNSAN da, elm də aciz qaldı. Onu da qeyd edim ki, yığılan bu qədər silahla dünyanı 150 dəfədən çox məhv etmək olar. Amma o bombanın birini nano ölçüdə olan, gözə görünməyən zərrəciyə ata bildikmi? Yox. İlahi düzüm pozulub. Ancaq mən bunun yaxşı tərəfini də görürəm.