#1000production #birivaridi #sabirmirzeyev
Rəhmətik Seyid Şuşinski üzünü dövrün ən tanınmış ifaçılarına tutaraq onun gəlişini belə müjdələmişdi: “Astraxanbazardan bir urus gədəsi gəlib, hamınızın anasını ağladacaq!”.O zamanlar Cəlilabad Astraxanbazar adlanırdı və o da gəncliyində rus kimi sapsarı idi. Biri var idi- Xalq artisti Sabir Mirzəyev.
Sabir Mirzəyev 1943-cü ildə Cəlilabad rayonunda anadan olub. Atası Nüsrət Mirzəyev Cənub bölgəsinin məşhur xanəndələrindən olub. Hər iki oğlunun istedadını kiçik yaşlarından hiss edən Nüsrət Mirzəyev Sabir Mirzəyevə deyib ki, Habildən xanəndə olacaq, səndən yox, çünki sən utancaqsan.
Həddindən artıq çox siqaret çəkər, içki içərmiş. Sənət dostları bunu ona irad tutanda deyirmiş ki, səsi mənə Allah verib, siqaretlə korlana bilməz. Yoldaşı belə ona bu vərdişləri tərgizə bilməyib. Yoldaşı demişkən, həyat yoldaşı Xaisə xanımla evlənəndə qızın 16 yaşı olub.
O Seyid Şuşinskinin sevimli tələbələrindən olub. Sarışın olduğu üçün Seyid ona “urus balası” deyərmiş. İlk dəfə müəllimimin yanında “Çahargah” muğamını oxuyanda Seyid Şuşinski deyib ki, “urus balası”, sənin bu “Çahargah”ın top atacaq. Həqiqətən də, elə oldu. O, “Çahargah”a öz möhürünü vurdu.
Sabir Mirzəyev cənub bölgəsindən olsa da, onu ən çox toylara aparan qarabağlılar olub. O da söhbətlərdində deyirdi ki, əslində, mən də Qarabağlıyam. Qarabağın Arazın o tayındakı torpaqlarından - Qaradağdan. Onu da deyim ki, Qaradağ da gözəl səsləri ilə məşhurdur.
Sabir Mirzəyev Seyid Şuşinskinin dediyi kimi, bütün çağdaşlarının anasını ağlada bildimi, bunu dəqiq söyləmək çətindir, amma düşünün ki, Xan Şuşinski və Yaqub Məmmədovdan sonra elə onların sağlığındaca böyük ifaçılığa möhür qoymağı bacardı! Bu sizə asan gəlməsin! Özü də Xanın, Yaqubun oxuduğu muğamlarda... Misal üçün bayaq dediyim kimi, “Çahargah”da...
Baxışları aslanı xatırladarmış. İfasında da eynən aslan kimi yırtıcı imiş. Heç kimi vecinə alan deyilmiş. Elə həyatda da bu cür olub. Heç kimdən çəkinməyib.
Sabir Mirzəyev istisna şəxslərdən olub. O, nə düşünübsə, onu da deyib. Elə buna görə 60 yaşına qədər heç bir ad və titul almayıb. Sanki onun yaşa dolub “ağıllanacağını” gözləyiblər. O isə idarə olunmaz olaraq qalıb. Baxmayaraq ki, filarmoniyanın, “Azkonsert”in və dövlət televiziyasının solisti olub.
Sabir Mirzəyev əməkdar artist adını 64 yaşında alıb. Hansı ki, artıq xalq artisti adı “dünənki uşaqlara” verilirdi və onun kimi sənətkarın adsız qalması kənardan çox eybəcər görünürdü.
Xanəndənin Xalq artisti almasına əngəl yaradıblar. Çünki o azad yaşayan, ad üçün çalışmayan və dövrün standartlarına cavab verməyən sənətkar olub.
Xanəndə bir gün məclislərin birində kiminləsə nərd oynayırmış. Oyunun ortasında oralarda oxuya-oxuya pul dilənən bir gədəbəyli kişinin səsi gəlib. Kişi saz havalarını xalq mahnılarına, xalq mahnılarını muğama qarışdırıb çox zildən həftəbecər şeylər oxuyurmuş. Sabir müəllimi elə bil cərəyan vurub. Dayanıb səsə qulaq asıb. Birdən lap həyəcanlanla - Atanın goruna lənət, məni qınayan! Alə, xaric oxumur eee... Xaric oxumur eee... Buna bax, xaric oxumur eee...” deyib
Oxuya-oxuya pul dilənən gədəbəyli səs səltənətinin hansı qapısını döyübsə Sabir müəllim ona heyran qalıb. Hətta arada gözləri yaşarıb, başını bulayıb onun ünvanın yağlı bir söyüş də söyüb. Dalınca da belə bir söz deyib. "Atamın goru haqqı bizim xalq artistlərinin heç biri o pərdədə elə oxuya bilməz!"
Ünumiyyətlə Sabir Mirzəyev söyüşcül adam olub. söyüşü elə söyürmüş ki, elə bil belə də olmalıdır. Sənət dostları deyir ki, İçki və söyüş olmasa, Sabir müəllim yaşaya bilməzmiş"
Bir gün yenə Sabir Mirzəyevi oxumaq üçün toya dəvət ediblər. Danışıq zamanı toy sahibi sənətkara özünü kasıb adam kimi təqdim edib. Sabir Mirzəyev deyilən vaxtda toy olan rayonda olub. Həyətə girəndə görüb, deyildiyi kimi deyil vəziyyət. Həyətdə bir mağar qurulub, ucu-bucağı yoxdur. Mağarın yanında dəm-dəsgahlı bir villa var, villanın da yanında balaca bir daxma. Sabir Mirzəyev gedib dayanıb daxmanın yanında, deyib burda oxuyacam. Bəyin atası deyib, Sabir müəllim, toy orda deyil. Sabir Mirzəyev qayıdıb ki, biz bu evin dəyərində danışmışıq, villanın yox. Mən də burda oxuyacam.”
Sabir Mirzəyev 2011- ci ildə Təbrizdə müalicə aldığı xəstəxanada dünyasını dəyişib. Azərbaycan mədəniyyəti üçün ağır itkilərdən biri olub. Allah rəhmət eləsin