B.D.Foxmoor - Armarima (intro)
(Παραγωγή/Στίχοι/Παρουσίαση/Μίξη: B.D.Foxmoor
studio: Πέρασμα, arsenal mobile)
Άλλη μια στο αιώνιο χαρακιά
Άλλο ένα μεγάλο βήμα
Μια βαθιά στον χρόνο αυλακιά
Άλλο ένα απ´την Vadarkia σήμα.
Με καλεί του Πυρομάντη η φωνή
μου φωνάζει αν αντέχεις βλαστήμα
στην εποχή αυτή την σκοτεινή
Βρήκα βάλσαμο Armarima
Πριν κάμποσα χρόνια σε μια κοιλάδα κρυμμένη
όταν ο φόβος στις καρδιές μας μαγάριζε κάτι
βρήκα μια πέτρα με μια ημερομηνία χαραγμένη
μπροστά σ´ ένα γέροντα ρακένδυτο σακάτη.
Ακούμπησε στον ώμο μου κι έκλαψε για το κόσμο μου
γυρτός σ´ ένα παλιό από οξιά ραβδί
τα μάτια του μου δείξανε τον δρόμο μου
κι όντως κάπου τον είχα ξαναδεί
Ήταν εκεί όταν γεννιόμουν ευχή του γινόμουν
με κοιτούσε να δακρύζω εκείνο τον Φλεβάρη
κάθε φορά που αρνιόμουν η το ψέμα δεχόμουν
γινόταν λάβα στο μυαλό μου η κεχριμπάρι
κι έτσι στο πέρασμα δεν δείλιασα του αιώνιου κόμβου
με την βροχή μιλούσα που έφτανε απ´ τα ψηλά βουνά
μου αρκούσε το ανάθεμα που σέρνει το βιός μου
καλό σημάδι απόψε τον είδα ξανά.
Και τώρα ξέρω στις ανθρώπινες καρδιές
κρύβεται μόνιμα ο αλλόκοτος φόβος εκείνος
Στα θαμπά δίπλα στις κακοσημαδιές
Θεριεύει το άδικο κι απλώνεται παντού ο θρήνος.
Τώρα διαβάζω τα σημάδια σου φίλε
δε ξημέρωσα τυχαία ούτε βγήκα απ´το μνήμα
από τα μέρη του Αλίβα διάλεξε μια και στείλε
μια μονάχα Armarima
Στιχοπλόκοι, ραψωδοί ακίνδυνοι της σκατίλας
σαλτιμπάγκοι, βουκόλοι σ´ ένα ροκ με κλαρίνα
Ο συρφετός πιάνεται από κάθε γέννημα σκύλας
οι λέξεις ο σπουδαίος θησαυρός σε καραντίνα.
Στάδια και θέατρα του όχλου χαμουρέματα
κι αυτοί οι τρελοί που ακόμα έχουν γερά στομάχια
βλέπουν της εξυπνάδας τα σαιτέματα
να πετιούνται σαν αυγά πάνω στα βράχια.
Ποιός φόβος λοιπόν και της βολής πια πονηρέματα
σύραν τους ποιητάδες στ´ ανάλαφρα της σχόλης
Δεν είναι τραγούδια τούτα τα σακατέματα
είναι ωδές στις μελλοντικές μας νεκροπόλεις
και ποιος καριόλης τρίβει τα χέρια του; Για πες μου.
Μήπως αυτός που "αφεντικό" έχεις μάθει να φωνάζεις
Κι αν σε θίγει του λόγου το απρεπές μου
τράβα γαμήσου κι όπου σταθείς να το γιορτάζεις
--------------------------------------------------------------------------------------
Βάστα
(στίχοι: Active Member/παραγωγή: B.D.Foxmoor)
Συμμετεχει η Sadahzinia
Σαν πεζοπόρος που ψάχνει την ψυχή του
στο Camino De Santiago και μετράει την αντοχή του
Σαν πενηντάρης πεισματάρης στην Κριστιάνια
Στην Αλ-Κουσέγια κόπτη μοναχού τη μετάνοια
Σαν το αλήθεμα εικόνας του Bertrand από ψηλά
στην αλυπησιά του ανθρώπου ένα δάκρυ που κυλά
σαν του πιανίστα στην πλατεία Ταξίμ τη μοναξιά
σαν του παλιάτσου τη μόνη και μπαλωμένη αλλαξιά.
Σαν την αγερασιά ενός Σούφι στο Βαρανάσι
σαν το καντήλι που καίει στα γκρεμνά σε εικονοστάσι
Σαν την αλυγισιά εξόριστου Θιβετιανού στην Κίνα,
σαν το γέλιο παιδιού στην Τσιάπας που κοροϊδεύει την πείνα
Βάστα όπως στο Κίεβο τώρα, οι Εβραίοι και οι Ρομά
σαν οροθετικός στην Αθήνα που δε σιωπά και τολμά
σαν τους Αιγύπτιους ψαράδες στο Πέραμα
Βάστα στον κόσμο που γεννιέται βλέπω πέρασμα.
Οι αιμοπότες στην αλυπησιά τους
στους συνετούς τάζουν αθανασία
Και οι προδότες στην αγερασιά τους
ποθούν την απόλυτη εξουσία.
Το αύριο δε χτίζεται απ' τις φήμες
Ο κόσμος ο παλιός τους πεθαίνει
Δεν φτάνουν μόνο οι ρίμες,
άκου το χτες πως βαριανασαίνει.
Σαν τον συγγραφέα λογοκριμμένης παράστασης
σαν τα όνειρα ζωγράφου σε ίδρυμα αποκατάστασης
σαν επιζώντας απ' το Φαρμακονήσι και αζήτητος
σαν Σύριος πρόσφυγας τυφλός κι αμίλητος.
Σα μάνα που στέκεται στο άρρωστο παιδί της
σαν έφηβη Ινδή που υψώνει τη φωνή της
Σα Χιλιάνικο τραγούδι για τη λευτεριά
σα λαβωμένος που δεν ανέχεται την ανημποριά.
Σαν Κρητικός ακατέργαστος βουνίσιος τσοπάνης
σαν τα γερόντια, τα στοιχειά στα χωριά της Μάνης.
Σαν Μαυριτάνικος μύθος πολεμιστή στην Γρανάδα
σαν τη γαλήνη του ναυτικού στην καλάδα.
Βάστα σα στοχασμός στου όχλου την ανεμομιλιά
σαν του μεγάλου φαραγγγιού τη διπλή αντιλαλιά.
Βάστα δίπλα στων πλούσιων το αλυχτομανιό
σα γελαστό παιδί αντίκρυ στο θεριό.
Οι αιμοπότες στην αλυπησιά τους
στους συνετούς τάζουν αθανασία
Και οι προδότες στην αγερασιά τους
ποθούν την απόλυτη εξουσία.
Το αύριο δε χτίζεται απ' τις φήμες
Ο κόσμος ο παλιός τους πεθαίνει
Δεν φτάνουν μόνο οι ρίμες,
άκου το χτες πως βαριανασαίνει.