Керемет

Әбілқайыр ақын ағамыз мықты ақын!

Керемет Айтыс, Кәрйма ұстаым

Ой сіз біздесіп айтыссақ, Көңіл қарай таласпақ, Өзіңе кезек бермесем, Көкпедей айта бергенім, Жігіттігеме жараспас. Карима Оралова: Он жыл деп айтып жағдайды, Жақсылығыңды теңелген. Қуанышты тойыңды, Өткізді айтыс беделмен. Төрт сағат көрген ағайын, Шыдамды екен өлермен. Аман болсын Арқалық, Астаналық көрермен. Шырайлы Шымкент жерінен, Келген қыз-ек құлпырған. Балғынбектей бұзығың, Бізге қарап жұлқынған. Айбегің кетті жүрекпен, Ғашық болып сыр тұнған. Сенде ғашық екенсің, Естіп жүрмін сыртыңнан. Желкеңді үзіп алармын, Сен жетпей тұр ең жұлқынған. Елім мен елің көршілес, Арттырайын тегіңді. Жұлқына берме Әбеке, Бекем байла беліңді. Ақмарал жаңа көтеріп, Тауып кетті ебіңді. Мен жұлқылап көрейін, Сол қыздан қалған жеріңді. Дәм татқан біздер ақын ек, Оңтүстік деген бұлақтан. Дүлдіздің ізін сен бастың, Сырдария деген шырақтан. Сотовыймен звандап, Әбекең бізді сұратқан. Әбекесі үшін кеп тұрмыз, Оңтүстік деген жұмаққа. Әбілқайыр Сыздықов: Ай, ендеше тыңда айтайын, Әбілқайырдың айқайын. Мәңгіге қалар ақыр кім, Өзіңдей ару қыздардың, Таяғын жеп,Карима Айтысып жүрген батырмын. Ақмаралдан қалған жер, Жұлынады деп жатыр. Менде мықты екенмін, Жұлынбай келе жатырмын. Карима қыз шыққасын, Әбілқайырды ән қылған. Тауып айтып әр сөзін, Көңілімізді сән қылған. Тәуелсіздік тойында, Өліп кетсем дан құрбан. Ай, жетелесең жетеле құлағымнан, Бәрібір айнымаймын сұрағымнан. Мен қазір ондай әдепті қойған едім, Кейбіреуі қыздың сөзін күнә қылған. Жұмақтан келіп отқан Кариманың, Су ішіп көрейінші бұлағынан-аайй. Ааай, көңілді менде көптеп қалдырғанмын. Мен сендей талай топты жандырғанмын. Айтысып Каримадай көп қыздармен, Құмарымды өзімнің қандырғанмын. Сотовыймен шақыртты деп отырсың, Мен оны кеше тағы ән қылғанмын. Сөйлестім деген жай деп келмеген соң, Сеніде сотовыймен алдырғанмын-аййй. Жақын болсын әйтеуір, Көрініп біздің атымыз, Айналайын қазағым, Өрлей берсін даңқымыз. Қыз-жігіт боп айтысып, Отырайық екеуміз. Жаңғырып ата салтымыз. Қыздырайық айтысты, Қызығымызды бүгінгі, Көрсін осы халқымыз. Карима Оралова: Арттырып жүрген қыз едім, Бір қауым елдің бағасын. Зымырандай зымырап, Зуылдатып барасың. Кешелі бері ел-жұртты, Шуылдатып барасың. Менің де тұла бойымды, Дуылдатып барасың. Бір көрген қызға бас салып, Күлімдей берме Әбеке. Айтысқа келсе қозады, Жымыңдей берме Әбеке. Алмақтың да салмағы, Болады дейді қазақта. Жын шақырған бақтыдай, Дірілдей берме Әбеке. Қатты да айтсақ болама, Қарайық әдет-ғұрыпқа. Нөмірлеп қойған күйеуім, Біздегі тас құлыпқа. Кариманы көре сап, Сабираңды ұмытпа. Бір шелек суды тарта алмай, Ауып түспе құдыққа. Әбілқайыр Сыздықов: Дірілдейді дейсің сен, Дірілдемесем мен егер, Өнерімді бойдағы, Көре алмай жүрген өздерің. Әбілқайырдың шабытына, Сене алмай жүрген өздерің. Әділ баға осылай, Бере алмай жүрген өздерің. Өз обалың өзіңе Шабытыма осындай, Төзе алмай жүрген өздерің-ииией. Қалайша мен Карима, Айтқаныңа сенгем жоқ. Мен әрине жаңағы, Бақсы деген сөзіңе, Шын көңілден көнгем жоқ. Дірілдейсің сен, Кімдерге өзім ергем жоқ. Сахнаға шыққанда, Айтысып жүрмін мен талай, Ешкімге ерік бергем жоқ. Каримамен айтысып, Ақмаралмен айтысып, Айғырменен айтысып, Түмірейіп көргем жоқ. Ааай, бір білгенім әйтеуір, Қыздың да шіркін қызы бар. Айнұр ақын айрықша, Көзтартар көркем жүзі бар. Көрген жігіт қызығар, Қызыққан адам бұзылар. Айрықша ақын жібегің, Дір-дір етер жүрегім. Байқамасаң жібектің, Айласы да бар біз ұғар. Ақмарал ақын айрықша, Бағалаған өнерді. Жағаласпаған көп енді, Өнерде үлкен ізі бар. Карима ақын керемет, Әзіл де сөзге зерек ет. Алдына келген талайдың Сыбағасын берер еді. Оңтүстіктің осындай, Карима деген қызы бар. Қуанбаймыз бірақта, Байқамасаң бұныңда, Сұғып алар бізі бар. Карима Оралова: Алалмай жүрсең адал жол, Таза ғой бірақ арыңда. Арам болғанша жегенің, Адал болсын бір малыңда. Бермей жүрсем Әбеке, Менің емес қолымда. Отырсың міне бағым боп, Әріптесім оңымда. Қарашы қанша бұл халық, Әбілқайыр деп бұлқанып, Өліп кетеді-ау жолыңда. Жыныңды айтсам әдейі, Жігіттігіңді сөз қылам. Жібектей шықса сөздерің, Демеймін бірақ бөз қылам. Дірілдейді десем мен, Намысыңды қоздырам. Қарап тұр ақыр бәйгеге, Түбінде сені мен оздырам. Айнұр рас айтысып, Жекпе-жекте қайтпадың. Сүміреймеймін деп жұлқынып, Бір ауыз сөз жылы сөз айтпадың. Ақмаралда құтылды деп мақтап сені аспағын, Нестеймін мен енді ал халқым, Сырдарияның сотқарын. Әбілқайыр Сыздықов: Ай-көңілі көрерменнің қошеметте, Түсін жаның ақынға дос емеспе. Карима талғамыңа мен ризамын, Сен ұрына бермейсің бос кеңеске. Халықты бір көтеріп тастадыңғой, Мен үшін үлкен бақыт осы емес пе ааай? Көрініп тұр Карима, Өрелі сенің өнерің. Десе де талай ақынның, Жағасынан алдың деп, Сахнаға шыққанда, Тістелеп шымшыма сөзіңмен. Үлкен бүлік салдың кеп, Атың озып көп жерде, Бағыңмен үлкен жандың кеп, Ризамын мен оныңа.

Оразалының А йтыстары бармаа админн

Керемет айтыс