“Bir Fotoğrafa” Adlı Şiirin Nâzım Hikmet’in Değil, Mustafa Akyol’un
Antoloji.com’daki ilgili sayfasına şiirin geçmişine dair Mustafa Akyol tarafından şu notun düşüldüğü görülmektedir:
“Bu şiir uzun yıllar internette Nazım Hikmet Ran şiiri olarak dolaşmıştı. Hatta Antoloji’de bile Nazım Usta’nın şiiri olarak yer almaktaydı. Daha sonra hata fark edildi ve kaldırıldı. Bu şiire youtube’da klipler bile hazırlanmıştı ancak elbette klip hazırlanmasının nedeni tamamen Nazım Usta’ya ait olduğu zannedilmesiydi. Eğer bu şiirin Nazım Hikmet’e değil bana ait olduğunu öğrendiğinizde bu şiiri sevmeye devam ederseniz, siz gerçekten şiir seviyorsunuz demektir. Şiiri değil şairi seviyorsanız o zaman da zaten bu şiiri okuduğunuzda Nazım Hikmet’e ait olmadığını anlayacak kadar Nazım Usta’yı anlayabiliyorsunuz demektir. Bu vesileyle Usta’ma sevgilerimi ve saygılarımı gönderiyorum. Cennette bir yerde beni duyacağını ümit ederek.”
BİR FOTOĞRAFA
Karşımdasın işte…
Bana bakmasan da oradasın, görüyorum seni.
Ah benim sevdasında bencil, yüreğinde sağlam sevdiğim.
Kalbime gömdüm sözlerimi, ceset torbası oldu yüreğim.
Tıkandığım o an,
elimi nereye koyacağımı şaşırdığım o an işte,
aklımdan o kadar çok şey geçti ki takip edemedim.
Ellerim boşlukta, ben darda kaldım.
Ellerim buz gibi, ben harda kaldım.
Bir senfoni vardı kulağımda çalınan,
bitti artık hepsi…
Köşeme çekildim, hani hep kaldığım köşeme.
Bakış açım belli oldu yine.
Geride kalan, ardından bakar gidenlerin.
Bir meltem olacak rüzgarım dahi kalmadı benim.
Dağlara çarptım her esişimde.
Yollara küfrettim her gidişinde.
Demiştim sana hatırlarsan:
“Önemli olan
‘zamana bırakmak’ değil,
‘zamanla bırakmamak’tır…”
Şimdi bana, geçen o zamanın
onulmaz sancısı kalır.
Gittiğim eğer bensem, söyle bana kimden gittim?
Sende yoktum zaten ben, ben yine bende bittim…
MUSTAFA AKYOL