Şair: Bəxtiyar Vahabzadə
Oxuyur: Kubra Yunus Kerimli
"Qızıma".
Gelirsen, gedirsen
Gozum onunde.
Bilmirsen ne sorur, ne deyir atan.
Uzunden, gozunden,
Her bir sozunden
Qelbini oxumaq isteyir atan!
Gelirsen, gedirsen,
Hec ne sormuram.
Baxislar danisir, baxislar ancaq.
Bilmek isteyirem, a menim balam,
Seni isidirmi qondugun budaq?
Qinama, beledem men bu heyata,
Kim cerxi geriye dondere bilmis?
Ovlada qizildan taxt veren ata,
Qizildan bextini kim vere bilmis?
Gelirsen, gedirsen,
Deyismis bizim
Sozumuz, sorgumuz.
Bu sen,
Bu da men.
Ele gelirsen ki, ele bil qizim,
Bu evde dogulub boyumemisen.
Bir az yad olmusan, bir az utancaq,
Evvelki erkini isterem yene.
Gelende qonaqsan, gedende qonaq,
Ne tez ozgelecdi bu ocaq sene,
Senin xisletin de ne tez deyisdi?
Deme gileyliyem.
Yox, yox,
Sadam men.
Sev ki sevilesen,
Bizimki keçdi.
İndi senin ucun narahatam men.
Qoru her lekeden mehebbetini,
Her yerde, hemise,
Her zaman, qizim!
Arxan - ata evi,
Seadetini,
Yalniz er evinde tapasan, qizim!