❤❤😂🎉

🎉

ไม่ไช่พระแล้วอย่างนั้น

กราบอนุโมทนาบุญด้วยค่ะท่านอาจารย์ กราบสวัสดีด้วยความเคารพ สาธุสาธุค่ะ

กราบอนุโมทนากับทุกท่าน

@@sabbe.dhamma.anatta มรรคสัจจ์ เป็นความจริงเป็นหนทางที่จะรู้สภาพธรรมะตามความเป็นจริง เป็นหนทางที่จะละคลายโลภะเป็นหนทางที่จะดำเนินไปสู่พระนิพพาน ก่อนที่อริยมรรคมีองค์แปดจะเกิดสมบูรณ์ก็ต้องมีการอบรมเจริญโสภณธรรมตามลำดับ พระศาสดาจึงแสดงโพธิปักกิยธรรม37ประการตั้งแต่สติปัฏฐาน4 ทีละเล็กทีละน้อยบ่อยๆเนื่องๆจนกว่าจะทั่วจนกว่าจะมีกำลังจึงไม่ปราศจากความเพียรเลย อบรมนานแสนนาน กราบอนุโมทนาบุญกับ อาจารย์รุ่นพี่ด้วยค่ะ สาธุค่ะ

@@user-iv9bu8wg8i กราบอนุโมทานาบุญด้วยค่ะ น้อง ต้น สาระ

@@sabbe.dhamma.anatta กราบอนุโมทนาบุญด้วยค่ะท่านอาจารย์ กราบสวัสดี ด้วยความเคารพ สาธุสาธุค่ะ

ผมขออนุญาตแนะนำวิธีที่ถูกกันเพิ่มเติมครับ เชิญอ่านครับ @user-ms2xw4tc5w สวัสดีค่ะอ.ผเดิม ที่บ้านศึกษาคำสอนแล้วตกลงกลับครอบครัวตายเอกสารครบเผาเลยค่ะไปติดต่อวัดในจ.สัปเหร่อคิด5,000บาทแถมโลงศพตอนแรกบอกสัปเหร่อโลงไม่เอาได้ไหมกลัวเขาคิดเงินเพิ่มส.บอกให้ฟรีไม่ใส่โลงยกศพลำบากติดต่อไว้4ปีแล้วเอกสารครบเขาถึงจะเผาให้ค่ะตายให้โทรไปบอกศพอยู่ที่ไหนสัปเหร่อจะมาขนศพไปเผาให้ญาติไม่ต้องไปค่ะกระดูกไม่เก็บทิ้งเลยเงินมีเอาไว้ให้ลูกใช้ในชีวิตประจำวันเป็นกุศลครั้งสุดท้ายที่ไม่เบียดเบียนใครแม้คนในครอบครัวประหยัดง่ายสงบไม่ให้ใครเดือดร้อนในสังขาลเราค่ะ(ผู้มางานศพบางท่านเขาแทบจะไม่มีเงินซื้ออาหารกินพอมีงานศพคนรู้จักตายก็ต้องหาเงินมาใส่ซองทั้งที่ตัวเองลำบากอยู่เข้าข่ายเบียดเบียนตัวเองค่ะ)บาปจากตาหูจมูกลิ้นกายใจน่ากลัวค่ะขอบคุณค่ะ ที่มาความคิดเห็นจากคลิปนี้ครับ การจัดงานศพที่ถูกต้องและประหยัดตามหลักพระพุทธศาสนา kzfaq.info/get/bejne/a82lh7Jj3Lfep2w.htmlsi=YIksmB87YA3oo_PL

ใช่ค่ะทุกวันนี้รู้สึกเสื่อมศรัทธาในพระสงฆ์ที่เรียกร้องเงินทอง อย่างเช่นการที่เราจะบวชลูกหลาน พระสงฆ์จะเรียกร้องเงินในการจะบวชต้องเอามาเท่านั้นเท่านี้นะ ทุกวันนี้มันคือธุระกิจของสงฆ์ไปเเล้ว

คิดเองว่าดีแต่ทำด้วยความไม่รู้จักบวช โมหะไม่ดี ไม่ใช่บุญครับ เริ่มจากความไม่รู้จักบวช ความไม่รู้คือโมหะ เป็นกิเลส เริ่มจากกิเลสคืออยากให้คนอื่นได้บุญ โลภะเป็นกิเลส และเข้าใจผิดว่าญาติจะได้รับ เป็นความเห็นผิด ก็เป็นกิเลส การได้บวชไม่ใช่การสื่อว่าจะออกจากทุกข์ การออกจากทุข์ คือ ปัญญาความเข้าใจถูก อันเกิดจากการศึกษาพระธรรม เพราะฉะนั้น จึงมีการบวชที่ผิดและปฏิบัติผิดมากมาย คฤหัสถ์มีปัญญา ปัญญาทำให้ละกิเลส พ้นทุกข์ได้แม้เป็นคฤหัสถ์ครับ ขออนุโมทนา

จุดประสงค์ที่ถูกต้องในการบวชตามพระพุทธศาสนาไม่ใช่ตามเราคิดเอง ดังนี้ครับ พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย เถรคาถา เล่ม ๒ ภาค ๓ ตอน ๔ - หน้าที่ 73 ข้อความบางตอนจาก ... รัฐปาลเถรคาถา จริงอยู่ กามทั้งหลายวิจิตรด้วยรูป เป็นต้น คือ มีรูปแปลกๆ โดยเป็นรูปสีเขียวเป็นต้น. กามทั้งหลายแสดงความชอบใจโดยประการนั้นๆ ด้วยรูปแปลกๆ นั้น อย่างนี้แล้ว ย่อมย่ำยีจิต คือ ไม่ให้ยินดีในการบรรพชา เพราะเหตุนั้น เราเห็นโทษในกามคุณทั้งหลาย โดยมีความยินดีน้อย มีทุกข์มาก เป็นต้น เพราะฉะนั้น คือ เพราะการเห็นโทษในกามคุณนั้น เราจึงบวช

ในการที่คนบวชเพราะไม่รู้บวชตามประเพณีทดแทนคุณพ่อแม่ คิดว่านึกว่าจะได้บุญ. จัดงานใหญ่โต เต็มไปด้วยกิเลส. พอเป็นพระก็ไม่ศึกษาธรรม ทำกันตามประเพณีของญาติโยม นิมนต์ถวายรับปัจจัย. รวยมีเงิน กิเลสก็หนาขึ้นกว่าเดิมทำลายศาสนาความเชื่อผิดๆ. คฤหัสถ์ก็แสดงธรรมได้ ให้ธรรมเป็นทาน คือทานเหนือทานอื่นใด. ขออนุโมทนา

ค่อยๆฟังไปครับเพราะคนที่เข้าใจในคลิปนี้มีครับ

ใช่พุดตรงๆจะได้มั้ย

สามารถกล่าวอุทิศชื่อนามสกุลและบุญที่ได้ทำได้ครับ

ค่าหมอ ค่ายาไม่ฟรี เดินทางไปหาหมอ ก็ไม่ฟรี จำเป็นที่ยุคสมัยนี้ต้องใช้เงิน และพระต้องรับเงิน ปัญหาเหล่านี้จะหมดไป ถ้าทำวิธีการที่ถูกต้อง คือ พระไม่รับเงิน แต่ฆราวาสให้เงินกับคฤหัสถ์ผู้เป็นไวยาวัจกรของวัดโดยตรงดูแล ที่เป็นคนดี มีคุณธรรม และเมื่อพระต้องการยา การเดินทางไปหาหมอ การเดินทาง ไวยาวัจกรนั้นก็จัดสิ่งที่เหมาะสม สมควรให้กับภิกษุนั้นได้ อันทำให้พระไม่ต้องอาบัติรับเงินทอง ยินดีในเงินทอง เพราะมีเงินส่วนกลางของวัดในการบริหารจัดการ ทั้งในเรื่องค่ายา ค่าอื่นๆ ที่ถูกต้องตามพระธรรมวินัย อันเป็นสิ่งของที่เป็นกัปปิยะ เหมาะสมกับพระภิกษุ ก็สามารถแจ้งไวยาวัจกรวัดได้ในการจัดหา และในสมัยพุทธกาล ภิกษุทั้งหลายก็ดูแลกันเอง มียาตามสมัย ที่เป็นเภสัช มี น้ำผึ้ง น้ำอ้อย ยาดองมูตรเน่า เป็นต้น และแม้ปัจจุบัน จะเปลี่ยนไปอย่างไรก็สามารถใช้วิธีการให้คฤหัสถ์ดูแลได้ในเรื่องยาและค่าใช้จ่ายอื่นๆ รวมทั้งโรงพยาบาลสงฆ์ก็ไม่เสียค่าใช้จ่าย และหากเป็นภิกษุที่ประพฤติดีประพฤติชอบ ก็ย่อมจะเป็นผู้มีโยมอุปัฏฐาก ที่ปวารณาช่วยเหลือในสิ่งที่เหมาะสม

คนฉลาด คนดี มีความรู้ เป็นนักปราช ก็คิดอย่างนี้แหละ

เริ่มจากความไม่รู้จักบวช ความไม่รู้คือโมหะ เป็นกิเลส เริ่มจากกิเลสคืออยากให้คนอื่นได้บุญ โลภะเป็นกิเลส และเข้าใจผิดว่าญาติจะได้รับ เป็นความเห็นผิด ก็เป็นกิเลส การได้บวชไม่ใช่การสื่อว่าจะออกจากทุกข์ การออกจากทุข์ คือ ปัญญาความเข้าใจถูก อันเกิดจากการศึกษาพระธรรม เพราะฉะนั้น จึงมีการบวชที่ผิดและปฏิบัติผิดมากมาย คฤหัสถ์มีปัญญา ปัญญาทำให้ละกิเลส พ้นทุกข์ได้แม้เป็นคฤหัสถ์ครับ ขออนุโมทนา

การเข้าใจผิดว่าบวชคือการทดแทนบุญคุณ ความเข้าใจผิดเป็นบาปไม่ใช่บุญ "การบวชทดแทนพระคุณกตัญญูต่อญาตติมารดาบิดา"ไม่มีในคำสอนพระพุทธเจ้า มีแต่บวชเพื่อขัดเกลากิเลสของตนเองเท่านั้น จึงเป็นเรื่องที่จะต้องพิจารณาเพื่อความเข้าใจที่ถูกต้อง เริ่มตั้งแต่ การบวช คือ อะไร เป็นต้น สิ่งสำคัญที่สุด คือ ความเข้าใจ และประการสำคัญที่ควรพิจารณา คือ เป็นคฤหัสถ์ ดำรงตนอยู่ในพระธรรมคำสอน ตามที่พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงแสดง น้อมประพฤติในสิ่งที่ดีงาม พร้อมทั้งมีการอบรม เจริญปัญญา สะสมความเข้าใจถูก เห็นถูกในธรรม เป็นปกติในชีวิตประจำวัน ก็เป็นคฤหัสถ์ที่ดีได้ (โดยไม่ต้องบวชถือเพศเป็นบรรพชิตก็ได้) บุญหรือกุศลเกิดขึ้นกับใครก็เป็นบุญของคนนั้น ขณะใดที่กุศลจิตเกิด ขณะนั้นก็เป็น กุศลของคนนั้น ขณะใดที่กุศลจิตไม่เกิด ก็ไม่ใช่บุญในขณะนั้น กุศลหรือบุญไม่ใช่การที่อีกคนหนึ่งทำแล้ว คนที่อยู่ใกล้ชิดก็จะได้รับหรือเป็นบุญด้วย ใครทำใครก็ได้ครับ ใครกุศลจิตเกิดก็เป็นบุญของคนนั้น ในพระไตรปิฎกแสดงไว้ว่า การที่ให้บุตรบวชชื่อว่าเป็นทายาทของพระพุทธศาสนา แต่ไม่ได้หมายความว่าเมื่อบุตรบวชแล้ว บิดามารดาจะได้บุญ หากไม่มีความเข้าใจหรือกุศลจิตไม่เกิดก็ไม่ใช่บุญครับ

การตอบแทนคุณมารดาบิดาหรือญาติผู้ล่วงลับตามคำพระพุทธเจ้า ไม่ใช่การไปบวช แต่ทรงแสดงในสิงคาลกสูตรว่าคือการทำบุญอุทิศกุศลไปให้ และประการต่างๆดังนี้ ดูกรคฤหบดีบุตร มารดาบิดาผู้เป็นทิศเบื้องหน้า อันบุตรพึงบำรุงด้วยสถาน ๕ คือ ด้วยตั้งใจไว้ว่าท่านเลี้ยงเรามา เราจักเลี้ยงท่านตอบ ๑ จักรับทำกิจของท่าน ๑ จักดำรงวงศ์สกุล ๑ จักปฏิบัติตนให้เป็นผู้สมควรรับทรัพย์มรดก ๑ ก็หรือเมื่อท่านละไปแล้ว ทำกาลกิริยาแล้ว จักตามเพิ่มให้ซึ่งทักษิณา ๑ ฯ

พ่อแม่ผมตายหมดแล้ว และก่อนท่านตายผมก็ได้ทำหน้าที่ตอบแทนบุญคุณท่านอย่างยิ่ง ตามที่พระพุทธเจ้าตรัสไว้ คือ ดูแลรักษาท่าน ประกอบกับทำให้บิดามารดา ที่มีมิจฉาทิฐิ เกิดสัมมาทิฏฐิ และทำให้มารดาและบิดาผู้ไม่มีศรัทธา สมาทาน ตั้งมั่น ดำรงอยู่ใน สัทธาสัมปทา(ความถึงพร้อมด้วยศรัทธา) ให้มารดาและบิดาผู้ทุศีล สมาทาน ตั้งมั่น ดำรงอยู่ในสีลสัมปทา(ความถึงพร้อมด้วยศีล) ให้มารดาและบิดาผู้ตระหนี่ สมาทาน ตั้งมั่น ดำรงอยู่ในจาคสัมปทา(ความถึงพร้อมด้วยการเสียสละ) ให้มารดาและบิดาผู้ ไม่มีปัญญา สมาทาน ตั้งมั่น ดำรงอยู่ในปัญญาสัมปทา(ความถึงพร้อมด้วยปัญญา) พอท่านตาย ผมบวชหน้าไฟ เป็นพระอยู่ 2 เดือน ปฎิบัติตามธรรมที่พระพุทธเจ้าตรัสไว้ทุกประการ ในศีล สมาธิ ปัญญา ประกอบกับอธิษฐานจิต ให้กับบิดามารดา และแผ่เมตตาไปยังเหล่าสรรพสัตว์ทุกตัวตนไม่มีที่สิ้นสุด …

ดังนั้นต้องตามคำพระพุทธเจ้าไม่ใช่ตามความคิดเราเองว่าบวชหน้าไฟเป็นการตอบแทนคุณมารดา ถ้าเราจะเอาตามความคิดเราเอง ก็ไม่ได้นับถือพระพุทธเจ้า และไม่ได้เห็นด้วยกับผมครับ แต่ไม่เห็นด้วยกับพระพุทธเจ้าครับ ไม่เอาประเพณีผิดคิดเอง มาแย้งคำพระพุทธเจ้าครับ การตอบแทนคุณมารดาบิดาหรือญาติผู้ล่วงลับตามคำพระพุทธเจ้า ไม่ใช่การไปบวช แต่ทรงแสดงในสิงคาลกสูตรว่าคือการทำบุญอุทิศกุศลไปให้ และประการต่างๆดังนี้ ดูกรคฤหบดีบุตร มารดาบิดาผู้เป็นทิศเบื้องหน้า อันบุตรพึงบำรุงด้วยสถาน ๕ คือ ด้วยตั้งใจไว้ว่าท่านเลี้ยงเรามา เราจักเลี้ยงท่านตอบ ๑ จักรับทำกิจของท่าน ๑ จักดำรงวงศ์สกุล ๑ จักปฏิบัติตนให้เป็นผู้สมควรรับทรัพย์มรดก ๑ ก็หรือเมื่อท่านละไปแล้ว ทำกาลกิริยาแล้ว จักตามเพิ่มให้ซึ่งทักษิณา ๑ ฯ

บุญอยู่ที่จิต แต่คนมักใช้คำว่า ศรัทธาผิด คิดว่าอยากบวชคือศรัทธา โดยไม่เข้าใจว่าบวชคืออะไร บวชเพื่ออะไร บวชตามประเพณีผิด ก็เป็นความเห็นผิดจึงไม่ใช่ศรัทธา ไปงานบวชชื่นชมสิ่งที่ผิด คิดได้เองครับว่าเป็นบุญหรือบาปครับ

เจตนาด้วยความเข้าใจผิดเป็นบาป ครับ

พระธรรมไม่ได้แสดงให้เห็นคนที่เห็นผิด เข้าใจผิด ไม่ได้สะสมปัญญามาครับ เราไม่สามารถเปลี่ยนทุกคน พระพุทธเจ้าไม่สามารถเปลี่ยนคนเห็นผิดที่มีกำลังมากได้ และคนเห็นผิดย่อมมีมากกว่าอยู่แล้ว แต่พระองค์แสดงพระธรรมให้คนที่เข้าใจถูก สะสมความเห็นถูกมา เเม้เพียงเล้กน้อย มีคนเดียว พระองค์ก็เสด็จไปแสดงธรรมให้บุคคลนั้นเข้าใจ คือ บุคคลที่สะสมความเห็นถูกมานั่นเองครับ ซึ่งก็มีคนเห็นถูกแล้วในเรื่องการบวชหน้าไฟในคลิปนี้ครับ ขออนุโมทนา

แล้วบวชด้วยความไม่รู้เห็นผิด จะได้เป็นภิกษุสามเณรในพระธรรมวินัยหรือได้เป็นอลัชชี ให้บวช บวชให้ ด้วยความไม่รู้ ด้วยความเห็นผิด จะได้อะไร ดีเท่าไหร่ก็บาปเท่านั้น

เริ่มจากความไม่รู้จักบวช ความไม่รู้คือโมหะ เป็นกิเลส เริ่มจากกิเลสคืออยากให้คนอื่นได้บุญ โลภะเป็นกิเลส และเข้าใจผิดว่าญาติจะได้รับ เป็นความเห็นผิด ก็เป็นกิเลส การได้บวชไม่ใช่การสื่อว่าจะออกจากทุกข์ การออกจากทุข์ คือ ปัญญาความเข้าใจถูก อันเกิดจากการศึกษาพระธรรม เพราะฉะนั้น จึงมีการบวชที่ผิดและปฏิบัติผิดมากมาย คฤหัสถ์มีปัญญา ปัญญาทำให้ละกิเลส พ้นทุกข์ได้แม้เป็นคฤหัสถ์ครับ ขออนุโมทนา

จุดประสงค์ที่ถูกต้องในการบวชตามพระพุทธศาสนาไม่ใช่ตามเราคิดเอง ดังนี้ครับ พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย เถรคาถา เล่ม ๒ ภาค ๓ ตอน ๔ - หน้าที่ 73 ข้อความบางตอนจาก ... รัฐปาลเถรคาถา จริงอยู่ กามทั้งหลายวิจิตรด้วยรูป เป็นต้น คือ มีรูปแปลกๆ โดยเป็นรูปสีเขียวเป็นต้น. กามทั้งหลายแสดงความชอบใจโดยประการนั้นๆ ด้วยรูปแปลกๆ นั้น อย่างนี้แล้ว ย่อมย่ำยีจิต คือ ไม่ให้ยินดีในการบรรพชา เพราะเหตุนั้น เราเห็นโทษในกามคุณทั้งหลาย โดยมีความยินดีน้อย มีทุกข์มาก เป็นต้น เพราะฉะนั้น คือ เพราะการเห็นโทษในกามคุณนั้น เราจึงบวช

เรื่องค่าน้ำ ค่าไฟในวัด แม้ในในอดีตและปัจจุบันก็มีบางวัดประพฤติตามพระวินัย ที่ให้คฤหัสถ์เป็นคนรับเงินของวัด ดูแลเงิน จัดการเงินและจ่ายค่าน้ำ ค่าไฟให้ โดยที่พระไม่ยุ่งเกี่ยวกับเงินและทองเลย ท่านไม่ต้องอาบัติ แต่เลือกคฤหัสถ์ที่ดี มีคุณธรรมเป็นไวยาวัจกรในการจัดการดูแลเงิน และพระภิกษุก็มีหน้าที่ศึกษาพระธรรม และปฏิบัติธรรมสมควรแก่ธรรม เพราะบวชมาจุดประสงค์คือ ละอาคารบ้านเรือน ไม่ประพฤติตนดั่งเช่นคฤหัสถ์และบวชเพื่อถึงความสิ้นทุกข์โดยชอบโดยส่วนเดียว และไม่ใช่ข้ออ้างว่าคฤหัสถ์จะทุจริตเงินวัด จึงจำเป็นที่พระภิกษุต้องรับเงินดูแลเงินเอง ทำทุจริต ผิดพระวินัยเสียเอง เพราะพระรับเงิน ยินดีในเงินทอง เป็นทุจริตแล้วตามพระวินัยบัญญัติ ครับ ขออนุโมทนา

ไม่มีความรู้ก็บวชไปทำผิด เป็นคนดีได้แม้ไม่ได้บวชครับ

เต็มใจที่ไม่บริสุทธิ์จากกิเลสคือโมหะครับ เริ่มจากความไม่รู้จักบวช ความไม่รู้คือโมหะ เป็นกิเลส เริ่มจากกิเลสคืออยากให้คนอื่นได้บุญ โลภะเป็นกิเลส และเข้าใจผิดว่าญาติจะได้รับ เป็นความเห็นผิด ก็เป็นกิเลส การได้บวชไม่ใช่การสื่อว่าจะออกจากทุกข์ การออกจากทุข์ คือ ปัญญาความเข้าใจถูก อันเกิดจากการศึกษาพระธรรม เพราะฉะนั้น จึงมีการบวชที่ผิดและปฏิบัติผิดมากมาย คฤหัสถ์มีปัญญา ปัญญาทำให้ละกิเลส พ้นทุกข์ได้แม้เป็นคฤหัสถ์ครับ ขออนุโมทนา

จุดประสงค์ที่ถูกต้องในการบวชตามพระพุทธศาสนาไม่ใช่ตามเราคิดเอง ดังนี้ครับ พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย เถรคาถา เล่ม ๒ ภาค ๓ ตอน ๔ - หน้าที่ 73 ข้อความบางตอนจาก ... รัฐปาลเถรคาถา จริงอยู่ กามทั้งหลายวิจิตรด้วยรูป เป็นต้น คือ มีรูปแปลกๆ โดยเป็นรูปสีเขียวเป็นต้น. กามทั้งหลายแสดงความชอบใจโดยประการนั้นๆ ด้วยรูปแปลกๆ นั้น อย่างนี้แล้ว ย่อมย่ำยีจิต คือ ไม่ให้ยินดีในการบรรพชา เพราะเหตุนั้น เราเห็นโทษในกามคุณทั้งหลาย โดยมีความยินดีน้อย มีทุกข์มาก เป็นต้น เพราะฉะนั้น คือ เพราะการเห็นโทษในกามคุณนั้น เราจึงบวช

การตอบแทนคุณมารดาบิดาหรือญาติผู้ล่วงลับตามคำพระพุทธเจ้า ไม่ใช่การไปบวช แต่ทรงแสดงในสิงคาลกสูตรว่าคือการทำบุญอุทิศกุศลไปให้ และประการต่างๆดังนี้ ดูกรคฤหบดีบุตร มารดาบิดาผู้เป็นทิศเบื้องหน้า อันบุตรพึงบำรุงด้วยสถาน ๕ คือ ด้วยตั้งใจไว้ว่าท่านเลี้ยงเรามา เราจักเลี้ยงท่านตอบ ๑ จักรับทำกิจของท่าน ๑ จักดำรงวงศ์สกุล ๑ จักปฏิบัติตนให้เป็นผู้สมควรรับทรัพย์มรดก ๑ ก็หรือเมื่อท่านละไปแล้ว ทำกาลกิริยาแล้ว จักตามเพิ่มให้ซึ่งทักษิณา ๑ ฯ

ผู้ฟังและสะสมปัญญาย่อมเข้าใจครับ ไม่ได้สะสมปัญญามาไม่ฟังก็ไม่เข้าใจก็เป็นเรื่องปกติครับ พระธรรมไม่ได้แสดงให้เห็นคนที่เห็นผิด เข้าใจผิด ไม่ได้สะสมปัญญามาครับ เราไม่สามารถเปลี่ยนทุกคน พระพุทธเจ้าไม่สามารถเปลี่ยนคนเห็นผิดที่มีกำลังมากได้ และคนเห็นผิดย่อมมีมากกว่าอยู่แล้ว แต่พระองค์แสดงพระธรรมให้คนที่เข้าใจถูก สะสมความเห็นถูกมา เเม้เพียงเล้กน้อย มีคนเดียว พระองค์ก็เสด็จไปแสดงธรรมให้บุคคลนั้นเข้าใจ คือ บุคคลที่สะสมความเห็นถูกมานั่นเองครับ ซึ่งก็มีคนเห็นถูกแล้วในเรื่องบวชหน้าไฟครับ ขออนุโมทนา

ถ้าเราเสียแล้วแล้วเขียนสั่งไว้ว่าไม่ให้สวดตายเช้าเผาเย็นมีพระนำหน้าองค์เดียวใด้ใหมค่ะ

อธิบายไว้แล้วในคลิป คลิกที่ตัวเลขสีฟ้าครับ 01:02 บวชหน้าไฟ คนบวชได้บาปเพราะไม่รู้จักบวชเข้าใจผิด

ไม่ต้องนิมนต์พระ ครับ ทำกุศลอื่นได้ บุญมีสิบประการครับ

คำว่าศรัทธามาใช้ผิด ทำด้วยความไม่รู้จักบวช ไม่ใช่ศรัทธา ครับ เริ่มจากความไม่รู้จักบวช ความไม่รู้คือโมหะ เป็นกิเลส เริ่มจากกิเลสคืออยากให้คนอื่นได้บุญ โลภะเป็นกิเลส และเข้าใจผิดว่าญาติจะได้รับ เป็นความเห็นผิด ก็เป็นกิเลส การได้บวชไม่ใช่การสื่อว่าจะออกจากทุกข์ การออกจากทุข์ คือ ปัญญาความเข้าใจถูก อันเกิดจากการศึกษาพระธรรม เพราะฉะนั้น จึงมีการบวชที่ผิดและปฏิบัติผิดมากมาย คฤหัสถ์มีปัญญา ปัญญาทำให้ละกิเลส พ้นทุกข์ได้แม้เป็นคฤหัสถ์ครับ ขออนุโมทนา

จุดประสงค์ที่ถูกต้องในการบวชตามพระพุทธศาสนาไม่ใช่ตามเราคิดเอง ดังนี้ครับ พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย เถรคาถา เล่ม ๒ ภาค ๓ ตอน ๔ - หน้าที่ 73 ข้อความบางตอนจาก ... รัฐปาลเถรคาถา จริงอยู่ กามทั้งหลายวิจิตรด้วยรูป เป็นต้น คือ มีรูปแปลกๆ โดยเป็นรูปสีเขียวเป็นต้น. กามทั้งหลายแสดงความชอบใจโดยประการนั้นๆ ด้วยรูปแปลกๆ นั้น อย่างนี้แล้ว ย่อมย่ำยีจิต คือ ไม่ให้ยินดีในการบรรพชา เพราะเหตุนั้น เราเห็นโทษในกามคุณทั้งหลาย โดยมีความยินดีน้อย มีทุกข์มาก เป็นต้น เพราะฉะนั้น คือ เพราะการเห็นโทษในกามคุณนั้น เราจึงบวช

มันเป็นการสืบทอดมายาวนานแล้วค่ะ การบวชหน้าไฟก็เหมือนกัน ไม่เคยมีพระรูปใหนบอกว่าเป็นบาป ก็คงสืบทอดกันไปเรื่อยๆ

เป็นความเห็นผิด พระพุทธเจ้าทรงแสดงโทษของการที่ภิกษุรับเงิน ทั้งทรงปรินิพพานแล้ว ไม่สามารถรับเงินทอง เงินจึงไม่ใช่สิ่งบูชาพระธรรมคำสอน บูชาพระพุทธเจ้าด้วยเงินทอง ก็มีแต่บาปด้วยความไม่รู้เห็นผิด

ถูกต้องแล้ว ของที่เราถวายพระจะไปปรากฏในโลกทิพย์หลังจากที่เราตายไปจะเห็นเอง ไม่ว่าจะเป็นน้ำ อาหาร เงินทอง หลายคนที่ระลึกชาติก่อนได้และคนที่ฟื้นจากความตายมาก็จะพูดเหมือนกันหมด

@@user-sg4eu3qt3l ไม่ใช่คำสอนพระพุทธเจ้า

@@sabbe.dhamma.anatta ก็พระพุทธเจ้าพูดเองนี่ว่า พระสงฆ์เป็นเนื้อนาบุญของโลก เมื่อทำบุญอะไรก็เหมือนหว่านข้าวลงในนาที่ดียอ่มได้ผลที่ดี ผลบุญก็ถึงเราและญาติของเราเมื่อตายแล้ว ทำไมจะไม่ใช่คำสอนของพระพุทธเจ้าเล่า ไอ้นอ้งไปฟังมาผิดหรือเปล่า

@@user-sg4eu3qt3l สงฆ์ หมายถึงอะไร อลัชชีนับเป็นสงฆ์ไหม ผู้ไม่ไตร่ตรอง ก็ไม่เข้าใจ

เริ่มจากความไม่รู้จักบวช ความไม่รู้คือโมหะ เป็นกิเลส เริ่มจากกิเลสคืออยากให้คนอื่นได้บุญ โลภะเป็นกิเลส และเข้าใจผิดว่าญาติจะได้รับ เป็นความเห็นผิด ก็เป็นกิเลส การได้บวชไม่ใช่การสื่อว่าจะออกจากทุกข์ การออกจากทุข์ คือ ปัญญาความเข้าใจถูก อันเกิดจากการศึกษาพระธรรม เพราะฉะนั้น จึงมีการบวชที่ผิดและปฏิบัติผิดมากมาย คฤหัสถ์มีปัญญา ปัญญาทำให้ละกิเลส พ้นทุกข์ได้แม้เป็นคฤหัสถ์ครับ ขออนุโมทนา

จุดประสงค์ที่ถูกต้องในการบวชตามพระพุทธศาสนาไม่ใช่ตามเราคิดเอง ดังนี้ครับ พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย เถรคาถา เล่ม ๒ ภาค ๓ ตอน ๔ - หน้าที่ 73 ข้อความบางตอนจาก ... รัฐปาลเถรคาถา จริงอยู่ กามทั้งหลายวิจิตรด้วยรูป เป็นต้น คือ มีรูปแปลกๆ โดยเป็นรูปสีเขียวเป็นต้น. กามทั้งหลายแสดงความชอบใจโดยประการนั้นๆ ด้วยรูปแปลกๆ นั้น อย่างนี้แล้ว ย่อมย่ำยีจิต คือ ไม่ให้ยินดีในการบรรพชา เพราะเหตุนั้น เราเห็นโทษในกามคุณทั้งหลาย โดยมีความยินดีน้อย มีทุกข์มาก เป็นต้น เพราะฉะนั้น คือ เพราะการเห็นโทษในกามคุณนั้น เราจึงบวช

จัดตามนี้ครับ คลิปนี้นาทีที่ 17 ครับ kzfaq.info/get/bejne/jplhlM122cDLj5c.htmlsi=A3mKgomsS_jh_JIM

คนดีย่อมรู้ว่าคนไหนเป็นคนดี คนไม่ดีย่อมไม่รู้ครับ บัณฑิตเห็นบัณฑิต พาลย่อมไม่รู้จักบัณฑิตครับ

ศึกษาพระธรรมอย่างละเอียดลึกซึ้ง จึงจะรู้ว่าใครเป็นคนดีไม่ดีครับ

พระรับเงินอาบัติเป็นบาปครับ พระวินัยปิฎก มหาวิภังค์ ปฐมภาค-ทุติยภาค เล่ม ๑ ภาค ๓ - หน้าที่ 940 พระบัญญัติ ๓๗. อนึ่ง ภิกษุใด รับก็ดี ให้รับก็ดี ซึ่งทอง เงิน หรือยินดีทอง เงิน อันเขาเก็บไว้ให้ เป็นนิสสัคคิยปาจิตตีย์. พระสุตตันตปิฎก สังยุตตนิกาย สฬายตนวรรค เล่ม ๔ ภาค ๒ - หน้าที่ 212 มณิจูฬกสูตร “ทองและเงินไม่ควรแก่สมณศากยบุตร สมณศากยบุตรย่อมไม่ยินดีทองและเงิน สมณศากยบุตรห้ามแก้วและทอง ปราศจากทองและเงิน ... เรามิได้กล่าวว่า สมณศากยบุตรพึงยินดี พึงแสวงหาทองและเงินโดยปริยายอะไรเลย.” พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย อิติวุตตก เล่ม ๑ ภาค ๔ - หน้าที่ 327 อปายสูตร “คนเป็นอันมากอันผ้ากาสาวะพันคอ มีธรรมอันลามก ไม่สำรวม คนลามกเหล่านั้นย่อมเข้าถึงนรก เพราะกรรมอันลามกทั้งหลาย ก้อนเหล็กร้อนเปรียบด้วยเปลวไฟ อันผู้ทุศีลบริโภคแล้วยังประเสริฐกว่า ผู้ทุศีล ไม่สำรวม พึงบริโภคก้อนข้าวของชาวแว่นแคว้น จะประเสริฐอะไร.”

เรื่องค่าน้ำ ค่าไฟในวัด แม้ในในอดีตและปัจจุบันก็มีบางวัดประพฤติตามพระวินัย ที่ให้คฤหัสถ์เป็นคนรับเงินของวัด ดูแลเงิน จัดการเงินและจ่ายค่าน้ำ ค่าไฟให้ โดยที่พระไม่ยุ่งเกี่ยวกับเงินและทองเลย ท่านไม่ต้องอาบัติ แต่เลือกคฤหัสถ์ที่ดี มีคุณธรรมเป็นไวยาวัจกรในการจัดการดูแลเงิน และพระภิกษุก็มีหน้าที่ศึกษาพระธรรม และปฏิบัติธรรมสมควรแก่ธรรม เพราะบวชมาจุดประสงค์คือ ละอาคารบ้านเรือน ไม่ประพฤติตนดั่งเช่นคฤหัสถ์และบวชเพื่อถึงความสิ้นทุกข์โดยชอบโดยส่วนเดียว และไม่ใช่ข้ออ้างว่าคฤหัสถ์จะทุจริตเงินวัด จึงจำเป็นที่พระภิกษุต้องรับเงินดูแลเงินเอง ทำทุจริต ผิดพระวินัยเสียเอง เพราะพระรับเงิน ยินดีในเงินทอง เป็นทุจริตแล้วตามพระวินัยบัญญัติ ครับ ขออนุโมทนา

ซ่อมและสร้างโบสถ์ศาลาวัด พระไม่ใช่ผู้เรี่ยไรเงิน พระไม่ใช่ผู้รับเงิน แต่คฤหัสถ์เป็นคนจัดการเรื่องเงิน คฤหัสถ์ผู้ฉลาดและเคารพระธรรม เคารพพระพุทธเจ้าและเคารพพระสงฆ์ ย่อมปฏิบัติตามพระวินัย คือไม่ถวายเงินทองกับพระภิกษุและเคารพพระสงฆ์ ไม่ถวายของที่เป็นอกัปปิยะ ของที่ไม่สมควร มีเงิน เป็นต้น กับพระภิกษุเพราะทำให้ท่านต้องอาบัติ คฤหัสถ์ผู้ฉลาดเคารพในพระรัตนตรัย จึงทำวิธีการที่ถูกต้อง ดั่งเช่น สมัยพุทธกาล นางวิสาขา ท่านอนาถบิณฑิกเศรษฐี พระเจ้าพิมพิสาร ไม่ได้เอาเงินไปถวายพระพุทธเจ้า ไม่ได้เอาเงินไปถวายท่านพระสารีบุตร เพราะท่านเหล่านั้นเคารพพระพุทธเจ้า เคารพพระธรรม เคารพพระสงฆ์ แต่สร้างวัดถวายเองโดยไม่ให้พระยุ่งเกี่ยวกับเงินและทอง เวลาที่จะสร้างอย่างอื่น เช่น โรงครัว อุบาสก อุบากสิกา ผู้เข้าใจพระธรรม ก็กล่าวบอกกับพระภิกษุ และสร้างถวาย โดยไม่ใช่เอาเงินไปให้ท่าน นี่คือ วิธีการที่ถูกต้อง เป็นการรักษาพระวินัย และดำรงไว้ซึ่งพระพุทธศาสนา ข้อความในพระไตรปิฎก แสดงความจริงว่า การสร้างวัด เป็นต้น ไม่ใช่การให้เงินพระโดยตรง ไม่มีการที่พระทำกฐิน ผ้าป่า เงินทอง แต่คฤหัสถ์เป็นคนจัดการเรื่องเงินสร้างวัดให้ ท่านพระอุเทน “พราหมณ์ พระเจ้าอังคะโปรดพระราชทานอะไรเป็นเบี้ยเลี้ยงประจำแก่ท่านทุกวัน” โฆฏมุขพราหมณ์ “ท่านอุเทน พระเจ้าอังคะโปรดพระราชทานทรัพย์ ๕๐๐ กหาปณะเป็นเบี้ยเลี้ยงประจำแก่ข้าพเจ้าทุกวัน” ท่านพระอุเทน “พราหมณ์ การรับทองและเงินไม่สมควรแก่อาตมภาพทั้งหลาย” โฆฏมุขพราหมณ์ “ท่านอุเทน ถ้าทองและเงินนั้นไม่สมควร ข้าพเจ้าจะให้สร้างวิหารถวายท่านอุเทน” ท่านพระอุเทน กล่าวว่า “พราหมณ์ ถ้าท่านปรารถนาจะให้สร้างวิหารถวายอาตมภาพ ก็ขอให้สร้างโรงฉันถวายแก่สงฆ์ในเมืองปาตลีบุตรเถิด” ข้อความบางตอนในโฆฏมุขสูตร มัชฌิมนิกาย มัชฌิมปัณณาสก์ พระไตรปิฎกเล่มที่ ๑๓

อยาก คือ โลภะ ทำด้วยความไม่รู้ วิธีผิด โมหะ โลภะและโมหะ คือ กิเลส เป็นบาปครับ

ผลไม่เหมือนกัน เพราะไปยึดวัตถุว่าเป็นผล ก็ผิด ความจริงหรือธรรมะ ไม่ได้มีแต่วัตถุ รูปธรรม หรือ สภาวะที่ไม่รู้อะไร แต่มีความจริงอื่นคือสภาวะที่รู้ เรียกว่านามธรรม ซึ่งก็คือจิตใจ รูปธรรมที่เกิดขึ้นเหมือน ๆ กัน ไม่ได้แปลว่าจะเกิดร่วมกับนามธรรมที่เหมือน ๆ กัน คำพูดเดียวกัน ก็มีเจตนาแตกต่างกันได้ เจตนานี้เกิดร่วมกับเหตุ เป็นปัจจัยแก่ผลที่จะเกิดขึ้นในอนาคต ส่วนรูปธรรมที่เกิดในปัจจุบัน ก็รู้โดยความเป็นผลของเจตนาในอดีต ดังนั้น การที่หลังคาวัดได้รับการซ่อมแซม พระอยู่สบายขึ้น ก็เป็นกุศลวิบากคือผลกรรมเก่าของพระที่อาศัย แต่การซ่อมหลังคาอย่างไร ถูกต้องตามพระธรรมวินัยหรือไม่ เป็น เจตนาที่เกิดในปัจจุบัน ผิดก็เป็นอกุศล ถูกก็เป็นกุศล

@@sabbe.dhamma.anatta สาธุครับ กล่าวได้ถูกต้องตามพระธรรมวินัยครับ

ให้เงินพระ ใส่ซองงานศพ เปรตและญาติผู้ล่วงลับไม่อนุโมทนา ไม่ได้รับส่วนบุญกับสิ่งที่ถวายภิกษุไม่มีศีล(เพราะรับเงินเป็นอาบัติ) ขอเชิญอ่านข้อความจากธรรมของพระพุทธเจ้าดังนี้ ภิกษุทุศีลปล้นฉัน พระสุตตันตปิฎก มัชฌิมนิกาย อุปริปัณณาสก์ เล่ม ๓ ภาค ๒ - หน้าที่ 409 ได้ยินว่า นายพรานนั้นเมื่อให้ทุกขิณาอุทิศถึงผู้ตายได้ให้แก่ภิกษุผู้ทุศีลรูปหนึ่งนั้น แลถึง ๓ ครั้ง. ในครั้งที่ ๓ อมนุษย์ร้องขึ้นว่า ผู้ทุศีลปล้นฉัน ดังนี้. ในเวลาที่พรานนั้นถวายแก่ภิกษุผู้มีศีลรูปหนึ่งมาถึง ผลของทักขิณาก็ถึงแก่เขา. พึงแสดงอสทิสทานในคำนี้ว่า ทักขิณาบางอย่างบริสุทธิ์ ฝ่ายทายกเท่านั้น. เปรตไม่ได้รับกุศลที่ถวายทานกับพระไม่มีศีล พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย เปตวัตถุ เล่ม ๒ ภาค ๒ - หน้าที่ 229 ข้อความบางตอนจาก จูฬเสฏฐีเปตวัตถุ พระราชาจึงตรัสสั่งเขาว่า ถ้าท่านไปได้เสวยผลทานนั้น พึงรีบกลับมาบอก เหตุที่มีจริงแก่เรา เราฟังคำอันมีเหตุผล ควรเชื่อถือได้แล้วจักทำการบูชาบ้าง จูฬเศรษฐีเปรตทูลรับพระ-ดำรัสแล้ว ได้ไปยังอันธกวินทนครนั้น แต่ไม่ได้รับผลแห่งทานนั้น เพราะพราหมณ์ทั้งหลายที่บริโภคภัตร เป็นผู้ไม่มีศีล ไม่สมควรแก่ทักษิณา ภายหลัง จูฬเศรษฐีเปรต กลับมายังกรุงราชคฤห์อีก ได้ไปแสดงกายให้ปรากฏ เฉพาะพระพักตร์ของพระเจ้าอชาตศัตรูผู้เป็นใหญ่กว่าหมู่ชน ขออนุโมทนา

โดยมากครับ แต่ผู้ที่ทำถูก จัดงานศพถูกก็มีครับ โดยไม่ให้เงินทองพระและไม่มีพระภิกษุมาเกี่ยวข้อง ครับ คลิปนี้ครับ kzfaq.info/get/bejne/jplhlM122cDLj5c.htmlsi=0J44_iP56cZ0GbTZ

ที่ถูกคือที่รู้ว่าดีด้วยปัญญา จะเกิดปัญญาก็ต้องตั้งใจไตร่ตรองฟัง ไม่ฟังให้เข้าใจก็ไม่รู้ ก็มีแต่เชื่อตาม ๆ กันมาตาม ๆ กันไป ก็ไม่ใช่ความรู้

คนส่วนใหญ่ในโลกนี้นับถือพุทธศาสนาหรือศาสนาอื่นที่สืบต่อกันมาแต่โบราณ คิดอย่างนี้แสดงว่าไม่รู้จักพุทธศาสนา เมื่อไม่รู้จักก็ไม่ได้นับถือ

เห็นตามพระธรรมไม่ใช่ตามภิกษุบุคคลหรือวัดตัดสินครับ

วิญญาณ ในพระพุทธศาสนา ไม่ใช่หมายถึง วิญญาณล่องลอย ที่เป็นผี ตามที่เข้าใจกัน แต่หมายถึงสภาพธรรมที่รู้อารมณ์ คือ เป็นสภาพรู้ เป็นใหญ่ในการรู้ เรียกว่า วิญญาณ คือ จิตนั่นเอง ครับ ดังนั้น เมื่อกล่าวถึงวิญญาณ ก็คือสภาพธรรมที่เป็น จิต ซึ่งมีหลายประเภท เช่น จักขุวิญญาณ หรือ จิตเห็น โสตวิญญาณ หรือ จิตได้ยิน เป็นต้น

จัดงานศพโดยไม่มีพระ คลิปนี้ครับ kzfaq.info/get/bejne/jplhlM122cDLj5c.htmlsi=17_MD6_a5Uc-DRpW