ජලභීතිකාවෙන් සහ වීදිවල දුක්විදින සතුන්ගෙන් තොර,
ශ්‍රීලංකාවක් වෙනුවෙන්.....
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
අපේ රටේ පසුගිය කාලයේ සිට මේ දක්වා පවතින අයහපත් වාතාවරණය නිසා රජය සහ විවිධ සංවිධාන මගින් කල වන්ද්‍යාකරන වැඩසටහන් වල අඩුවක් දක්නට ලැබෙන නිසා ජලභීතිකා රෝගය සහ වීදි සතුන්ගේ ගහණයේ නැවත වැඩිවීමක් දකින්නට ලැබෙනව,
මේ වැඩිවීම සමාජ ගැටලුවක් දක්වා දුරදිග යාමෙන් අවසානයේ සිදුවන්නේ සියලුම සතුන්ට මරණ දණ්ඩණය හිමිවීමයි. පසුගියදා පාර්ලිමේන්තුව තුල පවා වීදි සුනඛ ගැටලුව පිලිබදව ක්ථිකාවන් ඇති උනා වගේම ඒ සදහා විවිධ යෝජනාවන් ඉදිරිපත් උනා, මේ තත්වය සමාජගැටලුවක් නොවීමටනම් මෙම සතුන්ගේ ගහණය පාලනය කිරීමේ වැඩසටහන් දිවයින පුරා අඛණ්ඩව ක්‍රමවත්ව සිදුවිය යුතුයි,
සතුන්ගේ සුබසාධනය වෙනුවෙන් ක්‍රියාත්මක වන සංවිධානයක් වශයෙන් බව්බව් අප සංවිධානයද අපගේ ධාරිතාවය මත මෙම කාර්‍යන් සිදුකරන්න කටයුතු කරනව,
වීදිවල දුක්විදින සතුන් වෙනුවෙන් ලබාදිය හැකි මානුෂීයම විසදුම වන්නේ ඔවුන්ව වන්ද්‍යාකරනයට ලක්කිරීම මගින් පාලනය කිරීම පමණයි,ජලභීතිකාව සහ වීදිවල දුක්විදින සතුන්ගෙන් තොර ශ්‍රී ලංකාවක් යන සංකල්පය යටතේ තවත් වන්ද්‍යාකරණ වැඩසටහනක් පසුගියදා ශ්‍රී ජයවර්ධනපුර රෝහල් භූමිය ආශ්‍රිතව සිදුකලා
මොකක්ද මේ සුනඛ ගහන පාලන නියමු ව්‍යාපෘතියක් කියන්නෙ ?
උපුටාගැනීමකි 👇
සුනඛ ගැහැනු සතුන් වයස මාස නමයකින් පස්සෙ අවුරුද්දකට දෙපාර ගානෙ පැටව් දානව. සුනඛයන්ගෙ සාමාන්‍ය ආයුකාලය අවුරුදු 8 විතර. ඒ අයගෙ පැටව් දාන්ඩ සරුකාලය අවුරුදු 6 විතර. එතකොට එක් සුනඛ ගැහැනු සතෙක් ජීවිත කාලය පුරා 12 වතාවක් පැටව් දානව. එක් වරකට සාමාන්‍යයෙන් පැටව් 4 දෙනෙක් දානව. එතකොට ගහනයට 48 දෙනෙක් එකතුවෙනව.
පැටවුන්ගෙ මරන අනුපාතය 20% .
එතකොට පැටව් 10 දෙනෙක් මැරෙනව.
ඉතිරි වෙනව 38 ක්.
ඒකෙන් 50% ගැහැනු සත්තු.
ඒ කියන්නෙ එක ගෑනු සතෙක්ගෙන් වසර 6 කදි ගැහැනු පැටව් 19 දෙනෙක් ගහනයට එකතු වෙනව.
ඒ පැටවුනුත් මාස 9න් පැටව් දානව.
තේරෙනව නේද මේකෙ ඉවරයක් නෑ.
ඉතින් අපි කරන්ඩ ඕනෙ මොකක්ද.
නිශ්චිත ප්‍රදේශයක් තෝරගෙන, එතන ගනනය ගැන අදහසක් අරගෙන, අඩුම ගානෙ වසර තුනක්වත් එකදිගට එම ප්‍රදේශයේ වසරකට තුන්වතාවක් වත් ගහනපාලන කටයුතු කරන එක. පස්සෙ වසරකට වතාවක් follow up කරන එක.
- වෛද්‍ය චමිත් නානායක්කාර මහතාගේ සටහනකින් උපුටාගන්නා ලදී -