Бәріңізге ассалаумағаликум. Менің сүйікті Қазақстанымда 18,5 миллион халық тұрады. 18 адам араб Шейхтары сияқты өмір сүреді. 180 адам америкалық Байлар сияқты, 1800 адам ағылшын Лордтары сияқты , 18 000 адам еуропаның Орташа деңгейінде , 180 000 адам азия Халқы сияқты, 18 000 000 адам үндістандағы Кедейлер сияқты өмір сүреді. Амантай Тойшыбайұлының айтқаны бұл. Рас ау, дамыған 30 елдің қатарына қосыламыз деп жыртылғанымызбен бізде не көп, кедей көп. Ал кедейшіліктің басты белгілерінің бірі несие. Қазір кредиті жоқ қазақты көрсек таң қалып, көзіміз баңка болатын болды. «Мәәә ананың кредиті жоқ екен, о тоба» деп сыртқы планетадан келген біреуді көргендей боламыз. Бізді осындай халге жеткізген кімдер? Бұл қашанға дейін жалғасады? Қазақстанды тежеп тұрған не? Мұны сізге білген дұрыс!
Ардақты ағайын видеоны көрмес бұрын астына түсіп подписаться деген қызыл тетік пен қасында шыққан қоңыраушаны баса салыңыз. Біз сіздерге маңызды, өзекті һәм қызықты ақпараттарды ұсыну үшін тынбай қызмет ете береміз.
Қазақстандағы халықтың 1 пайызы - шіріген бай адамдар. 4 пайызы - жай ғана асқан байлар. 20-25 пайызы - орта тап, олар тек қана ірі қалаларда тұрады екен. Қалған 70 пайызы күнін әрең көріп отырған кедей халық. Ресми деректер бойынша Қазақстанда 1 миллионнан астам адам кедей деп танылған. Ал «ресми деректер» деген нағыз шын жағдайды білдірмейді. Кедейлердің өте көп екенін мойындауға Қазақстан билігі, әрине, жол бермеуге тырысады. Кедей көп болса, әлеуметтік салаға шығындарды көбейту керек, мұндайды біздің шенеуніктер ұнатпайды. Оның үстіне Қазақстанда кедейлердің көбейгені дамыған 30 елдің қатарына енеміз деп кеуде соққан биліктің имиджіне теріс әсер етеді.
Күн кеше ғана Президент Тоқаев 19 млн.ға жеттік деп елден сүйінші сұрады. Мұны естіген саясаткер Мұхтар Тайжан 19 млн ел болдық, ал жақсы. Енді сол не бары 19-ақ млн халықты 30 жыл бойы бай қыла алмай жүргеніміз несі? деп пікір білдірді. Былай қарасаңыздар, бір үлкен қаланың саны ғой 19 млн деген - Пекин, Каир, Мехико секілді. Ал байлығымыз қанша? Уран, мұнай, газ, жайылымдар қайда кетті? Санаулы адамның қолында ғой!
30 жылда Біріккен Араб Эмираттар, Сингапур, Малайзия, Оңтүстік Корея т.б. байып кетті. Олар әлемнің ең кедей елдері болған ғой!
Ал біз ше? Қаншама өндірісті жоғалтып алдық? Қашан адам боламыз осы? Әлде біздің де буынымыз коммунизмді күту керек пе? Бізде тек олигархтар ғана жақсы өмір сүреді, анда-санда Олимпиадаға барып қыдырып қайтады...
Ал негізі сол 19 млн адам өте нашар өмір сүреді. Кедейшілік басым! Соны өзгертуіміз қажет! Деп үндеу тастады Мұхтар Тайжан.
Жерінің асты да бай, үсті де бай Қазақстан неге әлемдегі көшбасшы мемлекеттердің біріне айнала алмады? Ондай деңгейге жетуге мүмкіндік бар ма еді? Бұл сауалға саясаткер Азаматхан Әміртай «Әрине бар еді» деп нық сеніммен жауап беріп отыр. Ол осы өзекті мәселеге қатысты өзінің ойын әлеуметтік желідегі парақшасына жазыпті. Соны сіздерге жеткізейік. Біз неге мешеу елдің деңгейінде қалып қойдық? Азаматхан Әміртай бірнеше себебін атап көрсетті. Біріншісі, міне біз 20 жылдың көлемінде билікте тек ары кеткенде 50-60 адамның орын алмасуын көріп келеміз. Олар министрліктен кетсе, бір жерге әкім болып отыра қалады. Не болмаса әкімдіктен секіріп министр я болмаса вице болып тағы бір жерге барады. Одан қалса ақшалы бір компанияның басшысы дегендей. Егемендік алғаннан бастап осылай 50-60 адам жекешелендіріп алғандай биліктен кетпей отыр. Демек бұлардың бәрі мемлекет тізгінін ұстап отырған адамдарға жаққандар, сол өз мүдделері үшін бас шұлғып, айдауына көнгендер. Бұларға мемлекет, халық деген түкке керегі жоқ. Тек бір топтың қаһарына ұшырамай, жылы орындарында бұғып отырып, мемлекет қазынасын сорып, қарынын қампайтса болды.
Кадр тапшылығы дейін десең, осы 30 жыл ішінде қай салада болмасын білімді, білікті мамандар, кадрлар даярлап шығуға болар еді ғой. Өз саласының білгір мамандары болмады деп айта алмаймыз. Болды. Бірақ төбеде отырған әлгі бір топ оларға жол бермеді. Шетқақпайлады. Осы себепті билік сатысында реформа болмады. Халық көре-көре жауыр болған биліктегі әлгі «тұлғалар» жылы орынды ешкімге берігісі жоқ. Әлі күнге осылай жалғасып келеді. Билікте білімді, білікті реформатор жастардың болмауы мемлекет дамуын тежеуде. Саяси реформалар жоқ. Экономикада дағдарыс. Қаржы саласы ырыққа көнбей отыр. Осының бәрі айналып келгенде халықтың әл-ауқатына кері әсер берді. Халық тақыр кедейге айнала бастады.