Рет қаралды 193,203
"АСАР ЖАМАҒАТЫ" мұқтаждар тобына қосыламын, қайырымдылық жасаймын, қол ұшын созамын деген жандарға біздің сілтемеміз chat.whatsapp.com/EqQWUPyZklz...
KASPI GOLD 5169 4931 4847 1363
ИИН 8505 1030 1275
ТЕЛ.: 8 747 714 01 14
ИСКАКОВ КУАНЫШ КУАТОВИЧ
Бәріңізге Ассалаумағалейкум!
Күн көсем Хрущевтың қызы айтыпты: "Әкем өзін ешкімге мақтатқызбаған. Сталиннен кейін, өтірік мақтаулармен және жеке басқа табынумен күресті. Бірақ әкемді тоқтамай мақтай берді. Әкем сол өтірік мақтаулармен 2 жыл күресті. Үшінші жылы сол мақтауларға, өзі де сене бастады" депті.
Біздегі шектен шыққан жағымпаздық пен табан жалағыштықты қатаң сынап, қоғамға зияны мен кері әсерін барынша әшкерелеп жазған журналист Сәкен Сыбанбайдың мақаласын ұсынамыз.
Бізде жағымпаздар көп. Әсіресе үкімет жақта, билік жүйесінде, әкімдік орындарда. Керек десеңіз, сол қызметтерге жете алмай жанталасып жүрген қаншама потенциальный жағымпаздар бар! «Пәлен жерге Елбасының есімін берейік!» деген жалпыш ұсыныстардың жиі шығатыны да сондықтан. Қыза-қыза келе, «Абай арена спорт кешенін де, сол кісінің атымен атайық» дегендерге аса таңқалуға болмайды.
Себебі: осындай жағымпаздар қоғамын өз қолымен жасаған сол Елбасыңыздың өзі. Со Кісінің өзі жұрттың қоғадай жапырылып, жағымпазданғанын қалап тұрады. Тіпті Елбасыңыздың өзі мақтаншақ. Әйтпесе атам қазақ: «Ұлық болсаң, кішік бол». «Біреуге жасаған жақсылығыңды ұмыт, ал өзіңе жасалған жақсылықты ұмытпа». «Ешқашан еткен еңбегіңді бұлдама» демеуші ме еді? Әрине солай дейтін бабаларымыз.
Осының бәрі зая кеткен сөз екен-ау. Мейлі, Тоқаев бастап, бәрі де «Елбасыға айрықша ықылас көрсетуге асығып, шектен тыс ұраншылдыққа салынған» екен. Соларға елбасының өзі тоқтау айтатын жөні бар емес пе еді? «Ау, шырақтарым, қойыңдар, тоқтатыңдар мына науқанды!» демей ме? Ел үшін сіңірген еңбегіне, түрлі мемлекеттік атақ-дәрежелерді алып жатыр, соны қанағат тұтпай ма? Көзі тірісінде әр қалаға ескерткіш қойғызып, ірі шаһарлардың басты көшелеріне есімін бергізіп, соның бәрі аз болғандай, астананың атын үн-түнсіз иемденіп алғанына жол болсын?! «Ықыластарыңа разымын, жігіттер, бірақ бұларың артық» деп, бас тартса, ел ішіндегі абыройы арта түспесе, еш кемімейтін еді ғой.
«Тәуелсіздігімізді сақтады, астананы көтерді, жалпы еңбегі сіңді ғой» деушілер көп, білемін. Бұ кісінің еңбегін, ешкім де жоққа шығармайды. Бірақ «сондай еңбегім бар екен» деп, «есіре» беруге бола ма? Еңбегі еленбей жатқан жоқ қой? «Тұңғыш президент» дейтін атаулы мейрамы да бар, «Елбасы», алуан түрлі ордендер, «Халық Қаһарманы», «Еңбек Ері»... тағысын-тағы толып жатыр. Туған күні 6 шілде, Астана күнімен яғни 13 маусым болса да орайластырылып, мемлекеттік мерекеге айналып кетті. Бұдан артық не керек, бір адамға?!
Жоқ, керек екен. Қанша жесе де тойғанын білмейтін мешкей секілді, атақ пен даңққа құныққан адам да сондай тойымсыз болады екен. Біз сталинизмді «жеке басқа табынудың шектен шыққан үлгісі шығар» деп білдік, бірақ одан да сорақысы алдымызда екенін және оның өз арамыздан шығатынын болжамаппыз. «Халықтар көсемі» де осындай тойымсыз болса керек: Сталинград, Сталино, Сталинабад секілді қалалар болды, көптеген ескерткіштері қойылды, айтқан сөздері мен суреттері көрінген жерде ілініп тұрды. Ал қазір солар қайда? Сталинград - бүгінде Волгоград, Сталино - Донецк, Сталинабад - Душанбе болып өзгерді. Ескерткіштер құлатылды, сөзі де, суреті де ұмытылды. Тіпті Ленинград пен Ленин ескерткіштері де жоқ қазір. Осының бәрін көріп өскен Назарбаев, қалай ғана жеке басқа табынудың жаңа - «тәуелсіз нұсқасына» тыйым салмады? Неге ақылға келмеді? Тоқтаусыз мақтау-мадақтан санасы тұманданып, көзін шел басты ма?
Тыйым салмады. Өйткені өзі мақтаншақ. Өйткені өз алдына келгенде, «өзгелердің құйрығын бұлғаңдатып, құрдай жорғалауын, жалпылдап, жағымпаздануын өлердей сүйеді, содан рақат табады». Әйтпесе әу баста мұндай жағымпаздыққа қатаң тыйым салса, жағымпаздануды жақтырмайтынын білдіріп, шара қолданса, жағымпаздар да ақымақ емес, «қой, құрысын, кәріне ілігіп жүрерміз, тыныштық керек» деп бұ кісіден аулағырақ жүрер еді. Өз тәсілінің өтпейтініне көзі жетер еді. «Мені жер-көкке сыйғызбай қолпаштай берсе екен, пір тұтып, табына берсе екен» деп тілеп тұратын «ауру» адамды мақтап-мақтап, мақсатына жетіп жүргендерді кейде түсінуге де болатын сияқты ма, қалай. Диагнозына сай емі де.
Ал енді, біреудің «өзіне жағымпазданғанын қалап тұратын, сондай көзіне мақтап, көлгірсігендерге тоқтау салып, тыйып тастамайтын, ел үшін сіңірген еңбегін бұлдап, соның өтеуі ретінде атын көшеге, қалаға қойып жатса, көзін бақырайтып қойып, тірідей ескерткішке айналдырып жатса, қарсы шықпайтын адамды кім деуге болады? Мұндай адамның моральдық-адамгершілік негізін, кісілік келбетін қалай бағалау керек? «Өзіне-өзі масаттану мен өзін-өзі дәріптеу - бақытсыздық, бұл қасиеттер адамды ақымақ етеді» деген неміс саясаткері Карл Либкнехттің сөзі рас екен-ау. толығырақ видеода...