Napisała Pani, co się "Pani wydaje", ale Kościół nie pozostawia wątpliwości w tej sprawie, nauka jest jasna i łatwo dostępna w Tradycyjnym Katechizmie. Z Panem Bogiem!

Małżeństwo ma hierarchię celów. Pierwszorzędnym celem jest zrodzenie i wychowanie potomstwa Dla rozkrzewiania ludzi Pan Bóg zarządził w ten sposób światem.

@@lidiawalasek5248 Chciałam zgłębić to co Pani mi napisała, bo może moje myślenie nie jest prawidłowe. Znalazłam taki fragment: KKK 1601: Przymierze małżeńskie, przez które mężczyzna i kobieta tworzą ze sobą wspólnotę całego życia, skierowaną ze swej natury na dobro małżonków oraz do zrodzenia i wychowania potomstwa, zostało między ochrzczonymi podniesione przez Chrystusa Pana do godności sakramentu. Z niego i jednak nie wynika, że podstawowy cel małżonków to zrodzenie potomstwa (raczej dobro małżonków - a może się mylę?). Czy może mi Pani pomóc wskazać jakiś bardziej adekwatny fragment?

@@inzynierwkuchni2604 niestety, współcześnie zmieniono hierarchię celów małżeństwa i tego odzwierciedleniem jest nowy katechizm. Ksiądz mówił o tym w poprzednich katechezach.

​@@K004770:53 małżeństwo jest po to by swoje kochających ludzi żyło ze sobą na zawsze razem. A czy będą mieć dzieci czy nie to ich sprawa prywatna. Nikomu nic do tego. To sprawa intymna.

Jest różnica między przemocą, a karceniem. I wychowuje się przede wszystkim dzieci, a nie męża czy żonę (tym mieli zająć się nasi rodzice, oraz teściowie i teściowe. Mężowi czy żonie można zwrócić uwagę, czy też porozmawiać o jakimś problemie i wytłumaczyć. Raczej jako dorośli ludzie nie musimy się bić... no chyba, że na wojnie. Ale dzieci to inna sprawa. Np. tak lubimy mówić, że zwierzęta są lepsze od ludzi... że nie mają skłonności do przemocy. Ale czy kiedykolwiek obserwowała Pani jak zwierzęta wychowują swoje młode? Samice tych inteligentniejszych, typu ptaki czy ssaki, nie mają problemów z wychowaniem "siłowym", zwłaszcza gdy inne metody zawiodą. Niejednokrotnie widziałam jak kotka skarciła swojego natarczywego kociaka zębami i pacnięciem łapą, suka ugryzła swojego szczeniaka, bo za bardzo dokazywał, klacz (samica konia) skarciła swojego źrebaka zębami albo kopniakiem, bo również "wchodził jej na głowę". Podobnie pokopać potrafią słonie swoje nieposłuszne słoniątka, albo małpy uderzą swoje zuchwałe małpiątka. Jesteśmy stworzeniem pod tym względem podobnym jak nasi "bracia mniejsi". Mamy ten sam dar, by wychować swoje dzieci w taki sposób, by potrafiły odróżnić dobro od zła. A przemoc to już patologia. Nie ma nic wspólnego z wychowaniem. To nadużycie siły wobec innych ludzi czy stworzeń, to karanie nieuzasadnione, bez powodu i ze szczególnym okrucieństwem. Przy normalnym wychowaniu klaps jest zawsze ostatecznością, gdy inne metody zawiodą. Przede wszystkim wszystko zależy od okoliczności i charakteru dziecka. Jednym wystarczy rozmowa lub reprymenda słowna, innym takie praktyki przelatują nad głową. Pracując w szkolnej świetlicy, widziałam dzieci, które potrafiły pokopać nauczyciela, lub robić sobie ubaw z rzucania zabawkami w inne dzieci... Także może Pani ma szczęście, że ma takie, a nie inne pociechy. Ale nie wszystkie dzieci będą miały w poważaniu Pani metody wychowawcze...

Art. 96[1] „Osobom wykonującym władzę rodzicielską oraz sprawującym opieką lub pieczę nad małoletnimi zakazuje się stosowania kar cielesnych.” Przepis ten wprowadzono do kodeksu w 2010 r. Do tego czasu powszechnie przyjmowało się, że „drobne” kary cielesne stosowane przez rodziców są objęte przesłanką wyłączającą karalność czynu, np. naruszenia nietykalności cielesnej. Na gruncie cytowanego przepisu nawet drobny klaps (albo inna, podobna kara) stanowi naruszenie kodeksu, co może stanowić przesłankę ingerencji ze strony sądu rodzinnego. Na tym nie kończy się odpowiedzialność rodzica - samo uderzenie dziecka może być rozpatrywane w perspektywie art. 217 kodeksu karnego: „Kto uderza człowieka lub w inny sposób narusza jego nietykalność cielesną, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.”

​@@patiso44Autorka wcześniejszego komentarza chciała pokazać, że szacunek należny człowiekowi przysługuje zarówno malżonkowi jak i dziecku. Proszę zastanowić się nad swoimi emocjami podczas dawania klapsa dziecku, czy ten czyn nie jest wynikiem własnej bezradności np? Czy zastraszając w ten sposób buduje się szacunek czy strach, czy później dziecko będzie miało odwagę przyznać się do błędów, czy takim postępowaniem daje się dobry przykład dziecku? A co do dzieci w świetlicy to trzeba zastanowić się dlaczego te dzieci biją? Czy nie jest to ich wołanie o pomoc, może trzeba nauczyć je komunikować się w inny sposób, może mają zaburzenia, a może tak zostały nauczenie w domu dochodzić swoich racji? Myślę, że należy kierować się miłością i szacunkiem i pokorą. Nie wiemy wszystkiego..... Nic na siłę ❤

Zostaje modlitwa o nawrócenie taty. Może Maryja jako kochająca Matka pomoże?

Ksiadz nie powiedział, że wystarczy tylko czytanie i rachowanie,!!Oczywiście trzeba przesadzić, wyolbrzymić.?!Prawda jest ,że dziś jest "moda "na wyksztalcenie i każdy musi być przynajmniej magistrem ....,niestety nie wszyscy mają do tego predyspozycje....bądźmy szczerzy. Pracownicy fizyczni tez sa potrzebni ,bo nie mielibyśmy co jeść ,ani gdzie mieszkać....

A Twoim zdaniem przerost ambicji jest dobry,wyścig na siłę jest dobry ?

Dzis magister znaczy tyle co 50 lat temu matura, albo i mniej

,,Feliks" - albo to trolling na najwyższym poziomie (chylę czoła, zwłaszcza za dobór awatara i wniknięcie w psychikę jakiegoś promila turbokonserwatystóŵ), albo rodzaj ,,prawicowo-konserwatywistycznej" głupoty najwyższych lotów (wówczas współczuję). Szczerze nie wiem. Ale jest grubo.

Nie bić tylko karać - jeśli trzeba to nawet cieleśnie.

No, tak jak w tym tzw. kawle, "Heniek (krzyczy żona) za co mnie bijesz!?" A Heniek na to "gdybym wiedziałał to bym zabił". Pozornie śmieszne.

Papierza nie

Pan sugeruje, że katolicki ksiądz podpowiada jak hodować dzieci? Niepodobne...

Nie mamy takiego wrażenia...Bóg Zapłać Księdzu za bardzo mądrą naukę🙏W pełni się z Księdzem zgadzam🌹

Wychowanie jest pewnego rodzaju tresurą. Tresujemy dziecko, żeby umiało się zachować w społeczeństwie, żeby nauczyło się poprawnie mówić, kulturalnie zjadać posiłki, żeby nauczyło się czytać i pisać (mimo że często dziecko stawia opór np przy żmudnym przepisywaniu liter),. Tresujemy też dziecko do tego , aby miało swój światopogląd tzw kręgosłup moralny. Każdy rodzic ma do tego prawo, a nawet obowiązek bo mieszka z tym dzieckiem do dorosłości. Ta tresurą to socjalizacja i bez tego nie da się dobrze wychować dzieci. Pozdrawiam

Bynajmniej. Nareszcie mam pewność, że słyszę naukę katolicką.

Takie wrażenie mam w kierunku Pana, że został Pan wytresowany do poprawności politycznej...