Mizoteizm: Tann'ya duyulan nefret Ateizmin bir formu olarak kabul edilmemesine rağmen,Tanrı'nın varlığını reddeden bu görüş üzerinde durmanın oldukça faydalı olacağı kanaatindeyim. Bu perspektif, Tanrı'nın varlığını reddetmek yerine O'ndan nefret etmek ve var olmamasını dilemek üzerinedir. Mizoteizm Yunanca nefret anlamına gelen misos ve Tanrı anlamına gelen theos kelimelerinden gelir denen isyan hareketi, pusuya yatmış bekliyordu. Ta ki, kimilerinin iddia edebileceği gibi ateizmin belirli türlerine psikolojik zemini oluşturan bu Tanrı'yı suçlayıcı anlayış, aydınlatılıp açığa çıkarılana kadar. Doç. Dr. Bernard Schweizer, Algernon Charles Swinburn, Zora Neale Hurston, Rebecca West, Elie Wiesel, Peter Shaffer ve Philip Pullman gibi önde gelen düşünürlerin ve yazarların çalışmalarını inceledikten sonra konu üzerine bir kitap yazdı ve mizoteistlerin yaşadığı problemin, kötülüğün ve ıstırabın hakim olduğu dünyada merhametli bir Tanrı'nın varlığını bir arada düşünemedikleri kanaatine ulaştı. Tanrı'ya olan nefretlerini tetikleyen şeyin "genellikle iyi niyetli insani dürtüler" 8 olduğuna işaret etti. Schweizer, mizoteist birinin hem duygusal hem de psikolojik açıdan sorunlu olduğunu ifade eder ve ekler: "psikolojik, duygusal ve fiziksel yaralar almış olanların Tanrı'dan yüz çevireceklerine şaşırmamak lazım"9 ve "mizoteizmin ateşini söndürecek veya ateizme giden yolları kapayacak etkin yöntemlerin işe yararlığından da emin değiliz" 10• Bu düşünürler ve yazarlar farklı tiplerde mizoteistleriresmetseler de, her biri, Tanrı'nın insanların çektiği acılar üzerindeki rolünü sorguluyor: "Mizoteist için durum farklıdır. Onun için, dünyada oldukça yaygın hale gelen kötülük ile iyiliksever bir Tanrı tasavvurunun yan yana gelmesi ciddi bir problemdir, birtakım tafsilatlı, kılı kırk yararak ortaya sürülen teolojik argümanlardan ibaret değildir. Mizoteistler Tanrı'yı ciddi bir şekilde itham ederler ve meydana gelen herhangi bir kötülükten ve hak edilmemiş bir ıstıraptan onu sorumlu tutarlar. Bu cihetinden bakıldığında, ateistler ve mizoteistler, Tanrı'nın, insanların çektiği ıstıraplar üzerindeki rolüne birbirine zıt cihetlerden bakarlar: inançsız olan, mizoteistin hayali bir temellendirme ile geçersiz bir iddiada bulunduğunu söyler. Mizoteist için ise, inançlı biri olduğu için, Tanrı bir günah keçisi değildir fakat bir suç ortağı veya suçun kışkırtıcısıdır." 11 Schweiser'in çalışması oldukça incelikli bir çalışma. Mizoteizmi, agnostik mizoteistler, tam mizoteistler ve siyasi mizoteisler olarak tasnif ediyor. Schweiser'in ana fikrini şöyle hülasa edebiliriz: Mizoteist, şu kilit sorudan hareket eder: İnsanlık ne yaptı da Tanrıyı ve onun mahal verdiği kötülükleri ve ıstırabı hak etti? Benim tecrübeme göre, ateistlerin azımsanamayacak kadar çoğunluğu gizli mizoteisttir. Şu soruyu sormak, genellikle, vardığım neticeyi ispatlar: Eğer Tanrı var olsaydı, O 'na ibadet eder miydiniz? (bkz. 15. Bölüm). Benim şimdiye kadar konuştuğum ateistlerden birçoğunun bu soruya cevabı 'hayır' olurdu ve dünyadaki kötülüğün ve ıstırabın ne kadar 'gereksiz' ve 'haksızca' olduğunu sıklıkla ifade ederlerdi. Kaygılarını ve insanların maruz kaldıkları acıya karşı duyarlılıklarını anlayışla karşılayabiliyor olsam da, ateistler ve mizoteistler ve onlar gibi olanlar, perdelenmiş bir ben merkeziyetçilik / enaniyet ile karşı karşıyalar. Bu, dünyayı kendilerininki dışında hiçbir bakış açısından görmemek için hususi gayret gösterdikleri anlamına geliyor. Fakat bunu yaparak bir tür hissi veya manevi bir yanılgıya düşüyorlar. Tanrı'yı insan biçimine sokuyorlar [antropomorfizm] ve onu kıt bir insana çeviriyorlar. Tanrı da dünyayı bizim gördüğümüz gibi görmeli, kötülüklere son vermeli ve dolayısıyla eğer bu kötülüklerin devam etmesine izin verirse, sorgulanmalı ve reddedilmeli diye düşünüyorlar. İnsanı Tanrı ile kıyas etmek külli bir idrakten mahrum olmanın işaretidir. Mizoteist bu noktada, büyük ihtimalle, insanların Tanrı'dan daha merhametli olduğunu iddia edecektir. Bu da aslında kendi perspektiflerinden ötede bulunan gerçekleri göremediklerini ve Tanrı'nın fiillerinin bizim erişemediğimiz. İlahi bir akıl ile muvazi/ uyumlu olduğunu idrak edemediklerini gösterir. Tanrı, kötülüğün ve ıstırabın meydana gelmesinden memnun olduğu için değil, bizim görmediklerimizi gördüğü için bütün bu olanların gerçekleşmesine müsaade ediyor. Tanrı fotoğrafın tamamını görüyor, biz ise fotoğrafın ancak bir pikselini, çok küçük bir kısmını görebiliyoruz. Bunu idrak etmek inanç sahibi kişilerde manevi ve zihni bir sükunet peyda ediyor, çünkü inanan kişi anlıyor ki dünyada gerçekleşen her şey, üstün İlahi inayete istinaden, üstün İlahi bir hikmetin dahilinde cereyan ediyor. Bunu kabul etmeyi reddetmek, aslında mizoteisti kibir ve bencillik batağına saplanmasına ve nihayetinde, bir çaresizliğe sevk ediyor. İmtihanı geçmeyi başaramıyor ve Tanrı'ya olan nefreti ona Tanrı'nın aslında kim olduğunu unutturuyor, İlahi hikmetin, merhametin ve lütfun hakikatini görmezden gelmesine vesile oluyor (bkz Bolüm 1 1) . Kaynak : Hakikatin İzinde kitabı / s. 35, 36, 37 Müellifi Hamza Andreas Tzortzis

Mizoteizm: Tann'ya duyulan nefret Ateizmin bir formu olarak kabul edilmemesine rağmen,Tanrı'nın varlığını reddeden bu görüş üzerinde durmanın oldukça faydalı olacağı kanaatindeyim. Bu perspektif, Tanrı'nın varlığını reddetmek yerine O'ndan nefret etmek ve var olmamasını dilemek üzerinedir. Mizoteizm Yunanca nefret anlamına gelen misos ve Tanrı anlamına gelen theos kelimelerinden gelir denen isyan hareketi, pusuya yatmış bekliyordu. Ta ki, kimilerinin iddia edebileceği gibi ateizmin belirli türlerine psikolojik zemini oluşturan bu Tanrı'yı suçlayıcı anlayış, aydınlatılıp açığa çıkarılana kadar. Doç. Dr. Bernard Schweizer, Algernon Charles Swinburn, Zora Neale Hurston, Rebecca West, Elie Wiesel, Peter Shaffer ve Philip Pullman gibi önde gelen düşünürlerin ve yazarların çalışmalarını inceledikten sonra konu üzerine bir kitap yazdı ve mizoteistlerin yaşadığı problemin, kötülüğün ve ıstırabın hakim olduğu dünyada merhametli bir Tanrı'nın varlığını bir arada düşünemedikleri kanaatine ulaştı. Tanrı'ya olan nefretlerini tetikleyen şeyin "genellikle iyi niyetli insani dürtüler" 8 olduğuna işaret etti. Schweizer, mizoteist birinin hem duygusal hem de psikolojik açıdan sorunlu olduğunu ifade eder ve ekler: "psikolojik, duygusal ve fiziksel yaralar almış olanların Tanrı'dan yüz çevireceklerine şaşırmamak lazım"9 ve "mizoteizmin ateşini söndürecek veya ateizme giden yolları kapayacak etkin yöntemlerin işe yararlığından da emin değiliz" 10• Bu düşünürler ve yazarlar farklı tiplerde mizoteistleriresmetseler de, her biri, Tanrı'nın insanların çektiği acılar üzerindeki rolünü sorguluyor: "Mizoteist için durum farklıdır. Onun için, dünyada oldukça yaygın hale gelen kötülük ile iyiliksever bir Tanrı tasavvurunun yan yana gelmesi ciddi bir problemdir, birtakım tafsilatlı, kılı kırk yararak ortaya sürülen teolojik argümanlardan ibaret değildir. Mizoteistler Tanrı'yı ciddi bir şekilde itham ederler ve meydana gelen herhangi bir kötülükten ve hak edilmemiş bir ıstıraptan onu sorumlu tutarlar. Bu cihetinden bakıldığında, ateistler ve mizoteistler, Tanrı'nın, insanların çektiği ıstıraplar üzerindeki rolüne birbirine zıt cihetlerden bakarlar: inançsız olan, mizoteistin hayali bir temellendirme ile geçersiz bir iddiada bulunduğunu söyler. Mizoteist için ise, inançlı biri olduğu için, Tanrı bir günah keçisi değildir fakat bir suç ortağı veya suçun kışkırtıcısıdır." 11 Schweiser'in çalışması oldukça incelikli bir çalışma. Mizoteizmi, agnostik mizoteistler, tam mizoteistler ve siyasi mizoteisler olarak tasnif ediyor. Schweiser'in ana fikrini şöyle hülasa edebiliriz: Mizoteist, şu kilit sorudan hareket eder: İnsanlık ne yaptı da Tanrıyı ve onun mahal verdiği kötülükleri ve ıstırabı hak etti? Benim tecrübeme göre, ateistlerin azımsanamayacak kadar çoğunluğu gizli mizoteisttir. Şu soruyu sormak, genellikle, vardığım neticeyi ispatlar: Eğer Tanrı var olsaydı, O 'na ibadet eder miydiniz? (bkz. 15. Bölüm). Benim şimdiye kadar konuştuğum ateistlerden birçoğunun bu soruya cevabı 'hayır' olurdu ve dünyadaki kötülüğün ve ıstırabın ne kadar 'gereksiz' ve 'haksızca' olduğunu sıklıkla ifade ederlerdi. Kaygılarını ve insanların maruz kaldıkları acıya karşı duyarlılıklarını anlayışla karşılayabiliyor olsam da, ateistler ve mizoteistler ve onlar gibi olanlar, perdelenmiş bir ben merkeziyetçilik / enaniyet ile karşı karşıyalar. Bu, dünyayı kendilerininki dışında hiçbir bakış açısından görmemek için hususi gayret gösterdikleri anlamına geliyor. Fakat bunu yaparak bir tür hissi veya manevi bir yanılgıya düşüyorlar. Tanrı'yı insan biçimine sokuyorlar [antropomorfizm] ve onu kıt bir insana çeviriyorlar. Tanrı da dünyayı bizim gördüğümüz gibi görmeli, kötülüklere son vermeli ve dolayısıyla eğer bu kötülüklerin devam etmesine izin verirse, sorgulanmalı ve reddedilmeli diye düşünüyorlar. İnsanı Tanrı ile kıyas etmek külli bir idrakten mahrum olmanın işaretidir. Mizoteist bu noktada, büyük ihtimalle, insanların Tanrı'dan daha merhametli olduğunu iddia edecektir. Bu da aslında kendi perspektiflerinden ötede bulunan gerçekleri göremediklerini ve Tanrı'nın fiillerinin bizim erişemediğimiz. İlahi bir akıl ile muvazi/ uyumlu olduğunu idrak edemediklerini gösterir. Tanrı, kötülüğün ve ıstırabın meydana gelmesinden memnun olduğu için değil, bizim görmediklerimizi gördüğü için bütün bu olanların gerçekleşmesine müsaade ediyor. Tanrı fotoğrafın tamamını görüyor, biz ise fotoğrafın ancak bir pikselini, çok küçük bir kısmını görebiliyoruz. Bunu idrak etmek inanç sahibi kişilerde manevi ve zihni bir sükunet peyda ediyor, çünkü inanan kişi anlıyor ki dünyada gerçekleşen her şey, üstün İlahi inayete istinaden, üstün İlahi bir hikmetin dahilinde cereyan ediyor. Bunu kabul etmeyi reddetmek, aslında mizoteisti kibir ve bencillik batağına saplanmasına ve nihayetinde, bir çaresizliğe sevk ediyor. İmtihanı geçmeyi başaramıyor ve Tanrı'ya olan nefreti ona Tanrı'nın aslında kim olduğunu unutturuyor, İlahi hikmetin, merhametin ve lütfun hakikatini görmezden gelmesine vesile oluyor (bkz Bolüm 1 1) . Kaynak : Hakikatin İzinde kitabı / s. 35, 36, 37 Müellifi Hamza Andreas Tzortzis

Sonsuz yani. Ölçüsüz sınırsız. Bila kaydı şart. Bu kadar minnet altında kalmana üzüldüm. Hayatın boyunca bu yükü taşıman zor. Ezik ve kırık bir psikoloji ile yaşamak zorunda kalacaksın. Terapi almanı öneririm. Bu minnet duygusunun sorumluluğu öldükten sonra bile seni bırakmaz sonsuz olduğu için. Çok üzücü. Keşke teşekkür edip geçseydin. Sonsuz minnet duyarak yıpratıcı bir hayatı tercih etmişsin.

@@llilililli az konuşup çok düşünerek terapisiz atlatırım diye umuyorum... Tavsiyen için teşekkürler... Minnet iyidir küstahlığı eksiltir.

@@sencerbozoklu6079 denge daha iyidir. Ne sonsuz minnet borçlusu ol ne de şımarık bir kustah. İkisinin arasında muazzam bir denge imkanı var. Orta yolu tutmak iyidir. Dengede olmak.

Mürtedin teki

No âmin

Mizoteizm: Tann'ya duyulan nefret Ateizmin bir formu olarak kabul edilmemesine rağmen,Tanrı'nın varlığını reddeden bu görüş üzerinde durmanın oldukça faydalı olacağı kanaatindeyim. Bu perspektif, Tanrı'nın varlığını reddetmek yerine O'ndan nefret etmek ve var olmamasını dilemek üzerinedir. Mizoteizm Yunanca nefret anlamına gelen misos ve Tanrı anlamına gelen theos kelimelerinden gelir denen isyan hareketi, pusuya yatmış bekliyordu. Ta ki, kimilerinin iddia edebileceği gibi ateizmin belirli türlerine psikolojik zemini oluşturan bu Tanrı'yı suçlayıcı anlayış, aydınlatılıp açığa çıkarılana kadar. Doç. Dr. Bernard Schweizer, Algernon Charles Swinburn, Zora Neale Hurston, Rebecca West, Elie Wiesel, Peter Shaffer ve Philip Pullman gibi önde gelen düşünürlerin ve yazarların çalışmalarını inceledikten sonra konu üzerine bir kitap yazdı ve mizoteistlerin yaşadığı problemin, kötülüğün ve ıstırabın hakim olduğu dünyada merhametli bir Tanrı'nın varlığını bir arada düşünemedikleri kanaatine ulaştı. Tanrı'ya olan nefretlerini tetikleyen şeyin "genellikle iyi niyetli insani dürtüler" 8 olduğuna işaret etti. Schweizer, mizoteist birinin hem duygusal hem de psikolojik açıdan sorunlu olduğunu ifade eder ve ekler: "psikolojik, duygusal ve fiziksel yaralar almış olanların Tanrı'dan yüz çevireceklerine şaşırmamak lazım"9 ve "mizoteizmin ateşini söndürecek veya ateizme giden yolları kapayacak etkin yöntemlerin işe yararlığından da emin değiliz" 10• Bu düşünürler ve yazarlar farklı tiplerde mizoteistleri resmetseler de, her biri, Tanrı'nın insanların çektiği acılar üzerindeki rolünü sorguluyor: "Mizoteist için durum farklıdır. Onun için, dünyada oldukça yaygın hale gelen kötülük ile iyiliksever bir Tanrı tasavvurunun yan yana gelmesi ciddi bir problemdir, birtakım tafsilatlı, kılı kırk yararak ortaya sürülen teolojik argümanlardan ibaret değildir. Mizoteistler Tanrı'yı ciddi bir şekilde itham ederler ve meydana gelen herhangi bir kötülükten ve hak edilmemiş bir ıstıraptan onu sorumlu tutarlar. Bu cihetinden bakıldığında, ateistler ve mizoteistler, Tanrı'nın, insanların çektiği ıstıraplar üzerindeki rolüne birbirine zıt cihetlerden bakarlar: inançsız olan, mizoteistin hayali bir temellendirme ile geçersiz bir iddiada bulunduğunu söyler. Mizoteist için ise, inançlı biri olduğu için, Tanrı bir günah keçisi değildir fakat bir suç ortağı veya suçun kışkırtıcısıdır." 11 Schweiser'in çalışması oldukça incelikli bir çalışma. Mizoteizmi, agnostik mizoteistler, tam mizoteistler ve siyasi mizoteisler olarak tasnif ediyor. Schweiser'in ana fikrini şöyle hülasa edebiliriz: Mizoteist, şu kilit sorudan hareket eder: İnsanlık ne yaptı da Tanrıyı ve onun mahal verdiği kötülükleri ve ıstırabı hak etti? Benim tecrübeme göre, ateistlerin azımsanamayacak kadar çoğunluğu gizli mizoteisttir. Şu soruyu sormak, genellikle, vardığım neticeyi ispatlar: Eğer Tanrı var olsaydı, O 'na ibadet eder miydiniz? (bkz. 15. Bölüm). Benim şimdiye kadar konuştuğum ateistlerden birçoğunun bu soruya cevabı 'hayır' olurdu ve dünyadaki kötülüğün ve ıstırabın ne kadar 'gereksiz' ve 'haksızca' olduğunu sıklıkla ifade ederlerdi. Kaygılarını ve insanların maruz kaldıkları acıya karşı duyarlılıklarını anlayışla karşılayabiliyor olsam da, ateistler ve mizoteistler ve onlar gibi olanlar, perdelenmiş bir ben merkeziyetçilik / enaniyet ile karşı karşıyalar. Bu, dünyayı kendilerininki dışında hiçbir bakış açısından görmemek için hususi gayret gösterdikleri anlamına geliyor. Fakat bunu yaparak bir tür hissi veya manevi bir yanılgıya düşüyorlar. Tanrı'yı insan biçimine sokuyorlar [antropomorfizm] ve onu kıt bir insana çeviriyorlar. Tanrı da dünyayı bizim gördüğümüz gibi görmeli, kötülüklere son vermeli ve dolayısıyla eğer bu kötülüklerin devam etmesine izin verirse, sorgulanmalı ve reddedilmeli diye düşünüyorlar. İnsanı Tanrı ile kıyas etmek külli bir idrakten mahrum olmanın işaretidir. Mizoteist bu noktada, büyük ihtimalle, insanların Tanrı'dan daha merhametli olduğunu iddia edecektir. Bu da aslında kendi perspektiflerinden ötede bulunan gerçekleri göremediklerini ve Tanrı'nın fiillerinin bizim erişemediğimiz. İlahi bir akıl ile muvazi/ uyumlu olduğunu idrak edemediklerini gösterir. Tanrı, kötülüğün ve ıstırabın meydana gelmesinden memnun olduğu için değil, bizim görmediklerimizi gördüğü için bütün bu olanların gerçekleşmesine müsaade ediyor. Tanrı fotoğrafın tamamını görüyor, biz ise fotoğrafın ancak bir pikselini, çok küçük bir kısmını görebiliyoruz. Bunu idrak etmek inanç sahibi kişilerde manevi ve zihni bir sükunet peyda ediyor, çünkü inanan kişi anlıyor ki dünyada gerçekleşen her şey, üstün İlahi inayete istinaden, üstün İlahi bir hikmetin dahilinde cereyan ediyor. Bunu kabul etmeyi reddetmek, aslında mizoteisti kibir ve bencillik batağına saplanmasına ve nihayetinde, bir çaresizliğe sevk ediyor. İmtihanı geçmeyi başaramıyor ve Tanrı'ya olan nefreti ona Tanrı'nın aslında kim olduğunu unutturuyor, İlahi hikmetin, merhametin ve lütfun hakikatini görmezden gelmesine vesile oluyor (bkz Bolüm 1 1) . Kaynak : Hakikatin İzinde kitabı / s. 35, 36, 37 Müellifi Hamza Andreas Tzortzis

Soru : Üstad'ın felsefe hakkındaki birkaç düşüncesini benimle paylaşır mısınız? Üstadımız felsefeyi müspet ve menfi olmak üzere iki kısma ayırıyor. Müspet felsefe Kur’an’la barışık ayetlerin iyi anlaşılmasına hizmet eden insanlığa faydalı felsefedir ve bu felsefe ile meşgul olmakta bir zarar bir beisiyet söz konusu değildir. Menfi kısmını ise şiddetli bir şekilde tenkit etmiştir. Üstad, Risale-i Nur'un çok yerlerinde menfi felsefenin bozuk ve esassız temellerini kati deliller ile çürütmüştür. Menfi felsefe, aklı esas alıp, vahye meydan okuyan, dine muarız bir yoldur. Müspet felsefe ise; vahye tabi, onun terbiye ve rehberliği ile hareket eden, din ile barışık bir yoldur. Risale-i Nurlarda muzır ve dalalet olarak gösterilen menfi felsefedir. *Felsefe, kainata ve mevcudata manay-ı ismi ile bakar. Yani felsefeye göre kainat, Allah’ın isim ve sıfatlarının talim edildiği bir mektep değil, kendi hesabına manasız ve sanatkarsız bir tesadüf yumağıdır. *Felsefe insana kendine itimadı ve benlik duygusuna kuvvet vermesini telkin eder. Kur'an ise; insana, Allah’a itimat ve tevekkülü ve benlik davasından vazgeçmesini ders verir. Bunların muvazene ve mukayesesi Risale-i Nur'un çok yerlerinde geçiyor. *Felsefe; insanı dünyanın adi ve süfli aruzlarına teşvik ederken, Kur'an insanı müteal yani; aşkın alemlere teşvik eder. *Felsefe; insanın nefis ve hevasını serbest bırakırken, yani bunları tatmin için çabalarken, insandaki kalp, ruh, vicdan gibi ulvi hissiyatları mahkum ve mahpus ediyor. Kur'an ise; tam tersi nefis ve hevaya gem vurup, ulvi olan kalp, ruh ve vicdan gibi hissiyatları tatmin eder. *Felsefe; kainattaki bütün olayları manasız ve tesadüfi olarak değerlendirirken, Kur'an her şeyin dizgin ve terbiyesinin, Allah’ın kudret elinde olduğunu ve hikmet ile hareket ettiğini gösterir. *Felsefe; eşyanın dış yüzündeki sönük nakışlarını nazara verirken, Kur'an; her şeyin iç yüzünü ve Allah’ın isim ve sıfatlarına bakan noktasını nazara veriyor. *Felsefe; kafa feneri hükmünde olan akla dayandığı için temeli güdüktür, eşyanın hakikatine nüfuz edemiyor. Kur'an ise; Allah’ın sonsuz ilminden süzülüp geldiği için, her şeyin özünü ve hakikatini kuşatmıştır ve muğlak bir nokta bırakmamıştır. Risale-i Nur'da daha buna benzer yüzlerce tespitler vardır, hepsini buraya almak mümkün olmadığı için, biz numune nevinden birkaçını buraya aldık. Konuyla ilgili risale : Risale--i Nur Külliyatı / Sözler, Kitabı On İkinci Söz Kaynak : Sorularla Risale

Efendim, o bunu apaçık söylerse, önce kendi mecrasını kaybeder, sonra da geleceğini. Onun için bizler, satır aralarından anlamalıyız.

Soru : Üstad'ın felsefe hakkındaki birkaç düşüncesini benimle paylaşır mısınız? Üstadımız felsefeyi müspet ve menfi olmak üzere iki kısma ayırıyor. Müspet felsefe Kur’an’la barışık ayetlerin iyi anlaşılmasına hizmet eden insanlığa faydalı felsefedir ve bu felsefe ile meşgul olmakta bir zarar bir beisiyet söz konusu değildir. Menfi kısmını ise şiddetli bir şekilde tenkit etmiştir. Üstad, Risale-i Nur'un çok yerlerinde menfi felsefenin bozuk ve esassız temellerini kati deliller ile çürütmüştür. Menfi felsefe, aklı esas alıp, vahye meydan okuyan, dine muarız bir yoldur. Müspet felsefe ise; vahye tabi, onun terbiye ve rehberliği ile hareket eden, din ile barışık bir yoldur. Risale-i Nurlarda muzır ve dalalet olarak gösterilen menfi felsefedir. *Felsefe, kainata ve mevcudata manay-ı ismi ile bakar. Yani felsefeye göre kainat, Allah’ın isim ve sıfatlarının talim edildiği bir mektep değil, kendi hesabına manasız ve sanatkarsız bir tesadüf yumağıdır. *Felsefe insana kendine itimadı ve benlik duygusuna kuvvet vermesini telkin eder. Kur'an ise; insana, Allah’a itimat ve tevekkülü ve benlik davasından vazgeçmesini ders verir. Bunların muvazene ve mukayesesi Risale-i Nur'un çok yerlerinde geçiyor. *Felsefe; insanı dünyanın adi ve süfli aruzlarına teşvik ederken, Kur'an insanı müteal yani; aşkın alemlere teşvik eder. *Felsefe; insanın nefis ve hevasını serbest bırakırken, yani bunları tatmin için çabalarken, insandaki kalp, ruh, vicdan gibi ulvi hissiyatları mahkum ve mahpus ediyor. Kur'an ise; tam tersi nefis ve hevaya gem vurup, ulvi olan kalp, ruh ve vicdan gibi hissiyatları tatmin eder. *Felsefe; kainattaki bütün olayları manasız ve tesadüfi olarak değerlendirirken, Kur'an her şeyin dizgin ve terbiyesinin, Allah’ın kudret elinde olduğunu ve hikmet ile hareket ettiğini gösterir. *Felsefe; eşyanın dış yüzündeki sönük nakışlarını nazara verirken, Kur'an; her şeyin iç yüzünü ve Allah’ın isim ve sıfatlarına bakan noktasını nazara veriyor. *Felsefe; kafa feneri hükmünde olan akla dayandığı için temeli güdüktür, eşyanın hakikatine nüfuz edemiyor. Kur'an ise; Allah’ın sonsuz ilminden süzülüp geldiği için, her şeyin özünü ve hakikatini kuşatmıştır ve muğlak bir nokta bırakmamıştır. Risale-i Nur'da daha buna benzer yüzlerce tespitler vardır, hepsini buraya almak mümkün olmadığı için, biz numune nevinden birkaçını buraya aldık. Konuyla ilgili risale : Risale--i Nur Külliyatı / Sözler, Kitabı On İkinci Söz Kaynak : Sorularla Risale

Katılıyorum size. Hakikatin bir bedeli vardır, bu bedeli göze alamıyorlar.

@Spinoza12 yorumunuza katılmıyorum islam arap dini değildir bir metnin bir kavme gonderilmesi sadece o kavmi bağlamsal kılmaz ırmaklar akan cennet ve çesit çesit meyveler tabiri arap toplumuna son derece uygundur diyelimki kuran dünyanın en soğuk bölgesine iniyor inecek olan ayetler buna göre şekilleniyor olabilirdi tek yönlü bakmayın derim insanın gündelik yaşamına katkı sağlayan her türlü bilgi islamdır kime inmiş olması fark etmez.

@@HyperVideos2008 İslam,7.yy arap sosyal hayatı, ahlakı ve hukukudur. 7. yüzyıl bedevisinin dededen kalma ahlaki normlarının ve çöldeki dünya görüşünün yazıya geçirilmiş şeklidir. Sümer dini türevi, (Pers,Akkad, Babil, Asur, Mısır) Nasturi Hıristiyan akideli 10.yy'a kadar geliştirilmeye devam etmiş bir dindir.İslamın ibadet ve ritüellerin hepsi Arapçadır. Müslüman bir yabancı Arap isimleri alır ! Büyük ihtimalle Japonya'da doğan Şintoist, Myanmar'da doğan Budist, Hindistan'da doğan Hindu, İsrail'de doğan Musevi, Roma'da doğan Hıristiyan, Türkiye'de doğan Müslüman olur. Din yerel kültürdür. Buna daha fazla anlam yükler, işi ciddiye alırsan, ömrünü heder edersin….!

@@HyperVideos2008 Söyledikleriniz öğrenilmiş çaresizlik sadece…

@@HyperVideos2008 İslam 1613 yıldır var. Fakat insanlık tarihi 200 bin senin üzerinde.. İnsanın hayatına İslam düzen vermedi! Ahlak ve ahlaksızlık hep vardı. İslamdan önce de hayat belirli kurallar içinde yaşanıyordu! Zaman ilerledikçe, insanlar geliştikçe, hayat şartları, gelenek ve görenekler değişti.. 1600 yıl önce gelen bir dini Amerika'da, Çin de vs nasıl duyacak, hadi duydu diyelim, nasıl anlayacaktı? Kaldı ki bu zamana kadar Arapların kendileri bile doğru dürüst anlayamamış ki, sayısız mezhep, tarikat var!

Küçümsemiyorki, dediği şu, Kur'an'ı Kerim'den bilim çıkarırsan, ya da uzlaştırırsan, bu ergen tiripleridir diyor ve bu aşağılık kompleksinden kaynaklandığını söylüyor.

Ne saçmalık bu ya evrim olsa bile başta canlılık için ilk neden olması lazım, nasıl tesadüf denen saçmalığa inanıyorsunuz bunun için anlamış değilim

Bu yazyı ALLAH'IN izniyle, Türkçe kurallarına uyarak ve klavyeyi kullanarak yazıyorum. Türkçe kuralları ve klavye bu yazıyı yazamaz. Çünkü bunların bilinci, ilmi, iradesi, amacı ve kudreti yoktur. Tükçe kuralları elle tutulan, gözle görülen maddi bir şey de değildir, yer çekimi gibi.. Yani, demek istediğim tabiattaki kanunlarda ve maddelerde bilinç, ilim, irade, amaç ve kudret yoktur. Bu kanunları koyan ve bu kanunları uygulayarak, emriyle her şeyi yaratan ve yöneten Allah'tır Celle Celaluhu. En'âm Suresi 59. Ayet Meali "Karada ve denizde ne varsa hepsini O, bilir. O'nun ilmi dışında bir yaprak bile (dalından) düşmez, " Bilim nedir, bilim neleri açıklıyor ? -Bilim kainattaki ve canlılardaki muhteşem düzeni, sistemleri ve bu sistemlerin nasıl bir düzen ve sıralama ile meydana geldiği ve nasıl sistematik olarak işlediğini açıklar. Bu düzenler, sistemler ve işleyiş açıklandığında, bu bir Yaratıcının yokluğuna delil olmaz, tam aksine varlığına büyük bir delil olur. Çünkü bir düzen ve sistem kurmak ancak hayat, bilinç, ilim, irade ve kudret ile mümkündür. Bilim bu muhteşem düzeni, işleyişi açıklayınca ne yazık ki bazı kimseler, "her şey açıklandı." izlenimine kapılıyor veya işine öyle geldiği için bu izlenime sahip çıkıyor.. Halbuki, bu son derece yanlış bir izlenimdir, fikirdir. Mesela, bir bilgisayarın işlemcisi ve ekran kartı gibi vs.... parçalarının hangi işlevleri yaptığı ve hangi aşamalarla bir araya getirildiği tarif edildiğinde, bu durum bir bilgisayar mühendisine olan zorunlu ihtiyacı ortadan kaldırmaz. Çünkü, ortada düzenli bir işleyiş, bir sanat varsa o sanatın arkasında hayat, ilim, irade ve kudret sahibi bir sanatkarın olması mutlak bir zorunluluktur. Bilgisayarın işlemcisi, ekran kartı ve diğer parçalarının tümü, bilgisayarın yapılış amacına uygun olarak bir bütün halinde planlanır ve tüm bu parçalar amaca uygun olarak birbirine uyumlu olacak şekilde üretilir. Bütünü bilmeyen parçayı yapamaz. Basit bir iğne bile ustasız olmaz. Planlama, tasarlama işi bizler için geçerlidir, .ALLAH sonsuz ilim sahibidir planlamaktan, tasarlamaktan, haşa ! sonradan bir şey öğrenmekten münezzehtir. Aynı şekilde, Bir masanın nasıl yapıldığı tarif edildiğinde bu durum o masanın bir marangozu olduğu gerçeğini değiştirmez. Marangozu masayı yaparken görmesek te hatta hayatımız boyunca bile görmesek, o masayı bir marangozun yaptığını akıl yolu ile kolay ve net bir şekilde anlarız . Çünkü masa yapmak hayat, görme, bilinç, ilim, irade ve kudret gerektiren bir fiildir. Şuursuz, ilmi, iradesi ve kudreti olmayan aynı zamanda kör, sağır ve ölü olan maddeler ne bir düzen kurabilir ne de masayı meydana getirebilirler. Masa atomlardan meydana getirildiği gibi canlılarda atomlardan meydana getirilir. Aradaki fark canlılara ayrı yeten hayat gibi bir mucize verilmesidir. Şuuru, ilmi, iradesi ve kudreti olmayan aynı zamanda kör, sağır ve cansız olan maddelerin, sebeplerin, serseri tesadüflerin bir şeyler planlamaya başlamasını ve planladığı bu şeyleri inşa etmek için harekete geçmesini düşünmek için akıl ve mantıktan istifa etmek gerekir. Bu görüşü savunmak; şuursuz, cansız, ilmi, iradesi ve kudreti olmayan çekicin, testerenin, çivinin bir araya gelip masa yaptığını savunmakla aynı şeydir. -------------------- ALINTI “Modernitenin büyük bir aldatmacası, tabiat kanunlarının kâinatı açıkladığı yalanıdır. Tabiat kanunları kâinatı tarif eder, düzeni tarif eder. Ama hiçbir şey açıklamaz” (Ludwig Wittgenstein) “Hâlbuki tabiat misalî bir matbaadır, tâbi' değil; nakıştır, nakkâş değil; kàbildir, fâil değil; mistardır, masdar değil; nizamdır, nâzım değil; kanundur, kudret değil; şeriat-ı iradiyedir, hakikat-i hariciye değil” [ Bediüzzaman Said Nursi / Mesnevî-i Nûriye . s.345. ] -"Tabiat kitap ve gazete gibi yayınların basıldığı yer gibi bir basım yeridir, matbaadır. Tabiat, matbaayı yapan ve eserleri basan değildir." -"Tabiat, “kanundur, kudret değil.” Kanun, emirler, yasaklar, kaideler ve kurallardır. Kudret ise kaideleri, kuralları koyan ve uygulayandır. Tabiat, kudret sahibi uygulayıcı değildir." -"Tabiat, “fâil değil” kabildir, yani varlığı başkasının varlığına bağlıdır. Tabiat yokluktan var edilmiştir. Olup olmaması Allah’ın dilemesine bağlıdır. Fail değildir, yani işi yapan değildir." -"Tabiat, “mastar değil” mistardır, yani cedveldir. Bir şeyin düzgün olmasına yarayan bir alettir. Kendi başına bir şey yapamaz. Masdar ise, bir şeyin çıktığı menba, bir işin kaynağı, temelidir. İşte tabiat hiç bir işin temeli değildir." -"Tabiat, “nâzım değil” Nizam, kurulmuş bir düzendir, bir sistemdir. Nâzım ise düzene koyan, düzenleyen, tertipleyendir. İşte tabiat kurulmuş bir düzendir, düzenleyen başkadır." ------------------ Yukarıda ki alıntıda belirtildiği gibi, tabiat kurulu bir düzendir asla düzenleyici olamaz. Çünkü , düzenler, sistemler; Bilinç, ilim, irade ve kudret ile belirlenir ve uygulanır ancak tabiatta bu tanımlayıcı özelliklerden hiçbiri yoktur. Teşbihte hata olmasın, tabiat sadece inşaat malzemesidir. İnşa eden, düzenleyen başkadır. En doğrusunu ALLAH Celle Celaluhu bilir.

Daha önce yazdığım yorumun detayları için netten _Kırmızı Asa_ serisini bulup seyredebilirsiniz. Kısa kısa 8 bölümdür.

Baya boş yapmışsın.

Allah korusun. Dua edelim lutfen. 🙏🙏🙏

Evet yeni

Evet En çok bir kaç günlük olabilir

Mustafa hoca burda yaşamıyor burda ne arıyor acaba

@@adios722 evet ben de o yüzden şaşırdım aslında.

@@sheveja.252717 Eylul .2023.

👏👏

manevi bir öğretinin en önemli konusu ruhtur. uzakdoğu inançlarında ruhla ilgili bir çok bilgi var.

"O yaptığından sorumlu olmaz, onlar ise sorumludurlar." ( Enbiya sûresi- 23 ) Biz Allah'ı test etmiyoruz hâşâ, Allah bizi test ediyor, sınıyor. Yani yine geldik haddimizi ve konumumuzu bilmeye. Bir sürahiyi bir bardağa sığdıramayız. Kapasitesi almaz...Sınırlı varlık olan insan, sınırsız olan yüce Allah'ı ve varlığı O'nun bildirdiği kadarıyla bilebilir.

@@esrakartal9083 ruh olmadan maneviyat olmaz. az bir bilgi bile yok..hiçbirşey anlatmıyor.

Kurandaki okuma ve akletmeyi yanlış manada anlıyorsunuz. Kuranda kalple akletmek yani iman vardır. Aklet, sorgula istersen dinden çıkabilirsin gibi bir şey değil. Oku ve bu kitaba iman et diyor. Bu bir zorunluluk diyor. Yani muhattabına bu konuda bir özgürlük alanı tanımıyor. İman etmezse ne olacağını da söylüyor.

Zahmet edip yanıt verdiğiniz için hürmet eder, devletin kurumlarında görevli kimselerin görüşleri ve mealler dışında son 20. ve 21. y.y.'larda kaleme alınmış tefsirlerden istifade etmenizi, zaten okuma fırsatı bulduysanız bir kez daha okumanızı öneririm. İnanç konusu manası mahfuz iman etmekle ilgilidir. Şu söz çok mühimdir ; Medenilere galebe ikna iledir.

Arap maho neden okumamış ozaman “hem Arap mahonun katırla uzaya çıktığına “parmakla ay”ı ikiye yardığına “karıncanın konuştuğuna “denizin çubukla ikiye yarıldığına “insanın 950 sene yaşadına “siz çöl Bedevilerisözde insan Arab zihniyetililer kalp ile akledersiniz “ama biz Aklı olup dini olmayan insanlar beynimiz ile akletmeyiz çöl bedevi Arab masallarına

Eger ki, gemileri suyun üzerinde yüzdüren bizik ayesindeki Arximed qüvvesini hiss etmirsense, eger and olsun sübhe nefes aldığında ayesi ile bitkilerin fotosintezi arasındaki bağlantıyı kura bilmirsense, aydan qüneşden behs eden ayelerden çekim güvvesini görmürsense Allahı duymursan deməkdir.

👏👏 bunu farkedebilen az kişi vardır. Boş geliyor mustafa öztürke bu muhabbetler.

Rahatsızlığından dolayı sanırım

Sevgili Mustafa hocamiz buyuk bir ameliyat gecirdi. Yine de burada bizimle. Sag olsun gelmis. 🙏🙏

Belki de doyurmak için yapılmıyordur bu programlar, ?? Çünkü, sadece bir takım görüşler ortaya atılmış ve hemen hemen hiçbir cevap verilmeden bu görüşler öylece sunulmuş. Tamamını seyretmedim, çünkü o kadar sabrım yok bu arkadaşları seyretmeye. Seyrettiğim 3--5 dakika kadar bir kısım, bu 3-5 dakikalık bölümden çıkarım yaparak bu yorumu yazıyorum. Siz tamamını seyrettiyseniz ve benim yorumumda yanlış bir yer varsa bunu bana yazın.