Твар милатчикита кади хама медона аз кучай

@@legenda4670 урод за язик слиди

Домулло АБДУАЛИМ

6⃣➖ Касеки бахше аз2️⃣ дини Аллоҳ таъолоро маскара кунад Кофир мешавад. Бп далели фармудаи Аллоҳ таъоло : « وَلَئِن سَأَلْتَهُمْ لَيَقُولُنَّ إِنَّمَا كُنَّا نَخُوضُ وَنَلْعَبُ ۚ قُلْ أَبِاللَّهِ وَآيَاتِهِ وَرَسُولِهِ كُنتُمْ تَسْتَهْزِئُون َ (65)لا تَعْتَذِرُوا قَدْ کَفَرْتُمْ بَعْدَ إِیمَانِکُمْ » [توبه:65-66] Агар аз онҳо суол кунӣ, мегӯянд: «Ҷуз ин нест, ки мо дар ҳазл шухи ва бозӣ мекардем». Бигӯ: «Оё ба Худо ва оятҳои Ӯ ва пайғамбари Ӯ маскара мекунед?» (65) Узр магӯед, ба дурустӣ ки шумо баъд аз имони худ(Яъне: имон ба забони худ) кофир шудед. Сураи Тавба ояти 65/66. 🌾🍃📚📚📚🍃🌾 7⃣➖Сеҳр ва аз чумла « الصرف والعطف » ( аъмолеки ба василаи он бйни зан ва Мард чудоеи ва ё тавофук мешавад ) аз ъамали куфр омез мебошад ва анчом диҳанди он ва розибудани он кофир аст . БАДАЛЕЛИ ФАРМУДАИ АЛЛОҲ ТАЪОЛО : « وَمَا یُعَلِّمَانِ مِنْ أَحَدٍ حَتَّی یَقُولا إِنَّمَا نَحْنُ فِتْنَةٌ فَلا تَکْفُرْ»[بقره:۱۰۲] Ин ду фаришта ба ҳечкас омезиш намндоданд магар инки ба у мегуфтанд: мо сабаби озмоиш ҳастем кофир нашавед. Сураи Бакара ояти 102. 🌾🍃📚📚📚🍃🌾8⃣➖Ҳимоят аа пушту бони аз мушрикин ва ҳамкори Бо онон ъалайҳи мусалмонон ба далели кавли Аллоҳ таъоло : « وَمَنْ یَتَوَلَّهُمْ مِنْکُمْ فَإِنَّهُ مِنْهُمْ إِنَّ اللَّهَ لا یَهْدِی الْقَوْمَ الظَّالِمِینَ »[مائده: ۵۱] Ҳаркасе аз шумо бо онҳо дусти бикунад бешак у аз чумлаи ононаст ва бегумон ки Аллоҳ таъоло ситамгоронро ба я ( сўи имон ) ҳидоят намекунад. Сураи Моида ояти 51.🌾🍃📚📚📚🍃🌾 9⃣➖ Касеки муътақид бошад Паерави аз Расул ( салла-л-Лоҳу алайҳи ) барои баъзе аз одамҳо вочиб нест. Ва метавонад аз шаръати Паёмбар ( салла-л-Лоҳу алайҳи васал-лам ) хориҷ (буброя) шаванд , Онгунаки Хизр ( ъалайҳ салом ) хориҷ (баромад) шуд , касе ки чунин Акида дошта бошад ба ичмоъ Кофир аст. Ба далели фармудаи Аллоҳ таъоло: وَمَن يَبْتَغِ غَيْرَ الْإِسْلَامِ دِينًا فَلَن يُقْبَلَ مِنْهُ وَهُوَ فِي الْآخِرَةِ مِنَ الْخَاسِرِينَ. Ва ҳар ки ғайри Ислом динеро талаб кунад, пас ҳаргиз аз ӯ қабул карда нахоҳад шуд; ва ӯ дар охират аз зиёнкорон аст. Сураи Оли Имрон ояти 85. 🌾🍃📚📚📚🍃🌾1⃣0⃣➖Ъарз ва руй гардони аз дини Аллоҳ таъолоро ки онро ёод нагиранд ва бадон ъмал накунанд . Ба далели фармудаи Аллоҳ таъоло : « وَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنْ ذُکِّرَ بِآیَاتِ رَبِّهِ ثُمَّ أَعْرَضَ عَنْهَا إِنَّا مِنَ الْمُجْرِمِینَ مُنْتَقِمُونَ (۲۲) » [سجده:۲۲] Ва кист ситамкортар аз касе, ки ба оёти Парвардигори хеш панд дода шавад, сипас, аз он рӯй бигардонад? Ба ростӣ ки Мо аз гуноҳкорон Интиқомкашандаем. Сураи Сачда ояти 22. 🌾🍃🌾🍃🌾🍃🌾🍃🌾 Мавриди куфр омез ки дар боло зикр шуд ба таври яксон шомили тамоми одамоне мешавад ки ба чиди ё шухи ва ё аз руи хавф ва тарс муртакиби он шаванд ; Магар касоне ки мачбураш карда бошанд ба ин ъамал зиёоне ба у нест. Хатари ин ъамал бисёр сангин ҳаст дар ҳоле ки ин маврид биёортар ( тавасути афроде) анчом мешавад. Бинбар ин шоиста аст ҳар мусалмон худро аз он барҳазар дорад ва бар нафси хеш ро монеъ бошем. (" الرسائل الشخصیة" ص (212-214)) (Ар-рисолау Ашахсия " Саҳ ( 212-214)). نعوذ بالله من موجبات غضبه و ألیم عقابه، وصلی الله علی محمد شیخ محمد بن عبدالوهاب - الدرر السنیة ط / 5(10/91) #abu_muhammad_madai ☝️🕋☝️🕋☝️🕋☝️🕋☝️🕋🛣👍🛣👍🛣👍🛣👍 kzfaq.info/get/bejne/ep95qpNpu97Wm6s.html

❌🔥❌🔥❌🔥❌🔥❌ ● 2️⃣-Табодулоти султаи сиёсӣ дар асоси "интихоботи" мусолиматомез: Ин маънои (демократия) шаръӣ будани ҷиҳод кардан бар алайҳи ҳокими кофирро аз байн мебарад. Ва инки тағйироти сиёсӣ танҳо аз тариқи сандуқҳои интихоботии мусолиматомез мебошад ва мардум касеро, ки интихоб шудааст, бояд таслим ва розӣ шаванд, гарчанде ки кофиртарини инсонҳо бошад ҳам. Пас лоиқи сарпарастиву ҳукуматдорӣ насиби касе мегардад, ки аксарият бар он овоз диҳанд ва барои дин ва шариъат ҳеҷ эътиборе вуҷуд надорад. Уламо иҷмоъ ва иттифоқ доранд, бар ин, ки ҳокимият ва сардории мусалмонон барои кофир супорида намешавад ва агар бар валии амр (яъне ҳокиме, ки мувофиқи Қуръону Суннат ҳокимиятдорӣ мекард) куфри ошкор дида шуд, хуруҷ кардан бар алайҳи ӯ ва аз байн бурданаш фарз аст. Аллоҳ мефармяод: وَلَن يَجْعَلَ اللَّهُ لِلْكَافِرِينَ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ سَبِيلًا Ва Аллоҳ ҳаргиз барои кофирон роҳеро бар болои мӯъминон наниҳодааст. (Нисо, ояти 141) Ва сардор шудани шахси кофир бар болои мусалмонон маънои онро дорад, ки кофир бар болои мӯъминон мусаллат гаштааст, ки ин хилофи Қуръон аст. Паёмбар (СаллаЛлоҳу Алайҳи ва Саллам) фармуданд: Ислом болотарин аст ва чизе азон болотар намебошад. (Ривояти Дорақутнӣ ва Байҳақӣ) Ва сардор қарор додани кофир (дар давлате, ки Ҳукми Аллоҳ асос аст), ин баланд кардани калимаи куфр бар болои калимаи Ислом аст ва ин аз ду ҷиҳат куфр аст:  Аз ҷиҳати ин, ки сардориро бо эътибори интихоби аксарияти мардум лоиқ данистан, гарчанде барои кофир бошад ҳам. Ва ин куфри ошкор аст, чун мухолифи иҷмои уммат аст, ки ҳокимият барои кофире супорида намешавад.  Ва низ куфр аст, аз ҷиҳати ҷоиз надонистани қиём кардан ба алайҳи ҳокиме, ки кофир гаштааст. Ба таҳқиқ Паёмбар (СаллаЛлоҳу Алайҳи ва Саллам) гуфтаанд: Магар инки куфри ошкорро бибинед ва аз ҷониби Аллоҳ далеле бар он дошта бошед. (Ривояти Бухорӣ ва Муслим) Имом Абу Бакр ибн Ал-арабии Моликӣ ва Ҳофиз ибни Ҳаҷари Асқалонӣ барои фарз будани қиём кардан ва хуруҷ намудан бар алайҳи ҳокиме, ки вақте куфре аз ӯ сар зад, иҷмоъи аҳли илмро нақл кардаанд. ● 3- Ҷудоӣ миёни султаҳо: Ғараз аз ин (маънои демократия) дар асл ҷудо намудани дин аз ҳукм кардан ва аз сиёсату низоми дохилӣ мебошад. Ин ҳам шиъори лебералӣ ва зидди дин аст, ки дар сарзаминҳои куфр барпо шудааст ва ҳадаф аз он халос ва раҳо шудан аз таълимҳои дин ва шиъорҳои он мебошад. Тоғутҳо ин куфрро ба сарзамини мусалмонон оварданд, то ононро аз таълимҳо ва шиъору арзишҳои исломӣ дур гардонанд ва онҳоро дар чанголи ширк ва бутпарастӣ ва каҷравии ахлоқӣ дохил кунанд. ● 4- Истиқлолият дар қазоват: Манзурашон ин аст, ки султаи ҳукм ва қазоваткунанда дар давлатҳои куфрӣ ва дар низомҳои демократӣ-сукулористӣ манбаъи қазоват ва доварӣ қонунҳои гузошта шуда, ки аз маҷлиси қонунгузории ширкӣ гирифта шудааст, аз лиҳози куфр ва ҷанг бо Аллоҳу Расулаш, аз шадидтарин қисми бахш мебошад. Шайх Муҳаммад ибни Иброҳим (раҳимаҳуЛлоҳ) дар бораи қисмҳои ҳукми ғайри нозил кардаи Аллоҳ, ки куфрӣ ва хориҷ кунанда аз Ислом аст, баён намуда мегӯяд: “Аз бузургтарин ва шомилтарин ва ошкортарини он аз лиҳози душманӣ бо шариъат ва инкор кардани аҳкоми он ва мухолифат намудан бо Аллоҳу расулаш ва аз лиҳози монанд кардан ба маҳкамҳои шаръӣ, барои омодасозӣ ва кӯмакрасонӣ ва ё барои ҷазо додан, бунёд кардан, тақсим намудан ва ё ташкил додан ва ҳукм карданро зарурӣ донистан, ингуна додгоҳҳо дар сарзамини мусалмонон комилан муҳайё буда, дарҳояш кушода мебошад ва инсонҳо ба сӯи он гурӯҳ-гурӯҳ мераванд, дар ҳоле ки ҳукм кунандагон дар он бо ҳукмҳо ва қонунҳое, ки зидди ҳукми Қуръону Суннат аст, миёни мардум ҳукм мекунанд ва барои инсонҳо онро лозим гардонида ва иқрори онҳоро гирифта, бар онон ҳатмӣ мегардонанд. Пас чи куфре бузургтар аз ин куфр аст? Ва барои "Шаҳодати Анна Муҳаммадан РасулуЛлоҳ"-ро ботил ва ноқиз намудан аз ингуна нақз кардан ҳам болотар вуҷуд дорад.?!” (Дурар ас-Сания 1/615) ● 5- Эҳтироми ҳуқуқи башар: Шакке нест, ки Аллоҳ барои мо одилонатарин ва беҳтарин ҳукмҳоро шариъат гузоштааст, пас ба ҳар як шахс он чиро ки муст

3)👆🏼🕋🕋🇸🇦🇸🇦🕋👆🏼 Ва оётҳо дар ин мавзуъ, алҳамдулиЛлаҳ, хеле зиёданд. Аммо барои шахсе ки Аллоҳ шуъур ва басират додааст, камтарини он кофӣ аст, то ҳаққро аз ботил ҷудо карда, итоати ҳаққ ва дурӣ аз ботил ҷӯяд. ДЕМОКРАТИЯ, дар истилоҳи худи демократҳо, ҳукумати мардумӣ ва табодулоти сиёсии мусолиматомез аз тариқи сандуқҳои интихобот ва ҷудоии султаҳо (яъне дин аз давлат ҷудо аст) ва мустақил будани ҳукми қазоватӣ ва эҳтироми ҳуқуқи башар ва қонун бар болои ҳама, маънидод мешавад. Ҳар ҷумлае, ки маънои "демократия"-ро маънидод карда гузашт "бо фаҳмиши демократӣ", куфри ҷудогона буда ва шарҳи муфассали он, ин гуна мебошад: ● 1- Ҳукумати мардумӣ яъне, ҳукм ва қонунгузорӣ аз они мардум аст ва ба Аллоҳ таъоло барнамегардад. Пас мардум, худ ҳар чиро, ки ихтиёр мекунанд ҳукм мекунанд ва ҳар қонуне, ки хоҳанд мегузоранд, ҳар чиро хоҳанд ҳалол мекунанд ва ҳар чиро хоҳанд ҳаром мекунанд ва инро (мардум) аз тариқи намояндагоне, ки дар маҷлисҳои қонунгузории куфрӣ ҳастанд, мегузоранд. Ва маҷлисҳои қонунгузорӣ, маҷлисҳои куфрӣ ва тоғутӣ аст, ки мухолифи ҳукми Аллоҳ буда, шариъати Аллоҳро масхара мекунад ва худро дар ҳукмгузорӣ байни мардум, шарики Аллоҳ месозанд ва дар рубубияту улуҳият ва дар номҳо ва сифатҳои Аллоҳ шарик меоранд. Аллоҳ таъоло мефармояд: أَلَا لَهُ الْخَلْقُ وَالْأَمْرُ تَبَارَكَ اللَّهُ رَبُّ الْعَالَمِينَ Огоҳ бошед, ки танҳо аз они Аллоҳ аст халқ кардан ва фармондиҳӣ, пурбаракат аст Аллоҳе, ки Парвардигори ҷаҳониён аст. (Сураи Аъроф, ояти 54) Ва низ мефармояд: وَرَبُّكَ يَخْلُقُ مَا يَشَاءُ وَيَخْتَارُ مَا كَانَ لَهُمُ الْخِيَرَةُ سُبْحَانَ اللَّهِ وَتَعَالَى عَمَّا يُشْرِكُونَ Ва Парвардигорат ҳар чиро ки боҳад меофарад ва ихтиёр мекунад ва онҳоро ихтиёре нест, Аллоҳ поку муназзаҳ ва боло аст аз он чизе, ки ширк меоранд. (Сураи Қасас, ояти 68) Ва Ӯ (Раббул ъиззати вал Ҷалол) ҳамчунин фармуд: أَمْ لَهُمْ شُرَكَاءُ شَرَعُوا لَهُم مِّنَ الدِّينِ مَا لَمْ يَأْذَن بِهِ اللَّهُ وَلَوْلَا كَلِمَةُ الْفَصْلِ لَقُضِيَ بَيْنَهُمْ وَإِنَّ الظَّالِمِينَ لَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ Оё барои онҳо (мушрикон) шариконе ҳаст, ки барояшон аз дин чизеро ки Аллоҳ рухсат надодааст шариъат гузоранд? Ва агар ваъдаи файсала кардан намебуд, албатта, миёни онҳо файсала карда мешуд, ва ба дурустӣ золимонро азоби дарддиҳандае аст. (Сураи Шуро, ояти 21) Паёмбар (СаллаЛлоҳу Алайҳи ва Саллам) фармуданд: Ҳамоно Аллоҳ - Ҳакам (ҳукмкунанда) аст ва ҳукм кардан ба сӯи Ӯст. (Ривояти Абу Довуд бо санади саҳеҳ) Пас, Аллоҳ - Холиқи ҳамаи чизҳост ва Ӯст, ки амр мекунад ва қонун мегузорад ва Ӯ - Ҳакам аст, ки ҳукм мекунад дар миёни бандагонаш ва барои ҳеҷ кас раво нест, ки дар қонунгузорӣ худро ба Аллоҳ шарик гардонад ва ё он чиро, ки мухолифи ҳукми Аллоҳ аст ихтиёр кунад. Пас ҳар касе, ки ин корро анчом диҳад, ҳукми Аллоҳро рад ва дафъ намудааст ва худро шарик гардонидааст барои Аллоҳ ва тоғут қарор додааст, чунки ғайри Аллоҳ парастиш шудааст. Аз ин лиҳоз, Аллоҳ таъоло дар поёни он оят мефармояд: Аллоҳ поку муназзаҳ ва болост аз ончӣ, ки шарик қарор медиҳанд. (Сураи Қасас, ояти 68) Имом Исҳоқ ибни Роҳавайҳ (раҳимаҳуЛлоҳ) - устоди Имом Бухорӣ (раҳимаҳуЛлоҳ) гуфтааст: Мусалмонон иҷмоъ ва иттифоқ бар ин ҳастанд: касе, ки ҳар чизе Аллоҳ нозил кардаро рад кунад, кофир мешавад, гарчанде, ки ба ҳамаи ончи, ки Аллоҳ нозил кардааст иқрор дошта бошад ҳам. (Ас-сорим Ал-маслул 1/9) Имом Шинқитӣ (раҳимаҳуЛлоҳ) мегӯяд: Вақте, ки қонунгузорӣ ва ҳамаи ҳукмҳо, чи шаръӣ бошад чи кавнӣ қадарӣ, аз хусусиятҳои Аллоҳ аст, ҳар кас аз қонуне ғайр аз қонуни Аллоҳ пайравӣ кунад, он қонунгузорро илоҳ қарор додааст ва ҳамроҳи Аллоҳ шарик гардонидааст. (Адваул Баян 7/169) Ва низ гуфтааст: Барои Аллоҳ шарик қарор додан дар ҳукмаш ва шарик қарор додан барои ӯ дар ҳамаи ибодатҳо як маъноро дарбар гирифтааст, ва ҳаргиз дар байнашон фарқе нест. Пас оне ки пайравӣ мекунад низом ва қонуни ғайре аз қонуни Аллоҳ ва ҳукме ғайр аз ҳукми Аллоҳро - монади касест, ки бутпараст аст ва барои бут саҷда мекунад, ва ҳеҷгоҳ байнашон фарқияте аз ягон лиҳоз вуҷуд надорад ва он ду яке ҳастанд ва гирифтор шавандаи ҳар дуи онҳо (тобеъи қонуни ғайри Аллоҳ ва ё бутпараст) мушрик ба Аллоҳ ҳастанд. (Адваул Баян 7/162)kzfaq.info/get/bejne/hrB2rJmU3trFiqM.html kzfaq.info/get/bejne/hrB2rJmU3trFiqM.html kzfaq.info/get/bejne/b9-gicaTyLuaj58.html

(4👈)🕋🕋👆🏼👆🏼🇸🇦🇸🇦🇸🇦 ● 2-Табодулоти султаи сиёсӣ дар асоси "интихоботи" мусолиматомез: Ин маънои (демократия) шаръӣ будани ҷиҳод кардан бар алайҳи ҳокими кофирро аз байн мебарад. Ва инки тағйироти сиёсӣ танҳо аз тариқи сандуқҳои интихоботии мусолиматомез мебошад ва мардум касеро, ки интихоб шудааст, бояд таслим ва розӣ шаванд, гарчанде ки кофиртарини инсонҳо бошад ҳам. Пас лоиқи сарпарастиву ҳукуматдорӣ насиби касе мегардад, ки аксарият бар он овоз диҳанд ва барои дин ва шариъат ҳеҷ эътиборе вуҷуд надорад. Уламо иҷмоъ ва иттифоқ доранд, бар ин, ки ҳокимият ва сардории мусалмонон барои кофир супорида намешавад ва агар бар валии амр (яъне ҳокиме, ки мувофиқи Қуръону Суннат ҳокимиятдорӣ мекард) куфри ошкор дида шуд, хуруҷ кардан бар алайҳи ӯ ва аз байн бурданаш фарз аст. Аллоҳ мефармяод: وَلَن يَجْعَلَ اللَّهُ لِلْكَافِرِينَ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ سَبِيلًا Ва Аллоҳ ҳаргиз барои кофирон роҳеро бар болои мӯъминон наниҳодааст. (Нисо, ояти 141) Ва сардор шудани шахси кофир бар болои мусалмонон маънои онро дорад, ки кофир бар болои мӯъминон мусаллат гаштааст, ки ин хилофи Қуръон аст. Паёмбар (СаллаЛлоҳу Алайҳи ва Саллам) фармуданд: Ислом болотарин аст ва чизе азон болотар намебошад. (Ривояти Дорақутнӣ ва Байҳақӣ) Ва сардор қарор додани кофир (дар давлате, ки Ҳукми Аллоҳ асос аст), ин баланд кардани калимаи куфр бар болои калимаи Ислом аст ва ин аз ду ҷиҳат куфр аст:  Аз ҷиҳати ин, ки сардориро бо эътибори интихоби аксарияти мардум лоиқ данистан, гарчанде барои кофир бошад ҳам. Ва ин куфри ошкор аст, чун мухолифи иҷмои уммат аст, ки ҳокимият барои кофире супорида намешавад.  Ва низ куфр аст, аз ҷиҳати ҷоиз надонистани қиём кардан ба алайҳи ҳокиме, ки кофир гаштааст. Ба таҳқиқ Паёмбар (СаллаЛлоҳу Алайҳи ва Саллам) гуфтаанд: Магар инки куфри ошкорро бибинед ва аз ҷониби Аллоҳ далеле бар он дошта бошед. (Ривояти Бухорӣ ва Муслим) Имом Абу Бакр ибн Ал-арабии Моликӣ ва Ҳофиз ибни Ҳаҷари Асқалонӣ барои фарз будани қиём кардан ва хуруҷ намудан бар алайҳи ҳокиме, ки вақте куфре аз ӯ сар зад, иҷмоъи аҳли илмро нақл кардаанд. ● 3- Ҷудоӣ миёни султаҳо: Ғараз аз ин (маънои демократия) дар асл ҷудо намудани дин аз ҳукм кардан ва аз сиёсату низоми дохилӣ мебошад. Ин ҳам шиъори лебералӣ ва зидди дин аст, ки дар сарзаминҳои куфр барпо шудааст ва ҳадаф аз он халос ва раҳо шудан аз таълимҳои дин ва шиъорҳои он мебошад. Тоғутҳо ин куфрро ба сарзамини мусалмонон оварданд, то ононро аз таълимҳо ва шиъору арзишҳои исломӣ дур гардонанд ва онҳоро дар чанголи ширк ва бутпарастӣ ва каҷравии ахлоқӣ дохил кунанд. ● 4- Истиқлолият дар қазоват: Манзурашон ин аст, ки султа и ҳукм ва қазоваткунанда дар давлатҳои куфрӣ ва дар низомҳои демократӣ-сукулористӣ манбаъи қазоват ва доварӣ қонунҳои гузошта шуда, ки аз маҷлиси қонунгузории ширкӣ гирифта шудааст, аз лиҳози куфр ва ҷанг бо Аллоҳу Расулаш, аз шадидтарин қисми бахш мебошад. Шайх Муҳаммад ибни Иброҳим (раҳимаҳуЛлоҳ) дар бораи қисмҳои ҳукми ғайри нозил кардаи Аллоҳ, ки куфрӣ ва хориҷ кунанда аз Ислом аст, баён намуда мегӯяд: “Аз бузургтарин ва шомилтарин ва ошкортарини он аз лиҳози душманӣ бо шариъат ва инкор кардани аҳкоми он ва мухолифат намудан бо Аллоҳу расулаш ва аз лиҳози монанд кардан ба маҳкамҳои шаръӣ, барои омодасозӣ ва кӯмакрасонӣ ва ё барои ҷазо додан, бунёд кардан, тақсим намудан ва ё ташкил додан ва ҳукм карданро зарурӣ донистан, ингуна додгоҳҳо дар сарзамини мусалмонон комилан муҳайё буда, дарҳояш кушода мебошад ва инсонҳо ба сӯи он гурӯҳ-гурӯҳ мераванд, дар ҳоле ки ҳукм кунандагон дар он бо ҳукмҳо ва қонунҳое, ки зидди ҳукми Қуръону Суннат аст, миёни мардум ҳукм мекунанд ва барои инсонҳо онро лозим гардонида ва иқрори онҳоро гирифта, бар онон ҳатмӣ мегардонанд. Пас чи куфре бузургтар аз ин куфр аст? Ва барои "Шаҳодати Анна Муҳаммадан РасулуЛлоҳ"-ро ботил ва ноқиз намудан аз ингуна нақз кардан ҳам болотар вуҷуд дорад.?!” (Дурар ас-Сания 1/615)

5)☝️☝️🇸🇦🇸🇦🇸🇦🕋🕋 ● 5- Эҳтироми ҳуқуқи башар: Шакке нест, ки Аллоҳ барои мо одилонатарин ва беҳтарин ҳукмҳоро шариъат гузоштааст, пас ба ҳар як шахс он чиро ки мустаҳиққу лоиқ аст додааст ва ин таъаҷҷубовар нест, чаро ки Ӯ - Холиқ ва Донандаи ҳамаи корҳои махлуқоташ аст. Аллоҳ таъоло мефармояд: أَلَا يَعْلَمُ مَنْ خَلَقَ وَهُوَ اللَّطِيفُ الْخَبِيرُ Оне ки халқ кардааст оё намедонад, ҳол он ки Ӯ борикбину огоҳ (аз ҳама чиз) аст. (Сураи Мулк, ояти 14) Ва албатта Аллоҳ таъоло байни дӯстону душманонаш фарқ гузоштааст, ва низ дар ҳуқуқи байни марду зан фарқият гузошта, ҳар касро ончӣ ки мустаҳиққу сазовор аст додааст. Ба таҳқиқ, хоре гулӯи мушриконро банд кардааст (яъне бениҳоят сахт нороҳат шудаанд), нисбати дини Ислом, дар муъомила бо мардум бар асоси дину ақида буданаш. Ва он чиро, ки шариъат дар бобати ҳудуд ва ҷиноятҳо овардааст, нохуш шумориданд ва низ он чиро, ки дар нисбати ҳуқуқ ва меъёрҳое, ки дар байни марду зан шариъат мушаххас намудааст, инкор карданд. Пас, фикреро гузоштанд, ки ба номи "ҳуқуқи башар" ном гузошта таъсис оварданд, то аҳкоми динро зишт ҷилва дода, мардумро аз ақидаи "Ал-валаъ вал-Бароъ" каҷ намуданд ва мусалмоноро аз аҳкомҳои шаръӣ ба нафрат овардаанд. Мақсад аз калимаи эҳтироми ҳуқуқи инсон (дар демократия) ин: • Муъомила бо мардум бар асоси инсоният ва асли башар будан ва дур аз асосиёт ва сутунҳои динӣ ва ақидавӣ мебошад. • Инкори ҳудудҳои шаръи: монади ҳадди қасос, қатъ кардани дасти дузд, сангсор намуданд ва дарра задани (зинокорон)-ро рад намуданд, бо эътибори инки инҳо бо фаҳмиши инсоният мухолиф аст. • Фарқият байни зану мард дар ҳуқуқе, ки шариъат гузоштааст онро инкор намуданд мисли: талоқ, мерос, дия ва хунбаҳо ва монанди инҳоро аз ин лиҳоз, ки зану мард дар инсоният дохил буда, дар ҳуқуқ муштарак ҳастанд, (фарқиятҳои ҳуқуқи зану мардро) рад намуданд. Ва ин се нуқтае, ки гузашт ҳар яктои он куфр мебошад, чун ки дурӯғ шуморидани Қуръон ва инкор намудани ҳукмҳои он ҳисобида мешавад. Ва албатта Уммат бар ин иҷмоъ ва иттифоқ ҳастанд, ки касе инкор кунад ва ё дурӯғ шуморад чизе аз Қуръонро - пас ӯ кофир аст. Имом Исҳоқ ибни Роҳавайҳ (раҳимаҳуЛлоҳ) гуфтааст: Иҷмоъи мусалмонҳо аст, бар ин ки касе РасулуЛлоҳ (СаллаЛлоҳу Алайҳи ва Саллам)-ро дашном диҳад ва ё ончи, ки Аллоҳ нозил кардааст рад намояд ва ё паёмбаре аз паёмбаронро бикушад (яке аз ин ҷурмҳоро гирифтор шавад) гарчанде ҳамаи ончӣ, ки Аллоҳ нозил кардааст иқрор дошта бошад ҳам, кофир аст. (Ас-сорим ал-Маслул 1/9) ● 6- Ҳокимияти қонун бар болои ҳама: Яъне сарчашмаи асосие, ки тибқи он давлат ҳаракат мекунад ин қонун (конститутсия ва дигар қонунҳо) аст ва касе ҳуқуқ надорад, ки аз он хориҷ шавад ё болотар аз он қудрат дошта бошад, чун сарчашмаи аслии низоми кофир бо он барпо буда ва бар мегардад ба сӯи он, ва содир мешавад ҳар ҳукме аз қонун. Пас (сар) қонун - ҳукмгузор ва он маъбуде аст, ки итоат ва пайравӣ шуда, сархам намудан ва таслим шудан бар ҳукми он ва боз гаштан дар ҳамаи корҳо ба сӯи онро лозим гардонидааст. Ва ин аз бузургтарин шикананда (нобудкунанда) ва ботил кунандаи Тавҳид ва шаҳодат додани "Муҳаммадун РасулуЛлоҳ" мебошад. ■ Бино бар ин асосҳо, бидуни шак "демократия" бо мазмунҳои воқеии он - Тоғуте ҳисобида мешавад, ки ғайр аз Аллоҳ парастиш мешавад. Пас куфр варзидан ба ин тоғут ва безорӣ ҷустан аз он ва кофир шуморидани аҳли он, безорӣ ҷустану душманӣ варзидан бар зидди онон - фарз аст. Пас, Аллоҳ ба Расулаш (алайҳиссалоту вассалом) ва барои муъминин (барои мову шумо) чӣ амр мекунад? وَأَنِ احْكُم بَيْنَهُم بِمَا أَنزَلَ اللَّهُ وَلَا تَتَّبِعْ أَهْوَاءَهُمْ وَاحْذَرْهُمْ أَن يَفْتِنُوكَ عَن بَعْضِ مَا أَنزَلَ اللَّهُ إِلَيْكَ Ва миёнашон бар мувофиқи он чӣ Аллоҳ нозил кардааст (Қуръону Суннат), ҳукм кун (эй Муҳаммад) ва аз хостаҳояшон пайравӣ макун ва аз онҳо бипарҳез, ки мабодо бифиребандат, то аз баъзе аз чизҳое, ки Аллоҳ бар ту нозил кардааст, рӯй бигардонӣ. (Сураи Моида, ояти 49) Вақте дар Қуръон хитоба ба Расулуллоҳ (салл Аллоҳу ъалайҳи ва саллам) меояд, пас бидонед, ки он хитоби Аллоҳ ба тамоми мо - мусалмонон аст, чигунае муфассирин аз саҳобагону тобеъин ва уламои баъдӣ онро шарҳ додаанд. Ҳамчунин онро дар тафсири Ибн Касир (раҳимаҳуллоҳ) пайдо карда метавонед. Борак Аллоҳу фикум. Валҳамду лиЛлаҳи Роббил ъаламин. #abu_muhammad_madani

بسم الله الرحمن الرحيم Посух ба як шубҳа! Баъзеҳо чунин гумон мекунанд, ки тақсими тавҳид ба қисматҳои сегона бидъате ҳаст ва аз тақсимоти ШайхулИслом ибни Таймия ва шайх Муҳаммад ибни Абдулваҳҳоб мебошад. Барои посух додан ба ин шубҳа меравем ба суроғи гузаштагон (яъне салафи солеҳи ин уммат) ва мин ҷумла олимони ҳанафӣ, ки дар масоили эътиқодӣ таълифоте доранд. Яке аз донишмандони мутааххири ҳанафӣ, аллома ва муҳаддиси бузурги ҳанафӣ - Шоҳ Валийюллоҳи Деҳлавӣ дар китоби «Ҳуҷҷатул-лоҳил-болиға» мегӯяд: «Тавҳид - ва он бар се мартаба аст: Аввал - Тавҳиди ибодат. Пас тоғутҳоро парастиш нахоҳад кард, ва парастиши тоғутро бад хоҳад дид, ҳамчуноне, ки партоб шудан ва фиканда шудани худро бар оташ бад мебинад. Дуввум - Ҳеҷ қудрат ва қувваву чорае ҷуз барои Аллоҳ таъоло дар касе набинад. Ва дар ҷаҳони ҳастӣ, муассире набинад, ҷуз қудрати вуҷубия… Саввум - Муътақид бар ин бошад, ки Ҳақ таъоло муназзаҳ аст аз монандӣ ва мушобаҳат ба махлуқот. Ва сифоти Ӯ таъоло мисли сифоти махлуқот нест…». (Ҳуҷҷатуллоҳи болиға 2-248). Ва қабл аз аллома Валийюллоҳи Деҳлавӣ, низ ин тақсим вуҷуд доштаву дар кутуби аҳли суннат зикр шудааст: Матни аввал: Имом Абуҳанифа (раҳимаҳуллоҳ) дар китоби Фиқҳи Абсат гуфтааст: الله يدعى من أعلى لا من أسفل ، لأنَّ الأسفل ليس من وصف الربوبية والألوهية في شيء * فقوله : ( يدعى من أعلى لا من أسفل فيه إثبات العلو لله، وهو من توحيد الأسماء والصفات ) وفيه رد على الجهمية والمعتزلة والأشاعرة والماتريدية وغيرهم من نفاة العلو * وقوله : ( من وصف الربوبية ) فيه إثبات توحيد الربوبية * وقوله: ( والألوهية ) فيه إثبات توحيد الألوهية «Аллоҳ (субҳонаҳу ва таъоло)-ро аз тарафи Ъулувв (боло ва фавқ) мехонанд ва дуъо мекунанд, на аз тарафи поён ва зеру асфал. Зеро ки «асфал» (зеру поён) аз сифоти рубубият ва улуҳийят нест». Дар ин гуфтаи имом исботи ҳар се қисмати тавҳид аст. Дар исботи васфи «Ъулувв ва фавқийят» ки аз тавҳиди асмо ва сифот мебошад, раддест бар ҷаҳамия, муътазила ва ашоъираву мотуридия ва ғайраҳо, ки сифати ъулувро инкор мекунанд. Дар ибораи «аз сифоти рубубият» исботи тавҳиди рубубият аст. Ва дар ибораи «улуҳийят» исботи тавҳиди улуҳийят. Матни дуввум: Имом Абуабдуллоҳ Убайдуллоҳ Муҳаммад ибни Батта ал-Ъабкарӣ (ваф. 387 ҳ.) дар китоби худ Ал-Ибона мегӯяд: أصل الإيمان بالله الذي يجب على الخلق اعتقاده في إثبات الإيمان به ثلاثة أشياء أحدها: أن يعتقد العبد ربانيته ليكون بذلك مبايناً لمذهب أهل التعطيل الذين لا يثبتون صانعاً والثاني: أن يعتقد وحدانيته ليكون مبايناً بذلك مذاهب أهل الشرك الذين أقروا بالصانع وأشركوا معه في العبادة غيره والثالث: أن يعتقده موصوفاً بالصفات التي لا يجوز إلا أن يكون موصوفاً بها من العلم والقدرة والحكمة وسائر ما وصف به نفسه في كتابه «Асли имон ба Аллоҳ таъоло, ки эътиқод бар он воҷиб аст, то ки имон собит гардад, бар се чиз аст: Аввал: Эътиқод кунад раббонияти Ӯро, то ки бо ин эътиқоди худ аз мазҳаби аҳли таътил ҷудо гардад. Аҳли таътил, ки сонеъе (бар ин олам) намедонанд. Дуввум: Ваҳдонияти Ӯро муътақид бошад, токи аз мазоҳиби аҳли ширк ҷудо гардад. Онҳое, ки сонеъ ва созандае иқрор карданд, аммо дар парастиш ба Ӯ ширк варзиданд. Саввум: Муътақид бошад бар он, ки Ӯ таъоло мавсуф аст ба сифоте, ки ҷоиз нест магар инки муттасиф ба он бошад. Аз илму қудрат ва ҳикмат ва дигар сифатҳое ки хешро дар китоби худ васф кардааст». Имом ибни Батта, (номи пурраи китоб: الإبانة عن شريعة الفرقة الناجية ومجانبة الفرق المذمومة). Матни саввум: Имом Абуҷаъфари Таҳовӣ (ваф. 321) дар муқаддимаи матни хеш дар «Ақидаи Таҳовӣ» гуфтааст: إن الله واحد لا شريك له ، ولا شيء مثله ، ولا شيء يعجزه، ولا إله غيره * فقوله : ( ولا شي مثله )هذا من توحيد الأسماء والصفات وقوله : ( ولا شيء يعجزه ) هذا من توحيد الربوبية وقوله : (ولا إله غيره) هذا من توحيد الألوهية «Ба дурустӣ, ки Аллоҳ ягона ҳасту шарике надорад, ва ҳеҷ чизе монанди Ӯ нест, ва аз чизе оҷиз нест, ва маъбуде (барҳаққ) ғайри Ӯ нест». Дар ибораи «чизе монанди Ӯ нест», исботи тавҳиди асмо ва сифот аст. Ва дар ибораи «аз чизе оҷиз нест», исботи тавҳиди рубубият аст. Ва дар ибораи «маъбуде (барҳаққ) ғайри Ӯ нест» исботи тавҳиди улуҳийят мебошад. Ва ахиран ин посухро бо ояте аз китоби Аллоҳ хотима мебахшам, ки ин оят ҳар се навъ аз анвоъи тавҳидро дарбар гирифтааст: رَبُّ السَّمَوَاتِ وَالأَرْضِ وَمَا بَيْنَھُمَا فَاعْبُدْهُ وَاصْطَبِرْ لِعِبَادَتهِِ ھَلْ تَعْلَمُ لهَُ سَمِيّاً *** فقوله (ربُّ السموات والأرض وما بينهما) فيه إثبات الربوبية وقوله ( فاعبده) فيه إثبات توحيد العبادة وقوله ( هل تعلم له سميَّا ) فيه توحيد الأسماء الداله إلى معاني «Парвардигори осмонҳову замин ва ончӣ, ки миёни онҳост. Пас (ҳол онки чунин аст) танҳо Ӯро парастиш кун ва бар ибодату парастиши Ӯ шикебову бардавом бош. Оё шабиҳу ҳамонанде барои Ӯ (ки Холиқу Розиқ ва Олиму Қодир ва Ҳайю Қайюм… аст) пайдо хоҳӣ кард (то дасти ниёз ба сӯйи ӯ дароз кунӣ?)». (Сураи Марям 65) #abu_muhammad_madani

قال الشيخ سليمان بن سحمان: و اما الجهمية و عباد القبور فلم يختلف العلماء في تكفيرهم بل أخرجهم اكثر العلماء من الثلاث و سبعين فرقة و قد سئل الامام عبد الله بن المبارك عن الجهمية فقال ليسوا من أمة محمد، ثم إنا لم نر في كلام احد ممن تشنع عليهم بهذا القول شيئا مما تذكر الا تكفير من شك في كفر الجهمية و عباد القبور و لا خلاف في ذلك Сказал шейх Сулейман ибн Сахман: «Что касается джахмитов и могилопоклонников, то не разногласят учёные в их такфире, более того большинство ученых вывели их из 73 групп, и спросили имама Абдуллаха ибн Мубарака о джахмитах и он сказал: «Они не из уммы Мухаммада», и затем мы не увидели в словах ни у одного кто бы порочил это слово которые упомянули, о такфире того кто сомневается в куфре джахмитов и могилопоклонников, и нет в этом разногласия». ___________ كشف الاوهام 76

_._._._._._._._._._._._._._._._._._._._._._._._._._. بسم الله الرحمن الرحيم Ёд раси кардан бо мавсимҳои хайр. Пагоҳ рӯзи ҷумъа Тасуъа (9) мебошад. 28.08.2020 09. Муҳаррам 1442. Рӯза гирифтан дар рӯзи 9-и Муҳаррам. قال رسول الله ﷺ: لئن بقيت إلى قابل لأصومن التاسع. Гуфтанд Расулуллоҳ Саллаллоҳу Алейҳи Васаллам агар соли ояанда омад рӯза мегирем рӯзи 9-и Муҳаррам. Саҳеҳ Муслим. Пагоҳи дигар рӯзи шанбе рӯзи Ашуро мебошад. 29.08.2020. 10. Муҳаррам. 1442. Рӯза гирифтан дар рӯзи Ашуро. لحديث أبي قتادة رضي الله عنه عن النبي ﷺ أنه قال في صيام يوم عاشوراء أَحْتَسِبُ علَى اللهِ أَنْ يُكَفِّرَ السَّنَةَ الَّتي قَبْلَهُ، رواه مسلم. Аз Ҳадиси Абӯ Қадата Радияаллоҳу анҳу гуфтанд Расулуллоҳ Саллаллоҳу Алейҳи Васаллам аз рӯзаи рӯзи Ашуро умедворемки Аллоҳ мағфират мекунад бо рӯзаи рӯзи Ашуро як соли гузаштаро. Саҳеҳ Муслим. وقد كان رسول الله ﷺ يأمر بصيامه، عن عائشة قالت: كان رسول الله ﷺ يصوم عاشوراء ويأمر بصيامه. ابي داود. Расулуллоҳ Саллаллоҳу Алейҳи Васаллам амр мекарданд барои рӯза гирифтани рӯзи Ашуро. Чигунае,ки Аиша Радияаллоҳу Анҳа гуфтанд Расулуллоҳ рӯза мегирифтанд дар рӯзи Ашуро ва амр мекарданд бар рӯза гирифтан. فالسُّنة لمن أراد أن يصوم عاشوراء أن يصوم قبله اليوم التاسع فإن لم يتمكن صـام اليوم الحـادي عشر؛ وذلـك لأجل مخالفة اليهود الذين كانوا يصومونه لأن الله نجى فيه موسى وقومه وأهلك فرعون وقومه. Сунат аст бар касеки мехоҳад рӯзи Ашуро рӯза гирад бояд пеш аз Ашуро як рӯз рӯза бигирад. Ва агар имкони рӯза гири пеш аз Ашуро нашуд пас рӯза бигирад як рӯз баъди Ашуро. Барои онки ин мухолифат кардан бо яҳудҳо аст. Яҳудҳо рӯза мегирифтан рӯзи Ашуро барои онки Аллоҳ дар рӯзи Ашуро Мусо ва қавмашонро наҷот дод. Ва ҳалок гардонд Фиравн ва қавмашро. فضل صيـام يوم عاشـوراء. وعن ابن عباس رضي الله عنه أنه سُئل عن صيام يوم عاشوراء فقال: ما علمت أن رسـول الله ﷺ صام يوماً يطلب فضله على الأيام إلا هـذا اليوم. رواه مسلم. Фазли рӯзаи рӯзи Ашуро. Аз Абдуллоҳ Ибни Аббас Радияаллоҳу анҳу эшонро пурсон шуданд аз рӯзаи рӯзи Ашуро. Дар ҷавоб гуфтанд Абдуллоҳ Ибни Аббас. Ман намедонам Расулуллоҳ рӯза гирифта бошан ва фазли ӯ рӯзаро баланд карда бошанд бар дигар рӯзҳо магар ин рӯзро. Яаъне рӯзи Ашуро. الحكمة من صيام يوم عاشوراء. عن ابن عبـاس أن رسـول الله ﷺ قدم المدينة، فوجد اليهود صياماً يوم عاشوراء فقال لهم رسول الله ﷺ: ما هذا اليوم الذي تصومونه فقالوا: هذا يوم عظيم: أنجى الله فيه موسى وقومه وغرق فرعون وقومه فصامه موسـى شـكراً فنحن نصومه، فقـال رسـول الله ﷺ: فنحن أحق وأولى بموسى منكم، فصامه رسول الله ﷺ وأمر بصيامه. رواه البخاري. Ҳикмат аз рӯза гирифтан дар Ашуро. Аз Абдуллоҳ Ибни Аббас Радияаллоҳу анҳу вақте,ки Расулуллоҳ Саллаллаҳу Алейҳи Васаллам ба Мадина ҳозир шуданд Яҳудҳо рӯза буданд дар рӯзи Ашуро. Расулуллоҳ пурсон шуданд ин чи рӯз аст,ки шумоён рӯза мегиред.? Дар ҷавоб гуфтанд ин рӯзест,ки Аллоҳ наҷот додааст Мусо ва қавмашонро ва ғарқ шуд Фиравн ва қавмаш. Пас дар ин рӯз Мусо Алейҳиссалам рӯза гирифтанд пас мо низ рӯза мегирем. Расулуллоҳ гуфтанд мо аҳақтар ҳастем бар Мусо аз шумоён. Ва рӯза гирифтан Расулуллоҳ ва ба рӯзи гирифтан дар ин рӯз амр карданд. Саҳеҳ Бухорий. _._._._._._._._._._._._._._._._._._._._._._._._._._.

《ПОСТ В ДЕНЬ 'АШУРА》 ➺🌸┊↷ كان محمد بن شهاب الزهري رحمه الله في سفر فصام يوم عاشوراء ، فقيل له : تصوم يوم عاشوراء في السفر وأنت تفطر في رمضان ؟ فقال : « إِنَّ رَمَضَانَ لَهُ عِدَّةٌ مِنْ أَيَّامٍ أُخَرَ ، وَإِنَّ عَاشُورَاءَ تَفُوتُ » شعب الإيمان للبيهقي (٣٥١٨) . Как-то раз, Мухаммад ибн Шихаб аз-Зухри (رحمه الله) будучи находясь в пути постился в день 'ашура. Ему сказали: "Ты постишься в день 'ашура в пути, и разговляешься в Рамадан?" На что он ответил: "Поистине для Рамадана есть другие дни, в которых можно его восполнить, что касается 'Ашура, то он уходит и не возвращается". 📖 [Шу'б аль-Иман лиль Байхакы 3518]

و قال الشيخ عبد اللطيف : فيمن يظن أن كلام أهل العلم و تقييدهم بقيام الحجة ينفي اسم الكفر و الشرك و قال إن عدم قيام الحجة لا يغير الأسماء الشرعية بل يسمى ما سماه الشرع كفرا أو شركا باسمه و لا ينفيه عنه و إن لم يعاقب فاعلها إذا لم تقم عليه الحجة Сказал шейх Абдуллатиф ибн Абдуррахман: «Отсутсвие установления довода не меняет шариатское наименование, а наоборот называется так же как назвал это шариат - куфром(неверием) или ширком(многобожием) с их наименованием, и не отрицает(эти имена) от него, даже если и не будет наказан совершающий эти действия если не дошёл до него довод». ___________ المنهاج 312

قال الشيخ ابن سحمان رحمه الله: فمن لا يكفر من أشرك بالله في عبادته و لم يتبرا منه فليس بمسلم علي الحقيقة، و لا ينفعه قول لا اله الا الله الا باخلاص العبادة بجميع أنواعها لله وحده لا شريك له، و تكفير من تركها، و البراءة من الشرك و أهله و تكفير من فعله، و هذا هو أصل دين الاسلام و قاعدته التي ينبني عليها Сказал шейх Сулейман ибн Сахман: «Тот, кто не выносит такфир тому кто приобщил Аллаху сотоварища в поклонение, и не отрекается от него - не является муслимом в действительности. И не помогут ему слова ля иляха илля Аллах, кроме как с искренностью во всех видах поклонения одному Аллаху у Которого нет сотоварища, и такфир тому кто оставил это, и отречение от ширка и мушриков, и такфир тому кто совершил ширк, это основа религии ислам и его правило на котором он строится». ___________ الاسنة الحداد 163فليس بمسلم من صرف شيئا من خصائص الربوبية أو الإلهية لغير الله تعالى، بل هو مشرك شاء ام ابى، و ان كان يقول لا اله الا الله Сказал шейх Хамуд ат-Тувейджири: «Не является муслимом тот, кто направил что либо из особенностей Господства или же Божественности не к Аллаху. Напротив, он - мушрик, хочет он этого или нет, даже если он говорит "ля иляха илля Аллах"». ___________ غربة الاسلام 1/159