Günler sonsuzdu,
Boğulmuştu denizler,
Düşündüğü kusursuzdu,
Yetmiyordu düşünüşler.
Hava oksijensizdi,
Azrail'i ise kararsız.
Gözlerine baktı,
Yaşamak bile anlamsız.
Sorumsuzdu hayat,
O ise savunmasız.
Soğuk idi sıfat,
Nitelenen ise faydasız.
Hem güçsüzdü benliği,
Hem de tutsak.
Ne bir fırsattı beklediği,
Ne de başka bir hayat.
Söyleyecekleri vardı,
Birilerine anlatılacak,
Benzi sarardı,
Ama kim ne yapacak...
Boşlukta kapanan
Bir çift gözdü o.
Sonunda denize ulaşan,
Bir iki söz.
Dedi ki; ?Bırak beni hayat,
Kurtarayım kendimi,
Gösterdiğin hiçbir surat,
Aslında ben değildi.?
İsteyecekleri vardı,
Basit bir mezar taşı,
Üstene de fazladan bir yazı,
İşte o, o kusursuzun adı!..
Hayat onu bırakmıyordu,
O ise hayatı çoktan salıvermişti.
Hayatı boğulmuştu,
Tutamamıştı onca kişi.
Azrail'ine sordular halini,
?Peki, ne olacak şimdi??
Azrail'i düşünüyordu,
?Bir şey, aşktan ölmek gibi...?
?Ne alabilirim canını,
Ne de burada kalabilir,
Ne sorabilirim aşkını,
Ne de bir cevap alabilir...?
Oksijen yoktu soluduğu,
Bir şey vardı ama adı yoktu.
Ne aşkı onu bekliyordu,
Ne de ölüm Azrail'i...
Ne yaşamaktı onunki,
Ne de ölmek,
Aradaydı işte,
Dedim ya , kararsızdı Azrail'i...
EMRAH NARGÖZ
25 Şubat 2009
Çarşamba 21.30
Müzik: Suno