Bir yeniçerinin hayatı, yeniçeriler penç-yek (pençik) usulü ile esir edilip devlete hizmet için yetiştirilen çocuklardı. Savaşta ailesi ölmüş esir çocukların 5 de biri devlete alınırdı. Bunun haricinde hiristiyan ailerden zorla yahut parayla alınan çocuklarda vardı. Az da olsa bazı ailelerde çocukları devlete kapılansın diye çocuklarını kendi istekleriyle verdiği oluyordu.
Bu çocuklara Osmanlı devletinde devşirme denirdi. Osmanlı İmparatorluğu’nun sınırlarının genişlemesi ile, Hristiyan çocukların 8-18 yaşlarında alınarak yetiştirilmesi (devşirme) ile oluşturulmaya başlanan Yeniçeri Ocağı, Padişah’a bağlı Kapıkulu Ocakları’nın piyade kısmını ekseriyetle oluşturmaktaydı. Kapıkulu ocaklarının en itibarlısı olan Yeniçeri Ocağı savaşlarda padişahın bulunduğu merkez kolunda bulunur, savaş esnasında padişah onların arkasında ve ortasında at üzerinde dururdu. Sefere gidişlerde ve konaklarda yeniçeriler padişahın etrafında bulunup onu muhafaza ederlerdi. Yeniçeriler barış zamanında İstanbul’u korurlardı. Ayrıca devletin farklı bölgelerinde konumlanmış yeniçeri birlikleri de vardı.