این بخش اول گفتگوی آرش نصیری با استاد شهیار قنبری در صفحه هزارصداست
گفتگویی که در بهار امسال برگزار شد و اولین گفتگوی تصویری و لایو ایشان با یک رسانه در داخل کشور بود و جنجال‌های زیادی هم به پا کرد. بخشی از تیترهای بخش اول این مصاحبه به شرح زیر است:
-خواننده سالاری ما را بیچاره کرد.
-خیلی‌ها هنوز نمی‌دانند خواننده‌ها این ترانه‌ها را نمی‌نویسند!
-پدرم (استاد حمید قنبری) راضی نبود من به راه هنر بروم.
-پدر بیش از خودش به دیگران فکر می‌کرد و حرفه هنری‌اش را رها کرد برای سرو سامان دادن به سندیکای هنرمندان.
-فرهاد مهراد می‌گفت ایران قتلگاه استعدادهاست.
-شانس بزرگ زندگی من رفتن به لندن در بهترین جای دهه تکرارنشدنی شصت میلادی بود.
-من وقتی در بهترین جای جهان پیدا شدم که جهان ناگهان داشت تازه و جوان می‌شد.
-در لندن یاد گرفتم که می‌توان کاری ساخت که هم مردم‌پسند باشد هم درست.
-آنچه استودیو طنین را به جای ترانه‌خوانی ما تبدیل کرد عشق بود.
-قصه‌ی وفا، تنها کار مستقل گوگوش قبل از آشنایی با ما بود.
-برای اینکه کاری برجسته بسازید نباید کاری بسازید که فقط خودتان خوشتان بیاید.
-واروژان از آمریکا و منفردزاده از دانشگاه آمده و تشنه کار تازه بودند.
-من یکی از مصرف‌کنندگان خوب شعر نوی آن زمان بودم.
-ما ترانه‌سرایان مدرن ادامه شعر نوی دوران خود بودیم.
-تورج نگهبان پل بین نسل گذشته و ترانه دیروز و ترانه امروز بود.
-برای ترانه نو خودتان را بنویسید، این توصیه باب دیلان به بیتلز است. جمله‌ای که جان لنون را زیرو رو کرد.
-شما می‌توانید سفرنامه دیگری بنویسید اما نمی‌توانید سفرنامه را دوباره بنویسید.
-من از اینجا چگونه می‌توانم به سایه مشق‌های آنجا نگاه کنم؟!
-شما یک ترانه از آن نسل را بگویید که مانده باشد.
-این متر را ما دست شما دادیم.
و ....
بخش دوم این گفتگو را هم در همین صفحه بخوانید.
این گفتگو در صفحه اینستاگرام هزارصدا برگذار شده است.
آدرس صقحه:
@1000seda.ir
استاد شهیار قنبری اخیرا در نظرسنجی نشریه داخلی وزن دنیا به عنوان بهترین ترانه سرای قرن انتخاب شده است.