این علایم سحر و جادوست ،باید نزد دعا نویس ها و ملا ها نروید، فقط راقی موحد جستجو کنید ،تا از طریق رقیه شرعی جنیات را از بدنش بیرون کنند

دایی من مبتلا به اسکیزوفرنی بود و متاسفانه بیست فروردین امسال نزدیک ساعت های سه بعدازظهر زد به سرش و بلند شد سریع خودشو به پشت بام رسوند. اون لحظه پدر و برادرم هم پشت بام بودن برای اینکه به پرنده ها رسیدگی کنن که یهو دیدن داییم دوان دوان میره سمت لبه پشت بام تا پدرم به خودش بیاد و بهش برسه داییم خودشو پرت کرد و از پنج طبقه خودشو انداخت و تموم کرد! بنده در ساختمان بودم صدای افتادن شنیدم ولی فکر نمیکردم داییم باشه وقتی کوچه رو نگاه کردم و جسد غرق در خونش رو دیدم شوکه شدم ضربان قلبم شدید میزد باورم نمیشد. بدتراز اینکه پدرم از بالا صحنه افتادنش رو دیده بود بخشی از موهاش سفید شده بود. میگفت فقط نیم متر مونده بود تا بگیرمش ولی لحظه اخر وقتی صداش میکردم روی هوا بود به پدرم لبخند زد! انگاری خوشحال بود که نتونستیم بگیریمش! ولی من خودم هروقت اون ارتفاع رو میبینم کف پام میلرزه! واقعا این بیمارای اسکیزوفرنی چطور به این حد میرسن که خودشون رو از پنج طبقه میندازن موندم! ولی در زندگیش خیلی رنج کشید. اینکه ایشون میگن پدر و مادر باهم جنگ و دعوا داشتن یک حقیقته چون پدربزرگ و مادربزرگم دایم باهم دعوا میکردن! دایی من خیلی باهوش بود رتبه پونصد در دانشگاه امیرکبیر رو داشت. تازه وسط جلسه کنکور حالش بد شد نتونست ادامه بده وگرنه رتبه اش بالاتر میشد.

😢😢😢

​​@@yar.arsalanخیلی متاسف شدم ... پسرم دوازده سالشه درسش خوب نیست زود عصبانی میشه ولی باهوشه زبان انگلیسیش عالیه ریاضی هم خوبه طلاق گرفتیم بچه همش تنها یا تو دعوا ... خیلی نگرانشم ... خیلی متاسف شدم از این اتفاق برای دایی‌جان شما اگه ازدواج کردین و بچه خواستین خیلی ریسکه .... چون عین پکیج فقط به دنیا میاریم هیچ کنترلی که چه ژن‌هایی باشه و چه اخلاقی به ارث برده باشه 😊

@@user-yd2ej3wp3t امیدوارم پسر شما مشکل جدی نداشته باشه اما معمولا بیماری اسکیزوفرنی از هجده نوزده سالگی خودشو نشون میده! بله معمولا هم خیلی باهوش هستن مرحوم دایی بنده رتبه پانصد دانشگاه امیرکبیر رو کسب کرده بود این نتیجه در حالی بود که وسط امتحان کنکور حالش بد میشه و نمیتونه سر جلسه بشینه و به ناچار نصف و نیمه امتحان رو رها میکنه. بچه های طلاق اسیب روانی سختی می بینن تا اونجا که میتونین با وجود طلاق بخاطر پسرتون ظاهری هم شده صلح کنید و هماهنگی هایی داشته باشین شاید باورتون نشه ولی من خانواده ای میشناسم که پدر و مادر سالهاست که طلاق گرفتن اما بخاطر بچه همچنان در یک خانه زندگی میکنن!! در اقوام کسی خبر نداره که این زن و شوهر روی کاغذ جدا شدن و فقط بنده میدانم و دو نفر دیگه. دلیلش هم این بود که پدر و مادر از لحاظ هایی هم عقیده نبودن این جدایی باعث شد که دیگه نسبت به هم جبهه نگیرن یا حس مالکیت نداشته باشن اما هردو برای بچه هاشون تلاش کردن و بزرگشون کردن. جالب تر اینکه رابطه اشون خیلی بهتر از قبل شد!! درمورد فرزنداوری بله قبول دارم واقعا خودم همیشه گفتم وقتی کسی مشکل ژنتیکی داره خیلی بهتر اینکه بچه دار نشه چون این مسیر بیماری که در ژن ها هست باید یک جایی قطع بشه. یا حداقل قبل فرزنداوری با پزشک مشورت بشه ازمایش هایی انجام بشه. دایی من از خودش یک بچه به جا گذاشته گاهی وقتی بهش نگاه میکنم نگران میشم که نکنه از پدرش بیماری رو به ارث برده باشه فعلا به هجده سال نرسیده اما بعضی رفتارهاش منو به شک میندازه! امیدوارم که اشتباه کرده باشم. ارزوی سلامتی برای همه بچه های مردم دارم هرچند این روزگاری که برای ما ساختن هرکسی رو به نوعی بیمار کرد.

ایشالا بهتر باشن.. چجوری زندگی میکنید باهم؟ آیا علائمشون شدیده؟ کارخطرناکی هم ازشون سر میزنه؟

روشنگری علم پزشکی شما روشنگری عالی مرسی