จอหงวน"หลื่อหม่งเจ่ง" ส่งขบวนไปรับฮูหยินเข้าเมืองหลวงเพื่อครอบครัวจะได้อยู่ร่วมสุขพร้อมหน้า ฝ่ายพ่อตาเสนาบดีใหญ่ เมื่อให้สาวใช้ไปแจ้งข่าวบุตรเขยสอบได้จอหงวนกับลูกสาวแล้ว แต่บุตรสาวหมางเมินไม่ยอมแวะไปหาแต่กลับตรงเข้าเมืองหลวงพบสามี จึงได้ให้คนรับใช้ส่งเทียบเชิญบุตรเขยและบุตรสาวกลับบ้าน ถูกจอหงวนปฏิเสธ
เมื่อขบวนฮูหยินมาถึง สองสามีภรรยาดีใจต่างคารวะขอบคุณซึ่งกันและกัน สามีขอบคุณภรรยาที่มิได้รังเกียจความเป็นคนจนของเขา ฝ่ายภรรยาขอบคุณในความพยายามมุมานะของสามีกระทั่งสอบได้จอหงวน ทำให้นางสามารถลบคำปรามาสจากคนที่ดูถูกคนทั้งคู่ได้
เสนาบดีผู้พ่อ ไม่ละความพยายามส่งขบวนสาวใช้พร้อมเกี้ยวไปรับบุตรเขยและบุตรสาวและก็ถูกปฏิเสธอีกคำรบ ท้ายสุดถูกภรรยาดึงตัวให้ต้องเดินทางไปพบกับบุตรสาวและบุตรเขยด้วยตนเอง
แม้นจะละอายและเสียหน้าอยู่บ้าง..ในครั้งแรกลูกสาวยังมีทิฐิ เย็นชาต่อเสนาบดีผู้พ่อ แต่ด้วยเพราะความรักและห่วงใยของบิดาที่เกรงว่าบุตรสาวจะได้รับความยากลำบากหากแต่งงานกับคนแร้นแค้นลำเค็ญ กอรปกับคำปลอบโยนของสาวใช้และเฒ่ารับใช้แสนดีและเห็นแก่มารดาอันเป็นที่รัก ทุกสิ่งจึงลงเอยด้วยดี ครอบครัวได้กลับสู่ความรื่นรมย์พร้อมหน้าอีกครั้ง ณ เมืองหลวง..