Verse1: Masukal lansangan ang aking kinalakihan laging magulo, puro lang girian pwersahan na kalakaran kung di sumunod ay matutuldukan kinamulatan ko nang may biglang tutumba nalang sayong harapan di narin bago sa akin ganyang mga pakara ikaw ang laman kung di nasikmura ay pano nalang baka matagal ng naging kwento nalang laging tahimik na nag aabang at kung papalarin may kakamayan na ubos ang takot, pinagtawan lupit na scenario, pinaglaruan si kamatayan ay inisahan tsansang mabuhay ay nadagdagan ibat ibang ugali nasa harapan pakikisama ang lagi kong baon san man dumayo kung mapadaan kung d man kilala ay ngingitian pag na apakan pasensiya nalang abot mo yung palad ng maabutan pag may ng kupal ay nangangaratan Lahat ng bagay na gusto sa buhay ay nasa likod lang ng takot mo at anumang alon dat makasabay wag kang madamot, wag kang malumbay di mo alam takbo ng panahon sulitin mo lang bago ka makahon maging matino wag maging patapon isipin mo ng tripli mga bawat disisyon. kung sakali man ngayon ito na ang huli mong pagkakataon ibuhos mo lahat, todo pang baon, pwede isagad, wag pakawalan mas mainam maranasan kabiguan, mga aral naman ay magiging iyong kayamanan wag mong talikuran, pwede mo subukan, ahh hanggang masabi sa dulo mga kataga na "basic lang yan" Bridge: May mali kung hindi ka masaya pero mas masaya kung hindi ka nagkamali Verse 2: Sinuntok ang buwan, binigwasan kamay ng orasan naging palaban nung tumunog ang sikmura at umuungol na tyan pinalagan, kahit saan, man ako dadalhin, anu mang ka hahantungan di bale na madapa meron naman sa taas na masasandalan. Ngayun palang dapat mo na malaman ang pagka iba ng tama at mali pero ang pagbabawi sa sarili ay kailanmay hindi magiging mali napakarami nang sugat na buhat bakas ng kahapon pagkamakulit hindi parin ko titigil hanggang dumating na ang araw marami nakong salapi hindi parin ko titigil hanggang dumating na ang araw nayun hindi parin ko titigil hanggang dumating na ang araw nayun