ผมเคยอยู่แบบพงษ์เลยครับ ทุกครั้งที่ลำบากก็คิดถึงหน้าพ่อ ทุกคราที่ร้องไห้ก็คิดถึงหน้าแม่

เหมือนผมเลย. มากรุงเทพ เร่ร่อนยุพักนึง. ตกงาน ยุสามเดือน ไม่มีเงินจ่ายค่าห้อง. ห้องโดนล็อก ไม่มีที่นอน เดินเตร่ไปนอน ใต้สะพานพระรามสี่ หรือท่าน้ำปากเกร็ด. สองคืน. ยืมตังเพื่อนได้มาสองร้อย หาข้าวกิน แล้วนั่งรถไป สนามบินดอนเมือง ใช้เป็นที่พัก ยุสามวัน โทรหายืมตังกว่าจะได้มา อดข้าวยุสองวัน. พอได้เงินไปจ่ายค่าห้อง กัอรีบหางานทำ. พอได้งาน ก้อไม่มีค่ารถไปทำงาน มีบ้างครั้งที่ต้องไปอบรม ที่ผังเมืองอาซีเอ. บริษัทเอสเเอนพี ขากลับ ไม่มีค่ารถ. ผมเดิน จากอาซีเอ. มาถึงที่พัก ที่เมืองทอง จาก17.30-03.00น. ไม่กล้าขอเงินไคร ... กว่าเงินเดือนจะออกโคตรทรมานเลย พอได้เงิน ผมก็อเอาไปเปิดร้านค้าเป็นแผงยุในตลาด แถวปากเกร็ด เริ่มด้วยเงินแค่สามพัน อุปกรในร้าน ยืมหมดเลยไม่มีของตัวเองสักอย่าง มีแค่ความรู้การทำโรตีที่แม่สอนมาจากสตูล ก้อสู้ทนยุกะการค้าขายพักนึง พังแล้วพังอีก จนตอนนี้ ผมมี4สาขาแล้วครับ ภายใน กทม. เวลาสามปี ที่เริ่มลุย มันเห็นผล. ผมว่าผมอายุ22ปี ไดัแค่นี้ ผมก้อดีใจ ที่ได้ลุยยย แบบสุดๆ. ปัญหาเยอะมาก พิมวันนึงคงไม่จบ ย่อๆมา แค่นี้ สู้ๆ ขอให้คนสู้ไม่ถอย ประสบความสำเร็จนะครับ..

ผมว่าเงิน3100 เดือนนึงก็อยู่แล้วถ้าตัวคนเดียว วันนึ่งผมกินข้าว2มือ ข้าวกล่อง40 2กล่องก็80 ทีเหลือซื้อน้ำถังไหญ่ 15บาท หรือ5บาทเก็บไว้ หยอดกระปุกเดือนนึงก็หยอดได้155บาทล่ะ เก็บไปเรื่อยถึงน้อยก็เก็บ ถ้าวันได้ข้าวฟรีของฟรีื ตัง100 ผมคงหยอดกระปุกนั้นและ แตถ้าเก็บหยอดกระปุกได้ซื้อหม้อหุงข้าว​ ผมซื้อแกง40 ไข่ฟองนึง แบบนี้ประหยัดกว่าซื้อข้าวกล่องน่ะ 40ของผมกินได้2มื้อเลย เพ้อๆ3มือด้วย น้ำแกงกินกับไข่พอกับหมด ผมก็ได้ใช้ตังวันล่ะ45บาท อีกซื้อน้ำถัง15บาท ก็เหลือ60 ที่เหลือก็เก็บ พอได้้เดือน1800 แบบนี้ประหยัดน้ะ บางที100นึง คนเราใช้ไม่เท่ากันบางคนมีที่บ้านมีกินเยอะ แต่บางคนต้องซื้ิอ

ผมก็เคยเดินหางานแบบนี้ เดินไปเดินมา เจอร้านอะไรก็ถามหมดแต่ไม่มีใครรับสักคนเลย ตังก็ม่เคยมี แทบเปนคน 3จว.ยิ่งม่มีใครรับไปใหญ่ เพื่อนก็ม่มี พอมืดจะเช่าห้องก็ตังม่มีนอนใต้สะพานเลยสองสามวัน แต่มีพี่รปภ.คนหนึ่งเหงผมนอนใต้สะพานแร้วแกก้อมาถามว่ามาจากไหนทำไมนอนที่นี ผมก้อบอกตรงๆเลยว่าม่ตังและม่มีงานทำแกก้อช่วงไปทานข้าวห้องแก พอพรุ่งนี้แกก้อพาไผสมัครงานให้ดีใจมากที่ดัยงานทำ คือจะบอกง่ายถ้าม่มีเพื่อนที่รุจักหรือเส้นสายก้อหางานยากมากเลย ถ้ามีก้อโชคดีไป

คุณมีภรรยาที่ดี อันนี้จุดสำคัญเลย ถ้าคุณมีภรรยาที่ดี นั่นก็เป็นกำลังใจที่สำคัญจุดนึงในการที่จะสู้ต่อได้เลย และไม่ทำให้เราต้องคิดมาก เป็นห่วง ห่วงหน้า ภะวงหลัง มันจะทำให้เราสามารถก้าว ย่างเดินต่อไปข้างหน้าอย่างมีประสิทธิภาพ ............ ซึ่งตรงนี้ ผิดกับผม.... ที่ได้ภรรยาจอมผลาญ , เสพแต่สุข ทุกข์ไม่เอา ลำบากไม่เป็น ต้องคอยตามตัวตามสถานบรรเทิงต่างๆ มีลูกก็ไม่ยอมดูแล เอาแต่เที่ยว สนุกไปวันๆ ..... มันทำให้เรา เดินไปข้างหน้าก็ลำบากกว่าที่เป็น ................ คุณคงได้ยินคำว่า " ได้ภรรยาผิด คิดจนตัวตาย " ....

ดูแลรู้สึกแย่กับตัวเองมาก นี่เราใช้เงินเกินตัวไปมั้ย อยากได้อะไรก็ซื้อๆๆๆๆๆ ไม่เคยคิดถึงว่าเงินมันมีค่าขนาดไหน ต่อไปคงต้องประหยัด คิดก่อนใช้มากขึ้น ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆค่ะ

ตอนจบ ม6 ผมหนีออกจากบ้านเพื่อที่จะไปเรียนต่อ ผมมีเงินติดตัวแค่ 800 มาอยู่กรุงเทพ ทำงานไปด้วยเรีบนไปด้วย จนทุกวันนี้ มีทุก อย่าง แล้วก็เรียนจบด้วย

ตอนนี้ผมมีตังติดตัวอยู่200ใช้ให้ได้15วัน ได้ห้องเช่าเดือนละ300ค่าน้ำค่าไฟตั่งหาก ชีวิตจริงมันแย่มากครับดิ้นรนเพื่อคนที่เรารัก

นึกถึงตัวเอง สมัยอยู่กรุงเทพ ขอบอกว่าสมัยนั้นไม่มีรถเมย์รถไฟฟรีนะคะ ดิฉันมี 10 บาทต้องไปทำงานโรงงาน (ไม่มีรถรับส่ง) ค่ารถ 3.50 ไม่จ่ายแทรกตัวขึ้นไปบนรถเมย์เบียดๆกว่าคนเก็บเงินจะมาถึงเรา เราถึงที่ทำงานพอดีโดดลงคะ (ลักไก่ว่างั้น) เพราะว่าต้องเก็บเงินไว้กินที่โรงงาน ซื้อข้าวเหนียวปิ้งกินตอนเช้า กับตอนเที่ยง อันละ5 บาท อิ่มอยู่ท้องดี มาม่าห่อนึงแบ่งกินดิบๆ สองเวลาก็เคยมาแล้ว ทุกวันนี้ยังกินมาม่ารสนี้อยู่รักสุดๆ ลืมไม่ลง พอเงินเดือนออกน้ำตาไหลเหมือนกันคะ

ดูแล้วประทับใจค่ะ สุดยอดค่ะ ในการดำเนินชีวิต อย่างนี้สิถึงพูดได้อย่างเต็มปากว่าคนสู้ชีวิตค่ะ

เวลาผมท้อผมจะดูคลิปนี้ตลอด มันสร้างแรงใจให้ผมสู้ บางครั้งตังโทรหาแม่ยังไม่มีเลย ใจก็คิดถึงป้า กินข้าวมื่อเดียว อดทนสู้หาเงินช่วยแม่ผ่อนที่นา

2020 ดูอยู่ครับ ดูมาตั้งแต่ปี 2016-2020 ตั้งแต่ชีวิตไม่มีอะไรเลย อยู่ห้องเช่ามาตั้งแต่เด็ก จนอายุ18 เริ่มทำงาน เก็บเงินประหยัด พออายุ22 กู้ซื้อบ้าน เพราะอยากมีบ้านของตัวเอง ปัจจุบันอายุ25 (เงินเดือนหมื่นกว่าบาท) ประหยัดและมีวินัย เงินเดือนน้อยก็มีทุกอย่างได้ครับ จะมีเงินหรือไม่มี ผมก็มักจะเข้ามาดูเสมอ

ดูแล้วเกิดกำลังใจมากๆเลยครับ ชีวิตคนที่ลำบากยังมีอีกมาก สู้ต่อไปตราบที่ยังหายใจ

ชีวิตผมก็คงไม่ต่างจากพี่เท่าไร สมัยที่ผมปลงจากทหารใหม่ๆ หางานไม่ได้เลย ที่จำได้ผมเคยกินของที่เขาไหว้เจ้าเพื่อประทั้งชีวิตจนหางานทำได้ ก็ยังต้องประหยัดอยู่ พอทุกอย่างเริ่มอยู่ตัว ผมก็เริ่มหางานที่มั่นคง พอดีมีเปิดสอบตำรวจ กับทหาร ผมก็ไปสอบ ไม่คิดว่าจะได้ แต่กลับสอบได้ และได้ที่สี่ของรุ่น ผมเลยเลือกเป็นทหาร แต่ก็ยังต้องประหยัดอยู่ดี เพราะตอนที่ผมบรรจุได้เงินเดือน แค่ 6700 บาท จ่ายค่าห้อง 2000 บาท เลือก 4700 เอง ทุกอย่างที่ผ่านมาผมไม่เคยถอยเลย ผมคิดว่าตอนเป็นทหารเกณฑ์มันสอนอะไรกับผมมาก เพราะผมเป็นทหารเกณฑ์ในชุดที่ต้องไปอยู่ชายแดน มีกินก็กิน ไม่มีกินก็ไม่ต้องกิน มาเป็นปีได้ แล้วทำไมเราจะอยู่กรุงเทพ ที่ที่มันเจริญแล้วไม่ได้ ใครที่ท้อ ท้อได้ แต่อย่าถอย

ซึ้งมากคับ เรียนรู้ที่จะอยู่ให่ได้ คนเราเกิดมาเพื่อเอาชีวิตรอดทุกคนคับ☝️☝️

การดู 6.1 ล้านต่อครั้ง .. แปลว่า การตอบโจทย์ ชีวิต 800 เป็นการตอบโจทย์ ของคนที่ พึ่งหางานทำ และ มีเงิน อยู่จำนวน แค่นี้ จะสามารถ เอาตัวรอด ได้ไหม ถึงเป็น หนังเรื่องสั้น ที่มีข้อคิดและแนวทางดีมากครับ ... สู้ๆครับทุกคน ที่จะต้องดิ้นรนชีวิต ให้มันดีขึ้น เป็นกำลังใจให้ครับ 😊✌️

ชีวิตเค้าผมเคยผ่านมาแล้วแต่ในระดับปริญญาตรีที่ผมได้มามันก็ไม่ได้ง่ายเลย ผมต้องอดทนในงานที่จำเป็นต้องทำ คือ ทำงานแผนกล้างในในโรงแรม เป็นเด็กเสริฟประจำสระน้ำในโรงแรม เป็น รปภ.ของโรงแรม เช่าห้องอยู่โดยไม่มีอะไรเลยอยากดูข่าวกีฬาก็ไปยืนแอบดูข้างๆห้อง จนทุกวันนี้ผมก็ยังเป็นแค่ลุกจ้างหน่วยงานรัฐวิสากิจพร้อมกับแฟนครูเอกชนและลุกอีก 2แม่แลพ่อยังครบแต่พ่อลำบากนิดหน่อยเป็นอัมพาต แต่ผมก็สู้ไม่ถอย ทุกวันนี้พอมีพอกิน

เรื่องนี้ทำขึ้นจากกระทู้ในพันทิพย์ครับ ใครอยากรู้ว่าพี่เค้าหน้าตาเป็นอย่างไร ติดตามตอนที่ 2 ให้ดีๆครับ

ผมเองชีวิตลำบากมาตั้งแต่เด็กๆครอบครัวฐานะยากจนพ่อแม่อาชีพรับจ้างทพไร่ทั่วไปตอนเรียน ม.ต้น เพื่อนๆเขาได้ตังไปโรงเรียนกันวันละ30-40บาทสำหรับซื้อข้าวซื้อขนมกินตอนกลางวันพอพักเที่ยงเพื่อนๆเขาก็พากันไปซื้อของกินส่วนผมก็จะออกมาจากห้องหลังเพื่อนทุกวันกะว่าเขากินอิ่มกันแล้วจึงออกมาบางทีเพื่อนชวนไปผมก็อ้างว่าต้องไปทำโน่นนี่ก่อนเดี๋ยวตามไปพ่อแม่จะห่อข้าวให้มากินที่โรงเรียนผมก็โกหกว่ามีข้าวฟรีให้เพื่อต้องการประหยัดข้าวที่บ้านให้สามารถมีพอกินได้นานทันกับเงินที่หามาได้เสาอาทิตย์ก็รับจ้างืำทุกอย่างที่ได้เงินไม่เคยท้อปิดเทอมก็เข้ากรุงเทพหางานทำทางบ้านก็เป๋นห่วงเพราะเรายังเด๋กก๋เลยโกหกว่าไปทำอยุ่กับเพื่อนที่เรียนด้วยกันเพราะทางบ้านเขาทำงานอยุ่ที่นั่นเขามีงานให้ทำช่วงปิดเทอมจำเป็นต้องโกหกเพราะกลัวท่านเป็นห่วงไม่สบายใจ แต่ความจริงที่ไปนั้นไม่รุ้จักใครเลยด้วยซ้ำดั้นด้นไปเดินหาสมัครงานแต่ก็ไม่มีใครรับเพราะยังเด็กเกินไปตอนเย็นก็เดินไปหาขอข้าวกินตามวัดและขออาศัยนอนตื่นเช้าก็ออกเดินหาสมัครงานเป๋นอยุ่อย่างนี่ประมาณสองอาทิตย๋เดินจนแทบจะทั่วกรุงเทพจึงไปขอผุ้รับเหมาก่อสร้างทำงานได้ค่าแรงวันละ130และนอนที่แคมป์คนงานมีลุงใจดีแกเห็นแล้วสงสารจึงให้ไปกินข้าวกับแกทุกมื้อพอค่าแรงออกก็แบ่งเงินส่วนนึงให้แก่เพื่อเป็นค่ากับข้าวจนเปิดเทอมได้เงินกลับบ้านไป7พันกว่าบาท..ความลำบากยังคงตามรังควาญอยุ่ลำ่ไปแต่ก็ไม่ท้อทุกวันนี้จบปริญญาตรีทำงานสร้างตัวเงินเดือน4หมื่นกว่าบาทได้ส่งจุนเจือทางบ้านจนสุขสบายแต่ก็ไม่เคยลืมความลำบากแต่หลังครั้งก่อนจดจำเป็นเครื่องเตือนสติอยุ่เสมอไม่เคยคิดฝันว่าจะมาถึึงทุกวันนี้ได้เล่าให้คนที่ทำงานด้วยกันฟังยังไม่มีใครเชื่อบางคนหาว่าเล่านิยายให้เขาฟังแต่อย่างว่าเขาไม่เคยลำบากถึงขั้นอดอยากไม่มีแม้แต่ที่จะนอนเขาไม่มีทางรับรุ้สิ่งเหล่านี้ได้อย่างลึกซึ้งแน่นอนครับ

นึกถึงตอนมาหางานใน กทม.ใหมๆลำบากมากเพือนก็ไมมีผมอยุใต้ ยางค์ถุกก็ไปหางานทำใน กรุงเทพ ไปสมัค รปภ.โดนลุกบ้านคนรวยๆด่าดูถุก มีพักหนึงตกงาน.เร่รอนใน กรุงเทพ เพือนก็ไมมีผมตัวคนเดียวห้องก็ถุกล็อก นังร้องไห้อยุคนเดียวไมเคยขอเงินคนทีบ้านคนทีบ้านก็ไมมีเงินบอกคนทีบ้านว่าสบายดีตลอดไมยากให้คนทีบ้านเป้นหวง เห้อชีวิต😢😢

คุณทำให้หนูนึกถึงอนาคตที่ไม่ได้เรียนต่อ ว่ามันจะลำบากยังไร ขอบคุนแง่คิดดีๆๆค่ะ หนูเคยยุ ครึ่งเดือนไม่มีเงินกินสักบาทต้องไปขอข้าววัดกิน เพราะหนูเลิกเรียนแค่ชั้นม.3 แล้วก้อเลิกเรียนไป2ปี แต่ตอนนี้หนูเรียนยุม.5 เกรดเฉลี่ย 3.22. ไม่ถือว่สดีมาก แต่หนูจัพยานามทำอนาคตให้ดี

ดูแล้วอิ่มใจ เหมือนตอนอ่านกระทู้จริงเลยค่ะ :) ภาพสวยยย พี่เต้ก็เล่นดี

ผมเข้ากรุงครั้งแรก ตอนอายุ 15 คับ มีเงินเหลือเพียง500 อดทน ครับ ผมคิดว่าผมโชคดีมากที่ได้งานที่ไม่ต้องซื้อกินเองครับ หนักเบา ก้อ ต้องทนครับ ผมจำขึ้นใจเสมอ อีกอย่างผมไม่มีบัตรประชาชนไทยด้วยนะครับ ถือ ว่าโชคดีที่ได้งาน โชคดีที่เขารับ คนต่างด้าวอย่างผม อดทนขยัน ซื่อสัตย์ ไม่เลือกมาก ครับ ผมโชคดีมากครับ สู้ครับ...

น้ำตาไหลครับ ตั้งแต่เริ่มเลย, ดูซ้ำก็ยังคงไหลเหมือนเดิมเหมือรครั้งแรกที่ได้ดู การกินน้ำเปล่าให้เยอะๆนั้นมันทำผมน้ำตาไหลจริงๆครับ ทุกประโยคของแก้วผมต้องกลั้นน้ำตาไหว มันซึ้งจริงๆครับและชีวิตจริงมันก็เป็นแบบนี้ มันต้องสู้ อดทน ดิ้นรนทุกแบบ ทุกรูปแบบจริงๆครับ ขอแค่อย่าไปทำสิ่งที่ไม่ดีก็พอ

ชอบตอนที่นอนกันสองคนแล้ว ผู้หญิงบอกว่า "ไม่ต้องห่วงแก้วนะแก้วอยู่ได้" ซึ้งมาก มีกำลังใจในชีวิตขึ้นเยอะ ในเวลาที่ลำบากเราก็อยู่อย่างสุขใจได้เนอะ

เข้าใจเลยคนไม่เคยเป็นไม่รู้หรอก ผมเป็นเด็กต่างจังหวัด เคยไปทำงานที่กรุงเทพมีเงินไปสองพันบอกได้เลยมันรำบากมากคนรวยไม่รู้หรอก

ผมดูแล้วนึกถึงว่าชีวิตคนเราไม่เหมือนกันจริงๆครับ เงินของคนทุกคนมีค่าไม่เท่ากันครับ สำหรับเรื่องนี้คุณสุภาพบุรุษมากครับ อดทนเพื่อครอบครัวจริงๆสู้เต็มที่ ผมดูแล้ว ผมซึ้งในตัวคุณมากครับ สู้ๆครับ เป็นอีกแง่มุมหนึ่งของคนที่ท้อในชีวิตครับ

เหมือนผมเลยแต่ผมมีเงินเก็บยุเล็กน้อยแต่ผมหาทั้งงานหาทั้งห้อง ผ่านมา2วันผมนอนยุป้ายรถเม ผมคิดในใจไม่น่ามาลำบากเลยแต่กับไปชีวิตก้ออดๆยากๆเลือกทีจะมาดิ้นลนทีกรุงเทพ พีเค้าดีกว่าผมตรงทีเค้ามีคบ32แต่ผมมื้อซ้ายพิการผมเดินหาห้องพักถูกๆก้อไม่มีสองวันสองคืนทีนอนป้ายรถเมร้องไห้ตลอดบอกตัวเองเสมอว่าสักวันจะต้องปะสบความเร็จไห้ได้ทำไห้คนทีมันมาดูเราำห้มันอายแก่ใจ

เวลาท้อๆ จะเปิดมาดูเรื่องนี้ประจำค่ะ ชอบมาก ให้กำลังใจดี

เจ้บ้านเช่าใจดีมาก ค่าของเงินคนเราไม่เท่ากันจริงเลย สู้นะทุกคน

ผมดูแล้วรู้สึกว่าเงินทุกบาทที่ใช้ไป มันสมควรแล้วหรือ หากวันใดเราเป็นเช่นดังคลิปนี้เราจะทนไหวหรือ ข้าวไม่ได้กินมื้อนึงก็โหยหวนแล้ว #อยากจะบอกว่าเงินทุกบาททุกสตางมีค่ามากจากที่ผมดูคลิปนี้ วันๆนึงเราจะไม่ได้มาขอพ่อ-แม่แล้ว เราต้องออกหาเองแล้ว #เราจะทำได้ไหมลองคิดดู เด็กสมัยนี้โปรยเงินยิ่งกว่าเศษขยะเสียอีกยังดีใจที่มีพ่อแม่คอยเลี้ยงข้าวเลี้ยงน้ำ ต่อไปนี้จะพยายามประหยัดเงินให้มากขึ้นครับ #ขอบคุณคลิปดีๆแบบนี้ข้อคิดแรงกล้ามากเข้าถึงใจ

ต้องขอบคุณ คนให้งาน กะเจ้ที่ให้ที่พักครับ

ผมจะจำไว้เป็นเครื่องเตือนใจ...(ขอบคุณที่ทำสิ่งดีๆมาให้เป็นแง่คิดดีๆ)

ขอบคุณ ทีมงานฟองนมภาพยนตร์ ที่สร้างผลงานดีๆให้ได้ดูกันครับ ขอบคุณ BBTV ที่มีแนวคิดสร้างสิ่งดีๆให้กับสังคมโดยไม่ต้องการผลตอบแทนเป็นตัวเงิน ขอบคุณ เว็บพันทิป ที่ได้ให้โอกาสเผยแพร่เรื่องราวส่วนนึงในชีวิตของผมให้หลายๆคนได้รับรู้ ขอบคุณ ภรรยาและลูก ที่อดทนต่อสู้ความลำบากมาด้วยกันตลอดเวลาครับ

ทำไมเราถึงเพิ่งมาเจอหนังสั้นเรื่องนี้ตอนนี้นะ เค้าโครงเรื่องจริงของผู้ชายคนนึงที่เอามาแชร์ในพันทิพย์เมื่อหลายปีก่อน มีคนเอามาทำหนังสั้นด้วย ดีใจจังที่ได้ดู

ทุกๆคนที่มีจุดเริ่มต้นในการทำงาน ล้วนผ่านชีวิตคล้ายๆเรื่องนี้มาทั้งนั้น ...ปัญหาคือ พอเวลาผ่านไป เราก็ลืมจุดเริ่มต้นไปซะหมด ...พอเราเริ่มสบายจนเคยชิน ..เมื่อเจออุปสรรค จนต้องไปเริ่มต้นใหม่ ก็จะทำแบบนี้ไม่ได้อีกแล้ว ดังนั้น จงเก็บเงินไว้มากๆนะ ..จำช่วงเวลาที่ใช้เงินเดือนละ 800 หรือ พันกว่าบาทไว้ ...และปัจจุบัน ก็ควรจะประหยัดแบบนั้น ถ้าหลงชีวิตสุขสบาย ยามลำบากจะย่ำแย่เอา

ตอนมีลูกใหม่ๆผมก็เคยทำแบบนี้นะ แต่ได้ไม่ถึง4เดือนโรคกระเพาะถามหาหนักยิ่งกว่าเดิมอีก เฮ้อ..มันลำบากจริงๆ

เรื่องนี้มีสาระกับผมมาก. พูดจริงๆน่ะ เค้ามีความพยายามมากเลยเงิน800บาททั้งเดือน เค้าสามารถอยู่ได้ถ้าเป็นผมในปัจจุบันอาทิตเดียวก็หมดแระ

ในโลกนี้ก็ยังมีคนที่เห็นเราถึงจะไม่ใช่ทุกคนแต่ก็คงมีแน่นอนครับผมเองเคยสมัครงานหลายที่หลายอาชีพโดยเฉพาะอาชีพทหารผมโดนไล่ให้กลับบ้านเพราะเอกสารทางทหารไม่ครบเวลาสอบก็เหลือน้อยเต็มทีแต่ว่าระเบียบก็คือระเบียบนี่ทำยังได้หล่ะครับผมไม่พร้อมเองแต่เหมือนยังมีดวงในอาชีพนี้ผมยื่นเอกสารทันเวลาในวันสุดท้ายพอดีอีก7วันต่อมาผลสอบออกมาติดอันดับที่35ในจำนวน36คนดีใจแทบจะเป็นลมไม่คิดว่าจะมีโอกาสได้รับใช้ชาติอย่างที่หวังขอบคุณกำลังใจจากครอบครัวและคุณครูที่ออบรมสั่งสอนให้ผมมีความอดทนครับและที่ลืมไม่ได้คือขอบคุณสำหรับคำดูถูกเห ยียบหยามที่เขาเหล่านั้นมีต่อผมนครับ

ฉันเคยจนกินมาม่า1ซอง ต้มแบ่งกับลูกสาวกินกัน เมื่อ42ปีก่อน เดี๋ยวนี้อยู่กินสบายๆ แต่ไม่เคยลืมชีวิตที่ลำบากมาก่อน และพอมาเห็นคนจนๆ เราแทบหัวใจสลายอยากช่วย แต่ไม่กล้าถาม แต่ก็บริจาค และ ช่วยเหลือผู้ที่เดือดร้อนบ่อยๆ แต่ไม่ช่วยคนที่หายืมเงินเพื่อไปเล่นการพนัน หรือไปจัดงานเลี้ยงนะ

ใช่ชีวิตเราเลยตอนนี้. เริ่มทำงานตอนอายุ14 . เรียนไม่จบม.2ตอนเรียนกศน. เราก็เคยโดนคนดูถูกนะ. แต่เราก็ไม่แค เพราะเราไม่ได้เป็นอย่างที่คนอื่นว่า. เราเก็บคำที่คนเค้าดูถูก. มาเป็นแรงผลักดัน. คนรวยๆ. ไม่รู้หรอก. ว่าคนจนเค้าลำบากแค่ไหน. เเต่เราก็คิดนะว่า สักวันครอบครัวเราต้องสุขสบาย :) ตอนนี้อายุ16. รอได้วุติม.3เราก็พอหางานที่ได้ตังเยอะกว่านี้ ได้แล้ว.งานที่ทำอยู่ได้แค่อาทิตย์ละ1000กว่าบาท. แต่ก็ต้องสู้. ✌ ไม่ทำก็ไม่มีเงินกิน.

ผมชอบตรง นอนที่ร้านเกมส์ 80 บาท มีแอร์ด้วย #เอาตัวรอดได้เก่งมากๆ

ดูแล้วคิดถึงตัวเองเลย พ่อแม่ไม่ได้รวยมากนะ ฐานะปานกลาง แต่ให้เงินเราใช้เท่าที่จะให้ได้ ชีวิตนี้ไม่ค่อยเจอกับความลำบาก ใช้เงินฟุ้มเฟือยมากเรา อาทิตย์หนึ่งบางทีก็หลายพัน หมดตังกับการชอปปิ้งตั้งเท่าไหร่ไม่รู้ มีอยู่ครั้งหนึ่งเราใช้เงินเกินตัว เอาตังไปชอปปิ้งหมด แล้วยังไม่ทันสิ้นอาทิตย์ช๊อตเหลือเงิน10บาท เราอยู่ไม่ได้เลย สุดท้ายก็ต้อง แม่จ๋าโอนตังอยู่ดี ซึ้งใจเลยยย

จากที่ดูมาจนจบ คนที่ลำบากน่ะมีชีวิตอยู่ได้ เพราะ เจอคนที่ใจดี มีเมตตา ให้โอกาสคนแปลกหน้า ทุกวันนี้คนเหล่านี้ลดจำนวนน้อยลงทุกทีๆ คนที่ลำบากจริงๆ มีมากมาย แต่คนที่ลำบากแล้วยังทำตัวเลวๆ มันมีเยอะ เล่นเอาคนใจดีกลัวจน หนีหายไปหมดอ่ะ

ดู 3 รอบ ละ ได้ความรู้มากมายเลย ครั้งเเรก ได้รู้ว่าการใช้ชีวิตด้วยเงิน 800 บาท/เดือน มันทำได้ ครั้งสอง ได้รู้ว่าการพยายามเเค่ไหนความสำเร็จมันก็ยิ่งเกิดขึ้นเมื่อนั้น ครั้งสาม ได้รู้ผลจากความซื่อสัตสุจจริต ไม่โกง ไม่ขโมยเงิน ►►►►ใช้ชีวิตฉลาดเเบบนี้ 800 พอเเน่5555◄◄◄◄

ขอบคุณเรื่องนี้จริงๆทำให้คิดได้ว่าเมื่อก่อนเราฟุ่มเฟือยเยอะไปจริงๆตอนนี้ก็เรียนไปด้วยขายของทางออนไลน์ไป กำลังจะฝึกงานเซเว่น อยู่ปวช.1อายุ16แล้ว และทุกวันนี้เก็บเงินอย่างเดียวค่ะเพื่อจะลงทุน. เพื่อเรียนต่อ สู้ๆนะตัวเอง•~•

ตรงกับชีวิตผมเมื่อสองปีที่แล้วตอนที่ทำงานอยู่รามบุตรตรีข้าวสาร เเต่ผมจะเเย่กว่านี้หน่อยหนึ่ง เเอบท้อกับชีวิตเหมือนกัน อดข้าวบ่อยมาก เคยนอนข้างเจ้วพะยาก้อเคย เเต่ทนจนรอดมาถึงวันนี้ ก้อเนอะจะท้อได้งัยยังหายใจอยู่ เเต่ตอนนี้เปลี่ยนที่ทำงานที่อยู่ มันคงจะดีกว่าที่ผ่านมามั้ง สู้ต่อไปนะคนสู้ชีวิตทุกคน😭😭

ย้อนไปสมัยหลาย10ปีก่อน เคยล้มชีวิตพัง เคยมีชีวิตแบบนี้ แม้แต่ห้องนอน ยังอาศัยเพื่อนอยู่ ไม่มีเงินค่าเช่า ตกงาน วันๆนั่งแต่หางานตามเวป เงินก็มีไม่กี่บาท กินแต่น้ำเปล่า อาศัยอยู่รอดไป จนน้ำหนักลดลงผอมมาก ใครเจอทักก็บอกไปทำอะไรมาทำไมผอมจัง ช่วงนั้นชีวิตแย่สุดๆ แฟนบอกเลิกไม่มีงานทำ แต่ชีวิตคนเราถ้ามีความขยันอดทน ยังไงก็ไม่จน ปัจจุบัน ตอนนี้เป็นเจ้านายตัวเอง มีเงินมีบ้านมีรถใช้อย่างสบาย กินดีอยู่ดี มีเงินฟุ้มเพื่อย สนองตัณหาตัวเอง อยากได้อะไรก็ได้แบบเดิม ของมันต้องมี ความคิดก็เปลี่ยนเป็น การเป็นผู้ให้มากขึ้น ที่สำคัญ "ความจนมันน่ากลัว" จงใช้ชีวิตอย่างมีสติ

ตอนผมท้อสุดๆ ได้อ่านเรื่องผู้ชายคนนี้ เมื่อหลายเดือนที่แล้ว มันทำให้ผมมีกำลังใจขึ้นมามากเหลือเกิน

เจ้เจ้าของห้องเช่า ใจดีที่สุด น้ำตาใหล เฮียเจ้าของร้านก้อใจดี เป็นกำลังใจให้ทุกคนที่สู้ชีวิต :)

2020 สวัสดีคนที่กลับเข้ามาดูและพึ่งเห็นทุกท่าน

ชอบเฮียเจ้าของร้านคอมเรื่องนี้มากเลยครับ ดูโหดๆ แต่จริงใจครับ 55+

ดูแล้วมีกำลังขึ้นมาเยอะเลย เหนื่อยก็ต้องทน เราคนจนไม่ใช่คนรวย

ทุกวันนี้ผมทำตามพี่ตลอดเพราะผมกำลังเก็บเงินให้ได้เยอะๆ ผมใช้เดือนละ 1000 ครับ ซื้อข้าวมาหุงเอง ซื้อไข่ไว้แผงที่เหลือก้อคลำใช้จนได้ทั้งเดือน ขอบคุนคลิปดีๆแบบนี้มากๆมันทำให้คนบางคนรุ้จักใช้เงินดีขึ้น

ผมเคยเป็นแบบนี้แล้ว แต่ต่างกันผมมีรถผมเลยนอนในรถ แต่ก็ต่างกับในหนังที่เขาหาเงินให้เมีย แต่ผมเมียทิ้ง เริ่มต้นใหม่คนเดียว คิดคนเดียว อยู่เดิยว แย่ทั้งความคิด แย่ทั้งจิตใจ ตังในกระเป๋าก็มีน้อย

ความซื่อสัตย์สำคัญมากครับ สำหรับคนเรา หากไม่สิ่งนี้ รับรองไม่มีทางเจริญ

ดูแล้ว เกิดความรู้สึกไม่กล้าใช้เงินฟุ่มเฟือยเลยทีเดียว

ผมเคยผ่านจุดนี้มาแล้ว ตอนอายุ18มาหางานทำครั้งแรก มีตังค์ติดตัวมาแค่พันเดียว ไปกับเพื่อน5คน แต่เพื่อนมีห้องของเพื่อนที่มาอยู่ก่อนแล้ว มันเลยทิ้งให้อยู่กัน3คน เช่าห้องเดือนละ2,500 หางานอยู่อาทิตย์กว่าๆก็ไม่ได้ กินข้าวกับมาม่ากับทอดโครงไก่ก็เคยมาแล้ว จนได้โทรไปขอที่บ้านมาอีกพัน เลยวางแผนกะเพื่อนว่าจะลองไปหางานกะเพื่อนอีกคน โดยจะขอย้ายออก เจ้าของหอก็ใจดีให้ย้ายออกโดยไม่เสียค่ามัดจำ แกคิดเป็นรายวันและค่าน้ำค่าไฟ ต่อจากที่ว่าจะไปหาเพื่อน พอไปหาเพื่อนแล้วก็ต้องไปหาห้องเช่าอีก โชคดีที่ได้ห้องพักถูกเดือนละ1,800 ได้ห้องเสร็จก็ไปหาสมัครงาน ไปสมัครไว้สองที่ แต่บริษัทแรกที่รับเป็นโรงงานผลิตพวกพลาสติกอยู่หน้าปากซอย ผมเลยต้องทำๆไปก่อน ทำไปได้เกือบอาทิตย์บริษัทที่สองก็โทรเรียก บริษัทที่สองเป็นบริษัทผลิตล้อแม็คยี่ห้อ Lenso ผมเลยลาออกจากบริษัทแรกเพื่อไปทำงานที่นั่น หลังจากที่ได้ไปทำอยู่ Lenso ชีวิตก็เริ่มดีขึ้นเรื่อยๆ จากเด็กบ้านนอกๆคนนึงที่มีตังค์ติดตัวแค่1,000 แล้วโดนเพื่อนลอยแพ จะมีจนมาถึงทุกวันนี้ได้ ทุกวันนี้ยังไม่เคยลืมเหตุการเหล่านั้นได้เลย.....😊😊

นึกถึงสมัยตอนผมอายุ14 เข้ามาทำงานที่ กทม ไม่รุ้จักอะไรเลย แม่ให้เงินติดตัวมา1พัน ค่ารถจากสารคาม ถึง กทม 450 บาท เหลือ550 นั้งเเท็กซี่ไม่มีมิตเตอร์จาก หมอชิตไปลงพัฒนาการซอย2 500 บาท คือเราเด็กบ้านนอกไงเลยไม่รู้จัก กว่าจะได้งาน ก็นอนไส้แห้งเป็นเวลาหลายวัน กินข้าวเปล่ากับซอดฝาเขียวทุกมื้อ พอถึงเวลาได้งานทำก็ได้ทำเป็นลูกมื้อช่างไฟ วันละ150 และวันนั้นได้ไปทำงานที่ตลิ่งชันมีเงินติดตัว20บาท ไปได้ แต่ ขากลับ เดินจากตลิ่งชั่นถึงประตูน้ำ เรื่องก็ประมาณนี้ เล่าไม่หมด เป็นความทรงจำที่ไม่มีวันลืม ......

กินพิซซ่ามื้อละพันกว่า กินแต่ของตามร้านในห้าง กินทิ้งกินขว้าง เห็นคลิปนี้...น้ำตาไหลเลย เราใช้เงินฟุ่มเฟือยจริงๆ ต่อไปจะตั้งใจประหยัด 😓. #..คลิปนี้ให้ข้อคิดดีจริงๆ...

เวลาท้อก็กลับมาดูเรื่องนี้ มันทำให้มีแรงสู้อย่างบอกไม่ถูกเลยคะ

อีกแง่หนึ่ง สะท้อนให้เห็นว่า ถ้าสวัสดิ์การรัฐดี เต็มที่คืนสู่ประชาชนเต็มที่ คงไม่เกิดความเลื่อมล้ำอย่างที่เห็น

ผมไปหาทำงาน กทม มีเงินอยุ่ 3000บาท กว่าจะได้งาน ก็เหลือ1000บาท ตอนไปอยุ่ชีวิต รันทดมากครับ ทางก็ไม่รู้จัก พักอยุ่รามอินทรา ได้ที่ทำงาน ฉีดฆ่า แมลง แถว มีนบุรี เวลากลับบ้าน ลงผิดลงถูก เดินร้องไห้ก็มี เดินเป็น10โลก็มี มาวันนึง เงินหมด เงินเดือนก็ยังไม่ออก ผมคุยกับพี่ที่ทำงานด้วยกัน ว่าตอนนี้ เงินสำรองผมหมดไม่เหลือเลย เงินกินข้าวก็ไม่มี แกบอกว่าไม่เป็นไร กินกับพี่ก็ได้ แก เอาข้าวมาจากบ้าน แกงใส่ถุงมา ช้อนมีอยุ่แค่1อัน สลับกันกินคนล่ะคำ ผมนั่งกินทั้งน้ำตา ซึ้งในความจิตใจงามของแก แกก็ถามมาว่า แล้วจะกลับบ้านยังไง ผมบอกว่า เดินกลับครับ แกถึงกับตกใจ แกเลยบอกว่าเลิกงานแกจะไปส่ง ..พอไปถึงห้อง แกถามว่าแล้วไม่หิวเหรอไม่มี อะไรกิน ผมบอกว่า หิวครับ แต่ ต้องทนเพราะไม่มีเงิน แกบอกงั้น รอพี่แปบนะ รู้ไหมสิ่งที่แกทำคืออะไร...แกไปวัดไปเอาข้าวที่วัดมาให้ผมกิน มีทั้งข้าวแกง ขนม น้ำ เยอะแยะไปหมด ผมร้องไห้ ต่อหน้าแก เพราะไม่เคยทีใคร ที่ช่วยเหลือเราแบบนี้ จนผมได้กินข้าวและขนม วัดรองท้อง ไปวันๆ มันทำให้ผม มีแรงขึ้นมานิดนึง แกก็คอยมารับมาส่งทุกวัน จน เงินเดือน ออก ผมก็บอกแกว่า ที่ผ่านมาผม ขอบคุณพี่มาก ถ้าไม่ได้พี่ในวันนั้น ผมคงเป็น ขอทานข้างถนนไปนานแล้ว ผมก็กอดแกทั้งน้ำตา เงินเดือนออก9000 ผมขักเงินให้แก 3000 แกก็จะไม่เอา ผมก็เอาจุกๆใส่ประเป็าแก แล้วก็ขอลาแก บอกแกว่า ผมจะกลับ สุราษฏร์ บ้านเกิดผม แกก็มาส่งที่ ที่ขึ้นรถ. จนตอนนี้กลับมาอยุ่บ้าน ชีวิตผมเปลี่ยนมาก มีรถยน ขับมีบิ๊กไบค์ขี่ มีเมียที่แสนดี ครอบครัวที่อบอุ่น....ถ้าผมไม่ได้คนที่ชื่อ พี่บอส ช่วยเอาไว้ ผมคงไม่มัทุกวันนี้ครับ ..รักและคิดถึงนาย เสมอ บอส...จาก F

หนังสั้นเรื่องนี้ดีจริงๆ เป็นแง่คิดดีๆให้กับหลายๆคน ในการใช้เงินให้เห็นคุณค่า รวมถึงการใช้ชีวิตในการทำงานเพื่อหาเลี้ยงครอบครัว หนังเรื่องนี้อาจจะเป็นแรงพลักดันให้กับคนที่ท้อ ลุกขึ้นมาสู้ต่อได้ ผมขอชื่นชมทีมงานทุกคนครับ ที่นำเสนอหนังแนวนี้ออกมาให้พวกเราได้ดูครับ ขอบคุณครับ

ขอบคุณที่ทำให้มีแรงบันดาลใจ ทำให้รู้ว่าชีวิต เราไม่มีทางจนหากไม่ย่อท้อต่อโชคชะตา ขอบคุณจากใจ...

2019 มีใครยังดูอยู่บ้าง 😅 #เวลาท้อชอบเข้ามาดูอยู่เรื่อย...

ผมคยนึงเคยลำบากแบบนี้ ทั้งๆที่พ่อมบแม่ รวย มีเงิน แม่ผมมีร้านอาหารอยู่เยอรมัน พ่อผมเป็นเจ้าของโรงแรม แต่ ท่านไม่เอาผม พวกท่านหาความสุขใส่ตัวเอง แต่ทิ้งให้ผม ต้องตกระกำลพบาก แต่ผมผ่านมันไปได้ ทุกวันนี้ ชีวิตไม่เหมือนเดิม ผมมีเงินมี กิจการ โดยไม่พึ่งพ่อแม่ ผมดูเรื่องมันทำให้ผมคิดถึงตัวเอง

มีกำลังใจขึ้นเยอะเลยคับ ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีดีคับ

ซึ้งมากเลยค่ะทำเอาน้ำตาไหลหลายรอบเลยขอบคุณนะคะที่มีหนังดีๆสั้นๆแต่ถ่ายทอดความรู้สึกได้ดีมากๆทำให้คนดูมีกำลังใจต่อสู้ชีวิตต่อไปค่ะ

ผมเองก้เข้ากทม มามีเงินติดตัวถึงกทม 180 จะด้วยเหตุไดไม่ขอเอ่ย แต่ผมก้ใช้ชีวิตมาได้จนถึงวันนี้7ปีแล้ว ตอนนี้มีรถกะบะ มีเวินไปลูกบ้านที่บ้านนอกที่ลพบุรี ถามว่ามาถึงจุดนี้ได้ไง บอกเลยว่า ความบังเอิญ+โชคดี

ผมดู2รอบแล้วก้อยังรู้สึกว่าซึ่งอยุ่ตลอดเวลาที่ดูน้ำตามันออกมาโดยที่ไม่รู้ตัว นึกถึงตัวเองตอนที่เข้ามาทำงานด้วยเงิน1000บาท และผมก้ออยู่ ลพบุรี.เหมือนกัน แต่โชคดีว่า. ผมอาศัยอยุ่กับเพื่อน. เพื่อนของผมให้อยุ่ไปก่อนจนกว่าจะได้งานผมรักเพื่อนคนนี้มาก..อยากขอบคุณเพื่อนคนนี้มากจริงๆ.......

ยังมีคนลำบากกว่าเราอีกเยอะเชื่อเถอะ ท้อได้อย่าถอย เหนื่อยแล้วพัก พักแล้วลุกขึ้นมาสู้ใหม่นะ

ชีวิตมันไม่ง่ายหย่างที่คิด มีทั่งเรื่องดี เรื่องไม่ดีปะปนกันไป หยู่ที่ใครจะเข้า #ใจมันแค่ไหน เรื่องบางเรื่องที่เราคิดว่าง่ายอาจจะไม่ง่าย ส่วนเรื่อง ไม่ง่ายอาจจะง่ายก้อได้ หยู่ที่เราจะเลือกลงมือ #ทำหรือเปล่า...

ขอบคุณมากๆ ได้ปะโยชน์มากเลยจากประการจริงที่เกิดขึ้นกับชีวิต #คนจน ต่างจาก #คนรวย เยอะชีวิตคนรวยจะไม่รู้ความรู้สึกนี้ดีหรอกคับ

ชั่งเหมือนชีวิดผมหลายเกีน...เข้าเมืองคนเดึยวมีเงิน900บาทกว่าเงินเดึอนจะออก..ทรมารมากเลยเดือนแรก..แต่พอทำไปสักพักอะไรก็เลี่มดีขื้น..ใครที่กำลังลำบากขอให้สู้ๆนะครับ..ความสำเร็จอยู่ไม่ไกลถ้ามุ่งมั่น_ขยันและอดทน.....

นึกถึงตัวเองตอนที่ท้อออออมากๆๆๆๆคะ ขอบคุณคลิปดีๆนะคะ

โอ้ยเจ้ขอบใจใจบุญจริงๆสาธุจ๊ะ

เอาจริงๆถ้าเถ้าแก่ขนาดนี้ผมก็คงไม่ทำ ด้วย แค่ข้าว1มื้อตอนกลางวัน ถามไถ่ที่มาที่ไป อย่างน้อยๆให้เบิกวันล่ะร้อยก็ยังดี....

ผมเข้าใจครับ....ชีวิตของผมมันคือการต่อสู้....คนอย่างผมไม่มีสิทธิ์แพ้...สู้ๆครับทุกคน

เดือนล่ะพัน ห้องเปล่าๆ ที่บ้านผม ผม มีห้องหลัง หลังล่ะ พัน มีแอร (แต่ไม่ได้ใช้ ถ้าอยากใช้3000) ์ มีพัดลม ให้ใช้ทีวี มีช่องเยอะ ไม่ใช้ทีวีเปล่า มีห้องน้ำในตัว มีเตียงให้ ทั้งหมด1000/เดือน (ไม่ได้โปรโมรน่ะเนีย55+ ) ถ้าใครที่อยากมาพัก ภาคเหนือ ก็มาอำเภอปายน่ะเเจ๊ะ อยู่แบบเป็นกันเองสบายๆ

ผมไม่รู้ว่าผมเป็นอะไรนะ แต่ผมยิ้มจนรู้สึกว่าปัญหาที่ผมเจออยู่ ^____^ มันเล็กลงไปเลย ผมเคยเครียดมากเลยนะ ตอนนี้ผมยิ้มเลย 800 ขอบคุณวะ

อ่านคอมเม้นแล้วรู้เลยว่าเราเกิดมาสบายมาก ชีวิตไม่สิ้นก็ดิ้นกันไป สู้ๆนะคะทุกคน

จะดูกี่รอบหรือจะดูตอนไหนก็ชอบ นี่เหละคือคนสู้ชีวิตและไม่ยอมแพ้โชคชะตา มันทำให้ผมและครอบครัวมีแรงฮึดสู้จนถึงทุกว้นนี้ เป็นเรื่องราวที่ดีเรื่องหนึ่งเลย👍👍👍

เอาเรื่องจริงมาสร้างเป็นหนัง สุดยอดครับขอชื่นชม

"พี่นา" คนที่พงษ์ยืมเงิน เล่นเป็นมะขิ่น ในลัดดาแลนด์(เดอะซีรี่ GTH) นิ

ดูแล้วน้ำตาไหล คิดถึงลูกคิดถึงเมีย ใจกลางเมือง

ท่า ผมมี1000บาทจริงๆ 1ผมจะชื่อม้าม่า300บาท จะ กินได้ ถึง28วัน2ก็หาชื้อกาน้ำร้อน มือ2ราคา ไม่เกิน 450บาท ส่วนน้ำ ก็ชื้อ ขนาดใหญ่ ราคา มันก็ 30 บาทก็ กินได้ ครึ่งเดื่อน ผมเคย ทำมา รอง ดูได้ผนจริงๆ

เฮียโหดอ่ะ เราต้องขอบคุณเรื่องราวดีๆทำให้เรามีกำลังใจ....เงินคืองาน...งานคือเงิน

ผมเลิกยาเพราะพี่

คนดูคลิปนี้เชื่อเลย90%จะเห็นคุณค่าของเงินขึ้นมามาก 800สำหรับบางคนเป็นเงินที่สำคัญกับชีวิตเขามากเเต่800ของบางคนคือน้อยมาก ขอบคุณสำหรับคลิปดีๆเเบบนี้นะครับ ทำให้ผมเห็นคุณค่าเงินของเเต่ละบาท

ชีวิตผมแบบนี้เลยครับ เงินหนึ่งก้อน คือ1000บาท ย่างกายเข้ากรุงเพื่อหางานทำ แต่ผมโชคดีที่หาที่พักได้ เดือนล่ะ700 ผมอยู่มาหนึ่งเดือนห้องใต้บันไดที่ไม่มีอะไรนอกจาก มุ้ง กับกระเป๋าเสื้อผ้าของผม ผมใช้มันแทนหมอน แต่ผมก็หางานได้สำเร็จเดินเข้าร้านแรก ก็ได้งานเลย สตาทวันล่ะ350

ไม่จนคงไม่เข้าใจ

2019จ้า~💓💕 👇🏻👇🏻กดเลยจ้า~🤭😘🥰❤️💗

เวลาผมท้อเครียดๆผมก็มาดูคลิปนี้ตลอดถึงจะนานก็เถอะ​ มันทำให้ผมสู้ตลอดเวลาเลยถึงมันจะเป็นแค่หนังสั้นก็เถอะ​ พอดูคลิปนี้เสร็จ​ก็นึกถึง​หน้าพ่อแม่กับพี่ชาย​ผมที่อยู่ใน​คุก​ตลอดเวลา​ สู้ๆต่อไปครับทุกคนท้อได้ล้มได้​เหนื่อย​ได้แต่อย่าถอยครับผม​ สู้ๆครับ​ 🙏❤️

29/4/67 กลับมาดู ตามมาจากต้อกต้อก นึกถึงวันที่เข้า กท.ใหม่ๆ ข้าวเหนียว2ห่อ ใส้อั่วอันนึงแบ่งครึ่งใว้กิน2มื้อ จนวันเงินออก เหมือนหนังเลยโคตรดีใจ🎉🎉

2019 แล้วใครยังดูอยู่บ้าง

คนเป็นพ่อคน ดูแล้วน้ำตาคลอเลย TT

ชีวิตจริงก็เป็นแบบนี้จริงๆ...ไม่ได้สนุกอะไร...โลกนี้โหดร้าย.

มันอาจตรงกับชีวิตใครหลายๆคน ความลำบากมันอยุที่ใจมากกว่า เพราะมันปรกติของชีวิตมนุษต์

เพิ่งเห็นคะ ดีมากเลยคะ