W,związku z tym, że nie chcę wywoływać zbędnych dyskusji, ani udowadniać czegokolwiek pod każdym komentarzem z osobna,chciałbym odnieść się ogólnie do niektórych komentarzy, które wywołały moje zdziwienie a nawet smutek. Niektórzy z komentujących zarzucili mi, iż za swoje picie obwiniam cały świat tylko nie siebie. Moja historia nie była o winie, karze, czy o takich rzeczach. Opowiedziałem o nieradzeniu sobie z emocjami i uczuciami. Bez obwiniania kogokolwiek, bo to przecież ja nie umiałem sobie poradzić, a nie ktoś spowodował że zacząłem pić. Po prostu nie umiałem inaczej. W ogóle swojego życia, swoich decyzji, swojego picia nie rozpatruję w kontekście winy. I tak jak nigdy nie potrzebowałem ,,powodów ", tak też nie potrzebowałem ,,sprawców". W komentarzach pojawiły się głosy o zostawieniu sobie furtki (bo leki nie działają) i pijanym myśleniu. Antydepresanty zacząłem stosować od dawki 75mg. Teraz biorę 150mg. Zwiększa się tolerancja. Leki działają coraz słabiej. Oczywiście nie poprzestałem na zwiększeniu dawki. Jestem pod opieką specjalisty i testuję dodatkowe leki. Nie wspomniałem o tym, gdyż nie wydawało mi się to ważne. Nie wydaje mi się również, że w moim opowiadaniu pojawiło się pijane myślenie. Starałem się opowiedzieć historię bez tłumaczeń, wybielania się, czy zrzucania winy na innych. Tylko suche fakty. Może nie mam daru opowiadania, może nie rozwinąłem niektórych wątków, ale myślę że jest to opowieść o faktach, w której starałem się pominąć emocje i nie zarzucać światu że doprowadził mnie do picia. Pojawiły się też komentarze, że za dużo o chlaniu, a za mało o terapi. Tytuł programu to ,,Sekielski o nałogach", a nie ,,Sekielski o terapiach". Nie przyszło mi do głowy, że moje terapie kogoś zainteresują. Tytułem wyjaśnienia- jestem po dwóch terapiach (pierwsza w 1996 roku) i od kilkunastu lat uczestniczę w mitingach AA. Kilku komentujących odniosło wrażenie, że moja opowieść jest niedokończona. Istotnie tak jest. Nie opowiedziałem o kilku rzeczach, o których miałem zamiar opowiedzieć. Między innymi o rozliczeniu się z dzieciństwem, o rozliczeniu się z rodzicami, o rozwoju, zrozumieniu, o zdobywaniu wiedzy, o wspaniałym związku w którym jestem, o radzeniu sobie z depresją i ogólnie o fajnym życiu. O tym dlaczego nie dokończyłem opowiadania nie chcę mówić. Było- minęło. Na koniec o ,,modzie na depresję". Użyłem skrótu myślowego i nie pomyślałem że ludzie spoza mojego otoczenia mogą tego nie zrozumieć. Zabrzmiało to istotnie słabo. Zapewniam że nie miałem na myśli niczego złego i nie chciałem nikogo urazić. Myślę że wszystkie te nieporozumienia wynikają z faktu, iż zbyt skrótowo podszedłem do zagadnienia i nie rozwinąłem niektórych wątków. Starałem się skupić na uzależnieniu i wtedy kiedy opowiadałem historię wszystko wydawało mi się jasne i logiczne. Zapomniałem o tym, że tylko ja mam całościowy obraz, a widzowie oceniają to co wypowiedziane. To tyle. Dzięki za komentarze. Pozdrawiam Marka i wszystkich komentatorów.

Trochę dziwną mamy natrurę. Człowiek opowiada o gównie, którego doświadczył, a my oceniamy, łapiemy za słówka - w zderzeniu z takim społeczeństwem nie dziwie się, że ludzie sięgają po alkohol... Uwielbiam ten program, pomaga mi zrozumieć mojego ojca, który sięgał po alkohol. Dziękuję za podzielenie się kolejną historią

Świetna rozmowa. Bardzo chciałbym usłyszeć drugą część, zwłaszcza na tematy, które pan Andrzej porusza w przypiętym komentarzu!

Historia wręcz nieprawdopodobna, ale prawdziwa. Pozdrawiam, obu Panów, życzę zdrowia. ❤

Uwielbiam ten program taki prawdziwy z życia wzięty

Jak zwykle poziom zachowany ..ciekawa historia ,smutna ale widać odrazu ze prawdziwa…życzę celów w życiu i wytrwałości w ich osiąganiu

Mocna rozmowa. Mocna spowiedź.

Pan Andrzej jest bardzo inteligentnym człowiekiem

Depresja to nie moda, depresja to choroba.

Za dużo jeszcze martyrologii picia, wspomnień, szukania winnych..taty,partnerki itp. Życze z całego serca trzezwienia I radości z trzeźwego życia. Z tej choroby można wyjść tak naprawdę, a nie tylko nie pić. Można zacząć żyć i być dla innych.

Na sam koniec sam Marek musiał wzdechnać. Jedna z mocniejszych historii. Pozdrawiam Marka, Gościa i Was oglądający!

Dobry wywiad fajny człowiek, miły głos

Panie Andrzeju jaki głos 😍 tylko słucham bo jestem w pracy , można się rozpłynąć 😍

Dziękuję za ciekawą opowieść i życzę dużo wytrwałości i sił w przyszłości.

Na początek podziękowania dla Pana Andrzeja za opowiedzenie swojej historii. Mam natomiast wrażenie, że historia ta jest jakby niedopowiedziana (kilkoro komentujących już zwróciło na to uwagę): że mogłaby spokojnie potrwać jeszcze z pół godziny.

Pan Marek na tym nagraniu nie w formie, smutny, wyłączony. Mam nadzieję że wszystko w porządku 💛🧡❤

Bardzo dziękuję za tą rozmowę. Chociaż dla mnie jest jedną z najbardziej niedokończonych. Niby opowieść kogoś innego.....a widzę tyle podobieństw...i wciąż pozostaje tyle pytań...

Obejrzałam. Dziękuję. Życzę panu Andrzejowi, panu Markowi i wogóle wszystkim spokoju, balansu , radosci i lekkości w sercu. Pozdrawiam wszystkich

Dziękuję Andrzeju, że powiedziałeś głośno "matki, żony pomagają w piciu" (21:50). Nie chodzi o obwinianie kogokolwiek, chodzi o brak świadomości, jak ważne jest nie stwarzanie komfortu picia. Nade mną pracowały 4 osoby, które próbowały mi wyjaśnić gdzie się znalazłam. Minimalizowanie problemu, przejmowanie odpowiedzialności za całą rodzinę czy utrzymanie domu - tego się nie widzi, będąc wewnątrz rodziny alkoholowej. Dzielne i odważne kobiety (albo mężczyźni - przepraszam za uproszczenie), bohaterki one nie zdają sobie sprawy, że stały się "ogarniaczami", "męczennicami", że przejmując odpowiedzialność za alkoholika jednocześnie niszczą siebie i swoją rodzinę.

Świetny gość i konkretna rozmowa. Rozumiem,co chciał powiedzieć Pan Andrzej - u wielu osób rzeczywiście alkohol pogłębia depresję, ale w tym przypadku być może picie uchroniło od wczesnego samobójstwa.

Doskonale Pana rozumiem z tym pragnieniem Zeby Nie istniec..I ta wieczna tesknota tworczoscia… W szkole nauczyli jednego - niskiego poczucia wartosci a jak matmy Nie umiesz to z czym do ludzi, zycia nie ogarniesz…

Jeden z lepszych wywiadów.. Powodzenia

Smutna historia Panie Andrzeju. Zdrowia i powodzenia w realizacji marzeń! :)

Dobrze się tego slucha ,smutna historia opowiedziana w tak elokwentny sposób.Trzymam kciuki i pozdrawiam

Dużo zdrówka i odpoczynku dla obu Panów. ❤️

Super rozmowa jak zwykle przykry temat przedstawiony w inteteresyjący sposób.

Co za historia. Mocne. Dzieki

Życzę Ci powodzenia, oby tak dalej Andrzej💪💪💪 Mocna historia

Straszna historia,gratuluje wyjscia z tego stanu.

Powodzenia zycze Andrzejowi.

Niezle slucham.3 raz bo w.bohaterze kogos poznalem ....... qoorwa siebie powodzenia.zycze ja dalej w bagnie pozdrawiam

po butach wyczułem że kolega punkowiec

Powodzenia Andrzeju!!!! Trzymam za Ciebie kciuki.

Od zawsze chciałem nieistnieć...jakie to smutne. Andrzej co można Ci powiedzieć w takiej sytuacji, szacunek, że walczysz o siebie, zawdzięczasz sobie, że teraz nie jesteś już "menelem" - przepraszam za słowo. Trzeba potężnej siły, aby wyjść ze szponów alkoholizmu, życzę Ci wytrwania w trzeźwości na zawsze

Trzymaj się i ŻYJ pełnią życia.

Trzymam kciuki za życie w abstynencji! Powodzenia!

Świetna rozmowa !!!!

Długa była ta Twoja droga,ale istotne jest to,że sobie poradziłeś.Gratuluję.

Dzięki wielkie pozdrawiam 😊

Marek, Pan jako znawca tematu powinien nie popełniać tego szkolnego błędu o nazywaniu alkoholu depresantem. Depresant to substancja działająca depresyjnie, spowalniająco na układ nerwowy, a nie wywołująca depresję.

Szacun za to co zrobiłeś! Wielu z nas pije ale nie ma odwagi się do tego przyznać chowając się za zasłoną ,,powodów,, do picia... 36 minut i 35 sekund to zbyt mało aby dogłębnie opowiedzieć historię swojego życia...picia i do tego w taki sposób aby sprowokować oglądającego do refleksji i analizy własnego Ego... A krytyka i narzekanie to narodowa przywara Polaków więc się nie przejmuj bo nie warto... No i może nadszedł czas aby runął ten mur wokół Ciebie-może nie tak szybko jak ten Berliński ale cegiełka po cegiełce... Moim zdaniem powinien być nagrany jeszcze jeden odcinek z Twoim udziałem i po komentarzach widzę że nie jestem odosobniony w tej kwestji. Aspekt dorosłego Andrzeja dla mnie był zbyt krótki,pobieżny,niedokończony ale to raczej od Pana Marka będzie zależało... Pozdrawiam! Trzymaj się!

Dziekuje

Mocna historia, duzo pewnie tez nieopowiedzianego..bo nie da sie w tak krotkim czasie. Czyli instynktownie znalazl sobie pan "lekarstwo" na problemy. Jak wszyscy.

Mocne..

Pamiętam Cie z ośrodka w Stanominie to było z 4 lata temu ty do mnie mówiłeś ale nie pamiętam o czym bo byłam roztrzęsiona i spanikowana ,nie pije rok dopiero AA mi dało to

Ciekawa rozmowa

A ja czułam się przytłoczona rozmowa. Nadal emanuje pijane myślenie Andrzeja. Tez wzdychałam jak słuchałam….

bardzo sumtna historia , zanim cokolwiek napisałam musiałam trochę pomyśleć , poobserwować podobieństwa i znalazłam je , w młodości poprzez monotonię swojej egzystencji czyli brak zainteresowania ze strony roddziców , codziennie goście albo rodzice pod wpływem, brak radości , spacerów , wycieczek , żyliśmy obok siebie....popadłam w depresję , która nasiliła się w wieku dojrzewania , potrafiłam leżeć w łóżku kilka dnia nie chodzić do szkoły , nie robiąc nic , uważałam , ze wszystko jest bez sensu , tak mam do dzisiaj ten mechanizm wraca, bezsilność i frustracja również , moi rodzice żyli obok , nie umieli inaczej , niby wiem ale czy to wystarcza ? raczej nie ...musisz skierować się do siebie , stać się dla siebie dobrym, wyrozumiałym , mądrym rodzicem , znaleźć zaintersowania , ja za bardzo zaczęłam analizować stan odczuwania swoich emocji, w każdej sytuacji i to szkodzi , mimo, że wszelkie terapie nakazują prowadzić dzienniczki uczuć alle to doprowadziło, że ciągle je kontrolowałam , zamiast dzisłać , robić to co przynosi zadowolenie skupiałam się na tym co czuję a zazwyczaj czułam złość bo to odczuwałam w domu przez długie lata bo do dorosłości , trzeba poznać siebie, rozpoznać to co jest wyuczone - co jest programem i znajeźć siebie w tym wszystkim to jak prawdziwy Ja bym zareagował , zrobił......pracuję już długo ze sobą było bardzo ciężko ale jest coraz lepiej , programy zapamiętane, emocje zapamiętane odpuszczają .....życzę Ci wytrwałości wiary w siebie , bądź dla siebie dobry , abyś zawsze dobrze się czuł

"MATKO BOSKO. Do następnego odcinka."

Pozdrawiam 💛

Nie podoba mi się że pan używa zwrotu ‚moda na depresję’.

Ja również pochodze z Białogardu pozdrawiam serdecznie Magda

Andrzeju - 💪

Przepraszam szok dzięki 😊

😊

Czasem jest tak że interlokutor nie ma daru mówienia. To mój pierwszy S. o. n. którego nie dam rady wysłuchać do końca z powodu sposobu opowiadania. Kilka razy traciłam wątek, ... , Ale pisząc dosłuchałam do końca . Mocne było ostatnie zdanie : 8 -:9 godzin żeby " mi " opowiedzieć - Wow!+ Szacun Pozdrawiam , dziękuję i życzę powodzenia obu panom. laika dałam, bo doceniam .

Sekielski widzę kilka lvl up, najs

ŚWIETNY WYWIAD

👍

Depresja nie jest modna tylko szybciej diagnozowana niż kiedyś i całe szczęście.Serio,wolałabym w tym przypadku nie być modna😉

👊👍

❤❤❤

Tak, ten alkohol(badz co badz bardzo depresyjny) mogl, paradoksalnie, ocalic Tobie zycie. Wiadomo ze wizyta u psychiatry czy psychologa bylaby lepszym rozwiazaniem, ale w polskich realiach jakos trudno mi sobie wyobrazic zeby uczen podstawowki (jeszcze w tamtych latach) wpadl na takie rozwiazanie..

Nie należy łączyć działania depresantów z objawami depresji, jednej z postaci zaburzeń afektywnych; są to pojęcia niezwiązane ze sobą. Antydepresanty, leki stosowane w depresji nie mają działania antagonistycznego w stosunku do depresantów. Źródło: wikipedia

✌👍👍👍🍀❤

Kurde, zdycham... Tak mi się chce pić.... Pamiętam ojca... Który.. Też tak mamrotał...pomocy

Myślałem , ze się nie doczekam

kto nie doznał tego problemu nie może ocenić

Świetnie opowiedziane. Może Pan pisać powieści.

w pracy jestem trochę traktowana jak dziwoląg, bo w ogóle nie piję- co jest niepojęte dla większości

dzięki pani Andrzeju za Pana historię, można zapytać jaka to.pasja się objawiła?

Panie Sekielski, proszę doczytać a propos znaczenia słowa "depresant" w kontekście alkoholu, bo jednak trochę się rozjechały fakty. Trzymam kciuki za gościa programu.

Też miałem depresję w4 podstawowej 😢

Hmm ,uwazam ze ta historia jest inna niz te wczesniejsze. Smutna... ? Ale wódka moze uratowala ci zycie Andrzeju. Byles w stanie , który, z tego co mowiles zupelnie zaakceptowales. I nie bylo to takie straszne- dla ciebie. Może dla bliskich tak. Teraz może jestes w stanie by sobie pomóc bo jesteś dorosłym i tego chcesz,a jako dziecko,często nie otrzymujemy z nikąd pomocy- co też wiemy z poprzedniego filmu o Karolinie i nie dają ludzie rady. Andrzeju zycze spokoju ducha i zdrowia. W życiu piekne są tylko chwile ! Jak w tej piosence...Dotyczy to każdego z nas, kto tu pisze...

Czemu ja na koniec filmu, akurat pomyślałem o "sile wyżeszej" w tym przypadku, a Pan zapytał nagle Marka o siłe wyższą? 😮

Czy była już mowa na kanale o uzależnieniu od słodyczy i kompulsywnym jedzeniu?

On jest z Białogardu?

Za krótka rozmowa, pan mógłby opowiedzieć więcej czy miał terapie, jak rodzina jego sobie radziła z tym problemem

Za krótko...odczuwam niedosytu spory.

A jak watroba po tych 30 latach?

Czyżby współczesne wcielenie Diogenesa z Synopy?

A ja mam 43 lata i ciągle pije.

Wszystko ok, ale "modna depresja". Co to znaczy? Trzeba lepiej dobierać słowa...

Straszne co alkohol wyrządza niepijącym dzieciom

Typowe dziecko z rola "bohatera". Czyli jeszcze terapia DDA.

Sorry, ale nie dam rady dosłuchać do końca. Od tego Pana bije taka buta, zarozumiałość, poczucie wyższości ze nie mogę go słuchać. Więcej pokory życze, bo każdy alkoholik jest równy.

Mam pytanie do Tomka Sekielskiego (i do widowni kanału,jak tos zna odp)...Jakie są twoje obecne relacje z Tomaszem Lisem, ciekawi mnie to że względy że byliście kiedyś przecież kolegami z pracy, ale kwestia tego mobbingu, coś pewnei zmieniła, ale z kolei kolejny już udar mógł spowodować znowu jakieś współczucie do tego człowieka

Witam

Jestem alkoholikiem. Chodzę do pracy . Nie jeżdżę po alkoholu. Płacę alimenty i za wynajem mieszkania dla dzieci. Nigdy praca nie kolidowała z piciem.

niech się pan cieszy z tych szeptanych kłótni bo u nie jednego to były takie krzyczane i z rękoczynami a tam to dopiero emocje były niefajne i o wiele większe...to rzeczywiście brzmi jakby się działa krzywda jakaś w dzieciństwie to pan krzywdy nie widział -ojciec był dobry skoro szeptał a przy dziecku się wycofywał

Z całym szacunkiem, ale dla mnie za dużo o chlaniu, za mało o terapii. Nie mniej jednak kibicuję mocno i trzymam kciuki!!!!

3

Bydlactwo

Moze zbyt pochopnie ale mam wrazenie ze ojciec winny kobiety winne szkola, miasto, koledzy.... tylko nie ten co pije :(

Drugi

Panie Marku co się dzieje złe Pan wygląda coś jest nie tak

Pierwszy

"kiedy depresja nie byla jeszcze modna" - nie brzmi to dobrze... chlanie jako "lek" na depresje? bez tego by go nie bylo? wymówka. obawiam sie, ze pan Andrzej ma alkoholizm tak mocno w sobie, ze tak naprawde nie ma motywacji zeby przestać. po przerwie znowu bedzie fajnie kopalo... a same antydepresanty to za malo, bez terapii nie ma bata. "testy na ludziach" - omfg, ten czlowiek nie ma pojecia o psychofarmakoterapii i o psychiatrii jako takiej... pierwszy raz mi sie bohater rozmowy nie spodobal. gość nie byl jeszcze gotowy na ten fotel.

Stuhr jechał po pijaku i już cała Polska przyłącza się do linczu. Ja nie neguję tego że to karygodne, ale każdorazowo przy takim newsie powinni podawać informacje gdzie można znaleźć pomoc w wyjściu z alkoholizmu. Jazda po alkoholu może świadczyć o chorobie i być może poza ostracyzmem należałoby po prostu zapytać i pomóc.