Πήγαμε στη Χερρόνησο, στο βορειότερο σημείο της Σίφνου, με την ευκαιρία του πανηγυριού του Αγ. Γρηγορίου, και διαπιστώσαμε πόσο διαφορετικό είναι ένα τουριστικό νησί τον χειμώνα. Πόσο ερημικό και πόσο διαφορετικά όμορφο συγχρόνως.
Περπάτησα στο στενό δρομάκι που κατεβαίνει στην παραλία, εξωτερίκευσα τις σκέψεις μου για την πρόταση του Αντώνη Ζαμπέλη να γίνει το υδατοδρόμιο στη Χερρόνησο, και έκανα αναδρομή στη συζήτηση που είχα πέντε χρόνια πριν με τον απολαυστικό και γηραιότερο εν ζωή αγγειοπλάστη του νησιού, Κωσταντή Δεπάστα.
Λίγο πριν φύγουμε άλλαξα την κατεστραμμένη σχεδόν σημαία του οικισμού και θυμήθηκα τον καλό μου φίλο Δαμιανό Δακτυλίδη ο οποίος, γνωρίζοντας την ευαισθησία μου για το εθνικό σύμβολο, μου χάρισε ένα κουτί με ελληνικές σημαίες.