" Jednak tam gdzie zawiodło państwo.. nie zawiedli zwykli ludzie. " To chyba najpiękniejsze słowa w tym filmie.

"Kilka określeń, w których autorzy wskazywali na dobrą znajomość jego matki" - kunszt! Jak najgorsze obelgi przekazać w wersji family-friendly :)

- Czemu Pan pomaga? - Bo tak trzeba... Piękne słowa.

Czy zwróciliście uwagę w jak naturalny sposób wtedy wypowiadali się ludzie? Jak ci dziennikarze naturalnie po prostu przekazują wiadomości. Bez przesadnego przeżywania tego co mówią, bez pozerskiego dramatyzowania. Podobnie zwykli ludzie.

Jestem pełny podziwu dla języka jakim się tamci ludzie posługiwali. Słychać zupełnie inną kulturę słowa mówionego.

Nie jestem osobą która często płacze, ale podczas tego materiału miałem łzy w oczach. Tragedia ludzka była przeogromna.

Zawsze w kryzysowych sytuacjach zadziwia mnie jak nasz naród jest solidarny i zgodny ze sobą. Szkoda że trzeba tragedii abyśmy byli ze sobą za pan brat

Byłam dzieckiem w 97, pamiętam powódź, ale dopiero oglądając ten dokument widzę jak niewiele rozumiałam i nie zdawałam sobie sprawy jak wielką to była tragedia.

Wreszcie odcinek w starym stylu 😉😉😉😁 Proponuję odcinek o sytuacji po kilku dniach po 2 wojnie światowej w Polsce 😁

No ziomek teraz jak Netflix wydał serial musisz konieczne dodać napisy po ang! Szkoda, żeby tak świetny dokument ominął ludzi, którzy nie znają polskiego.

Jestem Brazylijczykiem, po obejrzeniu serialu na Netflix. Przyszedłem zbadać ten fakt! Pozdrowienia dla Polaków! 🇧🇷🇧🇷

Straszne co Ci wszyscy ludzie przeżyli, żywioły są nie do pokonania, wiem co czuli, żal, bezsilność, złość i zrezygnowanie. Nam w 96 roku spłonął cały dobytek, pamiętam jak jako dzieci uciekaliśmy w nocy z płonącego domu w piżamach uciekaliśmy przez zaspy do rodziny, tata z mamą wrócili ratować zwierzęta, krowę, psy, meble na prześcieradłach ściągali, straż pożarna przyjechała z pustą beczka, staw przeciwpożarowy zamarznięty bo przecież był grudzień, wybili okna co tylko spotęgowało płomień nigdy nie zapomnę widoku rodziców, mamy która siedziała na taborecie z twarzą schowaną w dłoniach z płaczu w ciuchach taty bo nawet nie miała się w co ubrać, ta biedna krowa stała w śniegu bo nawet nie było gdzie ją schować. Do końca życia będę czuć zapach tej spalenizny...a później urabianie się podczas odbudowy, moje dzieciństwo już nigdy nie było takie same, podobnie jak tych wszystkich ludzi którzy przeżyli tą tragedię.

Spłakałam się strasznie. I nigdy nie zapomnę, jak moja mama, mając dosłownie ostatnie 50 zł w portfelu, poleciała na pocztę i przelała na powodzian całą tę kwotę. To potrzebny film. Dziękuję.

Nas zalało. Atmosfera wśród sąsiadów była odmienna od spodziewanej. Początkowo wszyscy chodziliśmy "zwieszeni" , ale bardzo szybko przerodziło się to humor i śmiech. To pomagało zachować równowagę psychiczną. Żarty w stylu: "...całe życie marzyłem, żeby w domu mieć basen" albo w kolejce sklepowej słychać gdzieś z przodu "...Panie, pośpiesz się Pan, bo za pół godziny mam ostatni ponton do domu" Bardzo ważnym zadaniem dla facetów było nocne "pilnowanie pompy" w piwnicy 😉 - wszyscy razem musieliśmy jej pilnować, żeby kolejki nie przegapić😉 Było bardzo ciężko, ale wesoło - ludzie byli inni. Nie byli tak zmanierowani, jak dzisiaj.

Byłem tam jako żołnierz dla mnie to był szok, współczułem tym ludziom, po mimo tej tragedii to ludzie byli bardzo życzliwi i przywodzili na jedzenie, pierwszy raz we wojsku jadłem świeży chleb z którym pamiętam podzieliłem się z Panem którym przyszedł i się zapytał czy mamy chleb bo jego rodzina nie ma co jeść.

Jaki z tego wniosek ? że władza była jest i będzie gówna warta .Najpiękniejsza jest ta solidarność ludzi , to jest najcenniejsze oby nigdy w nas nie gasła.

Boze, to juz 25 lat minelo, szok. Doskonale rozumiem lzy tego pana w 16:45 - sam pamietam, mimo, ze wtedy mieszkalem na Mazowszu, a wtedy bylo powszechna bieda, czlowiek ledwo przezywal od 1-go do 1-go, a musialem, po prostu musialem dac co moglem, koce, jakies konserwy, wszyscy dawali co mogli, mimo, ze sami mieli tak niewiele. Nie moglem inaczej - sam przezylem jedna z najwiekszych powodzi w historii Polski - Narew 1979. Bardzo, bardzo wazny material. Dziekuje

Mistrzowsko uchwyciłeś duszę roku 1997 w kilku minutach filmu, jestem pełen podziwu dla tego jak i całej Twojej twórczości.

Zaufajmy władzy, będziemy nadzy.

To jest absolutnie jeden z najlepszych i najważniejszych materiałów na Youtubie. Całkowicie profesjonalna, dogłębna i rewelacyjnie wykonana robota. Arcydzieło.

Moja rodzina jest z Wrocławia, do tej pory pamięć o powodzi jest u nas żywa. Najbardziej frustrujące w tym materiale było przypomnienie sobie jak bezużyteczni byli rządzący w Warszawie. Pamiętam jak ojciec (jeden z pomagających w centrum miasta) usłyszał co Miller powiedział poza kadrem: "kurwa przegraliśmy wybory" to się tylko liczyło dla tego bolszewika - wybory.

Takie arcydzieła powinny być pokazywane na lekcjach historii :) Świetny, a zarazem przerażający reportaż.

Tyle lat już minęło a przy oglądaniu nadal aż się łzy do oczu cisną. Raz kiedy się widzi tych biednych poszkodowanych ludzi a drugi raz jak się widzi ochotników którzy spieszą z pomocą

Przynależąc do jednego z lokalnych klubów krótkofalowców wielokrotnie słyszałam o klęsce żywiołowej w 97, natomiast dopiero ten dokument ukazał mi skalę wydarzeń i tego, że faktyczne krótkofalowcy też pomagali. Dziękuję za pokazanie tego kawałka historii.

Król Polskiego KZfaq nigdy nie zawodzi

Nie ma to jak zacząć tydzień od historii którą przeżyłem osobiście ,mając 11 lat straciliśmy z rodziną wszystko na co rodzice pracowali ciężko całe życie🙁 Pòzniej było już tylko gorzej... Pozdrawiam wszystkich oglądających i twórcę 👍🏻

Jestem krótkofalowcem i wiem coś o tym. Brawo koledzy, zawsze pomożemy.

Wspaniały materiał!!! W netflixowym serialu bali się powiedzieć o Czechach... czemu? Ta zasrana poprawność polityczna..? A Pan wszystko wydobył, nie obrażając nikogo... Naprawdę klasa! takiego dziennikarstwa nam obecnie brakuje. Za takim dziennikarstwem tęsknię ❤

Jestem ze Szprotawy, mieście które leży przy rzece Bóbr. Co prawda miałem tylko 7 lat, ale doskonale pamiętam, jak południowa część miasta pływała. Pierwszy i jedyny raz w historii miasta, rzeki Bóbr i Szprotawa połączyły się przed tzw. Skrzyżowaniem Czterech Mostów, jednym z najbardziej znanych miejsc w mieście. Woda podniosła się o bodajże 7 metrów w szczytowym momencie. Oglądając nagrania z tamtego okresu (jeden z mieszkańców nagrał kilka ujęć z tamtych dni kamerą) nie mogę uwierzyć, że drogi którymi praktycznie codziennie jeżdżę, były pod wodą. Do tej pory pamiętam również jak wszyscy sobie pomagali - całe miasto stało się dla siebie jedną, wielką rodziną. Sąsiedzi odkładali swoje spory, każdy każdemu pomagał. To jedno z tych przeżyć, które zostają z Tobą na całe życie i którego nie życzyłbyś nawet najgorszemu wrogowi. Dzięki za odcinek, jak zawsze kawał świetnej roboty. Jak widzę, król polskiego KZfaq'a wrócił i ma się dobrze. :)

podoba mi się kultura językowa tamtych lat, język prosty, nieraz bardziej złożony, ale przede wszystkim polski

Jak mieszkaniec Gminy Czernica w których znajdują się Łany to szacunek za materiał, w końcu ktoś idealnie oddał wspomnienia tamtych czasów zwłaszcza temu co sie działo na wałach

Wiele czasu spędzam na YouTubie. Regularnie oglądam podcasty historyczne, naukowe i inne. Gdybym jednak miał wybrać jeden najlepszy materiał to byłby ten film. Dziękuję bardzo Autorom. Poruszający film

Miejscowość Łany gdzie wojsko i policja próbowały wysadzić wały jest w mojej gminie. W filmie sa ludzie, których znam. Sam miałem wtedy 19 lat. Namówiliśmy z kolegami Wójta gminy, żeby nam wydał małą część darów zgromadzonych w budynku Gminy. Za stacją kolejowa znależlismy starą drezynę napędzaną ręcznie. Na platformę drezyny załadowaliśmy dwa prywatne pontony i tyle darów ile sie dalo i po torach przejechaliśmy przez dwa mosty na drugą stronę Odry do miejscowości Kotowice, która była wtedy zalana, i tak przez 2 dni woziliśmy tam pomoc.

Proszę, nie każ tak długo czekać na swoje filmy, bo robisz najlepszą robotę na polskim YT.

Pamiętam tą tragedię tych ludzi. Łzy w oczach. 😢😢😢😢😢😢

Miałam 9 lat, mieszkam na Mazurach gdzie płynie tylko jedna rzeka i tak trudno było mi sobie wyobrazić, że woda zniszczyła aż tyle miasta, a ludzie pływali po ulicach pontonami... Pamiętam, że wszyscy żyli tylko tym tematem. W 99 wracając z kolonii przejeżdżaliśmy przez Opole i widziałam domy brudne jeszcze od wody i byłam w szoku, że to było aż tak wysoko. Wspaniały materiał, dobrze wyjaśnione jak to wszystko się kumulowało.... Konflikt we wsi Łany i bieda, skromne warunki tamtych czasów, a także ludzka solidarność ukazane wspaniale! Co mnie dziś szokuje to stan po powodzi, jak to wszystko ogarnąć, jak ludzie się z tego podnieśli... Wrocław teraz jest jedynym z bogatszych miast, a co z takim Kłodzkiem? Niesamowite, że udało się obronić zabytki... dziękuję za ten materiał ❤️

Niesamowite. Tyle wywiadów, takie emocje, ANI JEDNEGO przekleństwa.

Bardzo mocny i wartościowy materiał... Chwyta za serce.

Sou brasileiro, depois que vi a série na Netflix. Vim pesquisar sobre esse fato! Saudações ao povo polonês! 🇧🇷🇧🇷

W 97 roku miałem 9 lat i mieszkałem wtedy w moim rodzinnym Wieruszowie. Płynąca tamtędy Prosną również wylała. Mieszkałem kilometr od niej a woda dotarła ok 200 metrów od mojego domu i się zatrzymała. Pamiętam jak przez okno wyglądałem i widziałem ten rwący nurt. Jadąc krajowa ósemka przez most nad Prosną widok był mrożący krew w żyłach. Prosna była kilkukrotnie szersza od koryta rzeki. Nigdy tego nie zapomnę. U mnie w domu wybiły tylko wody gruntowe w piwnicy i na polu obok. Smród był straszny a i komarów mnóstwo się przez to wylęgło. Kiedy stałem przy wodzie z minuty na minutę widać było jak się podnosiła. Później ale nie pamiętam kiedy wody zaczęły opadać i nagle znowu wezbrały jakoś w sierpniu do tego samego stanu co w lipcu.

Chociaż jedno w narodzie zostało niezmienne, że możesz sąsiada nie nawidzić przez całe życie ale jak przychodzi co do czego to rzucasz wszystko i idziesz na pomoc.

Miałam wtedy 7 lat, mieszkałam we Wrocławiu. Nikt nie spodziewał się takiej skali powodzi. Zalało nas mocno, mieszkaliśmy przy wale na zaciszu. Pamiętam jak wszyscy układali worki z paskiem na wale, pamiętam ogromny huk w nocy kiedy wybiło nam szyby oknach w piwnicy. Rodzice nic nie wynieśli z piwnicy, po prostu nikt się nie spodziewał, że wody będzie ponad 2m. Pamiętam, że nie było wody, ani prądu, pływały amfibie, latały helikoptery, ale nas nie można było ewakuować, dopiero na pontonach z jedną reklamówką rzeczy. Pamiętam, że jakiś wojskowy niósł mnie później na barana do Akademika na Grunwaldzie. Nasz kot został na ogrodzie, płakałam za nim przez tydzień. Po tygodniu kiedy rodzice wrócili, znaleźli go na drzewie, żył jeszcze 8 lat po tych wydarzeniach. Pamiętam okropny smród i bałagan po tym jak woda opadła,w piwnicach pływały ryby. Byłam mała, może lepiej bo nie za bardzo oganiałam ten strach. Ale pamiętam radio na baterie i latarki. Bardzo przydatna rzecz...

Mój ojciec stracił dorobek życia przez powódź. Miał największy sklep z częściami samochodowymi w Opolu na Niemodlińskiej. Dopiero niedawno udało nam się spłacić długi po powodzi. Było ciężko, ale taką cenę mój ojciec musiał zapłacić za starcie z żywiołem.

Urodziłem się kilka miesięcy po powodzi 97'. Czytałem odniesienia do niej w książkach, słyszałem od starszych ludzi określenia "przedpowodziowy" stosowane podobnie jak "przedwojenny". Natomiast w żadnej szkolnej książce od historii nie znalazłem dokładnego opisu tej tragedii. Ten film był dla mnie pierwszym kontaktem z tą historią. Dziękuję.

Jako mieszkaniec Wrocławia chciałem podziękować za film o tym wydarzeniu.

Dawno nic mnie tak nie wzruszyło. Niesamowite emocje i ciarki przez cały czas oglądania materiału.

Siedzę, oglądam i mam wrażenie że już nic nie sprawi że my Polacy będziemy tak solidarni, pracować ramię w ramię na rzecz Polski... dziś jesteśmy strasznie podzieleni i nie widzimy że każda władza pogłębia ten problem... a szkoda że ludzi tego nie widzą...

Bez wątpienia to jeden z najlepszych kanałów na polskim YouTubie. Poziom materiału zdecydowanie wygrywa również z większością tego co oferowane jest w dokumentalnych programach w telewizji.

Tak, pamiętam dokładnie ten czas, niemal z detalami. Bowiem, Lotnisko Wrocław Strachowice było główną bazą wypadową dla naszego lotnictwa śmigłowcowego. Wrocławskiego i z całej Polski. I jak sobie przypominam, to od wczesnego poranka do późnego wieczora, w jednym czasie, było 30 do 36 maszyn w powietrzu, które operowały w różnych regionach Polski Południowo-Zachodniej. Akurat moja eskadra, zabezpieczała akcje ratownicze związane z podejmowaniem ludzi z dachów zalanych budynków, dostarczania powodzianom z powietrza białych worków, w których poczynając od mleka i wody, była mąka, cukier, ryż, konserwy mięsna, chleb, a nawet pampersy dla dzieci. Niemal wszystko, co było potrzebne do przetrwania. A najbardziej ryzykowne loty były bezpośrednio nad dachami budynków we Wrocławiu i okolicach. Mieliśmy obawy, aby podmuchem wirnika nośnego nie zdmuchnąć ludzi z dachu, czy okaleczyć ich śmigłem ogonowym. Też obawialiśmy się, aby nie zaczepić łopatą wirnika, czy śmigłem ogonowym o antenę telewizyjną, a nawet komin. Bowiem jeszcze w tym czasie nie było klasycznych wyciągarek, przede wszystkim pneumatycznych, a które posiadały śmigłowce SAR MW, miedzy innymi z Darłówka, gdzie odbywałem praktyki lotnicze. Udzielaliśmy pomoc oraz ewakuowaliśmy ludzi z Opola, Oławy, Marcinkowic, Kotowic i peryferii Wrocławia. Nie wszyscy wiedzą, ale już w pierwszych dniach akcji, dziesiątki przedsiębiorców dowoziło spontanicznie na Strachowice do hangarów, wszelkie produkty spożywcze, chemiczne, częściowo medyczne, koce, a nawet małe pontony z przeznaczeniem dla powodzian. I myśmy to wszystko pakowali nocą z żołnierzami (mechanicy lotniczy) do worków i szykowali do wylotu na kolejny dzień. Oczywiście, śmigłowce miały swój udźwig eksploatacyjny (ograniczenia) jednak, by jeszcze więcej worków zaprać na pokład, to maszyny nie były podrywane w powietrze, w sposób klasyczny, lecz samolotowy. Czyli, były załadowane na full, bo każdy worek z żywnością i zapasami, to kolejna uszczęśliwiona rodzina, czekająca na wsparcie z powietrza. I takie intensywne loty trwały grubo, ponad 2,5 tygodnia. Na lotnisku zaś, na bazie hangarów, były przygotowane setki miejsc do wypoczynku, a nawet snu, dla ludzi przetransportowanych z terenów zalanych. A przypominało to taką ogromniastą salę żołnierską, czyli las łóżek, szafek, taboretów itp. A w tym wszystkim należy zwrócić uwagę na kilka szczególnych aspektów. Pomimo wielkiej tragedii powodziowej, to przede wszystkim prości ludzie byli wyjątkowo uczynni, empatyczni i wysoce odpowiedzialni. Sami garnęli się do wszelkiej pomocy, będąc przy tym dobrze zorganizowanymi. Zaś sama atmosfera tych akcji miała wymiar absolutnie patriotyczny i obywatelski. Nie było my i oni, lecz byliśmy my wszyscy! Wszelka polityka nie miała miejsca, a liczyła się tylko pomoc dla obywateli i walka z zagrożeniem. I trzeba jednoznacznie powiedzieć, że Polacy tamtego czasu egzamin obywatelski zdali niemal na szóstkę!

Mając lat 17 doświadczyłem takiej sytuacji. 4 dni nie byłem w domu i jeździłem od walu do walu spiąć na workach przykryty kocem który ktoś na mnie położył .

22:06 słowa tego starszego pana.. bezsilność... aż się płakać chce

Już sam początek filmu wspaniale przenosi widza w klimat tamtych lat, świetnie zrealizowany materiał. Pozdrawiam

Chwała tym ludziom którzy pomagali z własnej woli innym

Jeśli ktoś już obejrzał 'Wielką Wodę' na NF, to zdecydowanie trzeba obejrzeć ten dokument

Pamiętam te Powódź,miałam wtedy 14 lat..to straszne co ludzie w tedy czuli i jak każdy to przeżywał, bezradność i strach ...każdy, każdemu pomagał. Ciezkie to były chwile dla Polaków.

Jestem imigrantem, nigdy o tym nie słyszałem. Dziękuję za możliwość zapoznania się z historią najnowszą Polski.

Jestem zaskoczona jak mało osób miało świadomość tego wydarzenia. U nas w Kotlinie Kłodzkiej temat był bardzo długo żywy. Ciekawostka z tamtych czasów: Wujek z Opola (geolog z wykształcenia) w 97 w zeszycie! na podstawie informacji z telewizji/gazet wyliczył dokąd będzie sięgała w Opolu. Przyszedł do siedziby firmy, narysował kreskę na ścianie i kazał postawić/ wynosić co się dało ponad tę wysokość. Wszyscy pracownicy bluzgali, że się narobią jak durni bo przecież w prasie mówią, że woda max po kolana. Okazało się, że woda sięgnęła 3 cm niżej niż zaznaczył na ścianie. :) Uratowali większość sprzętu (a był to sprzęt z rodzaju ciężkich). Co tym bardziej pokazuje jak źle zadział system i jak bardzo władze zignorowały sprawę.

Świetny reportaż, naprawdę jestem pełen podziwu i dumy że ten naród mimo wszelkich podziałów i nieporozumień potrafi się zjednoczyć i nieść pomoc .

Niesamowite że tacy ludzie jak Cimoszewicz, Miller czy Kwaśniewski po czymś takim nadal jeszcze mieli kariery polityczne. Świetny materiał, sam jestem z rocznika 96 i mnie to nie spotkało więc tak naprawdę niewiele wiedziałem o całym zdarzeniu. Tego typu wydarzenia nie powinny nigdy znikać z pamięci narodowej.

Wrocław, Przedmiescie Olawskie (tzw trójkąt Bermudzki) wyglądał dosłownie jak Wenecja. Po obu stronach zabytkowe piekne odrapane XIXwieczne kamienice a pomiedzy nimi, zamiast ulicy, płynęła rzeka. Niesamowity, piekny widok. Wszystko zaczęło się od stróżki wody płynącej ulicą przy krawężniku. Ludzie uciekali z samochodami. Patrzyło się jako 7-latek ze zdziwieniem, że tej wody jest coraz wiecej, że już przysłoniła chodnik i ulicę. I potem podnosiła się na mury. Wpłynęła do budynku, zalała parter, zatrzymała się na poziomie ok. 2m. Stała kilka dni. Wszyscy uwiezieni w domach. Czekali tylko na pontony z pomocą. A potem woda opadła. Niewybrukowane Podwórka zamieniły się w prawdziwe bagniska. Nawet gumowce po kolana nie dawały rady. I ten smród, który pamietam do dziś. Smród zbutwiałego drewna i wilgoci. Dzielnica smierdziała strasznie miesiącami. I miesiącami chodniki i podworka zawalone były gorami zalanych odpadów głownie z piwnic. Pamietam też jak władze miasta (prezydent Zdrojewski) obiecywały że dzielnica bedzie w najblizszych latach po powodzi remontowana kamienica po kamienicy, że jest wielki projekt, są pieniądze i ten zabytkowy fragment Wroclawia bedzie wygladał jak rynek. Mija 25 lat, ja już tam dawno nie mieszkam, ale trójkąt bermudzki, nadal bida z nędzą, zdewastowane kamienice i zaniedbane podwórka.

Bardzo poruszający materiał, miałem łzy w oczach. Straszna tragedia, ogromne zaniedbania, przykro się patrzyło. Za to ta pomoc ludzi, coś pieknego. Dziękuję za ten reportaż

Najlepsze jest to, ze na samym początku przywołane jest to co sie działo, pogoda.. familiada.. wiadomosci z tamtych czasów, to mega nadaje klimatu i pozwala wczuć sie w tamte czasy. Mega robota Panie Czukiewski ;)

Jak widać kiedyś ludzie potrafili się zjednoczyć i sobie pomóc. Nie wiem czy dziś stać byłoby nas na taką mobilizację i pomoc innym. Świetny film.

W trakcie tej powodzi zalało nasz dom było w nim około 1,5m wody. Mieliśmy wtedy jeszcze hodowlę świń. Moja mama z tatą wnosili świnie po drabinie na chlewnię żeby się nie potopiły. Stracili praktycznie cały dobytek. Jak woda już odeszła to rozpoczęło się podliczanie strat, mieliśmy ubezpieczenie ale od podtopienia a to była powódź więc pieniądze się nie należały. Później rozdawali tzw. ,,pomoc dla powodzian" to ci co mieli po 20cm wody na podwórkach brali najwięcej bo ci których zalało najmocniej byli zajęci porządkowaniem obejść i często nawet nie wiedzieli że coś można dostać a jeśli już to dostawali ochłapy bo ci co mieli znajomości wybierali najlepsze gadżety . Pozdrawiam z Opolskiego gmina Niemodlin.

Podczas powodzi 97’ miałam 9 lat. Mój tato poszedł sprawdzić sytuacje na tamie i walach w Cieplicach koło Jeleniej góry. Woda przelewała się przez tamę, wojsko nie pozwalało mieszkańcom podchodzić do wałów, tato znał okolice jak własna kieszeń i obszedł wojsko. To co zobaczył i zdjęcia, które wykonał przeraziło go kompletnie. Wały były jak gąbka, za nimi woda do czubków drzew, jakies 8 metrów głębokości, z tamy leciały głazy a woda wodospadem przelewała się nad. Wrócił do domu i zaczął wszystko wynosić ma strych. Sąsiadom z parteru powiedział żeby tez wynieśli wszystko bo jeśli tama pójdzie to czeka nas przynajmniej 8 metrowa fala. Na drugi dzień policja jeździła po naszej okolicy (starówka cieplic) i ostrzegała żeby uciekać bo tama nie wytrzyma. Nie ostrzegli nikogo bezpośrednio mieszkającego przy walach. My zadzwoniliśmy do ciotki i zapytaliśmy czy ma gdzie i z kim uciekać. Ona nic nie wiedziała, powiedziała tylko ze wojsko się zabrało ale im nikt nic nie powiedział. Uciekaliśmy wanem, 90% dróg zalanych a uliczne odpływy przypominały gejzery. Po prawie 3 godzinach udało nam się dojechać do przyjaciół rodziców mieszkających wysoko w górach. Tato wrócił, żeby pomagać starszym sąsiadom, ustawiać worki z piaskiem na naszej ulicy i ratować co i kogo się dało. Czego nie wspomniano w materiale to to ze woda w niektórych miejscach utrzymywała się przez tygodnie od powodzi. Wiele cmentarzy było zalanych i było to istne zagrożenie epidemiologiczne. Powiedzenie, ze służby były nieobecne to nieporozumienie. Ludzie byli zostawieni sami sobie. Tato spędził 2 tygodnie w mieszkaniu bez wody, prądu, gazu i łączności zanim było możliwe przywieźć nas z powrotem do domu.

Świetny materiał, moim zdaniem lepszy niż ten serial na Netflixie. Polacy są niesamowici, ale władza w tym kraju to jakaś porażka, brak słów🤦🏽‍♀️

Jak ja sie ciesze ze znalazlam ten kanal.... Tak sie wzruszylam... A jeszcze tyle swietnych materiałów przede mną

Aż się popłakałam. Miałam wtedy 20 lat i to pamietam, bo mieszkałam niedaleko od Opola, które było kompletnie zalane. Przez tyle lat nigdy już o tym wydarzeniu nie rozmyślałam aż do dzisiaj jak zobaczyłam to podsumowanie i prawdę o tym wydarzeniu po tylu latach.

Miałem wtedy 5 lat. Pamiętam relacje z telewizji, pamiętam, że była to straszna powódź. Ale jako dziecko nie zdawałem sobie sprawy ze skali i dramatu jaki przeżywali ludzie. Dzięki za materiał. Dzięki za odświeżoną relację z tamtych dni.

Świetnie przedstawiony dokument ☺️ ja urodziłam się akurat 9 lipca na terenie Wielkopolski. Znam to wydarzenie z opowieści rodziców, wspominają do tej pory, że było to związane z moimi narodzinami. Fajnie było zobaczyć to teraz po latach

Miałem wtedy 4 lata, ale doskonale pamiętam wiadomości w których były ujęcia ze śmigłowca na zalane miasta. Doskonale pamiętam piosenkę "moja i twoja nadzieja". Dziś mam 30 lat i stwierdzam, że mimo iż standardy życia zmieniły się diametralnie na lepsze, to w kategoriach "ludzie" i "człowieczeństwo" zrobiliśmy duży krok w tył. Wspaniale się ogląda tych ludzi, ramię w ramię, bezinteresowna pomoc. Coś pięknego!

Doskonale pamietam tą powódź, (Dzierżoniów)miałem wtedy 15 lat. Przez okno do amfibii wychodziłem i miałem tylko buty w ręku. Do ostatniej chwili byłem w domu, okna w wodzie ale woda nie wlała się do domu, wystrzeliło ciśnienie od piwnicy wtedy otworzyłem okno i krzyczałem o pomoc przepływająca amfibia zdążyła Mnie zabrać. Woda wybiła od piwnicy. Mama zapłakana, tato patrzył bezradnie jak woda zalewa mieszkanie. Patrzyliśmy jak rzeczy wypływają z domu, lodówka, szafki stół, krzesła. Do tej pory mieszkamy w domkach dla Powodzian, niby dar od państwa niby miały być nasze a niestety wykupić ich nie można. Jak to określił urząd Miasta domki dla powodzian są „wyłączone ze sprzedaży” I tak już 25 lat. Domki miały być dla nas na chwilę… straciliśmy dorobek życia, od państwa dostaliśmy jednorazowa zapomogę 2 tys zł. Przykre wspomnienia ale pamietam jak by to było wczoraj. Do ostatniej chwili saperzy czekali z wysadzeniem mostu w Dzierżoniowie. Woda uderzała o most betonowy i woda rozlewała się na ulice Kopernika, miasto dało decyzje żeby natychmiast zburzyć betonowy most, zburzyli most i dzięki temu woda popłynęła dalej zabierając nasze Mieszkanie i kilka innych domów na ulicy brzegowej w Dzierżoniowie. Z pozoru mała Niegroźna rzeczka zamieniła się w rwący potok dzięki miastu, które zdecydowało się na zatopienie domów niżej położonych.

Większość osób mówi że mieszkała tam 35-39 lat czyli zasiedlili te tereny w 1957-1961. Nie wiedzieli oni jaka technologie zostawili Niemcy. Tzw Polder czyli teren który można zalać w kontrolowany sposób, przeważnie łąka za wałem przeciwpowodziowym. Obniża ona fale powodziową nawet o metr. Niestety brak konserwacji urządzeń spowodował że nie dało się ich użyć. We Wrocławiu zbudowano na terenie zalewowym osiedle.

Kurde, mialem wtedy 15 lat, wiedzialem co sie dzieje, cos czytalem pozniej, jakies materialy na yt ogladalem, ale dopiero Twoj material mi przedstawil calkowity obraz tego wydarzenia, mistrzostwo, obejrzalem juz kilka Twoich produkcji, i zaryzykuje to stwierdzenie, czego sie nie dotkniesz zamienisz w zloto.

Jestem z Wielkopolski, pamiętam jak wtedy już po wszystkim każdy rolnik na wsi coś wystawił przed dom, kilka worków zboża, ziemniaków itp, ładowali to na ciężarówki i wozili dla powodzian.

Bardzo chętnie zobaczyłabym materiał o zimie stulecia.

Miałem wtedy 5 lat. Mieszkałem na 3 piętrze w Opolskim bloku. Woda doszła do wysokości 2 piętra. Razem z mamą całą powódź spędziłem u rodzin pomagających powodzianom. Niewiele z tego okresu pamiętam, ale chciałbym podziękować wszystkim rodzinom, które pomagały. Dziękuję!

Bardzo dobrze zrealizowany materiał. Świetnie się to ogląda!

Miałam wtedy cztery lata, a pamiętam ten strach, te emocje, które pokazywały media. Najbardziej zapadł mi wtedy w pamięć obraz ludzi podających z rąk do rąk worki, jakieś paczki. Materiał jest po prostu świetny.

Pochodzę ze Świętokrzyskiego, miałem w tedy 21 lat i pracowałem jako akwizytor w hurtowni spożywczej. W ciągu zaledwie paru godzin uzbieraliśmy całego stara darów . Wszystkie hurtownie w mieście coś dawały, nikt nie odmówił pomocy powodzianom. Jeszcze tego samego dnia nasz star wyładowany po brzegi wyruszył w okolice Kędzierzyn Koźle. Jeśli dobrze pamiętam to dary zostały rozładowane w miejscowości Głuchołazy

Pierwsze półtora minuty i już jestem duszą w moich latach 90' :'D A potem tylko lepiej i lepiej. Szanuję też za poświęcenie Wrocławiowi mniej czasu niż się zazwyczaj poświęca w takich dokumentach - Wrocław ma swoją i obszerną dokumentację tego wydarzenia, a z Raciborzem czy Kłodzkiem jest tak, że się tylko wspomina, jakby były tylko przystankami na drodze. A przecież powódź i tam zrobiła duże szkody. Swoją drogą lekko mnie dziwi, że Cimoszewicz wtedy nie pofrunął na śmietnik historii za takie słowa.

Wracalem z Rotterdamu stopem , jprd co to sie działo- książkę moge pisać 2 tygodnie poznie meldowalem się w szczecinie po szkole oficerskiej do zawodowej służby- kolejna książka

Mieszkałem na 10 piętrze na Kozanowie widziałem tragedie ludzi, którzy mieszkając nisko stracili cały dobytek w kilka chwil.

Na dachu naszego bloku hobbysta krótkofalowiec umieścił anteny do łączności awaryjnej. Większość mieszkańców podpisało petycje o zgodę. Miło, że w swoim materiale podkreśliłeś kilkukrotnie wagę i udział krótkofalowców w sytuacji kryzysowej, to ważne.

Ale wyczucie czasu, publikacja tego materiału zbiega sie z zatruciem Odry i tonami śniętych ryb. Mam nadzieje, że na ten materiał nie bedziemy musieli czekać 25 lat. Świetna praca.

Przeżywałem te chwile z daleka, w dodatku jako 11-letnie dziecko, ale na pewno z duża uwagą i współczuciem. Ale chyba dopiero po tym filmie widzę pierwszy raz bardzo pieczołowicie odtworzone wydarzenia, doskonale udokumentowane. Bardzo dziękuję za ten film, wzbudził we mnie ogromne emocje, ale też przypomniał jak wielkie znaczenie ma współdziałanie ludzi i solidarność.

34:54 - blondynka w żółtej garsonce to Magda Mołek, a chłopak obok po lewej to Juliusz Słupski, dziennikarz TVP (zmarł w 2015 roku)

Popłakałam się oglądając ten materiał, chociaż nie znam tych ludzi, nie pamiętam tych wydarzeń bo byłam dzieckiem i żyłam w bezpiecznym miejscu...

Obraz niekompetencji i nieudolności władz na każdym szczeblu był po prostu zatrważający, kompletna katastrofa.

Facet z łódki gdyby to się działo teraz, to by zgarnął taki aplauz, że do końca życia żyłby z wyświetleń. Chwała jemu i krótkofalowcom. Przez takich ludzi wraca wiara w ten kraj.

Oglądam ten dokument już chyba 3 raz, nie poruszyły mnie widoki zalanych ulic i domów, ale za każdym razem jak słucham relacji o tej spontanicznej, oddolnej pomocy i solidarności, to łzy mi napływają do oczu i serce rośnie. Czy dzisiaj potrafilibyśmy jako naród zdobyć się na taką solidarność? Wojna na Ukrainie i pomoc uchodźcom pokazała, że chyba tak.

Wracam do tego materiału, jestem tutaj już któryś raz. Wzruszam sie, gdy to oglądam. Zrobiłeś kawał dobrej roboty, jak zawsze zresztą :)

Tomek, co mogę powiedzieć? Jeśli chodzi o rzetelność twoich materiałów, ich zebranie, przygotowanie, zredagowanie, ułożenie tego wszystkiego w zgrabnym szyku i przedstawienie faktów... to jesteś dla mnie najlepszy! Żałuję, że tak rzadko twoje materiały się pojawiają. Nie ukrywam, że podczas oglądania tego łzy poleciały... łzy współczucia. Pamiętam tą powódź dobrze ze względu na to, że w te dni przebywałem u babci w miejscowości nowa ruda na wakacjach. Miałem wówczas 5 lat, ale dobrze zapisał mi się w pamięci obraz płynącej brudnej wody u podnóża noworudzkiego osiedla piastowskiego. Jedna z bocznych rzek - "włodzica" też wówczas wylała, ale nie było to tak dramatyczne jak obrazki, które towarzyszyły później kolejnym zalanym miejscowościom. Trzymajcie się tam! Pozdrawiam wszystkich!

Pamiętam później teksty w szkole po wakacjach - "fajny plecak, co z pomocy dla powodzian?" I dotyczyło to wszystkich innych rzeczy, które miało się nowe 😉

Ciekawehistorie to najlepszy kanał na polskim YT. Change my mind.

Świetny materiał - bardzo rzeczowy i łatwy w odbiorze, zresztą jak każdy. Podziwiam za ogrom włożonej pracy i czekam na kolejne filmy. Z jednej strony cieszy mnie to, że powódź mnie nie dotknęła (jestem z Poznania, miałem wtedy 3 lata), ale współczuję tym, którzy stracili w tamtym czasie dorobek swojego życia.

Miałem 6 lat kiedy wielka woda przyszła do mojej wsi, mój ojciec po tej tragedii nigdy nie staną na nogi,stracił wszystko, cały dorobek życia. Przestał wierzyć w Polskę ale nie w ludzi bo to obcy nam pomagali, dzięki nim w miarę normalnie zaczęliśmy odbudowę. Ja jako 6 latek Mało rozumiałem

w 97 roku miałem 8 lat, wracaliśmy z rodzicami z wakacji, jazda autokarem, przejeżdżaliśmy przez Opole, do tej pory nie zapomnę widoku w środku nocy, w odległości 50m oświetlona ulica przez którą płynie rzeka, ta cisza w autokarze jaka wtedy panowała była przerażająca.

Wspanialy reportaż.Dziekuje że zebraliście fakty o temym kataklizmie .Dobra robota.Teraz tylko wrzucić napisy i udostępnić Netfliksowi.Niech wszyscy zobaczą i docenia Polaków.❤❤❤❤

Zwykli ludzie , niezwykła pomoc! My Polacy potrafimy niestety zjednoczyć się tylko jak dostaniemy po tylko 😔